บททั้งหมดของ ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: บทที่ 621 - บทที่ 630

“อื๋อ?” ข้อศอกจั๋วซือหรานเท้าอยู่บนโต๊ะ นิ้วรองคาง จ้องมองเฟิงหร่าน เป็นท่าทางที่กำลังตั้งใจฟัง รอคำพูดต่อไปของนางอยู่“พี่สาวจั๋ว อันที่จริง ไม่ใช่แค่ข้าที่มองออกว่าพวกเขามันเน่าไปจนถึงรากในแล้ว” ในสายตาเฟิงหร่าน มีประกายสุกใสบริสุทธิ์ไร้เดียงสา มองจั๋วซือหรานตาไม่กระพริบ “ข้าเองก็มองออก ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังคิดว่า คนอีกมากก็มองออกแล้วด้วย”จั๋วซือหรานไม่พูดอะไร ฟังเฟิงหร่านพูดต่อเงียบๆ“แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ไม่มีคนยอมต่อต้านพวกเขา” เฟิงหร่านเอ่ยเสียงต่ำ “ต่อให้พวกเขาจะรู้ ว่าตระกูลนี้ เป็นพวกที่เน่าในถึงรากแก่น...แล้วมันทำไมล่ะ? พวกเขาที่รากฝังลึกเน่าเปื่อยมาหลายปี ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำอะไรได้”“ดังนั้นจึงมีคนอีกมากที่เลือกตามน้ำ” เฟิงหรานพูด หัวเราะจืดจางขึ้นมา ฟังแล้ว ดูมีความประชดประชันอยู่ “ข้าเองก็เคยคิดที่จะเลือกตามน้ำ เพราะว่าตระกูลนี้ ก็ยังค่อนข้างทำให้คนรู้สึกมั่นใจอยู่ ไม่ใช่หรือ?”“เทียบกับการต่อต้านแล้ว” จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น “ทำตามกระแสไปมันง่ายกว่าเยอะ การต่อต้านเป็นเส้นทางที่ยากลำบากกว่าเสมอ”“ใช่แล้ว” เฟิงหร่านหัวเราะขึ้นมาอีก นางจ้องมองดวงตาจั๋วซือหรานจั๋วซือห

จั๋วซือหรานถามนาง “แต่เจ้าทำไมถึงรู้ล่ะ ว่าที่นั่นเป็นโถงลงโทษ? ถ้าหากมีไว้สำหรับคนเป็น โถงลงโทษมองแวบเดียวก็รู้แล้ว แต่พวกนั้น...เป็นดวงวิญญาณ ไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรอกหรือ?”“ข้า...ไม่แน่ใจ ” ในดวงตาเฟิงหราน มี อารมณ์ หวาดกลัวค่อยๆ ปรากฏขึ้นแล้วจั๋วซือหรานตกตะล ง “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเจ้าถึงไม่แน่ใจ?”“พี่สาวจั๋ว ท่านรู้ไหมว่าการหลอมกระบี่ตระกูลของตระกุลเฟิง...เป็นเรื่องของคนเพียงคนเดียว?” เฟิงหร่านเอ่ยขึ้น “ตามหลักการ เรื่องอย่างกระบี่ตระกูล อันที่จริงหลอมตีออกมาในฐานะอาวุธวิญญาณก็พอแล้ว แต่ว่าของตระกูลเฟิงกลับตีหลอมออกมา..เป็นภาชนะวิญญาณ”จั๋วซือหรานเข้าใจความหมายของเฟิงหร่าน ม่านตานางหดลงจ้องเฟิงหร่าน “ดังนั้นความหมายของเจ้าคือ...”เพราะการหลอมภาชนะวิญญาณ จำเป็นต้องใช้พลังดวงวิญญาณของเจ้าของภาชนะวิญญาณและพลังดวงวิญยาณเดิมทีก็เป็นของที่สำคัญอย่างมาก แต่ว่าเหล่าคนในตระกูลที่เชื่อในตระกูลเหล่านั้น ล้วนรู้สึกว่ามานำพลังดวงวิญญาณส่วนหนึ่งของตนเอง มาผนึกไว้ในสถานที่ที่ลึกลับที่สุดอย่างสวนหลอมกระบี่ของตระกูล ถือว่าปลอดภัยและมั่นคงพวกเขาไม่รู้สึกว่ามีอันตรายใด พวกเขายินยอมพร้อมใจนำพล

เฟิงหร่านสูดหายใจลึกไปสองที เหมือนเป็นการปรับอารมณ์จั๋วซือหรานรู้สึกว่าแม่นางคนนี้เหมือนจะมีท่าทีที่จริงจังต่ออาหารอย่างมาก พยายามปรับอารมณ์ให้ดีก่อนแล้วค่อยกิน ราวกับว่า ไม่อยากให้อารมณ์ที่ไม่ดีของตนเองส่งผลกระทบกับความสุขในการกินอย่างไรอย่างนั้นหลังจากรอจนกินหมด จั๋วซือหรานจึงลุกขึ้นยืน เอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ วันนี้ข้าอยู่เล่นกับเจ้าไม่ได้แล้ว ยังมีเรื่องต้องไปทำอีก...”จั๋วซือหรานเหลือบมองเฟิงหร่านผาดหนึ่งไม่รู้เพราะอะไร เฟิงหร่านจู่ๆ ก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีกับเฟิงหร่าน “พี่ พี่สาวจั๋ว...”จั๋วซือหรานจ้องนางอยู่ครู่หนึ่ง เอ่ยขึ้นว่า “ตระกูลเฟิงเรียกเจ้าเข้ามาเป็นสายลับ ต้องรู้สึกแน่นอนว่าคนที่มีนิสัยอย่างข้า จะมีวันไหนที่เชื่อเจ้า ดังนั้น...”เฟิงหร่านปิดหน้าตนเอง “จะโดนอัดอีกแล้วหรือ?” รอยปูดบวมบนหน้านางยังไม่ยุบเลยนะ ต่อให้สายเลือดตระกูลเฟิงจะมีคุณสมบัติแข็งแกร่งก็เถอะ จะให้รอยช้ำนั้นหายไปยังต้องใช้ถึงสองวันเลยจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ไม่เจ็บเสียหน่อย”“แต่มันก็ดูไม่ดีนี่นา” เฟิงหร่านตอบเสียงอ่อยจั๋วซือหรานจ้องมองเฟิงหร่านเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง เฟิงหร่านกลั้นหายใจ พี่ส

