บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 131 - บทที่ 140

“สะอาดแล้วรึ?” นางหวางถามขึ้นมา นางจ้องไปที่หมูในมือ และไม่เห็นสิ่งสกปรกแต่อย่างใด “สะอาดแล้ว” นางจางออกเดินอย่างรวดเร็ว เครื่องในหมูที่ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วเบากว่าเครื่องในหมูที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดมากและนางจางก็รู้สึกว่าไม่ได้หนักขนาดนั้นแล้ว ทันทีที่นางวางกะละมังไม้ลง ก่อนที่นางจะห

บอกได้คำเดียวว่า แม่เฒ่าเซี่ยงได้เดินไปสู่ทางตันเสียแล้ว ใบหน้าของแม่เฒ่าเซี่ยงดำสนิท และไม่สามารถหน้าด้านหน้าทนได้อีกต่อไป นางไม่คาดคิดว่า ซูหวั่นจะพูดสิ่งเหล่านี้ต่อหน้าคนจำนวนมากโดยไม่เคารพนางได้ถึงขนาดนี้ มันช่าง…… “นังหนูหวั่น!” พ่อเฒ่าซูซึ่งไม่ได้พูดมานานและซ่อนตัวอยู่ด้านห

“ล่อคืออะไรครับ?” ซูลิ่วหลางไม่เข้าใจ เขาไม่เคยได้ยินเรื่องล่อมาก่อน เขารู้จักแต่วัวและม้าเท่านั้น วัวเป็นของครอบครัวป้าหวัง และม้าเป็นของนายพล มันสูงและทรงพลัง โดยทั่วไปคนยากจนไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสม้า มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกจับกุม เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ซูลิ่วหลางก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย เพ

เฝิงต้ารับน้ำมาด้วยความขอบคุณ และหลังจากดื่มน้ำไปหนึ่งชาม อาการปากแห้งของเขาก็บรรเทาลง เขาหยิบกล่องอาหารขึ้นมาอีกครั้งแล้วพูดกับซูหวั่นว่า“หนูซูครับ รอสักครู่นะครับ แล้วผมจะรีบมา!” ซูหวั่นยิ้มๆ และพูดว่า“อีกครึ่งชั่วโมงเราค่อยมาพบกันที่นี่ พี่ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้น” เฝิงต้าเป็นคนซื่อสัตย

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คงต้องลองกันสักตั้ง ยิ่งไปกว่านั้น แม่เฒ่าก็อยู่ในสภาพแบบนี้แล้ว ต่อให้จะพาไปในเมืองก็คงจะเสียเงินไปเปล่าๆก็เท่านั้น นางว่านมองสถานการณ์ชัดเจนกว่าเฝิงสุ่ยมาก และนิ่งสงบมากกว่ามากด้วย “หากขืนยังพูดเพ้อเจ้ออยู่อย่างนี้ ต่อให้เป็นข้าก็คงช่วยแม่ของเจ้าไม่ได้หร