เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 269
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 270
หลังจากเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวพูดจบ เขาก็มองจั๋วซือหราน "ข้าไม่ได้รู้ทุกอย่าง ข้าได้ข้อมูลมาแค่นี้"จั๋วซือหรานแตะคางของนางและคิด แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรอยู่พักหนึ่งเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวสังเกตความเงียบของนาง เขาอดไม่ได้ที่ต้องขมวดคิ้ว เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ "อย่างไรก็ตาม หากเจ้าเห็นด้วยกับเงื่อนไขของข้า ข้าจะให้คนอื่นไปสืบข้อมูลของนางต่อ"จั๋วซือหรานจึงตระหนักได้ว่า ดูเหมือนเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวกำลังกลัวนางไม่อยากลงสนามแข่งหรือจั๋วซือหรานยิ้มและพูดว่า "เจ้าสำนักไม่ต้องกังวล ข้า จั๋วซือหราน ทำเช่นนี้ตลอด ในเมื่อข้าพยักหน้า ข้าจะไม่ผิดสัญญา เราตกลงเรื่องนี้กันแล้ว""นั่นเป็นสิ่งที่ดีมาก"หลังจากได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน ในที่สุด ใบหน้าไร้อารมณ์ของเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ดูเหมือนเขาโค้งมุมปากของเขาตื้น"แต่ช่วงนี้ไม่ได้ เจ้าสำนักคงรู้เช่นกันว่าช่วงนี้ข้ายุ่งมาก แม้แต่คืนนี้ข้ามาที่นี่ ข้ายังต้องหาโอกาสเดินเล่น คุยกับเจ้าเสร็จ ข้าต้องรีบกลับ" จั๋วซือหรานกล่าวเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เขาแค่ถามว่า "เช่นนั้น แม่นางจะมาหลังการฝึกฝนของ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 271
เดิมทีเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวยังไม่สบายใจอยู่เลย แต่เมื่อเขาเห็นผู้ชายคนนี้ เขาตตระลึงทันทีน เขาตกใจอย่างมาก "ท่าน... ท่านมาที่นี่ทำไมขอรับ"ไม่เพียงแต่เขาตกใจเล็กน้อย แต่ จั๋วซือหรานตกใจอเล็กน้อยเช่นกันเพราะชายที่สวมหน้ากากที่อยู่ข้างนอกนั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากท่านซือเจิ้ง ผู้ลึกลับแห่งหน่วยสืบสวนพิเศษนางพยายามถามเจ้าติดอ่างน้อย ชิ่งหมิง นั้น แต่ไม่ได้ข้อมูลเลยไม่ต้องพูดถึงข้อมูล นางยังไม่ทราบชื่อท่านนี้ด้วยซ้ำจั๋วซือหรานจึงเปิดปาก แต่นางเพียงพูดว่า "... ท่านซือเจิ้ง เหตุใดท่านจึงมาที่นี่"แม้ว่านางนั่งอยู่ในที่นั่งที่ข้างในสุด ๆ ของห้องส่วนตัว เพราะมองจากที่นี่เท่านั้น นางจึงสามารถมองเห็นทุกการเคลื่นไหวใน 'ก้นชาม' ได้อย่างชัดเจนแต่จั๋วซือหรานยังคงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ท่านซือเจิ้งกำลังจ้องมองนางและนางสังเกตถึงอารมณ์ของเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวอย่างชัดเจน เขาไม่สงบเหมือนเมื่อครู่อีกต่อไป เขากังวลเล็กน้อย“ เหตุใดท่านจึงมาที่นี่ในครั้งนี้” ปรเจ้าสำนักแห่งหอฟ้าดาวถาม แม้ว่าจะไม่มีน้ำเสียงที่ถ่อมตัวเกินไปก็ตามแต่เขาใช้คำว่า 'ท่าน' ยังคงแสดงความเคารพต่อท่านซือเจิ้งของหน่วยสื
