All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 261 - Chapter 270

“...เช่นนั้น ไม่ต้องให้พวกเจาตายดี”ทันทีที่นางพูดจบ มือข้างกายนางมีอาวุธโผล่ออกมา นั่นเป็นดาบยาวสีดำที่มีเพียงแสงเย็น ๆ บนขอบดาบได้ส่องประกายด้วยแสงเย็นไม่มีใครเห็นอาวุธในมือของนางปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร หรือดาบยาวนี้ปรากฏขึ้นขึ้นเมื่อใด เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นี้ นางไม่ได้จับอะไรไว้ในมือ ไม่เพียงเท่านั้น ไม่เห็นดาบยาวห้อยอยู่ที่เอวของนางด้วยแต่จั๋วซือหรานไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขานางไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าใคร แต่นางมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อดูความสนุกสนาน นางมีเป้าหมายของตัวเองหากจะสอบถามและไปสืบข้อมูลอีก คงทำได้ยาก ดังนั้นไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้วและบังเอิญมีนักพนันฝูงหนึ่งที่แพ้จนหมดสติกำลังมาหาเรื่องนาง นางไม่ใช่พระที่มีความเตตาเสียหน่อยพวกเขามาหาเรื่องนางเอง จั๋วซือหรานก็ไม่รังเกียจที่จะเห็นเลือดนี่อาจสามารถดึงดูดผู้คนที่นางต้องการดึงดูดได้ง่ายขึ้น เพราะ...ที่นี่คือหอฟ้าดาวนางจำได้แม่นว่านักฆ่าที่มาฆ่านางที่จวนคือคนของหอฟ้าดาวและหอฟ้าดาวเป็นผู้จัดตลาดมืดของคืนนี้พอดี...ทันใดนั้นสีหน้าของคนเหล่านั้นเปลี่ยนไป และพวกเขาไม่มีความมั่นใจที่จะพูดอีกต่อไปไม่ได้เป็นเพราะจั๋วซ

จั๋วซือหรานมองคนเหล่านี้ด้วยรอยยิ้มอย่างเดาไม่ออกนางอารมณืดีหรือไม่ นางพูดเบาๆ กับเจ้าสำนักของหอฟ้าดาว "ข้านึกไม่ถึงเลยนะ ลูกข้าประจำของเจ้าที่นี่ใส่ร้ายผู้อื่นเก่งเสียที พวกเขาใส่ร้ายผู้อื่นอย่างพอดีและถูกจังหวะด้วย..."เจ้าสำนักของห้อฟ้าดาวแค่เหลือบมองคนเหล่านี้ด้วยความรังเกียจ เขาหันไปมองคนรับใช้ จากนั้นเขาพูดอย่างเย็นชา "เอาพวกเขาทั้งหมดออกไป"สีหน้าของคนเหล่านั้นเปลี่ยนไปทันทีวินาทีถัดมา ร่างสีดำสองสามร่างก็ออกมาจากที่มืด ๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก และโดยไม่ได้เปิดโอกาสให้คนเหล่านี้ได้กรีดร้อง พวกเขาก็ปิดปากเหล่านักพนันและลากคนเหล่านั้นออกไปจากนั้นเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวจึงมองไปที่จั๋วซือหราน เขาพูดว่า "พวกเขาเป็นแค่นักพนันเน่า ๆ ไม่มีอะไรน่าพูดถึง ตอนนี้แม่นางไปได้หรือยังขอรับ"“แน่นอน” จั๋วซือหรานพยักหน้าขณะที่นางกำลังจะเดินไปกับเจ้าสำนักของหอฟ้าดาว นางสังเกตมีคนดึงมุมเสื้อผ้าของนางเบา ๆจั๋วซือหรานหันสายตาไปมองเจ้าของแรงดึงนี้ เด็กฉลาดมองนางด้วยดวงตาสีดำอันสดใสที่เต็มไปด้วยความกลัวอันที่จริง เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงดึงเสื้อนาง แต่เขาก็มองออกด้วยว่า แขกผู้มีเกียรติท่านนี้... ไม่

