LOGINShare
บทที่ 277
Last Updated:
2024-11-10 17:00:00Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 228
"หักขามันซะ ให้มันคุกเข่าอ้อนวอนฉัน!"คุณนายหวังชี้ไปที่เย่เฟิงด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้นเมื่อเห็นฉากนี้ ผู้จัดการร้านหลี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็มีท่าทางสะใจส่วนหวงสือเริ่นที่เพิ่งสั่งให้คนยกยาขึ้นรถบรรทุกกลับไป ก็ไม่คิดจะออกไปไหนแล้วเพราะทุกคนล้วนอยากจะเห็นเย่เฟิงตกที่นั่งลำบากเช่นกัน!"ไอ้หนุ่ม กล้ามากนะ! ถึงขั้นให้คุณนายหวังคุกเข่าให้ เฮอะๆ..."ผู้จัดการร้านหลี่ยิ้มเยาะ"ไอ้คนแซ่เย่คงซวยหนักแล้วสิท่า?"หวงสือเริ่นยิ้มเย็นชา และตั้งท่ารอดูเรื่องสนุกเมื่อหวังโต้วฟู่ได้ยินภรรยาของตนร้องไห้ ก็จ้องเย่เฟิงอย่างดุร้ายและชี้หน้าเย่เฟิงด้วยไม้เบสบอลในมือ "ไอ้หนุ่ม กล้าดียังไงถึงบังคับให้เมียกูคุกเข่าให้? ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!เห็นแก่ที่มึงช่วยชีวิตลูกชายกูไว้ กูจะให้โอกาสมึงคุกเข่าและกราบเมียกูหนึ่งร้อยที แล้วกูจะปล่อยมึงไป!"เย่เฟิงจ้องมองคุณนายหวังและหวังโต้วฟู่อย่างเย็นชา ใบหน้าที่เฉียบคมของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเย็นชา"แกก็รู้ว่าฉันช่วยชีวิตลูกชายแกไว้ นี่น่ะเหรอคือการตอบแทนผู้มีพระคุณของแก?"เย่เฟิงไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากที่เขาเพิ่งช่วยชีวิตลูกชายของพวก
Last Updated : 2024-11-10มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 229
หวังโต้วฟู่และคุณนายหวังไม่คาดคิดเลยว่า การที่พาพวกอันธพาลมามากมายจะถูกเย่เฟิงจัดการหมดด้วยตัวคนเดียว เมื่อเห็นฝีมืออันแข็งแกร่งของเย่เฟิง ทั้งสองคนก็ถึงกับตกตะลึงและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวในขณะนั้นเอง หลังจากที่หวังโต้วฟู่ตะโกนออกไปเสียงดัง ชายที่มีแผลเป็นน่ากลัวบนใบหน้าคนหนึ่งพร้อมลูกน้องมากมายที่ดุดันก็กรูเข้ามานั่นก็คือเฮียปา อดีตลูกน้องของเว่ยเหล่าหู่!เฮียปาซึ่งเป็นหนึ่งในลูกน้องที่ดุดันที่สุดของเว่ยเหล่าหู่ เป็นยอดฝีมือที่มีกล้ามเนื้อแข็งแกร่งเต็มไปด้วยพลังระเบิด และมีพลังฝีมือสูงระดับช่วงปลายของการฝึกฝนอีกทั้งลูกน้องของเขาก็ไม่ใช่แค่นักเลงธรรมดา แต่เป็นพวกที่สามารถจัดการคู่ต่อสู้ทีละสิบคนได้เมื่อคุณนายหวังเห็นเฮียปาเข้ามาพร้อมลูกน้อง ก็เผยสีหน้าดีใจทันที"ไอ้หนุ่ม คราวนี้แกไม่รอดแน่!"หวังโต้วฟู่พูดอย่างดุดัน"เฮียปาแค่รออยู่ข้างนอก ไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้! แต่แกดันกล้าทำร้ายลูกน้องของเขา คราวนี้แกไม่มีวันได้ออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตแน่!"คุณนายหวังพูดพลางสั่นเทิ้มด้วยความดีใจเธอเรียกเฮียปาอย่างนับถือ เพราะรู้สึกว่าเฮียปาเป็นที่พึ่งพิงที่แข็งแกร่งสำหรับเ
Last Updated : 2024-11-10มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 230
