All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 721 - Chapter 730

มีแค่บางฉากเท่านั้นที่เขาจดจำได้อย่างชัดเจน
เช่น ตอนที่เธอปิดประตูใส่เขา แล้วกลับมาเปิดให้เขาเข้าไป
หรือตอนที่เธอหยิบผ้าห่มจากเตียงมาให้เขา แต่เขาไม่รับ
และยังมี ตอนที่เขาจูบหน้าผากเธออย่างสั่นเทา แล้วก็......ตอนที่ทั้งสองคนกอดรัดและจูบกัน
จูบที่เร่าร้อน......
ภาพเหล่านี้ผุดขึ้นในหัวของฉินเย่หมุนวนไม่หยุด ทำให้หัวใจของเขาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉินเย่ค่อยๆยกมือขึ้นสัมผัสริมฝีปากบางของตัวเองริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มสวยงาม เมื่อคืนเขารู้สึกได้ว่า เธอตอบรับจูบของเขา
นั่นหมายความว่า เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น ใช่ไหม?
แค่คิดแบบนี้ ฉินเย่ก็รู้สึกดีขึ้น อาการปวดหัวและเจ็บที่อกก่อนหน้านี้ก็หายไปหมดเสิ่นหยินอู้ เสิ่นนั่วนั่ว......
เขาตัดสินใจไว้แล้วว่า ถ้าเธอแสดงออกมาสักนิด ถึงแม้จะแค่นิดเดียวก็ตาม เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไป
เหมือนอย่างตอนนี้ เพราะเขาได้รับรู้ความรู้สึกจากเธอแล้วจริงๆ
หลังจากที่ฤทธิ์ยาหมดลง ร่างกายก็อ่อนแรงและรู้สึกไม่สบายตัวหลังจากอาบน้ำเย็น แม้ว่าฉินเย่จะลุกขึ้นมานั่งและไอหลายครั้ง แต่เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใจของเขาก็รู้สึ

เขากำลังจะไปทำเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า?
ไม่นาน เสิ่นหยินอู้ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาตกหลุมพราง เขาจะไปสะสางกับเจียงฉูฉู่หรือเปล่า?
ก่อนอื่น เขาจะกล้าจัดการคนที่เคยช่วยชีวิตตัวเองไหม?
แต่ก่อนเจียงฉูฉู่เคยช่วยเธอไว้ และเธอก็ตอบแทนบุญคุณมาตลอดห้าปี แถมยังยอมตกลงตามเงื่อนไขมากมาย และไม่ต้องพูดถึงว่าเจียงฉูฉู่ยังเคยช่วยชีวิตฉินเย่ไว้ด้วย แล้วเขาจะตอบแทนบุญคุณยังไงถึงจะหมด?
น่าเสียดายที่เรื่องบุญคุณ ไม่ใช่แค่ให้เงินแล้วจะจบได้
ในขณะที่เธอกำลังคิด จู่ๆ ร่างของคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว เขาก็ก้มตัวลงและจูบที่หน้าผากขาวๆ ของเธอ
เสิ่นเหมิงเหมิงเห็นแบบนั้น ก็รีบยกมือขึ้นมาปิดตาตัวเองทำท่าทางเขินอาย
ส่วนเสิ่นซือเหนียนนั้นก็ตกตะลึงค้างอยู่กับที่
ไม่คิดเลยว่าผ่านไปแค่คืนเดียว ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลุงเย่มู่จะพัฒนาไปเร็วขนาดนี้
ไม่ใช่แค่เสิ่นซือเหนียนที่ตกตะลึง แต่เสิ่นหยินอู้เองก็ชะงัก เพราะเธอไม่เข้าใจเลยว่าฉินเย่กำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อคืนเขาจูบเธอแล้วก็สลบไป พอตื่นขึ้นมายังกล้าจูบเธอต่อหน้าลูกสองคนอีก?
เขาบ้าหรือเป็นเธอเองที่บ้ากันแน่?ฉินเย่จ

ที่แท้แล้วเจียงฉูฉู่ก็กินยาเข้าไปด้วย เมื่อวานหลังจากวิ่งตามฉินเย่ออกไป ยาก็เริ่มออกฤทธิ์ขณะเธออยู่บนถนน จากนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งผ่านมาเห็นเข้า เห็นเธอเดินเซไปมาเลยคิดว่าเธอเมา จึงเข้ามาช่วยพยุงเพื่อจะพาเธอกลับบ้าน แต่พอเข้ามาช่วยก็ถูกเจียงฉูฉู่เกาะตัวไว้
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไปเปิดห้องพักด้วยกัน เมื่อเจียงฉูฉู่ตื่นขึ้นมา จะเสียใจมันก็สายเกินไปแล้ว
เธอโทรหา พ่อแม่ของเธอ อยากจะปิดเรื่องนี้ไว้ ไม่อยากสานสัมพันธ์อะไรต่อกับผู้ชายคนนั้นอีก แต่ผู้ชายคนนั้นกลับเป็นคนที่มีชื่อเสียงในเจียงเฉิง แถมเขายังเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และต้องการรับผิดชอบต่อเจียงฉูฉู่
พ่อแม่ของเจียงฉูฉู่ไม่อยู่ที่เจียงเฉิง จึงต้องให้ญาติมาดูแลเรื่องนี้แทน แต่ข่าวก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนติดปีก ตระกูลเจียงไม่สามารถปิดข่าวไว้ได้
เพียงเช้าวันเดียว ทุกคนก็รู้เรื่องของเจียงฉูฉู่กับชายคนนี้แล้ว
ในกลุ่มสังคมก็พูดถึงเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนาน หยอกล้อเจียงฉูฉู่กันไม่หยุด"เจียงฉูฉู่นี่ไม่ใช่ว่าเคยคบกับประธานฉินหรอกเหรอ ก่อนหน้านี้ยังมีข่าวว่าเธอเร่งรีบจะหมั้น แล้วทำไมถึงไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นได้เร

