Rowan“Sir? May kailangan ka bang kunin para sayo sa restaurant?" Tanong ng sekretarya ko, pero patuloy akong nakatingin sa labas ng bintana ng opisina ko.Ang ganda talaga ng view. Isa ito sa mga dahilan kung bakit ko ito pinili, ngunit ngayon ay hindi ito nag aalok sa akin ng katahimikan na karaniwan nitong ginagawa."Hindi. Not today," Sagot ko nang hindi tumitingin sa kanya."Okay kung gayon, babalik ako pagkatapos ng tatlumpung minuto."Hindi ko siya sinagot at makalipas ang ilang segundo narinig ko ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga ako sa kalituhan. Para sa ilang kadahilanan ang pakiramdam ng foreboding ay kumapit sa akin. Pinalibutan ako nito ng mga alon. Ngayon higit pa kaysa sa mga nakaraang araw.Hindi ko alam kung ano iyon, ngunit ang puso ko ay nababalisa. Hindi ako maka settle at hindi rin ako makapag focus. Parang may gustong sabihin sa akin ang kaluluwa ko, pero hindi ko maisip kung ano.Sinusubukan kong idistract ang sarili ko, iniisip ko si Ava at ang us
Nakita kong napalunok siya, bago tumutok ang mga mata niya sa akin."Si Ava." Sa wakas ay sabi niya.Tatanungin ko pa lang siya kung anong problema kay Ava ng isang hindi kilalang boses ang tumawag sa kanyang pangalan. Nagsimula akong lumingon sa direksyon ng TV.“Please, Rowan…don’t watch it, focus on me” Pakiusap ng kapatid ko, pero hindi ko siya pinansin.Kailangan kong malaman kung ano ang sinasabi ng mga reporter tungkol kay Ava.NAGBABAGANG BALITA.Ang mga headline na nakasulat sa malalaking titik."Balita pa lamang, Miyembro ng pamilyang Sharp at tagapagtatag ng The Hope Foundation ay binaril ngayon ng hindi kilalang mga tao. Hindi pa namin alam kung nasaan siya, ngunit pinaputukan ng mamamaril ang tila isang hit na pumupuntirya sa kanya. Ang video na papanoorin mo ay maaaring nakakagambala sa ilan.”Pakiramdam ko ay nanghihina ang mga tuhod ko, ngunit walang makapaghanda sa akin na panoorin ang babaeng mahal ko na binabaril ng maraming beses.Nakita sa video si Ava hab
P*ta. Ano ang kailangang mangyari sa kanya? Bakit may gagawa nito sa kanya? May mga senyales ba na hindi ko pinansin? Nasa panganib ba siya at hindi ko napansin?Ang mga tanong ay patuloy na nagbobomba sa aking ulo habang nagmamaneho si Gabe palabas ng underground na paradahan. Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung nasa panganib siya at hindi ko ito napansin, o kahit anong gawin.“Buhay ba siya?” Tanong ko habang binabalot ako ng takot sa sagot niya.Kinailangan niyang mabuhay. Kailangan niya.Binigyan ako ni Gabe ng side way na tingin. "Wala akong masyadong alam, pero alam kong buhay siya."'Bahagya.'Ang mga salita ay hindi sinasabi, ngunit sila ay ipinahiwatig.Nakita ko ang video. Ang sinumang humahabol sa kanya ay gustong makasigurado na si Ava ay namatay. Na wala siyang pagkakataong mabuhay. Hindi ko alam kung gaano kalawak ang mga sugat niya, pero alam kong dalawang bala ang tumama sa kanya."Alam mo ba kung saang ospital siya naroroon?" Tanong ko, ang boses ko
"Ava Sharp" Halos sigaw ko ng makarating ako sa nurse's station.Isa sa mga tango at galaw para sa akin. “Halika dito, dinala siya mga sampung minuto ang nakalipas. Kasalukuyan siyang nasa emergency room.""Kamusta siya? Kumusta na ang sanggol?"“Pasensya na Mr. Woods, pero hindi ko alam. Kasama niya ang mga doktor at binigyan ako ng direksyon para gabayan ang kanyang pamilya sa waiting room pagdating nila.”Gusto kong sumigaw at sumigaw sa kanya, ngunit alam kong walang magagawa iyon. Hindi ito makakatulong sa anumang paraan.Dinala niya ako sa waiting room at pagkatapos ay umalis pagkaraan ng ilang segundo. Naiwan ako sa aking mabilis na pag-iisip at isang dam na puno ng pag aalala. Ng naisip ko na hindi ko na kaya, naramdaman ko ang maliliit na braso na pumulupot sa akin.Lumingon ako para harapin ang nanghihimasok para lang makita ang mom ko na nakatitig pabalik sa akin."Mom" Bulong ko. Pakiramdam ko ay lumuluha ang mga mata ko, ngunit hindi ko hinayaang tumulo ang mga luha
