All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 231 - Chapter 240

"ครั้งที่แล้วก็เพราะการผ่าตัดถูกเลื่อนออกไป ฉันต้องรออีกนานแค่ไหนเนี่ย? ถ้าไม่ใช่เพราะการผ่าตัดถูกเลื่อน เย่กับเสิ่นหยินอู้ก็คงจะหย่ากันแล้ว และคงจะไม่มีเรื่องเกิดขึ้นตามมามากมายขนาดนี้" พูดมาถึงตรงนี้ เจียงฉูฉู่ก็จับข้อมือซูเชี่ยว "ซูเชี่ยว ฉันรู้ว่าเธอหวังดีกับฉันเสมอ แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการให้คุณนายฉินผ่าตัดให้เสร็จ ฉันกับเย่ถึงจะมีโอกาส ไม่อย่างนั้น......การที่ยืดเยื้อออกไปแล้วไม่หย่าสักทีนั่นคือสิ่งที่อันตรายที่สุด ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเกลี้ยกล่อมต้วนจื่อเย่ได้ไหม เธอเก่งเรื่องการเจรจา เธอช่วยเกลี้ยกล่อมเขาให้ฉันหน่อยได้ไหม? บอกเขาว่าอย่าวู่วาม อย่าทำอะไรโง่ๆ รอให้ฉันเป็นภรรยาของฉินเย่ก่อน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของเธอ" เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย ซูเชี่ยวก็เหมือนได้รับคำสัญญา "ฉูฉู่ ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะช่วยเธอแน่นอน" เจียงฉูฉู่มองเธอด้วยความซาบซึ้งทันที "ซูเชี่ยว ขอบคุณนะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลย" หลังจากออกจากโรงพยาบาล ซูเชี่ยวโทรหาต้วนจื่อเย่ให้ออกมาหาเพราะปกติพวกเธอมักจะดูถูกเขาเสมอ ดังนั้นนอกจากเจียงฉูฉู่แล้ว ต้วนจื่อเย่จึงไม่มีความรู้สึกดีต่อผู้หญิงคน

ปั้ง! ร่างกายที่บอบบางของเสิ่นหยินอู้กระแทกเข้ากับประตูกระจก จนทำให้เกิดเสียงดัง พนักงานที่เห็นเหตุการณ์นี้ ตกใจจนตาโตแล้วรีบวิ่งเข้ามา "คุณผู้หญิง ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?"โจวชวงชวงที่อยู่ปลายสายได้ยินเสียงก็ถามด้วยความตกใจ "เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น? หยินอู้ เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" ไหล่ของเสิ่นหยินอู้ที่ถูกชนนั้นเจ็บ จนทำให้เธอขมวดคิ้ว พนักงานเข้ามาช่วยพยุงเธอ แต่สัญชาติญาณแรกของเสิ่นหยินอู้คือเธอระวังท้องของตัวเอง เธอยกมือขึ้นมาปกป้องท้องของตัวเองโดยไม่รู้ตัว หลังจากที่เธอรู้ว่าเจ็บแค่ไหล่เฉยๆ ไม่มีปัญหาอื่น เธอก็โล่งใจ จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่ชนเธอ ไม่รู้ว่าเป็นใคร เข้ามาทำไมไม่รู้จักระวังหน่อย?อีกอย่าง เวลาผ่านมาตั้งนานแล้ว คนที่ชนเธอทำไมถึงไม่ขอโทษสักคำเลย? เมื่อเสิ่นหยินอู้เงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างไม่คาดคิด ประมาณสามถึงสี่วินาที เสิ่นหยินอู้ก็เรียกชื่อของอีกฝ่ายออกมาโดยไม่รู้ตัว "ต้วนจื่อเย่?" "อะไร อะไร?" โจวชวงชวงได้ยินเสียงของเธอจากหูฟังถามด้วยความสงสัย "ชื่อใครอ่ะ ฟังดูคุ้นๆ? เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? ไม่เป

เมื่อกลับมาที่ออฟฟิศ เสิ่นหยินอู้ก็วางเค้กในมือไว้บนโต๊ะก่อนลงไปข้างล่างเธออารมณ์ดีและรู้สึกอยากอาหาร แต่ตอนนี้กลับหมดความอยากอาหารไปเลย ในตอนนี้ สิ่งที่อยู่ในหัวของเสิ่นหยินอู้มีแต่เรื่องที่เจอต้วนจื่อเย่ตอนที่อยู่ข้างล่าง คำพูดของโจวชวงชวงทำให้เธอตระหนักได้ แม้ว่าเธอไม่อยากคิดร้ายกับคนอื่น เพราะอาจจะเป็นไปได้ว่าวันนี้ที่เจอต้วนจื่อเย่เป็นแค่เรื่องบังเอิญ เนื่องจากร้านเค้กที่ชั้นล่างนั้นขายดีมาก คนจากที่อื่นมาก็อาจจะมาซื้อเค้กที่นี่เป็นเรื่องปกติ แต่ว่า...... ในโลกนี้จะมีเรื่องที่บังเอิญขนาดนั้นเลยหรอ? บังเอิญเจอเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ได้เจอกันมานานในช่วงที่เจียงฉูฉู่บาดเจ็บ และคนนี้ยังเป็นคนที่ชอบเจียงฉูฉู่อีก คิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็แกะกล่องเค้กออก กลิ่นหอมฟุ้งลอยออกมา เสิ่นหยินอู้หยิบมีดและส้อมที่พนักงานเตรียมไว้ให้ ตักเค้กชิ้นเล็กๆ เข้าปาก ขณะเดียวกันก็ตัดสินใจไปด้วย ว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่บังเอิญ หลังจากนี้เธอต้องระวังตัวมากขึ้นถ้าต้วนจื่อเย่ต้องการแก้แค้นแทนเจียงฉูฉู่จริงๆ เธอจะได้หลีกเลี่ยงอันตรายที่จะเกิดขึ้นได้ แต่ถ้าไม่ใช่....