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 272
ในฐานะที่เป็นหน่วยสืบสวนพิเศษ ซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของลัทธิ เขามาเขตตะวันตกของเมือง ซึ่งเป็นเรื่องปกติอย่างมากแต่คำพูดถัดไปของซือเจิ้งทำให้เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวรู้สึกตึงเครียด และทำให้จั๋วซือหราน รูสึกประหลาดใจ“แต่ข้าเห็นเจ้าคุมนางมาที่นี่” หน่วยสืบสวนพิเศษมองเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวด้วยสายตาที่เคร่งครัด “เจ้าอยากทำอะไร”เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวอ้าปาก แต่ก็พูดไม่ออกสักคำ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง เขาแค่ตอบ "...ข้าได้ยินเรื่องต่าง ๆ ที่เก่งกาจของคุณหนูจิ่วในเมื่อเร็ว ๆ นี้ ข้าสนใจนางมาก เลยชวนนางมาคุยกันหน่อย ข้าไม่ทราบเรื่องนี้จะรบกวนถึงท่านขอรับ"เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวกล่าวเช่นนี้ แต่ดูเหมือนซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด อาจเป็นเพราะเขาเป็นผู้นำขององค์กรตลาดมืดเขตตะวันตกของเมือง ซึ่งทำให้ผู้คนคิดว่าเขาไม่น่าเชื่อถือกล่าวโดยสรุป เมื่อซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษได้ยินคำพูดนั้น เขาก็หันไปมองจั๋วซือหราน และถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า "เขาพูดจริงหรือไม่"ขณะที่จั๋วซือหรานกำลังจะตอบ นางได้ยินท่านซือเจิ้งพูดอีกครั้งว่า "ในหน่วยสืบสวนพิเศษ เจ้าได้ผ่านการสอบของแพทย์กล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 273
เมื่อจั๋วซือหรานเห็นใบหน้าที่ไม่ยิ้มแย้มของเจ้าสำนักของหอฟ้าดาว สีหน้าของเขามีความโล่งใจและปิติยินดีนางอดไม่ได้ที่ต้องสงสารเขา เจ้าสำนักเจ้าคะ อย่าเพิ่งดีใจก่อนสิจั๋วซือหรานกล่าวต่อ "เจ้าสำนักให้ข้าขึ้นมา เพื่อให้ข้าเข้าร่วมในการฝึกฝนเถื่อนของหอฟ้าดาว ไม่ทราบว่าท่านเคยได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงหรือไม่"ซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษเงียบไปสองสามวินาที แล้วพูดว่า "ได้ยินมานิดหน่อย"“กล่าวโดยสรุปคือ ความทุกข์ที่ข้าได้รับในก่อนหน้านี้คือข้าถูกพี่สาวในตระกูลเล่นงาน ตระกูบจะให้ความยุติธรรมแก่ข้าโดยมีเงื่อนไขบางอย่าง ข้าต้องเอาชนะพี่สาวที่ทำราบข้าในการฝึกฝนของตระกูล"ใบหน้าของจั๋วซือหรานไม่มีสีหน้าใด ๆ และนางพูดอย่างใจเย็น เหมือนนางกำลังพูดถึงเรื่องไม่สำคัญของคนอื่นซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกว่า นางไม่ได้จริงจังกับเรื่องเหล่านี้จริง ๆจั๋วซือหรานกล่าวต่อ "พี่ชายของพี่สาวคนนั้นไม่เป็นศิษย์ของ ลัทธิอู๋จี๋เท่านั้น แต่ยังเป็นผู้เก่งกาจในการฝึกฝนประจำตระกูลด้วย เขากลับมาอยู่เมืองหลวงแล้ว และเขาต้องใช้วิธีทุกประเภทอย่างแน่นอน เพื่อยกระดับแข็งแกร่งของพี่สาวคนนี้ให้ได้ ”“ข้าไม่มีใครชี้แนะเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 274