พูดมาถึงตรงนี้ แม่ของต้วนจื่อฝานมองเข้าไปข้างในหนึ่งที"ถ้าจะพูดถึงการทำร้ายล่ะก็ ในฐานะแม่คนหนึ่ง ฉันยังรู้สึกว่าคุณหนูเจียงทำร้ายลูกชายของฉันด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิง แล้วเธอจะจับต้องคนอื่นได้โดยไม่ต้องรับผิดชอบแน่ๆ? ฉันเป็นแม่ที่ใจเปิดกว้าง พวกเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำอะไรก็ต้องมีความคิดของตัวเอง ถ้าพวกเขาชอบกันและอยากอยู่ด้วยกัน ฉันก็ไม่ขัดข้องอะไร"
เมื่อได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของคุณแม่เจียงก็เริ่มมืดมน
ตั้งแต่ที่ตระกูลเจียงได้เกาะเกี่ยวกับตระกูลฉิน สถานะและเกียรติของตระกูลเจียงก็ยกระดับขึ้นอย่างมาก ตลอดหลายปีนี้ไม่ว่าจะไปงานไหนก็ไม่มีใครกล้ามาทำสีหน้าใส่เธอ นอกจากต้องอ่อนน้อมต่อคุณนายฉินแล้ว คนอื่นๆ ต่างก็คอยยกยอและเอาใจเธอ
ไม่นึกเลยว่าตอนนี้จะต้องมาโดนผู้หญิงคนหนึ่งที่ครอบครัวของเธอไม่ใหญ่โตสั่งสอน และยังคิดอยากจะให้ลูกชายของเธอได้อยู่กับลูกสาวของเธออีกคุณแม่เจียงมองแม่ของต้วนจื่อฝานด้วยสายตาดูถูก
"เธอเป็นใคร คิดว่ามีสิทธิ์มาพูดกับฉันหรอ?"
แม่ของต้วนจื่อฝานยกมือขึ้นเก็บผมเส้นหนึ่งที่ตกลงมาข้างแก้มไว้หลังหู แล้วยิ้มต่อ
"คุณนายเจียงคะ ฉันยังจำได้ตอนที่ตระกูลเ

เมื่อได้ยินแบบนั้น เสิ่นหยินอู้ก็ตอบกลับไปทันทีว่า “ก่อนที่บริษัทจะเติบโตขึ้นจริงๆ ประหยัดได้เท่าไหร่ก็ควรประหยัด”
"เชอะ" อู๋อี้ไห่พูดหยอกล้อว่า “ประหยัดจากผมเหรอ? เถ้าแก่ คุณนี่ใจร้ายจริงๆ”
เสิ่นหยินอู้ยิ้มตอบ “อืม ถ้าบริษัทเติบโตขึ้นมาเมื่อไหร่ ฉันไม่มีทางลืมความดีของผู้จัดการอู๋แน่นอน”
“โอเค งั้นผมจะรอฟังและหวังให้บริษัทเติบโตยิ่งใหญ่ในเร็ววัน”
แม้ภายนอกเธอจะเล่นมุกกับเขา แต่ตอนประชุมเสิ่นหยินอู้ก็แสดงความคิดเห็นเฉียบแหลมหลายข้อ แต่ก็เผลอคิดฟุ้งซ่านไปหลายครั้ง ครั้งแรกยังพอถูไถไปได้ แต่หลายๆ ครั้งเข้าก็มีคนสังเกตเห็น
หลังจากการประชุมจบลง อู๋อี้ไห่ก็ถามเธอขึ้นมา
"เป็นอะไรหรือเปล่า? ตอนประชุมดูเหมือนจะเหม่อลอยตลอดเลย?"เสิ่นหยินอู้ส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”
“เถ้าแก่อยากจะให้เวลาตัวเองพักสักหน่อยไหม?”
พักหน่อย?เสิ่นหยินอู้ยิ้มอย่างหมดหนทาง “ตั้งแต่คุณเข้ามาทำงาน ฉันก็หยุดไปหลายครั้งแล้ว ถ้าหยุดอีก บริษัทจะเดินต่อได้ยังไง”
“ยังไงคุณก็เป็นเถ้าแก่ จะมีปัญหาอะไรล่ะ?”“เถ้าแก่ยิ่งไม่ควรละเลยหน้าที่ ถ้าคนทุกตำแหน่งคิดแบบนี้ บริษัทก็คงจะล้มในไม่ช้า”อู๋อี้ไห่หัวเราะ “ก็จริง แ