บททั้งหมดของ มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: บทที่ 241 - บทที่ 250

หงเม่าหมิงแค่นเสียงเย็นชา “จะแก้ไขงั้นเหรอ? ได้เลย! ตามสัญญา ถ้าสินค้าของพวกคุณมีปัญหาด้านคุณภาพ ต้องชดใช้สิบเท่าจากมูลค่าที่สั่งซื้อของฉันตอนนี้ยอดสั่งซื้อของฉันกับบริษัทคุณก็ไม่ได้เยอะมาก ก็แค่พันห้าร้อยล้านหยวนเอง! งั้นพวกคุณชดใช้เจ็ดหมื่นห้าพันล้านหยวนให้ฉันได้ไหม?”“ฉันเองก็สั่งซื้อไปหนึ่งหมื่นล้านจากร้านยาฉางซาน! งั้นก็ชดใช้ให้ฉันหนึ่งหมื่นล้าน!”“ของฉันก็ไม่เยอะ แค่สองร้อยห้าสิบล้าน งั้นก็ชดใช้ให้ฉันสองหมื่นห้าพันล้าน พวกคุณจ่ายไหวไหม?”“ของฉันก็ห้าพันล้าน…” เหล่าตัวแทนต่างๆ ต่างเริ่มพูดกันขึ้นมาทีละคน เนื่องจากพวกเขาเคยสั่งซื้อเพิ่มไปเยอะมาก เพราะเห็นว่ายาพวกนี้ขายดีอีกทั้งหลี่เทียนกังก็ยังขึ้นราคายาแบบบ้าคลั่ง และลดปริมาณสินค้าต่อราคาให้ต่ำลงไปเรื่อยๆจนพวกเขาต้องสั่งเพิ่มเมื่อหลี่เทียนกังได้ยินตัวเลขที่พวกตัวแทนเหล่านี้บอก ใบหน้าของเขาก็กระตุกผู้อาวุโสหลีแทบล้มทั้งยืนและเกือบหมดสติคำสั่งซื้อที่เคยทำให้พวกเขาภูมิใจตอนนี้กลับกลายเป็นคำสั่งประหารชีวิตแทน“พวกคุณ… พวกคุณนี่มันขูดรีดกันชัดๆ! ทำไมต้องมาเรียกเงินเป็นพันๆ หมื่นๆ ล้าน ชดใช้แบบนี้ ไม่ไปปล้นเอาล่ะ?”

คืนนั้น หลังจากที่เย่เฟิงและคนอื่นๆ ออกมาแล้ว ทุกคนก็กลับมาที่บ้านของหลีเอียนที่หมู่บ้านหรู ยู่กวนตี้ ที่นี่เป็นบ้านพักวิลล่า ดังนั้นแม้ทั้งครอบครัวจะพักค้างคืนก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีห้องพอเพิ่งให้แม่บ้านทำอาหารทานเสร็จ โทรศัพท์ของหลีเอียนก็ดังขึ้น“ใครโทรมา?” สวีเพ่ยเพ่ยถามด้วยความสนใจ“ลุงรองน่ะค่ะ!” หลีเอียนพูดพลางรับสาย ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลุงรอง มีธุระอะไรเหรอคะ?”“พวกเธอไปไหนกัน รีบกลับมาเดี๋ยวนี้!” หลีเทียนกังพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแข็งกร้าว“ทำไมเราต้องกลับล่ะคะ? ลุงรองมีธุระอะไรก็มาเจอกันที่บ้านฉันแล้วกัน!” หลีเอียนพูดจบก็วางสายทันที“ฮัลโหล? ฮัลโหล?”“บ้าชิบ!” หลีเทียนกังโกรธจัดจนปามือถือทิ้งจนมันแตกกระจาย“เด็กนั่นว่ายังไง?” หลี่เยว่ผิงถาม“เธอวางสายใส่ฉัน บอกให้ไปบ้านเธอ! ไม่มีหรอกความเคารพผู้อาวุโส!” หลีเทียนกังพูดด้วยความเคียดแค้น“เป็นเด็กปากเสีย! นี่เธอคิดว่าเก่งนักหรือไง? พ่อคะ แล้วจะทำยังไงดีคะ? หรือเราต้องไปขอร้องเธอจริงๆ?” หลีถิงถามอย่างไม่พอใจ“แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ? จะให้ไปเข้าคุกหรือไง?” หลีเทียนกังพูดตอบด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง การไปขอร

สวีเพ่ยเพ่ยแม้จะรู้สึกสะใจ แต่ก็อดกังวลไม่ได้ เธอถามด้วยน้ำเสียงลังเล “เอียนเอ๋อร์ เธอให้คุณย่ามาขอโทษเธอด้วยตัวเอง แบบนี้…จะเป็นไปได้ไหม? คุณย่าของเธอน่ะ เป็นคนที่รักษาหน้าตาที่สุดเลยนะ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลีเทียนหยางก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ยังมีเรื่องนี้ด้วยหรือ? เอียนเอ๋อร์ แบบนี้มันไม่มากไปหน่อยเหรอ? นั่นมันคุณย่าของเธอนะ!”หลีเอียนกัดริมฝีปากของตัวเองแล้วตอบว่า “มากไปเหรอ? ย่าบังคับให้ฉันแต่งงานกับฉู่เทียนหลง ไม่มากไปเหรอ? ย่าผิดคำพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มากไปเหรอ? ย่าไล่พวกเราออกจากตระกูล แล้วยังริบหุ้นที่เป็นของเราไปอีก มันไม่มากไปเหรอ? ย่ายังจัดงานเลี้ยงยินดีกับลุงรอง แล้วยังเรียกพวกเราไปเพียงเพื่อจะเยาะเย้ย ดูถูก ไม่มากไปหรือไง?”ไม่กี่คำที่พูดออกมา ก็ทำให้หลีเทียนหยางถึงกับพูดไม่ออก! เขาอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจยาว ไม่พูดอะไรออกมาอีก“มาแน่นอน! คุณย่าจะต้องมา! เพราะเธอรักหน้าตามากถึงขนาดนั้น ถ้าต้องเลือกระหว่างขึ้นศาลหรือเข้าคุก แบบไหนจะทำให้เธอเสียหน้ามากกว่ากัน?” เย่เฟิงพูดแทนคำตอบให้กับคำถามของแม่ยายเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนในห้องก็ยังคงแ

“พรุ่งนี้ ไปดำเนินการโอนหุ้นที่บริษัทซะ! ถ้าแกไม่กลัวกรรมตามสนอง!” ผู้อาวุโสหลีชี้นิ้วมาที่หลีเอียนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยวจากนั้นเธอก็มองไปที่เย่เฟิงด้วยสายตาเย็นชา “ไอ้หน้าขาวแซ่เย่ นี่คงเป็นแผนชั่วที่แกวางไว้ลับหลังสินะ? แกหวังจะฮุบสมบัติของตระกูลหลีผ่านทางหลานสาวของฉันใช่ไหม?”เย่เฟิงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะ “ผู้อาวุโส คุณคิดมากไปแล้ว! ธุรกิจของตระกูลหลี ผมไม่คิดจะชายตามองเลยด้วยซ้ำ”พูดเป็นเล่น ถงว่านจินเคยเสนอหุ้น 20% ของถงฟากรุ๊ปให้ตน ตนยังปฏิเสธไปแล้วเลยจะมาสนใจธุรกิจของตระกูลหลีได้ยังไง?“ฮ่า…ฮ่าๆๆ…ช่างเป็นหนุ่มที่โอหังจริงๆ!”“แค่ก! แค่ก…แค่ก!”ผู้อาวุโสหลีหัวเราะเยาะสองสามครั้ง ก่อนจะไอออกมาอย่างรุนแรงเธอเอาผ้าเช็ดปากขึ้นมาปิดที่ปาก บนผ้าเต็มไปด้วยคราบเลือดหญิงชราแห่งตระกูลหลีผู้นี้ โกรธจนกระอักเลือด“แม่…แม่เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”หลีเทียนหยางเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปพยุงแต่กลับถูกผู้อาวุโสหลีสะบัดออกอย่างแรง “อย่ามายุ่งกับฉัน! นี่ล่ะลูกสาวที่แกสั่งสอนมาอย่างดีจริงๆ!ไปกันเถอะ!”หลีถิงกัดฟันกรอด “หลีเอียน แล้วก็ไอ้หน้าขาวแซ่เย่ กรรมต้องตามสนองพวกแกแน

“จริงสิ ถ้าสะดวก ลองชวนพี่สะใภ้มาด้วยสิครับ มาทานอาหารด้วยกัน”เซียวคุนเสนอ“ได้สิ เดี๋ยวถามพี่สะใภ้ให้” เย่เฟิงตอบ แต่เขาไม่แน่ใจว่าหลีเอียนจะว่างหรือเปล่า เพราะช่วงนี้เธอยุ่งมาก“เยี่ยมเลย! ห้องเพชรหมายเลขเก้าที่เซียนเว่ยเซวียน ผมจองไว้เรียบร้อยแล้ว พี่เย่มาได้เลย”“จริงสิ อย่าบอกพ่อแม่ของผมนะ แหะๆ…”เซียวคุนย้ำอีกครั้งเย่เฟิงตอบรับและวางสาย จากนั้นก็ลาถงว่านจินและลูกชายแล้วจากไปเซียวคุนปิดบังพ่อแม่ตัวเอง คาดว่าคงไม่อยากให้ลุงถงรู้ด้วย เย่เฟิงจึงไม่ได้เอ่ยถึงให้ครอบครังถงว่านจินได้ฟังอะไรหลังจากที่โทรศัพท์ชวนหลีเอียนแล้ว เธอตอบรับ เย่เฟิงจึงไปรับบอสสาวสวยแล้วมุ่งหน้าไปที่เชียนเว่ยเซวียนพร้อมกันเมื่อทั้งสองมาถึงและลงจากรถ ก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งตัวฉูดฉาดกำลังเดินมากับชายชาวต่างชาติสูงใหญ่ เมื่อหญิงสาวเห็นหลีเอียน เธอก็แสดงท่าทางดีใจ“เอียนเอียน? เธอใช่ไหม?” สวี่ซีเหยียนโบกมือให้หลีเอียนด้วยท่าทีเป็นกันเอง เธอเป็นคนในตระกูลสวี่ ซึ่งมีฐานะใกล้เคียงกับตระกูลหลีและเป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอิทธิพลในหยุนเฉิงสวี่ซีเหยียนกับหลีเอียนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน โดยเฉพาะตอน