จั๋วซือหรานยิ้มและมองซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษ ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางรู้สึกมั่นใจเล็กน้อย "เจ้าสำนัก ท่านซือเจิ้งต้องเห็นด้วยแน่นอน"จั๋วซือหรานไม่รู้ว่าทำไมนางถึงมั่นใจขนาดนั้น อาจเป็นเพราะดูเหมือนซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษมาที่นี่เพราะนางหรือจั๋วซือหรานมองเขาแล้วเรียกเขาอีกครั้ง “ ท่านซือเจิ้ง”นางเอียงศีรษะและมองซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษ นางพยายามการเห็นชอบหรือไม่จากรูดวงตาของเขาจากหน้ากาก แต่นางมองไม่เห็นอะไรเลย รูตานั้นลึกและมืดท่านซือเจิ้งเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดก็มีเสียงของชายคนนั้นดังมาจากใต้หน้ากาก "ไหน ๆ ข้าก็มาแล้ว ไปเอาพู่กันและกระดาษมา"ชั่วขณะต่อมาที่เขาพูดคำเหล่านี้ เขาเห็นรอยยิ้มอันสดใสปรากฏบนใบหน้าของหญิงสาวนางสวยอย่างมาก และใบหน้าเล็ก ๆ ของนางก็ดูสวยงามยิ่งขึ้นด้วยรอยยิ้มอันงดงามนี้เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวเสีนใจเกือบต้องกัดฟันหัก แต่เขาก็ยังไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เขาทำได้เพียงให้คนรับใช้นำกระดาษและพู่กันมาให้ตายเถอะ คนรับใช้ของเขามีน้ำใจมาก เขาคงเดาได้ว่าเจ้านายของเขาต้องการเขียนเอกสารสำคัญ ดังนั้นกระดาษที่เขาส่งให้เขาจึงเป็นกระดาษที่ทำจากหนังแพะ ซึ่งเป
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 275
จั๋วซือหรานมองไปที่หน้ากากของชายคนนั้นที่มีรูปแบบเปลวไฟสีแดง นางเห็นแววตาที่อยากรู้อยากเห็นในดวงตาของเขา นางอดไม่ได้ที่ต้องรู้สึกตัวเองหมดคำพูดสีหน้าของนางดูทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย ซึ่งค่อนข้างทำให้ผู้คนประหลาดใจ เพราะผู้หญิงคนนี้สามารถวางกลยุทธ์และทำทุกอย่างได้อย่างง่ายดายสีหน้าที่ผู้คนมักจะเห็นบนใบหน้าของนางนั้นคือความสงบไม่ต้องพูดถึงอารมณ์ต่าง ๆ เช่น ความเศร้า ความกลัว และความเกลียดชัง ใบหน้าของนางไม่มีสีหน้าที่หมดคำพูดเหมือนอย่างที่นางมีในตอนนี้แต่ในขณะนี้ สีหน้าของนางบอกได้ว่า นางกำลังไม่รู้ต้องทำอย่างไรดี“จริง ๆ แล้ว มันไม่ของวิเศษอะไรหรอก มันเป็นแค่อุปกรณ์เล็ก ๆ ” จั๋วซือหรานกล่าว“แม่นางถ่อมตัว” เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวพูดอย่างเคร่ง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สบายใจเพราะจั๋วซือหรานโกงเขาต่อหน้าซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเย็นชาเล็กน้อยในขณะนี้ “อุปกรณ์ขนาดเล็กสามารถทำให้นักฆ่าของข้าได้รับบาดเจ็บสาหัสจากระยะไกลได้ เห็นได้ชัดว่ามันไม่ง่ายเลย ยิ่งทำให้ข้าอยากเห็นมาก”ซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษไม่พูดอะไร แต่มองนางครู่หนึ่งวินาทีต่อมา จั๋วซือหรานส่ายแขนเสื้อ แล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 276