“ขอให้คุณโปรดเมตตา ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ ให้อภัยผมด้วยเถอะ...”เฮียปากล่าวพลางก้มศีรษะโขกพื้นต่อหน้าเย่เฟิงแม้เย่เฟิงจะยังไม่พูดหรือทำอะไรก็ตาม เขาก็เริ่มขอความเมตตาแล้วเตาปารู้สึกหวาดกลัวจริงๆ!เพราะเขาไม่มีทางลืมภาพเหตุการณ์ที่ร้านหม้อไฟ ‘รักลุกเป็นไฟ’ ตอนที่พวกเขาเปิดประตูเข้าไปแล้วพบศพเกลื่อนพื้น ในขณะที่เย่เฟิงกำลังเช็ดเลือดจากมืออยู่ได้เลย!และเขายังจำได้ดีว่าเว่ยเหล่าหู่ต้องมาจบชีวิตลงเพราะไปล่วงเกินชายคนนี้ด้วย!ใช่แล้ว เว่ยเหล่าหู่และเว่ยเสี่ยวตงเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่วันก่อน!พวกเขาจากไปอย่างไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าเหมือนเกิดภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันในคุกแม้จะไม่มีหลักฐานอะไรชัดเจน แต่ใครๆ ก็คงเดาได้ว่าเป็นเพราะอะไร“ขอดูพฤติกรรมของแกหน่อยแล้วกัน”มองดูเตาปาที่คุกเข่าโขกศีรษะอยู่บนพื้น เย่เฟิงก็พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ขณะมองไปยังสองสามีภรรยาตระกูลหวังสิ้นเสียง เฮียปาก็ตัวสะดุ้ง แล้วมองไปที่หวังโต้วฟู่และคุณนายหวังด้วยสายตาราวกับสัตว์ร้ายในตอนนี้ ทั้งคู่ก็รู้แล้วว่าพวกตนตกอยู่ในสถานการณ์เช่นใดแม้แต่เฮียปายังคุกเข่าขอความเมตตาจากเย่เฟิง นับประสาอะไรกับพวกเขาอีก?
Last Updated : 2024-11-10มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 231
"ไม่! ไม่!"ผู้จัดการร้านหลี่คุกเข่าลงกับพื้น ร้องขอชีวิตอย่างขมขื่นมองดูลูกน้องของเตาปาพังเคาน์เตอร์และชั้นวางของในร้านยาเสียยับเยิน เขารู้สึกอยากตายขึ้นมาในใจรู้สึกผิดมากถึงมากที่สุดตนไม่มีความบาดหมางกับเย่เฟิงมาก่อน ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ก็คงไม่ไปช่วยคนอื่นต่อต้านเย่เฟิงแล้ว!"เถ้าแก่หวง ออกมาคุยกันหน่อย!"เย่เฟิงส่งสัญญาณเรียกหวงสือเริ่นให้ออกมาหวงสือเริ่นตกใจสะดุ้ง แล้งทำตามโดยไม่กล้าขัดขืน คราวนี้เขาไม่กล้าพูดจาทำอะไรให้เย่เฟิงไม่พอใจอีกแล้ว"คุณเย่...มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ?"หลังจากออกมา เถ้าแก่หวงก็ถามอย่างหวาดกลัว"ยาชุดที่มีปัญหา พวกคุณส่งให้ใครบ้าง?"เย่เฟิงถามเสียงเย็น"คุณเย่วางใจได้เลย ห้องยาหุยชุนเป็นที่แรก! ยังไม่มีการส่งให้ร้านอื่นๆ ในหยุนเฉิง"หวงสือเริ่นกล่าวพร้อมเช็ดเหงื่อเย็น แล้วตอบอย่างหวาดกลัวเขารู้สึกว่าถ้าวันนี้ไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ถ้าเขาส่งยาคุณภาพต่ำนี้ไปยังร้านขายยาและโรงพยาบาลในหยุนเฉิง ผลลัพธ์คงไม่อาจคาดคิดแน่นอนเมื่อคิดถึงตรงนี้ หวงสือเริ่นก็มองเย่เฟิงด้วยความรู้สึกขอบคุณสุดท้ายก็พูดอย่างโมโห "แม่งเอ้ย หลีเทียนกังบริหารบริษัทยั
Last Updated : 2024-11-11มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 232
