บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 151 - บทที่ 160

เฉิงเจียวเหนียงดูเหมือนจะโล่งใจ เมื่อได้ยินซูหวั่นพูดเช่นนี้ จากนั้นก็ถอดผ้าคลุมมุมหนึ่งออก พึมพำออกมา และพูดด้วยความโกรธ “ดูสิ ข้าแค่อยากจะกินเผ็ดนิดหน่อยเอง นี่เป็นสิวสองเม็ด สองวันแล้วยังไม่หายสักที ข้าจะเผชิญหน้ากับคนอื่นได้อย่างไร?” สิวทั้งสองเม็ดไม่ใหญ่หรือเล็ก เม็ดหนึ่งอยู่ที่

ซูหรงสัมผัสกิ๊บติดผมและไม่สามารถวางลงได้ และก็พูดอย่างไม่ต้องคิดว่า “ข้ารู้ค่ะ” …… หลังจากปิดประตู ซูหวั่นก็เข้าไปในห้องครัวและหยิบสมุนไพรแห้งออกมา และก็นำมันไปบดที่ลานบ้านอีกครั้ง หลังจากเติมสบู่ ไขมัน และสารอื่นๆ ที่เตรียมไว้ล่วงหน้า กรอง ล้าง ก็ใช้เวลานานในการทำเป็นสบู่เพื่อคว

ก่อนที่จะมา พวกนางคิดว่าซูหวั่นเป็นเทพเซียนผู้เชี่ยวชาญ เพราะท้ายที่สุดแล้ว นางสามารถรักษาโรคของถังเสี่ยวจิ่วได้ หลังจากที่ได้พบจึงรู้ว่าซูหวั่นเป็นเพียงหญิงชาวไร่ธรรมดาๆคนหนึ่ง ความหวังของจื่อหวนก็พังทลายลงทันที แม่นมกู่กวาดตามองจื่อหวนด้วยสายตาเย็นชา พูดอย่างเย็นชาว่า “ช่างมีตาหามีแววไ

และตระกูลถังก็เหมาะกับมาตรฐานนี้เป็นอย่างดี ซูหวั่นวางแผนในใจเอาไว้อย่างชัดเจน และก็นึกถึงเงินที่หลั่งไหลเข้ามาหาตัวเองแล้ว ถังเสี่ยวจิ่วขมวดคิ้วและคิดอย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็พยักหน้า "พี่อาหวั่น ข้าสามารถช่วยพี่ฟรีๆได้ ไม่ต้องให้ส่วนแบ่งข้าหรอก ข้ามีเงินมากมายใช้ไม่หมดหรอกนะ"

นางพึมพำ "หนูซูคะ ข้าน้อยขอโค้งคำนับเพื่อการขอโทษ ขออภัยหนูซูจริงๆนะคะ!" ขณะที่พูด นางก็งอเข่าและคุกเข่าต่อหน้าทุกคน เสียงนั้นดังเป็นอย่างมาก แม้แต่หน้าผากก็มีรอยแดงเป็นปื้นใหญ่ ประกอบกับพื้นมีก้อนหินอยู่ มันจึงทำให้หน้าผาของนางมีเลือดซึมออกมาด้วย เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูหวั่นก็หรี่ตาลงเล็กน้