เขาพูดอย่างนั้นแล้ว จั๋วซือหรานจะไม่เข้าใจเขาหมายถึงอะไรได้อย่างไรหอฟ้าดาวไม่ใช่ลัทธิจริง ๆ แต่เป็นเพียงอธิพลของตลาดมืดที่ไม่ทำสิ่งที่ดีเมื่อเผชิญหน้ากับอธิพลประเภทนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดมีเหตุผล พวกเขาจะโจมตีเจ้าเมื่อพวกเขาบอกว่าจะทำ พวกเขารับเงินและปฏิบัติทันที ไม่จำเป็นต้องเลือกวันจั๋วซือหรานขมวดคิ้ว นางไม่อยากพูดอะไรอีกเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวเห็นนางเงียบ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แต่เนื่องจากวันนี้ข้าเป็นเชิญแม่นางมาที่นี่เอง ก็มีจุดประสงค์ของข้าเอง ข้าเชื่อว่าแม่นางมาเขตตะวันตกของเมือง แม่นางมีจุดประสงค์ของตัวเองเช่นกัน”จั๋วซือหราน มองที่เขา ยกมือขึ้นและถอดหมวกผ้ากอซออกแล้วถามว่า "โอ้? ฉันสงสัยว่าจุดประสงค์ของปรมาจารย์ศาลาคืออะไร"“ตราบใดที่หญิงสาวเห็นด้วยกับคำขอของฉัน หอฟ้าดาว ก็สามารถแสดงคำขอโทษและความจริงใจอย่างเพียงพอสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ มันสามารถล้างแค้นให้กับหญิงสาวคนนั้นได้” อาจารย์ของศาลาเทียนซิงกล่าวจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว "โอ้ ทำไม"“ไม่มีอะไรนอกจากผลประโยชน์ ในระดับหนึ่งมันอาจจะตรงกับจุดประสงค์ของแม่นางพอดี”เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวกล่าวเสริมต้องยอมรับ

เจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวกล่าวเสริม "จากคำพูดของแม่นาง ดูเหมือนว่าแม่นางไม่ต่อต้านข้อเสนอของข้า"จั๋วซือหรานเงยหน้าขึ้นและมองเขา ดวงตาอันสีเข้มคู่หนึ่งจ้องมองเขา ดวงตาที่ลึกซึ้งและเฉียบคมของนางไม่เหมือนแววตาที่เด็กผู้หญิงในวัยนี้“ในเมื่อเจ้าสำนักตั้งใจสืบข้อมูลของข้ามาแล้ว เจ้าคงรู้ด้วยว่าข้า จั๋วซือหราน ไม่ชอบพูดอะไรที่ฟังแล้วดูดี แต่ชอบคำพูดที่ทำได้จริง ๆ ”จั๋วซือหรานยิ้มเบา ๆ "พูดตรง ๆ ข้าเป็นคนที่เห็นแต่ผลประโยชน์ชัด ๆ ดังนั้นแทนที่จะพูดคำหรุ ๆ ให้ข้าฟัง เจ้าสำนักพูดตรงตรง ๆ กับข้าดีกว่า"จั๋วซือหรานจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา แม้ว่าเสียงของนางจะมีรอยยิ้ม แต่สีหน้าหรือลูกตาของนางไม่ได้แสดงร้อยยิ้มใด ๆ นางกล่าวต่อ "บอกข้าสิว่า ข้าจะได้รับผลประโยชน์อะไรบ้างหากข้าทำตามข้อเสนอของเจ้า มิฉะนั้นเจ้าขู่ข้า มันไร้ประโยชน์ หากข้าเป็นคนที่กลัวภัยคุกคาม ข้าคงไม่อยู่จนถึงทุกวันนี้หรอก”ก่อนหน้านี้ เจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวจ้องมองนาง เพราะเขาต้องการศึกษาอารมณ์บางอย่างในดวงตาของนางเขาจะได้เดาอารมณ์ของนางได้แต่ในขณะนี้ เมื่อนางกลับจ้องมองเขาครู่หนึ่ง เขามีภาพลวงตาจริง ๆ ว่าเขากำลังถูกสัตว์ป่าจ้องมองอ

หลังจากเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวพูดจบ เขาก็มองจั๋วซือหราน "ข้าไม่ได้รู้ทุกอย่าง ข้าได้ข้อมูลมาแค่นี้"จั๋วซือหรานแตะคางของนางและคิด แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรอยู่พักหนึ่งเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวสังเกตความเงียบของนาง เขาอดไม่ได้ที่ต้องขมวดคิ้ว เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ "อย่างไรก็ตาม หากเจ้าเห็นด้วยกับเงื่อนไขของข้า ข้าจะให้คนอื่นไปสืบข้อมูลของนางต่อ"จั๋วซือหรานจึงตระหนักได้ว่า ดูเหมือนเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวกำลังกลัวนางไม่อยากลงสนามแข่งหรือจั๋วซือหรานยิ้มและพูดว่า "เจ้าสำนักไม่ต้องกังวล ข้า จั๋วซือหราน ทำเช่นนี้ตลอด ในเมื่อข้าพยักหน้า ข้าจะไม่ผิดสัญญา เราตกลงเรื่องนี้กันแล้ว""นั่นเป็นสิ่งที่ดีมาก"หลังจากได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน ในที่สุด ใบหน้าไร้อารมณ์ของเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ดูเหมือนเขาโค้งมุมปากของเขาตื้น"แต่ช่วงนี้ไม่ได้ เจ้าสำนักคงรู้เช่นกันว่าช่วงนี้ข้ายุ่งมาก แม้แต่คืนนี้ข้ามาที่นี่ ข้ายังต้องหาโอกาสเดินเล่น คุยกับเจ้าเสร็จ ข้าต้องรีบกลับ" จั๋วซือหรานกล่าวเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เขาแค่ถามว่า "เช่นนั้น แม่นางจะมาหลังการฝึกฝนของ