TATLONG STRIKE AT OUT KA NA, AVA.Binasa ko at binasa ulit ang note. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na akala ko mabubutas ang dibdib ko. Natakot ako at hindi ko alam ang gagawin. Ito ang pangatlong tala na natatanggap ko.Kagagaling ko lang ihatid si Noah sa school nang matagpuan ko ito sa harap ng pintuan ko. Noong una kong nakita ang kahon na nakabalot sa isang pulang busog, naisip ko na ito ay isang regalo. Hanggang sa binuksan ko ito at nakita ko ang isang patay na daga at ang note sa tabi nito.Nagpapanic na ako ngayon dahil parang lumalala ang mga banta.Itinapon ko ang kahon at ang daga sa trash bin bago ko kunin ang aking telepono at tawagan si Reaper. Nanalangin ako na sana ay magkaroon siya ng mga sagot para sa akin. Na sa isang himala ay nalaman niya kung sino ang nasa likod ng lahat ng ito.Sagot niya pagkatapos ng pangalawang ring at nakahinga ako ng maluwag."Ava" Mahina niyang sagot. Para siyang naninigarilyo."Pakiusap sabihin mo na meron kang natagpuan para s
Rowan“Sir? May kailangan ka bang kunin para sayo sa restaurant?" Tanong ng sekretarya ko, pero patuloy akong nakatingin sa labas ng bintana ng opisina ko.Ang ganda talaga ng view. Isa ito sa mga dahilan kung bakit ko ito pinili, ngunit ngayon ay hindi ito nag aalok sa akin ng katahimikan na karaniwan nitong ginagawa."Hindi. Not today," Sagot ko nang hindi tumitingin sa kanya."Okay kung gayon, babalik ako pagkatapos ng tatlumpung minuto."Hindi ko siya sinagot at makalipas ang ilang segundo narinig ko ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga ako sa kalituhan. Para sa ilang kadahilanan ang pakiramdam ng foreboding ay kumapit sa akin. Pinalibutan ako nito ng mga alon. Ngayon higit pa kaysa sa mga nakaraang araw.Hindi ko alam kung ano iyon, ngunit ang puso ko ay nababalisa. Hindi ako maka settle at hindi rin ako makapag focus. Parang may gustong sabihin sa akin ang kaluluwa ko, pero hindi ko maisip kung ano.Sinusubukan kong idistract ang sarili ko, iniisip ko si Ava at ang us
Nakita kong napalunok siya, bago tumutok ang mga mata niya sa akin."Si Ava." Sa wakas ay sabi niya.Tatanungin ko pa lang siya kung anong problema kay Ava ng isang hindi kilalang boses ang tumawag sa kanyang pangalan. Nagsimula akong lumingon sa direksyon ng TV.“Please, Rowan…don’t watch it, focus on me” Pakiusap ng kapatid ko, pero hindi ko siya pinansin.Kailangan kong malaman kung ano ang sinasabi ng mga reporter tungkol kay Ava.NAGBABAGANG BALITA.Ang mga headline na nakasulat sa malalaking titik."Balita pa lamang, Miyembro ng pamilyang Sharp at tagapagtatag ng The Hope Foundation ay binaril ngayon ng hindi kilalang mga tao. Hindi pa namin alam kung nasaan siya, ngunit pinaputukan ng mamamaril ang tila isang hit na pumupuntirya sa kanya. Ang video na papanoorin mo ay maaaring nakakagambala sa ilan.”Pakiramdam ko ay nanghihina ang mga tuhod ko, ngunit walang makapaghanda sa akin na panoorin ang babaeng mahal ko na binabaril ng maraming beses.Nakita sa video si Ava hab