สถานการณ์ในสนามยิ่งวุ่นวายและปั่นป่วน เสียงของปืนดังเช่นนี้ ซึ่งปิดบังความวุ่นวายของสนามฝึก ทำให้ทุกคนตกตระลึงคนที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเสียงนั้นคืออะไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญกับเสียงดัง ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาคือ พวกเขาจะคิดว่ามีอันตรายเกิดขึ้นหรือไม่ และสัญชาตญาณแรกของพวกเขาคืออยากหนีทันใดนั้นทุกคนในก็เริ่มปั่นป่วน และผู้คนจากหอฟ้าดาวควบคุมสถานการณ์ได้จั๋วซือหรานหยุดยิง นางหันไปมองเจ้าสำนักของหอฟ้าดาว "แค่นี้พอหรือยัง"นางถามต่อ "หากเจ้าคิดว่าแค่นี้ยังไม่พอ ข้าเต็มใจที่จะฆ่าใครสักคน ให้เจ้าเห็นเลือดหน่อย""..." สีหน้าของเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวดูมืดมนเล็กน้อย เขาเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า "พอแล้ว"จั๋วซือหรานเลิกคิ้วขึ้นอย่างที่นางคาดไว้ หลอกเขาง่ายมากโดยปกติแล้ว ระยะห่างจากชั้นสองถึงก้นชามนั้น จริง ๆ แล้วไกลกว่าระยะห่างจากหอนาฬิกาถึงประตูห้องของนางในวันนั้นมากมายแต่นางมันใจตัวเองสามารถหลอกผู้คนได้ ท้ายที่สุด ของชิ้นนี้ดูไม่เหมือนคันธนู แต่มันเป็นอาวุธระยะไกล และมันก็ส่งเสียงดังมากมันสามารถหลอกคนได้ง่ายโดยปกตินี่คือพลังของอาวุธสุดร้อนแรง“ข้าขอดูหน่อยไ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 277
เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวรู้สึกเขินอายเล็กน้อยในความเป็นจริง เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเอาปืนนี้ เขาจะไม่ทำเรื่องที่น่าเกลียดขนาดนี้หรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ยังมีซือเจิ้งของหน่วยสืบสวนพิเศษอยู่ด้วยแต่เขามีความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาเอง เช่น หากเขาลูบปืนนี้นาน ๆ หน่อย จั๋วจิ่วอาจจะเต็มใจที่จะมอบอาวุธนี้ให้เขาเล่นด้วยจากนั้นเขาจะมีเวลามากพอที่จะหาช่างมาหาวิธีทำอาวุธนี้ จากนั้นเขาค่อย ๆ ศึกษาอาวุธชิ้นนี้ เขามีนักกลั่นอาวุธรับใช้เขาอยู่ หากเขาสามารถทำอาวุธชิ้นนี้ได้...แม้ว่าคนที่มีการฝึกฝนที่เป็นทางการจะดูถูกอาวุธนี้ แต่ราชวงศ์ เชื้อวงศื และเหล่าขุนนางมีผู้ที่ไม่ขาดแคลนเงินอย่างมาก พวกเขาอาจอยากใช้เงินซื้อของเล่น ไม่ต้องห่วงเรื่องกำไรเพราะ แม้แต่จะติดอัญมณีไว้บนดาบสั้นของพวกเขา พวกคนโง่ที่มีเงินจำนวนมากเหล่านี้ยังแข่งราคาในงานประมูลได้หากเขาหลอมอาวุธนี้ออกมาได้จริง ๆ เขาติดอัญมณีไว้บ้างและทำให้สวยหน่อย แล้วเขาแต่งเรื่องที่ว่า อาวุธชิ้นนี้สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโบราณและเกือบจะหายไปแล้ว และเผยแพร่สู่โลกภายนอก เขาไม่ต้องกังวลคนโง่ที่มีเงินมากมายไม่ซื้อของชิ้นนี้หรอกโดยเฉพาะเขาไม่จำเป็นต
