บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 121 - บทที่ 130

ไม่เน่าเสีย แล้วอย่างอื่นจะเป็นแบบนี้หมดหรือไม่? เช่นไก่และกระต่าย หรืออะไรสักอย่าง จิ๊บจิ๊บ! เมื่อคิดมาถึงตอนนี้ ซูหวั่นก็ได้ยินเสียงของลูกไก่ขึ้นมา เมื่อนางโน้มตัวเข้าไปมอง ก็พบว่าแม่ไก่นั้นได้ฟักลูกไก่ออกมาแล้ว เมื่อแม่ไก่มองเห็นนาง ก็ไม่กลัวนางแต่อย่างใด เพียงแต่กุ๊กๆอยู่อย่า

พ่อเฒ่าหลี่หันไปมองซูหวั่นทันที และซูหวั่นก็ยิ้มให้กับพ่อเฒ่าหลี่และไม่พูดอะไรอีก พ่อเฒ่าหลี่เข้าไปในห้องอย่างครุ่นคิด จากนั้นก็เริ่มพูดเรื่องราวที่จริงจัง “พวกเจ้าแยกครอบครัวออกมา เหลียนเฉิงเกิดเรื่องขนาดนี้ทำไมพวกเจ้าไม่บอกกับพวกข้าสักคำ!” ขอบตาของพ่อเฒ่าหลี่แดงก่ำ และเห็นได้ชัดว่าเขาน

หลี่หยวนซ่านร้องออกมาและพูดว่า “ท่านพ่อ พี่เขยของข้าจะต้องเข้าใจความจริงข้อนี้ดีแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงยอมแยกครอบครัวออกจากกันล่ะ ใช่ไหมล่ะ พี่เขย?” ซูเหลียนเฉิงรีบพยักหน้าทันที และรับปากกับพ่อเฒ่าหลี่ “ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกนางทั้งสามต้องทนทุกข์ทรมานกับความอยุติธรรมในอนาคตอย่างแน่นอน!”

เมื่อเห็นว่าตระกูลหลี่กลับมาแล้ว แม่เฒ่าเซี่ยงก็ไม่ได้รู้สึกเคอะเขินแต่อย่างใด นางกอดเนื้อรมควันเอาไว้แน่นและไม่ยอมปล่อย จากนั้นก็จ้องมองมาที่พ่อเฒ่าหลี่อย่างไร้ยางอาย เขาพูดอย่างเหน็บแนมว่า“พ่อดอง เจ้ายังมีหน้ามาถามว่าข้าหมายความว่ายังไงอยู่อีกรึ ข้าเองต่างหากที่ต้องถามว่าพวกเจ้ากำลังวางแผน

เนื่องจากมีผู้คนมากมายเป็นพยาน ซูหวั่นจึงไม่สามารถกลับคำพูดของนางได้อย่างแน่นอน นางหวางรู้สึกพึงพอใจ ขอแค่แสดงฝีมือดีๆและสามารถเข้าไปในโรงงานเพื่อทำงานได้ นางจะตั้งกลัวว่าจะไม่สามารถแอบเอาสูตรลับนี้มาได้อีกงั้นรึ? เมื่อดูพวกนางหวางทำงานทุกวัน อีกหน่อยก็คงจะทำเป็นอย่างแน่นอน! ซูหวั่นร