บททั้งหมดของ มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: บทที่ 221 - บทที่ 230

เมื่อเย่เฟิงก้าวเข้ามาในห้องยานี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือ "ผลิตภัณฑ์ปิดผมขาวตระกูลหลี ครีมลดรอย ยาธาตุทอง และแคปซูลยาแสงแห่งชีวิต ทุกอย่างถูกจัดวางอยู่บนชั้นยาของร้านนี้อย่างเด่นชัดแถมที่หน้าร้านขายยา ยังมีป้ายโฆษณายาบางตัวติดไว้ด้วย!ส่วนราคาของแคปซูลยาแสงแห่งชีวิตก็สูงถึงสองหมื่นต่อกล่องทำให้เย่เฟิงรู้สึกโกรธมากอย่างควบคุมไม่อยู่ตัวเองเป็นคนคิดค้นขึ้นมา เพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวโดยเฉพาะ ราคาก็สามารถจับต้องได้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นยาราคาแพงหูฉี่เหมือนที่เหรินลี่ชวิ๋นเคยบอกไว้จริงๆ!!“หลีเทียนกัง ไอ้พ่อค้าใจดำ! ขึ้นราคาผลิตภัณฑ์ปิดผมขาวกับครีมลดรอยไม่พอ ยังกล้าเอายาแสงแห่งชีวิตมาตั้งราคาสูงขนาดนี้อีก!”เย่เฟิงกัดฟันด่าในใจ แล้วตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะแย่งบริษัทยาตระกูลหลีกลับคืนมาให้ได้“คุณลูกค้า ต้องการอะไรดีคะ?”ทันใดนั้นเอง พนักงานในร้านคนหนึ่งก็เข้ามาทักทายเย่เฟิงเย่เฟิงชี้ไปที่แคปซูลยาแสงแห่งชีวิตแล้วถามว่า “ยาตัวนี้พวกคุณเอามาจากไหน? ผมจำได้ว่าในหยุนเฉิงไม่มีตัวแทนจำหน่ายยาตัวนี้นี่ครับ”เย่เฟิงรู้สึกโกรธกับราคาแพงหูฉี่ของยาแ

เมื่อเห็นดังนั้น เย่เฟิงก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดห้ามทันทีว่า “เดี๋ยวก่อน อย่าใช้ยาที่เพิ่งได้รับวันนี้ ของเก่าไม่มีแล้วเหรอ? ยาล็อตใหม่นี้มีปัญหา!” เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของผู้จัดการร้านหลี่ก็เปลี่ยนไป “ไอ้หนุ่ม ถ้าไม่ซื้อก็ออกไป! ถ้ายังพูดพล่อยๆ อีก ฉันจะฟ้องข้อหาหมิ่นประมาท!” คุณนายผู้ดีเองก็ชี้หน้าเย่เฟิงพร้อมด่าทออย่างดุดัน “เด็กเวรนี่มาจากไหน กล้ามาขวางการรักษาลูกชายฉัน ฉันจะเอาชีวิตแก!” เย่เฟิงได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็เย็นลง “เห็นแก่ที่คุณกำลังร้อนใจเพราะลูกชายกำลังบาดเจ็บ ผมจะไม่ถือสาเอาเรื่องที่คุณด่าแล้วกัน แต่ให้ดีก็ระวังปากหน่อย!”“โฮ่ะ นี่ฉันได้ยินอะไร? ในหยุนเฉิงยังมีคนกล้ามาขู่ฉันอีกเหรอ! แกเป็นใครมาจากไหน?”คุณนายผู้ดีเลิกคิ้วถาม“เขาจะเป็นใครได้? คุณนายหวังเคยได้ยินเรื่องคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลีไหมครับ? เขาก็คือไอ้หน้าขาวที่คุณหนูใหญ่ตระกูลหลีหามาได้นั่นแหละครับ!”หวงสือเริ่นที่ยืนอยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “อ๋อ ที่แท้ก็แค่ไอ้หน้าขาวนี่เอง! คุกเข่าแล้วขอโทษฉันซะ! ไม่อย่างนั้นวันนี้แกได้พิการแน่!”คุณนายผู้ดีแค่นเสียงเย้ย แล้วชี้ที่เท้าของตัวเองพร้อมตะคอก