จากนั้นจึงเห็นคุณหนูของตนเองเป่าปาก!เสียงนั้นทั้งกังวานทั้งมีพลังทะลุทะลวง ราวกับชั่วพริบตาเดียวก็ส่งออกไปพื้นที่ไกลแสนไกลได้อย่างไรอย่างนั้นจากนั้น ฝูซูจึงมองเห็น...ไม่สิ พูดให้ถูกคือน่าจะได้ยินเสียงมาก่อนเขาได้ยินเสียงเสียงหนึ่ง ราวกับขานรับคุณหนู และหลังจากเสียงเป่าปากของคุณหนูดังขึ้นไม่นานเสียงหอนหมาป่าตัวหนึ่ง...ก็ดังแว่วเข้ามาฝูซูเดิมทีไม่ใช่คนที่ขี้กลัว ถึงอย่างไรนี่ก็นอกเมืองนะ ต่อให้อยู่บนถนนทางการ ก็ยังไม่ใช่ในเมืองอยู่ดี เดิมทีก็มีโอกาสเจอกับพวกสัตว์ป่าอยู่แล้วแต่ว่า เพียงไม่นานฝูซูก็เห็นเงาร่างหนึ่ง ปรากฏขึ้นไกลๆ จากนั้นก็พุ่งเข้ามาทางนี้อย่างดุดันร่างขนสีเทาขาวร่างหนึ่ง พุ่งเข้ามาตามการวิ่งทะยาน รูปร่างนั้น...ฝูซูหวาดหวั่นขึ้นมาทันทีนั่นไม่ใช่หมาป่า!พูดให้ถูกคือ นั่นไม่ใช่หมาป่าธรรมดา!“นั่นมัน...” เสียงของฝูซูสั่นพร่าจั๋วซือหรานเอ่ยตอบ “ราชาหมาป่าน้ำแข็ง”ฝูซูหน้าขาวซีด นั่นคือราชาหมาป่าหรือ!ยิ่งไปกว่านั้นด้านหลังราชาหมาป่า ยังมีหมาป่าน้ำแข็งที่รูปร่างเล็กลงหน่อยอีกตัวหนึ่งตามมาด้วย“คุณหนู ท่าน...คงไม่ใช่ว่าท่านเรียกมาหรอกใช่ไหม?” ฝูซูแม้จะ

ดังนั้นจั๋วซือหรานตอนนี้จึงไม่สามารถยืนยันได้ ว่าความสามารถที่แล่นวาบเข้ามาเมื่อครู่นี้คืออะไรกันแน่ ใช่นักภาษาสัตว์หรือไม่สาเหตุที่บอกว่าเป็นความสามารถที่แล่นวาบเข้ามา ก็เพราะเวลานี้จั๋วซือหรานยังอยากที่จะลองสื่อสารกับหมาป่าน้ำแข็งที่ตั้งท้องแล้วยังคงระแวดระวังอยู่ตัวนี้ หรือราชาหมาป่าน้ำแข็งที่ครางงึ้ดงึ้ดเหมือนสุนัขตัวนั้นอีกแต่ก็เหมือนกับหินจมลงมหาสมุทรอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีปฏิกิริยาใดตอบสนองเลยสิ่งนี้ทำให้คนรู้สึกว่าเมื่อครู่นี้อาจจะเป็นเพียงแค่...การคิดไปเองก็เป็นได้ไม่ว่าความสามารถก่อนหน้านี้จะเป็นเรื่องที่คิดไปเองหรือไม่ แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพิสูจน์ได้ในเวลาสั้นๆ จั๋วซือหรานคิดขึ้นมานางไม่คิดจะเสียเวลาที่นี่ ในเมื่อยังพิสูจน์ไม่ได้ในเวลาสั้นๆ เช่นนั้นก็ไว้ค่อยว่ากันดังนั้น จั๋วซือหรานหลังจากปลอบโยนราชาหมาป่าน้ำแข็งและแม่หมาป่าไปครู่หนึ่ง จึงมองไปทางฝูซู เอ่ยขึ้นว่า “เอาล่ะ ไปเถอะ เจ้าขี่ตัวนี้ มันตั้งท้องอยู่ ดังนั้นเจ้าก็ระวังหน่อย...”จั๋วซือหรานคิดคิด หยุดคำว่า จากนั้นจึงพูดต่อว่า “...เอางี่ดีกว่า ข้าไปนั่งเอง เจ้าไปนั่งอีกตัว” ฝูซูรู้สึกว่า หลังจากนี้ถ้าอ