All Chapters of ANG LIHIM NA ASAWA NG BILYONARYO: Chapter 91 - Chapter 100

Naalala niya bigla ang huling hiling ng matanda sa kaniya at kung ipipilit pa rin nito sa kaniya ang pakikipaghiwalay ay papayag pa rin siya sa kabila ng lahat at hindi siya tututol sa gusto nito at makikipagkooperasyon siya sa pakikipaghiwalay rito, ngunit kailangan niya munang subukan.Nakakunot ang noong nakatitig sa kaniya si Lucas. “Ikaw na ang mauna.” sabi nito sa kaniya.“Sigurado ka ba?” nagdadalawang isip na tanong niya rito.Tumango ito. “Mauna ka na.” dagdag pa nito sa kaniya.Bigla siyang kinabahan ng mga oras na iyon at halos maglabasan ang pawis sa kanyang noo at maging ang kanyang mga palad ay pinagpawisan din. Kanina pa paulit-ulit sa isip niya ang gusto niyang sabihin ngunit hindi niya alam kung paano niya sisimulan ang pagsasabi nito rito.Sa huli ay ipinikit na lamang niya ang kanyang mga mata ay pagkatapos ay huminga ng malalim bago nagsalita. “Gusto ko lang sabihin sayo na kung pwede lang ay huwag na tayong maghiwalay. Ayoko na, ayoko ng maghiwalay pa tayong dalaw

Agad silang nag-order ng kape at pagkatapos ay mabilis na naghanap ng mauupuan nila. Ilang sandali pa nga ay dumating na ang kanilang order. Nang ilapag ng waiter ang kape sa kani-kanilang tapat ay nakita niyang mabilis na kinuha ni Lucas ang kanyang kape at ininom iyon. Hindi pa rin ito nagsasalita hanggang sa mga oras na iyon kaya siya na ang nagbukas ng usapan.“Lucas masaya ako na nakipagkita ka sa akin ngayon at labis akong nakikiramay sa nangyari kay lolo.” pag-uumpisa niya. “Kaya mo ako niyaya rito ngayon dahil nakapagdesisyon ka na hindi ba?” nakangiting tanong niya rito.Hindi siya sinagot ni Lucas dahil nanatili pa rin itong humihigop ng kape na tila ba may malalim na iniisip.…Nakita niyang masamang nakatingin si Olivia sa gawi nina Lucas at Trisha. Nagulat na lamang siya nang bigla na lamang itong tumayo at kahit hindi nito sabihin sa kaniya kung ano ang gagawin nito ay alam na nito kaagad na susugurin nito ang mga ito. Agad niyang hinawakan ang kamay nito upang pigilan s

Sinubukan niyang pagalawin ang kanyang wheelchair upang sundan ang papalayong si Lucas nang bigla na lamang may isang tao na humarang sa daraanan niya at nang mag-angat siya ng kanyang ulo ay kaagad niyang nakita ang isang magandang binibini na nakasuot ng sunglasses at black jeans at nakapameywang sa harapan niya mismo.“Excuse me, please.” sabi niya rito.“I’m so sorry but I won’t give you a way.” mataray na sagot nito sa kaniya.Agad na nagsalubong ang kilay niya dahil rito at pagkatapos ay nilingon si Lucas ngunit humarang na naman ito sa kanyang harap. “Ano bang problema mo ha? Bakit mo ba ako hinaharangan?” inis na tanong niya rito at pagkatapos ay inirapan ito.Nakita niya na may linginon ang babae kaya gad niya rin naman itong sinundan ng tingin at agad niyang nakita sina Lucas at Annie. “Nakita mo ba iyon? Sila ang tunay na mag-asawa dahil nabasbasan sila at higit sa lahat ay may marriage certificate silang tinatawag at ikaw naman ay isa ka lamang panggulo sa pagsasama nilang

Pilit niyang kinontrol ang nanginginig niyang mga kamay at pagkatapos ay pinunit ang sobre hanggang sa tuluyan na nga itong nabuksan pagkatapos ay ibinuhos niya ang mga larawan sa ibabaw ng mesa. Napakaraming larawan ang lumabas mula sa sobre at ang ilan pa nga ay nahulog pa sa sahig dahil nagsiliparan ang mga ito.Nang akmang pupulutin niya sana ang mga nahulog ay bigla na lamang siyang napatigil bigla nang makita ang eksenang nasa larawan. Si Trisha at Lucas ay magkasama at halatang mga nasa elementarya pa ang mga ito at nakasuot pa ng uniporme.Ang iba naman ay nakatayo sila habang magkaakbay at ang isa naman ay magkatitigan at may mga ngiti sa kani-kanilang mga labi. Ang isa naman ay nakaupo silang dalawa sa isang library habang nagbabasa ng libro at ang pinakatumatak sa isip niya ay ang larawang magkaharap ang mga ito at nakatingkayad si Trisha at hinalikan ito sa labi sa ilalim ng sunset.Doon niya napagtanto na napakarami ng pinagsamahan ng mga ito at napakatagal nilang magkasa

Ano namang akala nito? Ganun ba talaga ito kamanhid at kailangan pa nitong tanungin siya? Isa pa ay hindi niya mapapatawad ito dahil sa ginawa nito, sa halip na sagutin ito ay hindi na lamang siya sumagot hindi ito pinansin.Napabuntung-hininga lamang ito dahil sa hindi niya pagsagot at pagkatapos ay muli na namang inilagay ang coat sa balikat niya. Ngunit sa sonbrang inis niya ay muli niyang inabot iyon pagkatapos ay tinanggal ngunit mabilis itong nagakagalaw kaya napigilan siya nito.“Maginaw. Isuot mo lang para hindi ka magkaroon ng sipon.” sabi nito sa kaniya.Aksidenteng napahawak ito sa magkabila niyang kamay habang nakahawak sa kanyang balikat. “Sabi mo hindi ka giniginaw pero kasing lamig ng yelo ang mga kamay mo.” dagdag pa nitong sabi sa kaniya.Hanggang sa tuluyan na nga nitong kinuha ang kanyang mga kamay at pinagsakilop at ikinulong sa mga palad nito at bigla niyang naramdaman ang pag-init nito bigla.“Huwag ka ng magalit.” sabi nito sa kaniya at bahagyang ngumiti.Gusto