All Chapters of ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Chapter 251 - Chapter 260

จั๋วซือหรานกล่าวต่อ "ข้าตั้งแผนนี้ชื่อว่า แผนได้คืบจะเอาศอก"“ผลได้คืบจะเอาศอกหรือ”“ใช่ เจ้ารู้สึกห้องนี้มืดเกินไปแล้วอยากเปิดช่องแสง แต่เขาไม่เห็นด้วย แล้วหากเจ้าบอกตรง ๆ ตั้งแต่แรกว่าห้องนี้มืดเกินไปและต้องการรื้อหลังคาออก แล้วทีนี้ ผู้คนบางคนจะคิดว่าการเปิดหน้าต่างที่หลังคาก็ไม่เลว” จั๋วซือหรานยิ้มและกล่าวนางมองเหยียนฉี "ดังนั้น พวกเจ้าได้ขึ้นราคาของวัสดุยาถึงห้าเท่าแล้ว ในเวลานี้ หากข้าเรียกสองเท่าของราคา ในสายตาของ ตระกูลจั๋ว พวกเขายังพอไหวราคาของข้า"“แม้พวกเขาจะรู้ว่าราคายาสองเท่านั้นไม่สมเหตุสมผลตั้งแต่แรก พวกเขาก็จะรู้สึกว่า ช่างมันเถิดหากพวกเขาไม่รีบซื้อ หลัง ๆ พวกเขาอาจพลาดราคานี้ไป พวกเขาอาจจะไม่ได้ราคาสองเท่าด้วยซ้ำ เพราะในระหว่างปรับราคาวัสดุยาขึ้น พวกเขากำลังคิดอยู่ว่า พวกเจ้าขึ้นราคาเช่นนี้ ต้องมีความแค้นส่วนตัวเกี่ยวข้อง และความแค้นส่วนตัวนั้นอธิบายได้ยาก…”จั๋วซือหรานกล่าวจุดนี้ แล้วพูดประโยคสุดท้ายเบา ๆ ว่า "จริง ๆ แล้ว หากมีเวลาพอสมควร ตระกูลจั๋วยังมีโอกาศหาซื้อวัสดุยาจากช่องทางอื่น และได้ราคาที่พวกเขารับได้ด้วย แต่สิ่งที่ตระกูลจั๋วขาดมากที่สุดในตอนนี้ก็คือเว

ดังนั้นเขาจึงเกิดความโกรธขึ้นเป็นปกติว่า "ตระกูลต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า เจ้าทำตัวเช่นนี้ได้อย่างไร"จั๋วยูงโกรธอย่างมาก จนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง และหลอดเลือดบนหน้าผากของเขาโป่งขึ้น เขาพูดอีกด้วยว่า "...ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อขอทาน"ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่า ทำไมเขาถึงรู้สึกเสียหน้าเพราะทัศนคติของผู้หญิงคนนี้ในเมื่อครู่นี้เป็นเพราะทัศนคติของนางททำให้จั๋วยูงรู้สึกเหมือนเขามาที่นี่เพื่อขอทานหรือเปล่าสิ่งที่ทำให้เขาโกรธที่สุดคือ หลังจากเขาพูดคำเหล่านี้ จั๋วซือหรานยังทำตัวเช่นนั้นเหมือนเดิม ยิ่งไปกว่านั้น นางยังเลิกคิ้วเล็กน้อย "ข้าไม่ได้พูดอย่างนั้นนะ"เขาพูดเช่นนี้เองจั๋วยูงยิ่งโกรธมากขึ้น เขาหายใจเข้าลึก ๆ สักสองสามทีจึงสงบอารมณ์ได้ เขาพูดว่า "ก็แค่คิดว่าข้าคิดเยอะละกัน พูดง่าย ๆ ก็คือ ตอนนี้ตระกูลต้องการเจ้า ทุกวันนี้ เจ้าคงได้ยินเรื่องราวในเมืองหลวงบ้าง ตระกูลเหยียนเรียกราคาอย่างโหด ราคาวัสดุยาที่พวกเขาเสนอให้พวกเราโหดสุด ๆ จะว่าไป ในเรื่องนี้ เจ้าต้องรับผิดชอบส่วนหนึ่งด้วย“หากไม่ใช่เพราะเจ้าทำให้ตระกูลเหยียนขุ่นเคือง พวกเขาคงไม่มีความแค้นต่อตระกูลของเรา อย่างไรก็ต