P*ta. Ano ang kailangang mangyari sa kanya? Bakit may gagawa nito sa kanya? May mga senyales ba na hindi ko pinansin? Nasa panganib ba siya at hindi ko napansin?Ang mga tanong ay patuloy na nagbobomba sa aking ulo habang nagmamaneho si Gabe palabas ng underground na paradahan. Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung nasa panganib siya at hindi ko ito napansin, o kahit anong gawin.“Buhay ba siya?” Tanong ko habang binabalot ako ng takot sa sagot niya.Kinailangan niyang mabuhay. Kailangan niya.Binigyan ako ni Gabe ng side way na tingin. "Wala akong masyadong alam, pero alam kong buhay siya."'Bahagya.'Ang mga salita ay hindi sinasabi, ngunit sila ay ipinahiwatig.Nakita ko ang video. Ang sinumang humahabol sa kanya ay gustong makasigurado na si Ava ay namatay. Na wala siyang pagkakataong mabuhay. Hindi ko alam kung gaano kalawak ang mga sugat niya, pero alam kong dalawang bala ang tumama sa kanya."Alam mo ba kung saang ospital siya naroroon?" Tanong ko, ang boses ko
"Ava Sharp" Halos sigaw ko ng makarating ako sa nurse's station.Isa sa mga tango at galaw para sa akin. “Halika dito, dinala siya mga sampung minuto ang nakalipas. Kasalukuyan siyang nasa emergency room.""Kamusta siya? Kumusta na ang sanggol?"“Pasensya na Mr. Woods, pero hindi ko alam. Kasama niya ang mga doktor at binigyan ako ng direksyon para gabayan ang kanyang pamilya sa waiting room pagdating nila.”Gusto kong sumigaw at sumigaw sa kanya, ngunit alam kong walang magagawa iyon. Hindi ito makakatulong sa anumang paraan.Dinala niya ako sa waiting room at pagkatapos ay umalis pagkaraan ng ilang segundo. Naiwan ako sa aking mabilis na pag-iisip at isang dam na puno ng pag aalala. Ng naisip ko na hindi ko na kaya, naramdaman ko ang maliliit na braso na pumulupot sa akin.Lumingon ako para harapin ang nanghihimasok para lang makita ang mom ko na nakatitig pabalik sa akin."Mom" Bulong ko. Pakiramdam ko ay lumuluha ang mga mata ko, ngunit hindi ko hinayaang tumulo ang mga luha
Nakatitig ako sa doktor na para bang tanga na hindi maintindihan kung ano ang kanyang sinabi. Sa aking pagtatanggol, ang kanyang mga salita ay hindi ganap na nakarehistro sa akin. Tinanong niya ako na pumili sa pagitan ni Ava at kanyang anak. Alam ba niya kung gaano kahirap iyon?"Mr. Woods, ang oras ay ang kakanyahan. Kailangan naming malaman ang desisyon mo," Pagmamakaawa niya.Ibinuka ko ang aking bibig, ngunit walang lumalabas na salita. Sinubukan kong muli at ang parehong bagay na nangyayari."Mr. Woods?" Tawag ng nurse, bakas sa boses niya ang pag aalala.“Ang sanggol,” Biglang sabi ng malambot na boses ni Letty, na bumasag sa katahimikan. "I-ligtas ang sanggol, kung ito ang mangyayari."Tumango ang doktor at nurse bago nagmadaling bumalik sa ER. Humarap ako kay Letty na may halong damdaming nakikipagdigma sa loob ko.Siguradong may napagsabihan ang itsura ko dahil pinatigas niya ang kanyang mga mata sa pagsuway bago magsalita.“Wag mo akong tignan ng ganyan, Rowan. Ito an
Napatayo ako sa kinatatayuan ko habang patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga ang mga salitang iyon.Isang sanggol na babae.May baby girl si Ava. Siya ay may isang maliit na anak na babae. Si Noah ay magiging napakasaya. Siya ay nagdarasal na magkaroon siya ng isang kapatid na babae at ang kanyang panalangin ay nasagot."Maaari ko ba siyang makita?""Alam kong sabik kang makita ang iyong anak na babae, Mr. Woods, ngunit kailangan mong maghintay ng kaunti hanggang sa matapos namin siyang suriin," Sabi niya.Sa una, ang kanyang mga salita ay walang kahulugan sa akin, ngunit sa lalong madaling panahon, napagtanto ko na ipinapalagay niya na ako ang ama ng sanggol. Hindi ko ito iniisip. Ito ay dumating bilang isang fucking shock.“Premature siya tutal dalawampu’t anim na linggo pa lamang siya at dahil sa traumana hinarap niya ng barilin si Ava at bumagsak sa lupa, ilalagay namin siya sa incubator. Siya ay nasa NICU hanggang sa maramdaman namin na siya ay sapat na malusog upang maka