"แม่ครับ ไม่ต้องห่วงนะ! แก้ปัญหาได้แล้ว มีพ่อค้าสมุนไพรจากโม๋ตูที่รู้ว่ายาของเราเป็นที่นิยม เขาเข้ามาหาเราพร้อมข้อเสนอร่วมธุรกิจด้วยตอนนี้เริ่มกลับมาผลิตได้แล้วสินค้าล็อตใหม่ก็ถูกส่งออกไปแล้ว ฮ่าๆๆ…"หลีเทียนกังพูดอย่างภาคภูมิใจเมื่อได้ยินดังนั้น ผู้อาวุโสหลีก็มีสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุข "โอ้? ทำไมไม่บอกฉันแต่แรกล่ะ?""แม่คะ เทียนกังกลัวว่าแม่จะเป็นห่วงน่ะสิคะ แม่สบายใจได้เลยค่ะ ให้เทียนกังดูแลบริษัท แม่แค่รอรับเงินเฉยๆ ได้เลย!"หลี่เยว่ผิงกล่าวพลางหัวเราะ"ใช่ค่ะ คุณย่า! ถ้าบริษัทพัฒนาแบบนี้ไปเรื่อยๆ คุณย่าจะกลายเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งในหยุนเฉิงหรืออาจจะทั้งมณฑลเจียงแน่ๆ!"หลีถิงเอ่ยคำหวานปลอบใจผู้เฒ่า"ดี! ดีจริงๆ... ถึงตอนนั้นตระกูลหลีของเราจะก้าวออกจากหยุนเฉิง และกลายเป็นตระกูลชั้นนำของมณฑล!"ผู้อาวุโสหลีที่หม่นหมองมองสองสามวันพลันสดชื่นขึ้นมา"ใช่แล้ว! จริงสิคะแม่ แม่ยังไม่รู้ ตอนที่หลีเอียนและคนแซ่เย่คนนั้นรู้ว่าเราสามารถสั่งสมุนไพรได้ สีหน้าของพวกมันดูไม่ดีสุดๆ ไปเลยค่ะ!ถ้าแม่ได้เห็นคงสะใจไม่น้อยเลย!"หลี่เยว่ผิงพูดอย่างกระตือรือร้นแล้วเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่
Last Updated : 2024-11-11มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 233
คืนนี้ เย่เฟิงและหลีเอียนออกจากโรงงานด้วยกันเพื่อไปรับนั่วนั่วที่โรงเรียนอนุบาลแม้ว่าคนของหลีหย่วน อาเจียงและเหล่าหยูจะคอยปกป้องนั่วนั่วอยู่เบื้องหลัง แต่ถ้าเย่เฟิงไม่มีธุระ เขาก็จะไปรับลูกสาวเองเสมอเดิมทีพวกเขาวางแผนจะทานข้าวด้วยกันนอกบ้านสามคนแต่เมื่อพ้นจากโรงเรียนอนุบาลได้ไม่นาน หลีเอียนก็ได้รับโทรศัพท์จากสวีเพ่ยเพ่ยบอกว่าให้หลีเอียนและเย่เฟิงไปทานข้าวเย็นที่บ้านด้วยกัน มีเรื่องที่ต้องคุยด้วยเย่เฟิงจึงพานั่วนั่วกลับไปที่สวนจักรพรรดิ ให้แม่บ้านหลิวช่วยดูแลและเตรียมอาหารให้ลูกจากนั้นเขาก็ขับรถพาหลีเอียนไปที่บ้านของหลีเทียนหยางและสวีเพ่ยเพ่ยเย่เฟิงเคยคิดจะพานั่วนั่วไปด้วย แต่พอมาคิดอีกทีก็เปลี่ยนใจเพราะหลีเทียนหยางและสวีเพ่ยเพ่ยยังไม่ยอมรับเขาอย่างเต็มที่ เผื่อมีคำพูดบางอย่างเกิดขึ้นต่อหน้านั่วนั่วเย่เฟิงคงไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บปวดเมื่อทั้งคู่มาถึง หลีหย่วนก็มาถึงพร้อมกันพอดี"พี่เขย พี่!"หลีหย่วนทักทายทั้งสองด้วยความสนิทสนมหลีเอียนทำหน้านิ่วและมองน้องชายพลางพูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ "นายเรียกเขาว่าพี่เขยก่อนพี่สาวคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"เธอรู้สึกว่าน้องชายดูจ
Last Updated : 2024-11-11มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 234