จั๋วซือหรานเดินไปทางทิศตะวันตกของเมืองนางไม่จำเป็นไปถึงทางตะวันตกของเมืองจริง ๆ เมื่อนางใกล้จะถึงเขตตะวันตกของเมือง นางสังเกตสภาพแวดล้อมและถนนโดยรอบเสื่อมโทรมลงอย่างเห็นได้ชัดจั๋วซือหรานสวมหมวกผ้าอย่างไม่ตั้งใจ ม่านผ้ากอซยาวก็ปิดบังใบหน้าของนางนางเดินเข้าไปในเขตตะวันตกของเมืองแม้ว่านางสวมผ้ากอซ แต่รูปร่างของนางยังคงดูเรียวและสง่างามเกินไป และนางก็ดึงดูดความสนใจอย่างมากในเวลากลางคืนทางตะวันตกของเมืองเพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีใครกล้าแสดงท่าทีหุนหันพลันแล่นผู้ที่สามารถอยู่รอดได้ในเขตตะวันตกของเมืองไม่โง่ ไม่มีใครคิดว่าผู้หญิงที่กล้ามาตลาดกลางคืนของเขตตะวันออกของเมืองในยามกลางคืนเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอจริง ๆก็ไม่รู้ว่าใครเคยกล่าวไว้ หากเจ้าดูถูกผู้หญิง เจ้าจะประสบความสูญเสียครั้งใหญ่และทุกคนต่างทราบกันดีว่าว่า คุณหนูจิ่วของตระกูลจั๋ว ซึ่งเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเมืองหลวงเมื่อเร็ว ๆ นี้ตีความประโยคนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบดังนั้น ในระหว่างทางที่จั๋วซือหรานเดินไปตลาดกลางคืนของเขตตะวันตกของเมือง ถือว่านางเดินราบรื่นอยู่ และไม่มีผู้ที่ไม่มีตากล้ามาหาเรื่องนางแต่เมื่อนางเดินม

เด็กฉลาดกระซิบว่า "ท่านขอรับ ที่นั่นคือสนามฝึก พูดไม่ได้ บางครั้งมันก็เป็นการฆาตกรรมจริง ๆ ... "เสียงของเด็กฉลาดเริ่มเงียบลงไปเรื่อย ๆจั๋วซือหรานเลิกคิ้วและตระหนักว่านางเดาถูกจริง ๆ ใช่ที่นั่นเลยเดิมทีเด็กฉลาดพูดเช่นนี้ โดยหวังว่าจั๋วซือหรานกลัวและเลิกสนใจที่นั่นใครจะรู้ว่าเมื่อแขกผู้มีเกียรติท่านนี้ได้ยินเช่นนี้ นางไม่มีเจตนาที่จะกลัวเลย นางเดินไปที่นั่นอย่างไม่ลังเลเด็กผู้ฉลาดเหงื่อออกบนหลังของเขา แต่เขาก็ยังรีบเดินตาม เขารีบโน้มน้าว "ท่าน ท่านขอรับ โปรดใจเย็น ๆ ที่นั่นวุ่นวายจริง ๆ คนหลายประเภทปะปนกันหมด อีกอย่าง ท่านเป็นหญิงสาวผู้หนึ่ง ข้ากลัวกลัวท่านถูกคนร้ายรังแก หากคนอันธพาลที่นั่นเดิมพันแพ้ พวกเขาอาจะทำทุกอรื่อง ยิ่งไปกว่านั้น หากท่านบังเอิญเข้าไปเดิมพนัน เท่ากับว่า จะครอบครัวจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง”ในตอนท้ายของประโยค เสียงของเด็กฉลาดเศร้าหมองเล็กน้อยจั๋วซือหรานเหลือบมองเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย นางฟังออก ในความเป็นจริงแล้ว เด็กคนนี้กลัวนางถูกคนรังแกเมื่อนางไปสนามฝึกฝน เขากลัวนางติดการพนันที่สนามฝึกฝนมากกว่านางไม่ทราบเขาเคยประสบสมาชิกในครอบครัวติดการพนันหรือเ

โดยทั่งไปแล้วนี่อาจถือได้ว่าเป็นอุบัติเหตุเบียดเสียดยัดเยียดเล็ก ๆ สำหรับส่วนสูงที่ขาดสารอาหารของเด็กฉลาดอาจลำบากมากแล้วในขณะนั้น ม่านตาของเด็กฉลาดหดเล็กลง เขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายแล้ว แต่ในขณะที่เขาตระหนักถึงอันตราย เขาก็ตระหนักถึงการกระทำของท่านนี้ด้วยนางยื่นมือออกแล้วดึงเสื้อคอหลังของเขาขึ้นมา และดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะถูกดึงขึ้นเหมือนแครอทแล้วดวางเขาไว้ข้างหลังนางและนางยื่นมือออกอีกครั้ง มือนั้นดูขาวและนุ่มนวล ราวกับว่านางไม่ได้ใช้กำลังใด ๆ เลย นางผลักคนเหล่านั้นเบา ๆ เหมือนนางกำลังขับไล่แมลงวันและยุงเท่านั้นจากนั้นได้ยินเสียงกรีดร้องเล็กน้อย และคนไม่กี่คนที่มุ่งหน้าไปยังทิศทางนี้อย่างควบคุมไม่ได้เนื่องจากแรงผลักนั้น พวกเขาก็หันกลับไปทิศทางอื่นหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ล้มบนพื้นด้วยกัน สนามแข่งวุ่นวายกันหมดเห็นได้ชัดว่ามีคนได้รับบาดเจ็บ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่จั๋วซือหรานหรือเด็กฉลาดจั๋วซือหรานไม่ได้มองที่นั่นอีก นางดึงเด็กฉลาดไปที่มุมที่เขาอยากพานางไปในก่อนหน้านี้แต่คนเหล่านั้นเริ่มมีปฏิกิริยาโต้ตอบแล้ว พวกเขาเห็นจั๋วซือหรานตัวเล็กและเป็นผู้หญิงด้วยนักพนันหล