"Dad, nasaan si mom? Tinanong ko si Cal kung bakit niya ako sinusundo imbes na mom, pero sabi niya, na ipapaliwanag mo ang lahat,” Sabi niya, isang mukha ng masigasig na pagaalala ang nasa kanyang mukha.Bwisit ito ay mahirap. Nagkaroon ako ng oras upang makaisip ng paraan ng paghahatid ng balita, ngunit nabigo ako ng mga salita.“Nagkaanak na ba siya? Kaya ba nasa ospital tayo?" Patuloy niya.Huminga muna ako ng malalim bago bumuka ang bibig ko para magsalita."Talagang nasaktan ang mom mo, Buddy. Kasama niya ngayon ang mga doktor at ginagawa nila ang lahat para masigurado na magiging maayos siya."Nadudurog ang puso ko ng makita ang mga luhang tumutulo sa kanyang mga mata. Hindi niya dapat pinagdadaanan ito. Hindi siya dapat narito na nag aalala tungkol sa kanyang pinakamamahal na mom niya."Paano ang sanggol?" Paos ang boses niya kapag tinatanong niya iyon.Ngiti ko sa kanya. “Mayroon kang baby sister, Noah. Katulad ng gusto mo.”Nanlaki ang kanyang mga mata at napuno ng pag
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may
Huminto ang jet sa runway. Pinipigilan ako ng kamay ni Gabriel na humakbang pasulong ng lumapag ang eroplano.“Ayos ka lang?” Tanong niya, nakatingin ang mga mata niya sa akin."Oo"Matapos sabihin sa akin ni Gabriel ang tungkol sa babaeng minahal niya, walang nangyari pagkatapos. May dala siyang mga peklat na hanggang ngayon ay bumabagabag sa kanya. Mga peklat na nadungisan sa kanya.Kitang kita ko sa mga mata niya pagkatapos niyang sabihin sa akin ang lahat. Ayaw na niyang magsalita. May ibinunyag siya tungkol sa kanyang sarili na hindi alam ng iba. Kahit ang kambal niyang kapatid.Hindi ko na siya pinilit na magsalita pa tungkol dito. Hindi ko hiniling na sabihin niya sa akin ang nangyari pagkatapos niyang malaman ang totoo o kung ano ang nangyari sa babae. Pakiramdam niya ay mahina siya at naunawaan ko na kailangan niya ng oras para magkaisa, kaya binigyan ko siya ng space.Ginugol ko ang kalahati ng oras sa pagbabasa at ang kalahati ay natutulog. Nakabantay pa rin siya kahit
Hindi ba maganda ang pag ibig? Pero naramdaman kong may nangyari. May nagbago. Kung okay lang ang lahat, dapat kasama niya ito ngayon. Hindi niya sana ako pinakasalan.Paos ang boses niya habang nagpapatuloy. “Lahat ay perpekto. Nakakamangha lang siya at araw araw ay lalo akong nahuhulog sa kanya. Hindi ko pa siya naipakilala kay Rowan dahil gusto ko siya sa sarili ko. Hindi ko siya itinatago, ngunit gusto ko ng mas maraming oras sa kanya bago niya nakilala ang aking pamilya. Araw araw akong nagigising na iniisip kung gaano ako kaswerte na nakatagpo ako ng isang katulad niya. Alam mo ang mundo natin, Harper at alam mong hindi madali ang paghahanap ng kapareha ng pag ibig."Ganyan lang gumagana ang ating lipunan. Ang hirap humanap ng taong magmamahal sayo ng totoo. Ang ilan sa mga pag aasawa sa ating lipunan ay mga kasunduan sa negosyo at kakaunti ang batay sa pagmamahal at paggalang. Tapos yung mga gold digger. Ang pagpapakasal ay batay sa kung ano ang maaari mong makuha mula sa iyon