All Chapters of ANG LIHIM NA ASAWA NG BILYONARYO: Chapter 111 - Chapter 120

Nang sulyapan ni Olivia si Annie ay kaagad niyang nakita ang pamumula nang mukha nito kaya dali-dali niyang sinalat ang mukha nito at nag-aalalang nagtanong rito. “Bakit namumula ang mukha mo? Nilalagnat ka ba?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Hindi no wala ito. Baka kasi matagal lang akong naligo at isa pa ay napainit sa loob ng banyo.” sagot nito sa kaniya.Dahil nga sa isinagot nito ay bigla siyang napaisip. Mukha namang totoo ang sinasabi nito kaya hindi na lamang niya pinansin ang sinabi nito. PAGKATAPOS ngang maligo ni Annie ay pinatuyo lamang niya ang kanyang buhok at pagkatapos ay nahiga na rin sa kama. Habang nakahiga siya ay nanatili si Olivia sa tabi niya. Nang akala nito na nakatulog na siya ng tuluyan ay pinatay na nito ang ilaw sa silid at iniwan siyang mag-isa doon.Ngunit pagkasara na pagkasara pa lamang nito ng pinto ay bigla na lamang siyang nagmulat ng kanyang mga mata at napatitig sa kisame. Pakiramdam niya ng mga oras na iyon ay hindi siya okay, dahil sino ba n

Matapos niyang maghintay ng sampu pang minuto ay agad na bumukas ang pinto at pagkatapos ay lumabas ang doktor. Agad siyang lumapit rito upang magtanong.“Kamusta siya Doc?” tanong niya rito.“May lagnat siya at mukhang nanghihina rin ang katawan niya dahil sa pagod. Medyo hindi rin siya mukhang nakakakain ng maayos. Mabuti na lamang at nasa maayos paring kalagayan ang mga baby niya.” agad na sagot nito sa kaniya.“A-ano?” nauutal na tanong niya dahil sa labis na pagkagulat sa huling sinabi ng doktor. Hindi niya inaasahan ang mga sinabi nito kaya sobra talaga siyang natigilan. Inabot ng halos ilang minuto bago siya tuluyang nakabawi mula sa kanyang pagkagulat. Isa siyang matapang na pulis at sa pambihirang pagkakataon ay nautal siya sa harap ng doktor.Samantala ay nagulat naman ang doktor habang nakatitig sa lalaking nasa harapan niya. Tandang-tanda kasi niya ang sinabi noon sa kaniya ng pasyente tungkol sa asawa niya at sa ipinagbubuntis niya, ngunit dahil nga sa hindi na rin niya

Habang nakatayo siya doon ay naramdaman niya na tila ba nanigas ang kanyang mga paa. Isa pa ay gustong-gusto na niyang umalis doon ng mga oras na iyon ngunit hindi niya maihakbang ang kanyang mga paa dahil tila ba napakabigat ng mga ito kahit na anong pilit niya.Gusto na niyang umalis doon at tumalikod na lang palayo sa mga ito dahil sobrang sakit para sa kaniya na makita ang mga ito ngunit pakiramdam niya ay napakabigat ng katawan niya na halos ayaw gumalaw. Ayaw nitong makipagkooperasyon.Ang mga ito ay patungo sa direksiyon niya at wala siyang magawa kundi tingnan ito habang palapit ng palapit ang mga ito. Ang mga pigura ng mga ito ay mas naging malinaw pa sa kaniya habang palapit ng palapit ang mga ito. Ayaw niyang makita ang mga ito at ayaw rin niyang makita siya ng mga ito.Pinilit niya ang kanyang sarili at inipon ang natitira pa niyang lakas, mabilis siyang tumalikod at naglakad pabalik sa kanyang silid sa pangalawang palapag. Kaya nga lamang ay nakakadalawang hakbang pa lama

Napakainit ng mga palad nito at parang pamilyar na pamilyar sa kaniya ang kamay na iyon tila kamay ni Lucas. Bigla na lamang niyang nahila bigla ang kanyang kamay dahil sa gulat nang bigla na lamang nag-ring ang kanyang cellphone.Agad niyang dinukot ito sa kanyang bulsa at nang makita kung sino ang tumatawag ay nagdalawang isip pa siya kung sasagutin ba niya ang tawag o hindi ngunit sa huli ay sinagot niya na lamang ito.“Hello.” bungad niya na kalmado ang tinig.“Nasa school ka pa ba? Susunduin kita.” sabi ulit sa kaniya ni Lucas.Agad siyang tumanggi rito dahil ayaw niya munang makita ito. “Hindi. Dito na muna ako makikitulog sa isang kaklase ko dahil may project pa kaming tatapusin. Matulog kana lang ng maaga.” sagot niya.Pagkatapos niyang sabihin iyon ay kaagad niyang ibinaba ang tawag nang hindi man lang hinintay ang magiging sagot nito. Pagkatapos ay nakakbingin katahimikan ang namagitan sa kanilang dalawa ni Greg. pagkatapos nitong maubos ang kape ay mabilis siyang tumayo upa

Bigla na lamang siyang napamulat ng kanyang mga mata nang maramdaman niya ang takbo ng kotse na sobrang bilis at halos masasabi mo na tila ba nakikipagkarera na ito dahil sa sobrang bilis ng takbo nito. Ang mga kalye sa gabi ay halos walang mga sasakyan at maging sa mga tabi ng daan ay halos wala ring mga tao.Idagdag pa na ang kalsada ay napakaluwang at sobrang diin ng pagkakaapak ni Lucas sa accelerator at halos sasabog ang kanyang puso dahil sa sobrang takot. Sobrang natatakot siya. Paano kung maaksidente sila?Halos lumipad na ang kotse dahil sa sobrang bilis ng takbo nito. Napahawak na lamang siya ng mahigpit sa seatbelt at hinabol ang kanyang paghinga. Kung kanina lang ay alam niyang galit si Lucas ngayon ay sigurado siya na galit na galit ito.Ang mga taong katulad ni Lucas na mga introvert ay sanay na magkimkim ng galit nila sa kanilang sarili at minsan lamang nila iyon mailabas at ngayon nga ay tiyak na nilalabas nito ang galit nito sa pamamagitan ng pagmamaneho ng napakabili