Chapter 62.1

Sa sumunod na sandali ay unti-unting bumaba ang bintana ng kotse at doon na lumitaw sa kaniya ang mukha ni Lucas na napakalamig ang mga matang nakatingin sa kaniya. Napakadilim ng mukha nitong nakatingin sa kaniya.

“Lu-lucas?” gulat na gulat na tanong niya rito na may kasama pang panlalaki ng kanyang mga mata. “Bakit ka nandito?” dagdag pa niyang tanong rito.

Hindi ba at sinabi na niya rito na sa kaklase niya siya matutulog dahil may gagawin silang project? Sinabi rin niya rito na hindi na nito kailangan pang sunduin siya pero bakit ito naroon?

Sa nakalipas na dalawang araw na nakaramdam siya ng pagod at mukha siyang kaawa-awa ay tiniis niya itong hindi makita dahil ayaw niya itong istorbohin. Kahit na mag-isa siya kanina sa hosptal bed ay sinabi niya sa sarili niya na kaya na niyang mag-isa at hindi na niya kailangan pa ang kalinga ni Lucas.

Pero ngayong nasa harap niya ito ay doon niya napagtanto na mali pala siya. Pero wala itong pakialam sa kaniya at wala man lang itong pagmamalas