หลีเทียนกังช่วงชิงผลประโยชน์นี้ไป แล้วยังจะจัดงานเลี้ยงฉลองเพื่อให้ครอบครัวหลีเอียนไปร่วมงานอีก?ในโลกนี้มีแบบนี้ด้วยหรือ ที่คนจะถูกเอาเปรียบแบบนี้?“พูดอะไรแบบนั้น? คุณย่าเรียกคนตระกูลหลีทั้งหมด รวมถึงญาติข้างเคียงด้วย การที่เราจะต้องไปก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่” หลีเทียนหยางทำหน้าดุและตำหนิลูกชายลูกสาวของเขา“แต่คุณย่าไม่ใช่ไล่พวกเราออกจากตระกูลไปแล้วเหรอ? แล้วจะเรียกพวกเรากลับไปทำไม? งานเลี้ยงฉลองนี้มันเกี่ยวอะไรกับพวกเราด้วย?”หลีหย่วนไม่พอใจ“นั่นแสดงว่าคุณย่ายังเห็นพวกเราเป็นครอบครัว! นี่อาจจะเป็นสัญญาณว่า ท่านอยากให้พวกเรากลับไปในตระกูล นี่อาจจะเป็นโอกาสที่จะคืนดีกันก็ได้เรื่องที่ผ่านมาเป็นแค่การทะเลาะกันเท่านั้น!คุณย่ากำลังให้โอกาสเราได้คืนดีกัน เข้าใจไหม?”หลีเทียนหยางเคาะโต๊ะอธิบาย“หลีเทียนหยาง เลิกเป็นคนที่กตัญญูแบบไม่รู้จักคิดได้แล้ว! ฉันว่าคุณแม่นั่นแหละไม่หวังดี! ฉันก็คิดว่าเราไม่ควรไปเหมือนกัน ตอนนี้เอียนเอ๋อร์กับอาหย่วนก็ไม่อยากไป เรื่องนี้จบแค่นี้แหละ!มากินข้าวกันเถอะ”สวีเพ่ยเพ่ยพูดพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเธอคัดค้านเรื่องนี้ตั้งแต่ได้ยินข่าว เป็นหลีเที
Last Updated : 2024-11-11มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 235
คืนหนึ่งผ่านไป ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมหลีหมิงภายใต้ตระกูลหลี!งานเลี้ยงฉลองในครั้งนี้จัดขึ้นที่นี่ตระกูลหลีทั้งสายตรงและสายรอง รวมถึงบรรดาคนดูแลและครอบครัวของคนรับใช้ ต่างก็พากันมาเข้าร่วมงานนี้ทั้งชั้นบนสุดของห้องโถงจัดโต๊ะไว้เกือบร้อยโต๊ะ มีผู้คนหลายพันคนทั้งชายหญิงและคนแก่เด็กอยู่เต็มห้องผู้อาวุโสหลีนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้องโถง หลีเทียนกังและครอบครัวของเขากฌอยู่ที่โต๊ะนั้นด้วยเช่นกัน นอกจากนี้ยังมีลุงสาม ลุงสี่ และอาเล็กด้วยแต่ต่างจากครอบครัวของหลี่เยว่ผิงและหลีถิง เพราะครอบครัวของลุงสามและคนอื่นๆ ถูกจัดให้นั่งที่โต๊ะข้างๆแม้ว่าโต๊ะนี้ก็ยังอยู่ในพื้นที่ใจกลาง แต่ก็แสดงให้เห็นว่ามีบางอย่างที่เปลี่ยนไปตำแหน่งของครอบครัวลุงรองนั้นได้ถูกยกให้มีสถานะที่เหนือกว่าคนอื่นไปแล้ว“พี่รอง บริษัทขายยาที่พี่ทำอยู่กำลังรุ่งเลยนะ! ต่อไปนี้ พี่ต้องพาครอบครัวเราไปสู่จุดสูงสุดแล้วนะ!”ลุงสามพูดกับหลีเทียนกัง“ใช่แล้วพี่รอง แม่ให้พี่ดูแลบริษัทยาถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดมาก!”อาเล็กพูดเสริม เขาพูดเช่นนี้ก็เพื่อประจบทั้งสองคนลุงสี่และสมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลหลีก็เข้ามาชมหลีเทียนกัง พูดแต
Last Updated : 2024-11-12
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 335
"ไอ้บ้า เย่เฟิงมันเสียสติไปแล้ว!""นึกว่ามีเงินนิดหน่อยจะยุ่งกับใครก็ได้เหรอ? กล้าตบหวงเจี้ยน นายจบเห่แน่!"เจี่ยอี้ยกมือกุมหน้าตัวเอง พลางกัดฟันพูดในใจคนอื่นๆ ในห้องก็คิดเหมือนกัน ว่าเย่เฟิงคงจะทำอะไรไม่คิดถึงผลที่จะตามมา และครั้งนี้เขาคงสร้างปัญหาใหญ่ให้ตัวเองแล้ว"ไอ้ขยะ! โมโหไร้เหตุผล! ทำอะไรก็ไม่คิดถึงผลลัพธ์!"เหอปิง ครูประจำชั้นเก่า ด่าขึ้นด้วยความโมโห"ตบซะสะใจแบบนี้ เดี๋ยวครอบครัวคุณชายหวงคงจัดการนายให้ตายแน่!"หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"ไม่ต้องรอถึงครอบครัว คุณชายหวงโทรหาเฮียเฉวียนแล้ว หมอนี่ต้องตายเร็วๆ นี้แน่นอน!"ผู้หญิงอีกคนพูดพลางหัวเราะเยาะถึงจะพูดแบบนั้น แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปหยุดเย่เฟิง เพราะพลังอันดุดันของเขาทำให้ทุกคนหวาดกลัวเย่เฟิงในขณะนี้ น่ากลัวมาก!มีเพียงเจียงหว่านที่พยายามดึงแขนเย่เฟิง พลางพูดด้วยความร้อนใจ "เย่เฟิง พอได้แล้ว! ถ้านายยังทำแบบนี้ต่อไป เดี๋ยวจะถึงขั้นฆ่ากันตายนะ! ครอบครัวหวงเจี้ยน นายสู้พวกเขาไม่ได้หรอก รีบไปเถอะ ก่อนจะสายเกินไป!""ไม่เป็นไร"เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆ จากนั้นก็ยกตัวหวงเจี้ยนขึ้นมาอีกครั้งเจียงหว่านเห็นท่าทีไม่แยแ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 334
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวงเจี้ยนชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ปาแก้วไวน์ในมือลงพื้นจนแตกละเอียด"แกล้งทำตัวใหญ่โตไปได้! ถ้านายไม่อยากไสหัวไป ก็เลียรองเท้าฉันให้สะอาดซะสิ! ฉันอาจเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้นแล้วให้นายอยู่กินข้าวได้!""เอาสิ! ตอนเรียน นายก็เก่งเรื่องซักถุงเท้ากับขัดรองเท้าอยู่แล้ว นี่มันงานถนัดของนายไม่ใช่หรือ? ฮ่าๆๆ…""เลียให้สะอาด ฉันอาจพิจารณาหางานให้ทำก็ได้นะ!"เสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นอีกครั้งทั่วทั้งห้องเจียงหว่านทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอพูดขึ้นอย่างโกรธจัด "หวงเจี้ยน! นายอย่าทำตัวเกินไปนักนะ!"เธอจับมือเย่เฟิงแล้วพูด "เย่เฟิง เราไปกันเถอะ งานเลี้ยงรุ่นนี่ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว"เมื่อเห็นแบบนี้ หวงเจี้ยนมองทั้งสองคนด้วยสายตาเย็นชา เต็มไปด้วยความอิจฉาดูเหมือนที่หลี่เวยบอกเขาเมื่อกี้จะเป็นความจริง เจียงหว่านยังมีใจให้เย่เฟิงอยู่!"จะไปไหน?""พวกแก ช่วยจับไอ้จนคนนี้ไว้ที! ฉันจะใช้หน้ามันเช็ดรองเท้าฉัน!"หวงเจี้ยนตั้งใจจะทำให้เย่เฟิงอับอายต่อหน้าเจียงหว่านเมื่อเขาพูดจบ เพื่อนชายบางคนที่เคยเป็นลูกน้องของหวงเจี้ยนในสมัยเรียนก็กระโดดเข้ามาทันทีพวกนี้เคยเป็นพวกเดียวกับหว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 333
เย่เฟิงหันไปมองเจี่ยอี้ด้วยสายตาเย็นชา ความรู้สึกทั้งหมดที่เคยคิดว่าเขาเป็น "พี่น้อง" ถูกลบล้างจนหมดสิ้นเสียงหัวเราะเยาะที่ดังรอบตัวไม่ได้กระทบจิตใจเขาแม้แต่น้อย เขายืนอยู่ตรงนั้นนิ่งเฉย ราวกับทุกอย่างไม่เกี่ยวข้องกับเขา"พวกนายทำแบบนี้ได้ยังไง? เอาความเจ็บปวดของคนอื่นมาล้อเลียน?"มีเพียงเจียงหว่านเท่านั้นที่ยืนขึ้นปกป้องเย่เฟิงเย่เฟิงดึงแขนเธอเบาๆ พร้อมส่ายหัวเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องพูดอะไรให้มากความสำหรับเขาในตอนนี้ สายตาและมุมมองต่อโลกของเขาต่างจากคนเหล่านี้ไปไกลแล้วมังกรที่บินอยู่บนฟ้าย่อมไม่สนใจคำดูถูกจากมดปลวกบนดิน"หัวเราะพอแล้วใช่ไหม? ถ้าพอแล้ว ก็เชิญไสหัวไปได้เลย!"เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเสียงของเขาไม่ได้ดังนัก แต่ทุกคนในห้องได้ยินชัดเจนคำพูดนี้ทำให้เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง"ไสหัวไป? ฉันได้ยินถูกไหม ไอ้คนว่างงานมาบอกให้พวกเราหัวไป?"หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันก่อนกระซิบอะไรบางอย่างกับหวงเจี้ยน"อาหารมื้อนี้คุณชายหวงเลี้ยง นายเป็นใครถึงกล้ามาบอกให้คนอื่นออกไป?"เหอปิง ครูประจำชั้นเก่าเอ่ยขึ้นด้วยความดูถูกหวงเจี้ยนที่ได้ยินหลี่เวยกระซิบแล้วหันไปมอ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 332
หลังจากเดินเข้ามาเห็นภาพนั้น เจียงหว่านก็อดขมวดคิ้วไม่ได้เธอรู้สึกว่างานเลี้ยงรุ่นนี้กลายเป็นการอวดรวย แข่งขันกัน และสร้างเครือข่ายไปเสียแล้ว"โอ้ ดาวโรงเรียนของพวกเรามาแล้วเหรอ?"ทันใดนั้น มีคนสังเกตเห็นเจียงหว่านและตะโกนขึ้นหวงเจี้ยนที่กำลังถูกล้อมรอบดั่งดวงดาวกลางวงก็รีบหันมาทางเธอ ดวงตาเป็นประกาย เขาย้ายมือที่วางอยู่บนตัวเหอปิงออก แล้วเดินตรงเข้ามา "เสี่ยวหว่าน เธอมาเสียที! ฉันคิดถึงเธอแทบแย่"เจียงหว่านยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้ตอบสนองอะไรในขณะนั้นเอง มีคนสังเกตเห็นเย่เฟิงที่ยืนอยู่ด้านหลังเจียงหว่าน"เอ๊ะ? นั่นเย่เฟิงไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ทำอะไรอยู่ล่ะ?"เมื่อได้ยิน ทุกคนก็หันมามองเย่เฟิงด้วยสายตาหลากหลายในสมัยเรียน เย่เฟิงมีชื่อเสียงในฐานะคนจน ทำให้ทุกคนยังจดจำเขาได้"ไม่ได้ทำอะไร"เย่เฟิงตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์"ไม่ได้ทำอะไร? หมายความว่าตอนนี้ว่างงานสินะ?""ฉันมีถุงเท้าคู่หนึ่ง นายช่วยซักให้หน่อยสิ ฉันให้ห้าร้อย เป็นไง?"ทันใดนั้น เสียงหัวเราะดังลั่นห้องแม้กระทั่งเหอปิง อดีตครูประจำชั้นของเขา ก็เบะปากพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม "เย่เฟิง ฉันไม่คิดเลยว่านายจะยังไร้ประโยช
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 331
"ไม่เป็นไร! งานเลี้ยงรุ่นที่คุณชายหวงเป็นคนจัด ฉันจะไม่ไปได้ยังไง!"เย่เฟิงส่ายหัว พร้อมยิ้มบางๆเมื่อได้ยิน หลี่เวยหัวเราะเสียงดัง "ทำไมล่ะ เย่เฟิง? นายก็รู้ว่าคุณชายหวงตอนนี้ไปได้สวยเลยอยากจะเอาใจเขาใช่ไหม? นายก็ถือว่ารู้จักประจบคนเป็นนะเนี่ย ถ้าทำให้คุณชายหวงพอใจ บางทีเขาอาจให้ไปทำงานเป็นพ่อบ้านที่บริษัทเขาก็ได้ยังไงตอนเรียน นายก็ซักเสื้อผ้าให้คนอื่นจนชินมือแล้วนี่ ฮ่าๆๆ!"หลี่เวยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะหัวเราะอย่างสะใจ"เหอะๆ ใช่สิ! ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้คุณชายหวงจะเจ๋งแค่ไหน! แต่ดูจากสภาพเธอตอนนี้ ท่าทางจะประจบเขาไม่น้อยเลยสินะ? ถึงขั้นขึ้นเตียงด้วยหรือเปล่า?"เย่เฟิงตอบด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันคำพูดนี้ทำให้หลี่เวยโกรธจนหน้าแดง "ไปให้พ้นเลย เย่เฟิง! ไม่เจอกันหลายปี นายกลายเป็นคนต่ำช้าขนาดนี้เลยเหรอ?"ในใจเธอแอบคิดอย่างเกรี้ยวกราด (นายมันก็แค่ขยะ ยังกล้าคิดจะไปประจบคุณชายหวง หวังจะเกาะเขาด้วย?ได้ รอให้ฉันไปปั่นหัวคุณชายหวงสักหน่อย นายเจอดีแน่!)ในขณะเดียวกัน เจียงหว่านที่ได้ยินคำพูดของเย่เฟิงก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าหวงเจี้ยนประสบความสำเร็จ เย
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 330
หญิงสาวคนนี้เห็นเย่เฟิงก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง พอจำได้ก็เบะปากแล้วพูดขึ้นเธอชื่อหลี่เวย เป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเย่เฟิงเช่นเดียวกันแต่ตั้งแต่สมัยเรียน หลี่เวยก็ไม่ค่อยชอบเย่เฟิงอยู่แล้วหรือจะพูดให้ถูกก็คือ เพื่อนส่วนใหญ่ในตอนนั้น ต่างก็มองเย่เฟิงด้วยสายตาดูถูกตอนอายุ 18 ปี พ่อแม่ของเย่เฟิงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยที่ทิเบต ทำให้เขาขาดแคลนทั้งเงินและค่าใช้จ่ายเพื่อหาเงินค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่าย เย่เฟิงต้องทำงานพิเศษในโรงเรียน เช่น ซักผ้า ทำความสะอาด และวิ่งซื้อของให้เพื่อนแม้กระทั่งกางเกงใน รองเท้าเหม็นๆ และถุงเท้าสกปรกของเพื่อนผู้ชายบางคน เย่เฟิงก็เป็นคนซักเรื่องนี้ทำให้เพื่อนหลายคนมองเย่เฟิงด้วยความดูถูกแต่ก็มีเพื่อนบางคนที่แตกต่างออกไป ซึ่งเจียงหว่านเป็นหนึ่งในนั้น สมัยนั้น เธอไม่เพียงไม่ดูถูกเย่เฟิง แต่ยังมักจะซื้อข้าวให้เย่เฟิงอยู่บ่อยๆจนมีข่าวลือในโรงเรียนว่า เจียงหว่านชอบเย่เฟิงเพียงแต่ ตอนนั้นเย่เฟิงมีความรู้สึกด้อยค่า แม้ว่าเขาจะแอบชอบเจียงหว่านเช่นกัน แต่เขาไม่มีความกล้าที่จะแสดงออก"หวงเจี้ยนอาจลืมเชิญนายล่ะมั้ง! เย่เฟิง ไหนๆ ก็เจอกันแล้ว มาด้วยกันสิน
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 329
เวลา 3 ทุ่ม เย่เฟิงมาถึงโรงแรมโกลด์เดนรอยัลโรงแรมแห่งนี้เป็นของหลีหย่วนเอง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลหลีหลีหย่วนพาอาเจียงและเหล่าหยู ซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทมายืนรออยู่หน้าประตูตั้งแต่เนิ่นๆ"พี่เขย!""คุณเย่!"เมื่อเห็นเย่เฟิง พวกเขาตะโกนพร้อมกัน"พี่ พี่คิดว่าโรงแรมนี้เป็นยังไง? ชอบไหมครับ?"หลีหย่วนเดินมาโอบไหล่เย่เฟิงแล้วถามด้วยรอยยิ้ม"ดีนะ ดูดีเลย"เย่เฟิงพยักหน้า"ถ้าชอบ งั้นโรงแรมนี้ผมยกให้พี่เลย! จากนี้ไป พี่คือเจ้าของที่นี่!"หลีหย่วนหัวเราะเสียงดัง พร้อมผายมือเย่เฟิงได้ยินก็ทำหน้าอึ้ง "ยกให้ฉัน? ฉันไม่เอาหรอก! ฉันไม่มีเวลามาบริหารจัดการ แล้วฉันก็ไม่เก่งเรื่องนี้ด้วย""โธ่ พี่ จะลงมือเองทำไมล่ะ? ก็มีผู้จัดการโรงแรมอยู่แล้วนี่ พี่แค่รอรับเงินก็พอ!""ผมไม่สนล่ะ ยังไงพี่ก็ต้องรับไว้ ถ้าไม่รับ…ถ้าไม่รับ ผมจะฟ้องพี่สาวผมว่าพี่แอบไปนวดร้านแบบนั้นมา!"หลีหย่วนพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์"ไปให้พ้นเลย! ไอ้เด็กนี่ แกนี่มันแสบจริงๆ!"เย่เฟิงยิ้มขำ พร้อมด่าแบบไม่จริงจังนัก"ฮ่าๆๆ…"หลีหย่วนหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะพาเย่เฟิงเดินเข้าไปในโรงแรมเมื่อขึ้นไปถึงห้องส่วนตัวขนาดใหญ่บนชั
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 328
หลี่ชื่อสะบัดแขนของตัวเองดู พบว่าไม่เพียงแค่หายดี แต่ยังดูแข็งแรงและทรงพลังขึ้นอีกด้วย!ยิ่งไปกว่านั้น…"นี่มัน…""ฉันทะลุถึงระดับพลังแปรสภาพแล้วเหรอ? ฉันไม่เพียงแค่หายดี แต่ยังทะลุขีดจำกัดได้อีก?"หลี่ชื่อเบิกตากว้าง เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ!วินาทีถัดมา เขาดีใจจนตาแดง น้ำตาไหลพรั่งพรูอีกครั้งน้ำตาแห่งความปิติ!"ขอบคุณท่านมาก! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านคือผู้มีพระคุณที่สร้างชีวิตใหม่ให้กับผม! ผมหลี่ชื่อจะขอรับใช้ท่านเย่ตลอดไป!"หลี่ชื่อคุกเข่าลงกับพื้น เสียงสั่นเครือพลางเอ่ยขอบคุณเย่เฟิงมุมปากกระตุก ในใจคิดว่าหมอนี่บ่อน้ำตาตื้นเกินไปไหม นิดๆ หน่อยๆ ก็ร้องไห้ซะละ?"ไม่ต้องถึงขั้นเรียกฉันว่าอาจารย์หรอก แค่ตั้งใจทำงานให้ฉันก็พอ!""แต่จำไว้ ฉันสามารถเพิ่มพลังให้นายได้ ฉันก็สามารถทำลายมันได้เหมือนกัน ถ้าวันไหนที่ฉันรู้ว่านายทรยศฉัน นายคิดเองแล้วกันว่าผลจะเป็นยังไง!"เย่เฟิงโบกมือ พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอีกฝ่ายที่อายุมากกว่าเย่เฟิงสองสามปี ย่อมไม่เหมาะสมที่จะเป็นศิษย์ของเขา ดังนั้นเรื่องรับเป็นศิษย์ก็ช่างมันเถอะ…อย่างไรก็ตาม หลี่ชื่อจะเป็นกำลังสำคัญให้เย่เฟิงได้ เพราะมีบ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 327
หลังจากออกมาจากวิลล่าตระกูลเฉา เย่เฟิงเห็นเพียงเงาร่างที่ดูสิ้นหวังเดินอยู่ข้างหน้า แขนขวาของเขาปล่อยห้อยไร้เรี่ยวแรงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง หลี่ชื่อหันกลับไปมอง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนสีทันที"นายมาเพื่อฆ่าฉันใช่ไหม?"หลี่ชื่อบังคับตัวเองให้ฮึดสู้ พลางจ้องมองเย่เฟิงด้วยสายตาเคร่งเครียดและถามด้วยความโกรธ"เปล่า!"เย่เฟิงส่ายหัว"เหอะๆ ไม่ใช่เหรอ? นายโหดเหี้ยมขนาดนี้ ถึงกับทำลายฉันจนหมดสภาพ ฉันนึกว่านายตามมาเพื่อเอาชีวิตฉันเสียอีก"วินาทีต่อมา เขามองเย่เฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าเมื่อคิดถึงแขนขวาที่ถูกทำลาย หลี่ชื่อก็รู้สึกเจ็บปวดและโกรธเคืองในใจ!เย่เฟิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เมื่อรับรู้ถึงอารมณ์ของอีกฝ่าย เขาถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า "นายมีแผนอะไรหรือเปล่า? ยังคิดจะทำร้ายครอบครัวเขาอีกหรือเปล่า?"ระหว่างพูด เขาพลางชี้ไปยังวิลล่าของตระกูลเฉาหลี่ชื่อส่ายหัว "ไม่มีแผนอะไรหรอก ฉันกลับไปที่สำนักไม่ได้แล้ว! อาจารย์บอกว่าฉันไร้พรสวรรค์เกินไป เลยไล่ฉันลงจากเขา! ส่วนจะไปทำร้ายเขาอีกไหมนั้น? เหอะๆ...มันไม่มีความหมายอะไรแล้ว…"เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่เฟิงอุทานเบาๆ ใ