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 720
เพราะบนเวทีประลอง ไม่ค่อยจะมีความยอดเยี่ยมที่พิเศษนัก หรือก็คือ การต่อสู้ที่งดงามยอดเยี่ยม คนที่เก่งกาจจริงๆ ใครก็ไม่อยากจะมาเสียเวลาบนเวทีประลองระดับต่ำๆ เช่นนี้ปกติจึงมีแต่การต่อสู้ที่ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรนัก และเพราะเหตุนี้ ทุกคนจึงอยากจะลองเดิมพันกัน อยากจะเห็นการต่อสู้ที่เลือดสาดยิ่งขึ้น เพราะมันต้องมีอะไรสักอย่างที่ดึงดูดสายตาแต่ตอนนี้ การต่อสู้บนเวที ไม่จำเป็นต้องเลือดสาด แค่นี้ก็ยอดเยี่ยมเพียงพอแล้วยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็มองออก!สถานการณ์ตอนนี้เหมือนเคยเจอมาก่อนเพียงไม่นาน ก็มีคนมีปฏิกิริยาขึ้นมา“ไม่ใช่เหมือนกับตอนยกแรกหรือ? แค่พลิกกลับมาเท่านั้น”“จริงด้วย! ตอนยกแรก เป็นหญิงสาวถูกอีกฝ่ายใช้แส้ไล่ฟาดบีบจนเข้าไปในระยะโจมตีของสัตว์ประหลาด!”“แต่ว่าตอนนี้เหมือนนางมาไล่บี้ชายคนนี้ไปในระยะของสัตว์ประหลาด...?”“ไม่ ไม่ใช่ นางบีบชายคนนี้ ตรงไปยังจุดโจมตีถัดไปของนาง!”“พอพูดเช่นนี้ ตอนยกแรกคงไม่ใช่ว่านางยอมให้คนอื่นชนะหรอกใช่ไหม...?”จั๋วซือหรานได้ยินเสียงเหล่านี้ หางตายกโค้งนางคิดจะให้ทุกคนรู้สึกเช่นนี้ พอเป็นแบบนี้ก็คงไม่มีใครรู้สึกว่านางไม่มีฝีมือ เอาชนะมาได้เพราะอีกฝ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 719
พอได้ยินคำพูดของซางถิง จั๋วซือหรานก็รู้สึกไม่อยากเชื่อเพราะนางมีความรู้สึกอย่างชัดเจน ว่าชายคนนี้ยังมีไพ่ตายอยู่อีกเขายังมีฝีมืออื่นอีกแน่นอน แต่เขากลับยอมแพ้เสียแล้วไม่มีทางเป็นเพราะชื่นชมนางแน่ๆ เช่นนั้น...จั๋วซือหรานครุ่นคิด ขมวดคิ้ว เหมือนเข้าใจขึ้นหน่อยๆไม่ใช่เพราะชื่นชมนาง เช่นนั้น จะต้องเป็นเพราะคนของตระกูลซางตอนนี้ชมอยู่ในห้องหรูกระมัง ไพ่ตายของเขาน่าจะไม่อยากให้ตระกูลซางได้เห็นถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเหมือนจั๋วซือหราน ไม่มีการปิดบังซ่อนเร้นฝีมือของตนเอง ไม่กลัวความยุ่งยากอันที่จริงนางเองก็ไม่ใช่ว่าไม่กลัวความยุ่งยากหรอก เพียงแต่เพราะ ต่อให้ตนเองจะพยายามปิดบังซ่อนเร้น แต่ก็เหมือนความยุ่งยากก็แวะเวียนเข้ามาหาอยู่เรื่อยเช่นนั้นทำไมจะต้องไปปิดบังซ่อนเร้นแล้วคอยอดทนกล้ำกลืน แต่ว่าทุกคนก็มีท่าทีและวิธีแก้ไขที่แตกต่างกันไปในสถานการณ์คล้ายๆ กันนี้จั๋วซือหรานเองก็เคารพการตัดสินใจ“โอ้...” นางลากเสียงยาวออกมา แสดงท่าทีว่าเข้าใจแล้ว นางมองไปทางซางถิง “เช่นนั้นก็ขอบคุณ”แต่ว่าชัดเจนมาก วิธีการแก้ไขที่สงบสุขแบบนี้มันไม่ได้ ไม่มีทางทำให้นักพนันบ้าคลั่งที่แพ้บนที่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 718
