บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 141 - บทที่ 150

ซูหวั่นพูดด้วยรอยยิ้ม “ทำเรื่องอุบาทว์ๆอะไรคะ ท่านผู้หญิงคนนี้ ทำไมข้าไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านพูดเอาเสียเลย เป็นไปได้ไหมที่ปากของท่านไม่ได้ถูกมัดอย่างถูกต้องในช่วงอยู่เดือนไฟ ดังนั้นท่านจึงชอบพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้” ช่วงอยู่เดือนไฟ ผู้ใหญ่จะมัดเท้าของเด็กเอาไว้ หวังว่าเมื่อเด็กๆ โตขึ้น จะไม่ขโมย

ตอนนี้นางก็มีความมั่นใจขึ้นมาแล้ว นางรีบชักสีหน้าแล้วพูดว่า “สิ่งที่อาหวั่นพูดคือสิ่งที่ข้าต้องการจะพูด อย่าลืมว่าถ้าฉ่ายอวิ๋นของข้าป่วย คนของครอบครัวซ่งที่มาวันนี้จะต้องคุกเข่าหน้าประตูบ้านข้าเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง!” “แล้วถ้าฉ่ายอวิ๋นท้องขึ้นมาล่ะ?” นางซ่งถาม นี่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

มีความโหดเหี้ยมแวบเข้ามาในดวงตาของนางหวาง “แสดงว่าเจ้าไม่ไปที่นั่นทุกวันงั้นรึ?” “ข้าไม่มีเวลาว่างขนาดนั้น” ซูฉางโซว่ จะไม่ปีนขึ้นไปบนภูเขาทุกวันเพื่อดูมันอย่างแน่นอน เขาสัญญาว่าจะทำทุกวัน แต่พริบตาเดียวเขาก็หาที่นอนได้แล้ว สำหรับสิ่งที่เรียกว่ากับดักล่าสัตว์บนภูเขานั้น มันก็เป็นเรื่องบังเอิ

ซูลิ่วหลางและนางหลี่ช่วยนางบรรจุขวดและบรรจุกระปุก ภายใต้แสงจันทร์ สามแม่ลูกต่างก็ง่วนอยู่กับการทำงาน …… ในเวลาเดียวกันนั้นที่บ้านใหญ่ ซูฝูลูบท้องและรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่นางฟังสิ่งที่ซูหรงพูด นางสับสนและพูดว่า “เจ้าพูดจริงหรือเปล่า? ฉ่ายอวิ๋นท้องจริงๆ? คนของตระกูลซ่งจะถอ

“เจ้าพูดว่าน้าสามและอาสามของเจ้าเป็นหัวขโมยไปได้อย่างไง ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่เลยนะ!” นางหวางบีบคอและแสร้งทำเป็นผู้อาวุโส “มันดึกมากแล้ว เจ้ายังไม่นอนอีกรึ?” เมื่อได้ยินคำพูดตะกุกตะกักของทั้งสองคน นางก็แทบจะหัวเราะออกมา ซูหวั่นเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ข้าก็อยากจะถามน้าทั้งสองคนเหมือนกันว่า