“เหอะๆ นี่คุณกำลังขอร้องผมงั้นเหรอ?”เย่เฟิงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา"ฉัน...ใช่ ถือว่าฉันขอร้องนายแล้วกัน รีบเข้าไปช่วยลูกชายฉันเถอะ!ถ้านายช่วยได้จริง ฉันจะให้นายห้าล้าน ไม่สิ ห้าสิบล้านเลย!"คุณนายหวังกัดฟันพูดเย่เฟิงส่ายหัว ในใจคิดว่าทำไมบนโลกนี้ถึงได้มีผู้หญิงที่โง่ขนาดนี้นะ?เวลาขอร้องให้คนช่วย ยังทำตัวกร่างขนาดนี้อีกคิดว่าแค่มีเงินก็ทำได้ทุกอย่างหรือไง?จากนั้นเย่เฟิงก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "คอผมไม่ค่อยดีน่ะเลยไม่ชอบเงยหน้ามองคนอื่น เข้าใจความหมายของผมไหม?"คุณนายหวังได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็เปลี่ยนสีทันทีเธอถึงจะนึกขึ้นได้ว่า เย่เฟิงเคยบอกว่าตนจะต้องคุกเข่าขอร้องเขาแน่นอนฉะนั้นตอนนี้หมายความว่า เขาต้องการให้ตนคุกเข่าให้กับเขางั้นเหรอ?"แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? กล้าดียังไงมาให้ฉันคุกเข่าให้แก?"คุณนายหวังชี้หน้าเย่เฟิงแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ"อ้อ งั้นก็ทำตัวกร่างต่อไปเถอะ อีกเดี๋ยวลูกชายของคุณก็จะตายเพราะความกร่างของคุณนั่นแหละ"เย่เฟิงเบะปากพูดอย่างเย็นชาเมื่อได้ยินดังนั้น คุณนายหวังก็สะดุ้งไปทั้งตัวการคุกเข่าให้กับเย่เฟิงนั้นเป็นเรื

"หักขามันซะ ให้มันคุกเข่าอ้อนวอนฉัน!"คุณนายหวังชี้ไปที่เย่เฟิงด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้นเมื่อเห็นฉากนี้ ผู้จัดการร้านหลี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็มีท่าทางสะใจส่วนหวงสือเริ่นที่เพิ่งสั่งให้คนยกยาขึ้นรถบรรทุกกลับไป ก็ไม่คิดจะออกไปไหนแล้วเพราะทุกคนล้วนอยากจะเห็นเย่เฟิงตกที่นั่งลำบากเช่นกัน!"ไอ้หนุ่ม กล้ามากนะ! ถึงขั้นให้คุณนายหวังคุกเข่าให้ เฮอะๆ..."ผู้จัดการร้านหลี่ยิ้มเยาะ"ไอ้คนแซ่เย่คงซวยหนักแล้วสิท่า?"หวงสือเริ่นยิ้มเย็นชา และตั้งท่ารอดูเรื่องสนุกเมื่อหวังโต้วฟู่ได้ยินภรรยาของตนร้องไห้ ก็จ้องเย่เฟิงอย่างดุร้ายและชี้หน้าเย่เฟิงด้วยไม้เบสบอลในมือ "ไอ้หนุ่ม กล้าดียังไงถึงบังคับให้เมียกูคุกเข่าให้? ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!เห็นแก่ที่มึงช่วยชีวิตลูกชายกูไว้ กูจะให้โอกาสมึงคุกเข่าและกราบเมียกูหนึ่งร้อยที แล้วกูจะปล่อยมึงไป!"เย่เฟิงจ้องมองคุณนายหวังและหวังโต้วฟู่อย่างเย็นชา ใบหน้าที่เฉียบคมของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเย็นชา"แกก็รู้ว่าฉันช่วยชีวิตลูกชายแกไว้ นี่น่ะเหรอคือการตอบแทนผู้มีพระคุณของแก?"เย่เฟิงไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากที่เขาเพิ่งช่วยชีวิตลูกชายของพวก

“ขอให้คุณโปรดเมตตา ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ ให้อภัยผมด้วยเถอะ...”เฮียปากล่าวพลางก้มศีรษะโขกพื้นต่อหน้าเย่เฟิงแม้เย่เฟิงจะยังไม่พูดหรือทำอะไรก็ตาม เขาก็เริ่มขอความเมตตาแล้วเตาปารู้สึกหวาดกลัวจริงๆ!เพราะเขาไม่มีทางลืมภาพเหตุการณ์ที่ร้านหม้อไฟ ‘รักลุกเป็นไฟ’ ตอนที่พวกเขาเปิดประตูเข้าไปแล้วพบศพเกลื่อนพื้น ในขณะที่เย่เฟิงกำลังเช็ดเลือดจากมืออยู่ได้เลย!และเขายังจำได้ดีว่าเว่ยเหล่าหู่ต้องมาจบชีวิตลงเพราะไปล่วงเกินชายคนนี้ด้วย!ใช่แล้ว เว่ยเหล่าหู่และเว่ยเสี่ยวตงเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่วันก่อน!พวกเขาจากไปอย่างไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าเหมือนเกิดภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันในคุกแม้จะไม่มีหลักฐานอะไรชัดเจน แต่ใครๆ ก็คงเดาได้ว่าเป็นเพราะอะไร“ขอดูพฤติกรรมของแกหน่อยแล้วกัน”มองดูเตาปาที่คุกเข่าโขกศีรษะอยู่บนพื้น เย่เฟิงก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ขณะมองไปยังสองสามีภรรยาตระกูลหวังสิ้นเสียง เฮียปาก็ตัวสะดุ้ง แล้วมองไปที่หวังโต้วฟู่และคุณนายหวังด้วยสายตาราวกับสัตว์ร้ายในตอนนี้ ทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าพวกตนตกอยู่ในสถานการณ์เช่นใดแม้แต่เฮียปายังคุกเข่าขอความเมตตาจากเย่เฟิง นับประสาอะไรกับพวกเขาอีก?