ซางเชวี่ยเอ่ยขึ้นเสียงขรึม “หวังว่าข้าคงจะแค่คิดมากไป หญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ มิน่านางจึงเหิมเกริมได้ขนาดนี้”การเหิมเกริมของคนล้วนต้องมีต้นทุนทั้งนั้นและตอนนี้ บนอัฒจันทร์ยิ่งครึกโครมเข้าไปอีก พวกเขาก่อนหน้านี้ล้วนคิดว่าซางถิงเป็นคนอัญเชิญราชาแมงมุมหน้าผีออกมายังเหยียดหยามจั๋วซือหราน หัวเหราะเยาะนาง รู้สึกว่านางต้องแพ้อยู่เลย ยังรู้สึกว่าคนเขาเก็บของใหญ่มาปล่อยเอาตอนท้ายเพื่อจัดการนางใครก็คิดไม่ถึง ว่าเจ้าของใหญ่นี่ที่แท้จั๋วซือหรานเป็นคนอัญเชิญออกมา!บนเวทีคึกคักขึ้นมาทันทีคนที่มาจากค่ายทหารเหล่านั้น เหล่าทหารของค่ายทหารที่มาเพื่อสนับสนุนจั๋วซือหรานโดยเฉพาะ ล้วนส่งเสียงโห่ร้องยินดีออกมาก่อนหน้านี้เนื่องจากชัยชนะของคุณหนูจิ่วยังไม่ค่อยชัดเจน พวกเขาจึงค่อนข้างตึงเครียดหน่อยๆ กลัวว่าแม่นางจิ่วจะแพ้ดังนั้นจึงไม่กล้าส่งเสียงกันตอนนี้ในที่สุดก็ระเบิดเสียงโห่ร้องออกมาได้แล้ว!ยังมีคนส่วนหนึ่งที่รู้สึกว่าจั๋วซือหรานคนนี้ชั่วร้ายเหลือเกิน ดังนั้นจึงไม่สนการวิเคราะห์ความสมเหตุสมผล รู้สึกแค่ว่าอยากจะลองแทงหุ้นที่ไม่มีใครสนใจ ถ้าเกิดมันพุ่งแรงขึ้นมาล่ะ?คนพวกนี้ ตอนนี้ก็โห่ร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 717
อดพูดไม่ได้เลย ว่าคำสบถคำนี้ของจั๋วซือหรานแม่นยำมาก ผู้คนที่บาดเจ็บเหล่านี้ ดูแล้วเหมือนถูกทัณฑ์เชือดเฉือนอย่างไรอย่างนั้นแต่ละคนกลายเป็นมนุษย์โชกเลือดไปหมด!และเพราะฉากที่ค่อนข้างน่าตกตะลึงนี้เลือดสดจึงกระตุ้นเอาความเร่าร้อนของคนทั้งหมด“ฆ่าๆๆ!”“ฆ่าเขาเสีย!”“ฆ่านางเสีย!”ตอนนี้เหมือนจะไม่เกี่ยวกับแพ้ชนะแล้ว แต่กลับเกี่ยวข้องกับความตื่นเต้นเร้าใจที่ได้มาจากเลือดเหล่านี้“จั๋วซือหรานคนนี้เก่งกาจเกินไปแล้ว สัตว์ประหลาดที่นางนำมาร้ายกาจขนาดนี้เชียว!”“นางคิดจะทำให้คนตกตะลึงไปถึงเมื่อ...”มีคนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกความโกลาหลที่ปรากฎขึ้นกะทันหันตัดบทไปเสียแล้ว“ทำ ทำไมหรือ? เกิดอะไรขึ้น?”“ให้...ให้ตายเถอะ รีบดูสิ นั่นมัน...”“นั่น...มันอะไร สถานการณ์อะไรกัน...?”ทุกคนล้วนตกตะลึงไปแล้วเพราะว่าตอนนี้ ทุกคนล้วนเห็นแล้ว ว่าราชาแมงมุมหน้าพิษ....ที่พวกเขาเห็นว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่ซางถิงอัญเชิญออกมากลับมาขวางไว้ด้านหน้าจั๋วซือหรานพูดให้ถูกคือ อันที่จริงก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่า พอการโจมตีของผีเสื้อปีกระยับไม่มีผลกับราชาแมงมุมหน้าผี ราชาแมงมุมหน้าผีจึงจะต้องไปโจมตีจั๋วซือหรานแล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 716
ไม่มีคนสังเกตเห็น ว่าที่ข้างเวที เจ้าสำนักหอจันทร์เงินที่หน้าตาอ่อนโยนหล่อเหลา เวลานี้มีสีหน้าปั้นยากมากตราประทับจันทร์เสี้ยวที่หน้าผากนั่น ขมวดเป็นก้อนจากการขมวดคิ้วแน่นของเขาแล้ว!คนอื่นอาจไม่รู้ แต่อินเจ๋ออันชัดเจนอย่างที่สุด!ผีเสื้อปีกระยับตัวเดียวของนางเผชิญหน้ากับราชาแมงมุมหน้าผีแล้วมันไม่มีประโยชน์อะไรกัน? ผีเสื้อปีกระยับตัวหนึ่งถ้าเผชิญหน้ากับแมงมุมหน้าผีมันไม่มีประโยชน์อยู่แล้ว!แต่ผีเสื้อปีกระยับนั่นไม่ใช่ของจั๋วซือหราน!