Nakatitig ako sa doktor na para bang tanga na hindi maintindihan kung ano ang kanyang sinabi. Sa aking pagtatanggol, ang kanyang mga salita ay hindi ganap na nakarehistro sa akin. Tinanong niya ako na pumili sa pagitan ni Ava at kanyang anak. Alam ba niya kung gaano kahirap iyon?"Mr. Woods, ang oras ay ang kakanyahan. Kailangan naming malaman ang desisyon mo," Pagmamakaawa niya.Ibinuka ko ang aking bibig, ngunit walang lumalabas na salita. Sinubukan kong muli at ang parehong bagay na nangyayari."Mr. Woods?" Tawag ng nurse, bakas sa boses niya ang pag aalala.“Ang sanggol,” Biglang sabi ng malambot na boses ni Letty, na bumasag sa katahimikan. "I-ligtas ang sanggol, kung ito ang mangyayari."Tumango ang doktor at nurse bago nagmadaling bumalik sa ER. Humarap ako kay Letty na may halong damdaming nakikipagdigma sa loob ko.Siguradong may napagsabihan ang itsura ko dahil pinatigas niya ang kanyang mga mata sa pagsuway bago magsalita.“Wag mo akong tignan ng ganyan, Rowan. Ito an
Napatayo ako sa kinatatayuan ko habang patuloy na umaalingawngaw sa aking tenga ang mga salitang iyon.Isang sanggol na babae.May baby girl si Ava. Siya ay may isang maliit na anak na babae. Si Noah ay magiging napakasaya. Siya ay nagdarasal na magkaroon siya ng isang kapatid na babae at ang kanyang panalangin ay nasagot."Maaari ko ba siyang makita?""Alam kong sabik kang makita ang iyong anak na babae, Mr. Woods, ngunit kailangan mong maghintay ng kaunti hanggang sa matapos namin siyang suriin," Sabi niya.Sa una, ang kanyang mga salita ay walang kahulugan sa akin, ngunit sa lalong madaling panahon, napagtanto ko na ipinapalagay niya na ako ang ama ng sanggol. Hindi ko ito iniisip. Ito ay dumating bilang isang fucking shock.“Premature siya tutal dalawampu’t anim na linggo pa lamang siya at dahil sa traumana hinarap niya ng barilin si Ava at bumagsak sa lupa, ilalagay namin siya sa incubator. Siya ay nasa NICU hanggang sa maramdaman namin na siya ay sapat na malusog upang maka
"Dad, nasaan si mom? Tinanong ko si Cal kung bakit niya ako sinusundo imbes na mom, pero sabi niya, na ipapaliwanag mo ang lahat,” Sabi niya, isang mukha ng masigasig na pagaalala ang nasa kanyang mukha.Bwisit ito ay mahirap. Nagkaroon ako ng oras upang makaisip ng paraan ng paghahatid ng balita, ngunit nabigo ako ng mga salita.“Nagkaanak na ba siya? Kaya ba nasa ospital tayo?" Patuloy niya.Huminga muna ako ng malalim bago bumuka ang bibig ko para magsalita."Talagang nasaktan ang mom mo, Buddy. Kasama niya ngayon ang mga doktor at ginagawa nila ang lahat para masigurado na magiging maayos siya."Nadudurog ang puso ko ng makita ang mga luhang tumutulo sa kanyang mga mata. Hindi niya dapat pinagdadaanan ito. Hindi siya dapat narito na nag aalala tungkol sa kanyang pinakamamahal na mom niya."Paano ang sanggol?" Paos ang boses niya kapag tinatanong niya iyon.Ngiti ko sa kanya. “Mayroon kang baby sister, Noah. Katulad ng gusto mo.”Nanlaki ang kanyang mga mata at napuno ng pag
"Anong ibig mong sabihin na na coma siya?" Tanong ni Theo na may hindi mapag aalinlangang panginginig sa boses.Kumabog na naman ang puso ko sa ribcage ko. Parang gusto nitong suntukin ang buong dibdib ko.Pinipilit kong mag isip ng maayos, pero parang hindi na gumagana ang utak ko. Bumagal ang oras ng magsalita ang doctor. Puro tugtog sa tenga ko ang narinig ko.Napaatras ako at napaupo sa iniwan kong upuan. Pinatong sa akin ni Gabe at ng aking dad ang kanilang mga kamay, ngunit tinalikuran ko sila. Hindi ko gusto ang kanilang kaginhawaan. Gusto kong sabihin sa akin ng doctor na naging matagumpay ang operasyon at ilang oras na lang ay magigising na si Ava."May kabuuang apat na bala siya. Ang isa ay tumama sa kanyang ulo, ang pangalawa ay tumama sa kanyang dibdib, ang pangatlo ay tumama sa kanyang tiyan at ang huling tumama sa kanyang hita. Matagumpay naming naalis ang tatlo sa kanila, maliban sa isa sa kanyang bungo. Ito ay nakalagak ng masyadong malalim at ang pagtanggal nito ay
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction