All Chapters of ANG LIHIM NA ASAWA NG BILYONARYO: Chapter 101 - Chapter 110

Ngunit nang maalala niya na maari palang makasama sa kanyang ipinagbubuntis kapag sobrang nagagalit siya ay pinilit niyang pakalmahin ang kanyang sarili at pilit na kinontrol ang kanyang galit maging ang init ng ulo niya. “Kung gusto mo talagang pahiramin ka ulit ng pera ay bayaran mo muna ang mga inutang mo nitong mga nakaraang taon at tyaka tayo mag-usap muli.” sabi niya. “Matuto naman kayong magbayad pagaktapos ay hihiram na naman kayo.” dagdag pa niya. Dahil sa kanyang mga sinabi ay bigla ring umahon ang galit ni Henry sa kanyang anak. “Annie, napaka walang utang na loob mo. Anak ba talaga kita ha? Napakayaman ng asawa mo at napakarami niyang pera. Ilang milyon ang kinikita ng kompanya niya sa isang araw. Masama ba na humingi ako sa kaniya ng sampung milyon?” tanong nito. Mas lalo pang napakuyom ang mga kamay ni Annie dahil sa sinabi nito. “Kayang-kaya niyang ibili ako ng mahahaling kotse at mansiyon bilang regalo o kaya ay bigyan niya na lang ako ng pera. Syempre gusto ko rin na

“Tsk, tsk…” sabi nito kasabay ng pag-iling. Lumapit ito sa kaniya at pagkatapos ay maigi siya nitong pinagmasdan. Halos pigil na pigil ni Annie ang kanyang paghinga ng mga oras na iyon.“Hindi ako makapaniwala na ang katulad ni Henry na mukha ng matanda ay makakapag-anak ng isang napakagandang babae.” sabi nito na may halong panunuya ang tinig.Nang marinig naman ni Henry ang sinabi nito ay bigla na lamang niyang naikuyom ang kanyang mga kamay dahil sa galit.“Uulitin ko. Hindi ko kilala ang matandang yan, nagkamali lang ako ng napasukang silid.” muling saad niya at pagkatapos ay tumitig sa lalaking nasa harap niya ng mga oras na iyon. “Kaya kung pwede lang ay paalisin mo na ang mga kasama mo dahil gusto ko ng umuwi.”“Hindi ko akalaing napakatigas pala ng ulo ng anak mo Henry.” sabi nito at pagkatapos ay nginitian siya at umalis sa harapan niya. Nang makita niyang lumabas na ito ay sumunod din siyang humakbang upang lumabas na sana ngunit muli na naman siyang hinarangan ng dalawang

Pagkaalis ni Annie ay hinubad naman ni Lucas ang suot niyang coat. Pagkatapos nito ay binuhat ni Kian ang isang upuan patungo sa likod ng pinto at umupo doon si Lucas. Ang kanyang mga binti ay awtomatikong nagde-kwatro at kung titingnan ay mukha siyang isang hari habang nakatingin sa mga tao sa loob ng silid na iyon. Ang mga tauhan ng lalaki kanina ay natatakot na habang nakatitig pa lamang sa itsura nito. Nilingon niya si Kian at pagkatapos ay dali-dali naman siya nitong tinanguan. Sa isang sulyap lamang ay alam na nito kaagad ang gusto niyang sabihin. Agad nitong isinara ang pinto. Dahil nga sa takot ng mga lalaki sa kaniya ay agad na nagpaliwanag ang pinaka-boss ng mga ito at pagkatapos ay may isang kinakabahang ngiti sa mga labi nito. “Mr.Montenegro, pasensiya ka na. Wala naman talaga kaming balak na saktan ang inyong asawa at dahil sa ginawa namin ay alam kong nararapat lang na parusahan ninyo kami.” sabi nito sa kaniya. At pagkatapos ay bigla itong napasulyap sa kanyang biyena

Walang nakakaalam nang mga bagay na iyon bukod kay Olivia. Siguro ay pareho lamang sila ng pinagdaanan nito noong bata pa sila dahil lagi silang magkasama at magkayakap para lamang mainitan ang pakiramdam nilang dalawa lalo na tuwing malamig ang panahon.At habang lumalaki silang dalawa ay mas naging mature sila at naging matalino, ngunit ang mga alaala at mga karanasang iyon ay mananatili sa kanyang isip habang buhay. Ang mga araw na iyon ang masasabi pinaka-worst days niya na magiging dahilan pa ng kawalan ng pag-asa sa buhay ngunit sa kabila ng bagay na iyon ay nilabanan niya ang mga iyon at hindi siya nagpadaig kahit na isa sa mga iyon.Kung hindi pa muling nagpakita sa kaniya si Henry ay nakalimutan na sana niya ito ngunit nang muli niyang masilayan ang pagmumukha nito ay tila ba parang bumalik lamang sa kaniya lahat. Tila ba isang sugat ang nararamdaman niya na muling nasaling nang muli silang nagkita at sa mga oras na iyon, sa pagkakataong iyon ay tila ba mas masakit pa iyon ka

Makalipas ang sampung minuto ay nakalabas na mula sa banyo si Trisha na nakabihis na at mukhang hindi na basang sisiw katulad kanina. Sa mga oras naman na iyon ay may natawag na siyang doktor na titingin sa sugat nito sa kamay dahil habang naliligo ito kanina ay naghanap na talaga siya ng susuri sa kamay nito.Akmang magsasalita na sana ito ngunit inunahan na niya ito bago pa man nito maibuka ang bibig nito. Humarap siya sa doktor. “Pwede po ba ninyong tingnan ang sugat niya sa kamay? At kung pwede lang po ay lapatan na rin ng pinakamabisang gamot para mabilis na gumaling?” sabi niya rito.Tumango lang naman ang doktor sa kaniya at pagkatapos ay mabilis na lumapit kay Trisha upang tingnan nga ang lagay nito, samantalang siya ay tahimik lamang na nakamasid habang nakatayo sa tabi ni Trisha.Nang makita niya ang sugat nito sa pulso ay bigla siyang napakuyom ng kamay dahil mas mukhang lumala lamang ito at halos parang hindi yata nililinis man lang ang sugat. Ang kanyang mga kilay ay kaag