ฉินเย่รับโทรศัพท์ เสียงอ่อนนุ่มของเจียงฉูฉู่ดังผ่านโทรศัพท์ออกมา“เย่ เลิกงานแล้วใช่ไหมคะ? ฉันคิดว่าเวลานี้คุณน่าจะว่างแล้ว ก็เลยโทรมาหาน่ะค่ะ”“อืม” ฉินเย่มองไปยังเสิ่นหยินอู้ที่อยู่ไม่ไกล “เพิ่งเลิกงาน”“งั้นก็ดีค่ะ ฉันกลัวว่าจะไปรบกวนเวลางานของคุณ แล้วคุณย่าเป็นยังไงบ้านคะ? สองสามวันนี้ฉันเป็นห่วงท่านมากเลย ตอนอยู่โรงพยาบาลก็ไม่ได้พักผ่อนดีๆ ถ้าคุณย่าชอบฉันก็คงดี ฉันจะได้ไปเฝ้าท่านที่โรงพยาบาลได้”ทุกถ้อยทุกคำของเจียงฉูฉู่เอ่ยถึงคุณย่าตลอด ทำให้ฉินเย่รู้สึกผิดในใจ น้ำเสียงพลางอ่อนนุ่มตามไปด้วย“คุณรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเถอะ เรื่องอื่นไม่ต้องคิดมาก”“ฉันรู้แล้วค่ะ ฉันก็แค่เป็นห่วงคุณย่า…เอาอย่างงี้ได้ไหม คุณมารับฉันไปหาคุณย่าตอนที่ท่านจะเข้าผ่าตัดได้ไหม? แบบนั้นคุณย่าไม่เห็นหน้าฉัน ก็จะไม่โกรธแล้ว”วันที่ผ่าตัดเหรอ?ฉินเย่เม้มริมฝีปาก ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งพลางคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรแต่ทว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรนั้น ต้องรอดูวันนั้น“เดี๋ยวผมจะบอกคุณอีกทีวันที่ผ่าตัดแล้วกัน”เจียงฉูฉู่ไม่คิดว่าเขาจะตอบตกลงทันทีอยู่แล้ว แต่ทว่าครั้งนี้เธอพูดจุดประสงค์ของตนออกมาก่อน และเขาไม่ไ

“อีกสองวันก็จะได้ผ่าตัดแล้ว? จริงเหรอคะ?”เจียงฉูฉู่ถือโทรศัพท์ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดีใจและตื่นเต้นในที่สุดก็จะได้ผ่าตัดแล้วครั้งนี้ยายแก่นั่นคงไม่คิดจะทำอะไรอีกใช่ไหม?“ดีจังเลยค่ะ การผ่าตัดของคุณย่าต้องผ่านไปด้วยดีแน่ๆ”“ขอบใจมาก”ด้วยความดีใจ เจียงฉูฉู่พลางถามขึ้น “เย่คะ ประเด็นระหว่างเราที่เคยพูดกันคราวก่อน…หากคุณย่าผ่าตัดอยู่ ฉันสามารถไปได้ไหมคะ? คุณวางใจได้เลย ฉันแค่ไปรอที่หน้าห้องผ่าตัดแป๊บเดียวก็กลับ คุณไม่ต้องมารับส่งฉัน ฉันขอแค่ไปแอบดูสักหน่อย ได้ไหมคะ?”ครั้งนี้ฉินเย่เงียบกริบผ่านไปนาน ถึงจะเอ่ยเสียงนิ่งว่า “ฉูฉู่ ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องคาดไม่ถึงขึ้นน่ะ”ได้ยินดังนั้น เจียงฉูฉู่พลันอ้ำอึ้งไปชั่วขณะ“เรื่องคาดไม่ถึงอะไรกัน?”“หลังจากผ่าตัด คุณย่ายังต้องพักฟื้นต่อ”เมื่อได้ยินดังนั้น มีหรือที่เจียงฉูฉู่จะไม่เข้าใจ?เธอกัดริมฝีปากล่างอย่างไม่พอใจ “แต่ว่า ฉันไม่ได้จะไปเปิดเผยตัวสักหน่อยนี่ ถือซะว่าฉันไปเยี่ยมคนแก่ที่เข้าผ่าตัดด้วยความเป็นห่วงในฐานะเพื่อนก็ไม่ได้เหรอ? บางที หากคุณย่าเห็นหน้าฉัน ท่านอาจจะดีใจก็ได้?”“ฉูฉู่ คุณย่าไม่ได้ผ่าตัดธรรมดาทั่วไป”เจียงฉู