อินเจ๋ออันเข้าใจเป็นอย่างดี ตั้งแต่ตอนแรกเขาก็รู้ถึงอันดับการออกสัตว์ประหลาดของซางถิงแล้ว ยกที่สามคือ...ผีเสื้อปีกระยับผีเสื้อปีกระยับที่ไม่มีประโยชน์! เป็นของซางถิง!ส่วนราชาแมงมุมหน้าผีที่พลังกับขนาดร่างกายสะกดไปทั้งเวทีนั่น เป็นของจั๋วซือหรานต่างหาก!อินเจ๋ออันดูถูกนางไปจริงๆ ตอนนี้คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็เสียใจอย่างมาก เสียใจอย่างมากจริงๆ แค่คิดขึ้นมาใจก็รวดร้าวแล้วตอนนี้เอง ในห้องหรูบนหอในห้องหรูของตระกูลซาง เสียงแหลมหนึ่งดังขึ้น “นี่เลย นี่เลย คุณหนูสี่ ราชาแมงมุมหน้าผีตัวนี้ เดิมทีเป็นสิ่งที่ข้ากับคนเหล่านั้นจะมอบให้เป็นของขวัญวันเก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 715
พอสิ่งมหึมานี้ปรากฏขึ้น ทั่วทั้งลานก็เงียบกริบไปทันที!ทุกคนหวาดกลัวกันจนกระทั่งกลั้นหายใจ!หนึ่งคือเพราะมนุษย์นั้นจะเกิดความกลัวได้ง่ายต่อสิ่งของที่ใหญ่โตมหึมานี่น่าจะเป็นสัญชาตญาณที่ฝังอยู่ในยีนเพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับอันตรายยิ่งไปกว่านั้น ตัวมนุษย์เองก็หวาดกลัวกับแมลงประเภทแมงมุมอยู่แล้วโดยเฉพาะแมงมุมที่ดูฉูดฉาดและร่างหายมหึมาขนาดนี้ตอนนี้เอง เจ้าตัวโตที่ปรากฏขึ้นมากะทันหันบนลานประลองก็คุมสถานการณ์ไปทั้งหมดแล้ว!ใหญ่แล้วหรือ? นี่มันยังย่อไว้หน่อยแล้วด้วยนะ ไม่อย่างนั้นบนเวทีนี้ มันเดินไม่กี่ก้าวก็คงจะสุดทางแล้วแมงมุมหรือ? ขาขนปุกปุยทั้งแปดกับแขนเคียวนั่น แล้วยังมีปากที่แหลมคมอีก มองอย่างไรก็เป็นแมงมุม ไม่ใช่ปูอย่างแน่นอนฉูดฉาดหรือ? ลายดอกไม้บนหลังกับท้องของมัน เหมือนกับใบหน้าผีที่กำลังร้องไห้กำลังหัวเราะอยู่อย่างไรอย่างนั้นนี่คือที่มาของชื่อมัน“แมงมุมหน้าผี!”“นี่มันแมงมุมหน้าผี! น่ากลัวเหลือเกิน!”“ข้ากลัวแมงมุม ขนข้าลุกไปหมดแล้ว!”“ข้าก็ด้วย!”“แมงมุมหน้าผีที่ใหญ่โตขนาดนี้ ต้องเป็นระดับราชาแล้วกระมัง? ครั้งนี้จั๋วซือหรานแพ้แน่แล้ว!”เสียงดังขึ้นไม่ขาดสาย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 714
ถึงอย่างไร ความจริงก็จะสอนให้เขาเป็นคนเอง ถึงอย่างไร คนเหล่านั้นที่ปากแข็งกับนางก่อนหน้า เจ้าพวกที่ควรตบฉาดก็ตบไปแล้วไม่มีเขาก็ไม่ได้น้อยลง หรือมีเขามาสักคนก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเท่าไรตอนที่จั๋วซือหรานกลับมาถึงห้องพักผ่อน ก็เห็นเจี่ยงเทียนซิงรออยู่ที่นั่นแล้ว“ทำไมยังมาด้วยตัวเองอีกล่ะ?” จั๋วซือหรานรู้สึกประหลาดใจเจี่ยงเทียนซิงยิ้มๆ “ในเมื่อชนะแล้วนี่ ก็ต้องมาฉลองชัยชนะของเจ้าสักหน่อยไหม”จั๋วซือหรานหัวเราะเบาๆ “เพิ่งจะยกเดียวเอง ยกต่อไปต่างหากที่สำคัญ”เจี่ยงเทียนซิงคิดๆ ตอบมาว่า “ข้ารู้สึกว่าฉลองล่วงหน้าได้ เจ้าเป็นคนที่มีความคิดดีดีอยู่เสมอ ถ้ารู้สึกไม่มั่นใจพอต่อเรื่องนี้ เจ้าไม่มีทางบุ่มบามเห็นด้วยหรอก”จั๋วซือหรานยิ้มๆ ไม่พูดจา“แต่ก็คิดไม่ถึงว่ายกนี้เจ้าจะสู้ได้ยอดเยี่ยมจริงๆ” เจี่ยงเทียนซิงเดิมทีคิดว่าความหมายของจั๋วซือหรานคือรอยกต่อไปแล้วค่อยเริ่มต่อสู้ ยกนี้แค่สู้ให้ชนะอย่างหวุดหวิด แต่การแสดงออกเมื่อครู่ของจั๋วซือหราน แม้จะไม่สามารถพูดได้ว่าข่มกดดันไว้จนหมด แต่ก็ไม่ใช่ชนะอย่างหวุดหวิดแน่นอน ตอนท้ายยังดูค่อนข้างอหังการอีกด้วย จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า “หลักๆ คือคิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 713
“ให้ตายเถอะ...”ทุกคนเห็นแค่ จั๋วซือหรานที่เดิมทีเต้นรำอยู่ท่ามกลางพายุห่าฝนแส้ที่หนาแน่นเวลานี้นั่งลงมาแล้ว...อยู่บนตัวซางถิง?พูดให้ถูกต้องคือ นางกดเขาอยู่บนเวทีหินต้องห้ามไปแล้วหัวเข่าข้างหนึ่งของนางยันไว้ที่หน้าอกเขา แต่การเคลื่อนไหวนี้ ไม่ใช่จุดสำคัญที่ควบคุมเขาไว้ หรือเป็นการเคลื่อนไหวสำคัญที่ทำให้คนอื่นต้องทึ่งการเคลื่อนไหวสำคัญ คือสองดาบที่พาดไขว้อยู่บนคอซางถิง ดาบสองเล่มสลับไขว้อยู่บนคอเขา คมดาบหันเข้าด้านใน ขังคอของเขาเอาไว้ที่ร่องตัดสลับของคมดาบราวกับว่าขอแค่เขาขยับตัว นางแค่ออกแรงเบาๆ ก็เด็ดหัวเขาออกมาได้แล้ว!เพียงแค่มอง ก็อยู่ในระดับที่ทำให้คนที่เห็นอดกลั้นหายใจขึ้นไม่ได้ขณะที่บนเวทีมีเสียงตกตะลึงดังขึ้น ในห้องหรู เฟิงหร่านก็ส่งเสียงตกตะลึงออกมา“เขา...คนนั้นตายหรือยัง?” เฟิงหร่านถามขึ้น เสียงดูตะกุกตะกักเล็กน้อย เพราะจากมุมมองของนาง มองเห็นแค่แผ่นหลังของจั๋วซือหราน คุกเข่ากดหน้าอกอีกฝ่ายเอาไว้สองมือกุมดาบไขว้กดลงไปมองแล้วเป็นการเคลื่อนไหวที่จะเอาชีวิต เป็นการเคลื่อนไหวแบบประหัตประหารแต่เพราะถูกแผ่นหลังของจั๋วซือหรานบังไว้ ดังนั้นอันที่จริงจึงไม่รู้ว่า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 712
ถามขึ้นว่า “ตาข้าแล้วหรือยัง?”สายตาของซางถิงจ้องนางเขม็ง เขากุมมือในแส้แน่น สะบัดข้อมือแส้ยาวในมือดีดตึง ปลายแหลมสะบัดไปทางจั๋วซือหราน“วูม...!” เสียงผ่าอากาศดังขึ้นจากนั้นแส้ก็ส่งเสียงเผียะขึ้นกลางอากาศ ราวกับตัดอากาศจนขาดเป็นท่อนอย่างไรอย่างนั้นและร่างของจั๋วซือหรานก็ไหววูบ ดูแล้วไม่มีอาการซมซานหรือโซซัดโซเซตอนที่หลบหลีกก่อนหน้านี้เลยความเร็วการเคลื่อนไหวของนางสูงมาก แต่ในสายตาของทุกคน กลับดูเชื่องช้าความรู้สึกแตกต่างระหว่างความเร็วและช้าที่สลับไปมานี้ ทำให้คนรู้สึกเริ่มปวดตาขึ้นมาทุกคนเห็นเห็นว่านางอยู่ต่อหน้าต่อตาชัดๆ นางเพียงแค่ก้าวอย่างสงบไม่กี่ก้าวราวกับเดินเล่นในสวนหลังบ้านเท่านั้นกระทั่งความตึงเครียดสักนิดก็ไม่มีแต่การโจมตีของแส้ที่น่าตกตะลึงนั่น ก็ถูกนางเบี่ยงหลบไปได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ถูกกระทั่งชายเสื้อของนางด้วยซ้ำ!ส่วนการโจมตีจากแส้ของซางถิงก็ยังไม่หยุด กระหน่ำเข้ามาราวกับห่าฝน เหมือนไม่ต้องการให้มีเวลาหยุดพักทั้งที่ซัดแส้ออกไปแท้ๆ มันควรจะมีช่วงจังหวะที่ค้างกลางอากาศกับจังหวะดึงแส้กลับมารวมพลังตวัดออกไปอีกจึงจะถูกแต่นั่นแทบจะไม่มีเลยการโจมตีแส้ของซ
