로그인공유
บทที่ 235
관련 챕터
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 236
"ไปสิ ไปนั่งที่โต๊ะด้านนอกสุด! ตรงนี้เป็นพื้นที่สำคัญ พวกเธอไม่มีสิทธิ์นั่งตรงนี้แล้ว!" คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของหลีเทียนหยางเปลี่ยนไปทันที จากความรู้สึกซาบซึ้งกลายเป็นความตกตะลึงและโกรธเคือง สวีเพ่ยเพ่ยถึงกับตัวสั่นด้วยความโกรธ สีหน้าของหลีเอียนและหลีหย่วนก็แย่สุดๆ อะไรนะ?จะให้พวกเขาไปนั่งด้านนอกสุด? ที่ตรงนั้นมีแต่คนรับใช้และคนดูแลของตระกูลหลีนั่งอยู่ทั้งนั้น!นี่มันการดูหมิ่นกันชัดๆ! "ฮ่าๆๆ… แม่ฉลาดมาก! พวกนายถูกขับไล่ออกจากตระกูลหลีแล้ว แต่แม่ก็ยังเมตตาให้พวกเธอมาร่วมงานนี้ได้ การได้ที่นั่งด้านนอกก็ควรจะรู้สึกเป็นเกียรติแล้ว!"หลีเทียนกังหัวเราะเยาะเย้ย "ใช่ นั่งกับคนรับใช้สิ เหมาะสมกับสถานะของพวกเธอแล้วล่ะ! ฮ่าๆๆ…"หลีถิงหัวเราะจนแทบหงายหลัง สมาชิกตระกูลหลีคนอื่นๆ ต่างก็มีสีหน้าหลากหลาย พร้อมกับเสียงกระซิบกระซาบดังไปทั่ว "ไม่นึกเลยว่าครอบครัวพี่ใหญ่จะตกต่ำถึงขนาดนี้!" "เฮ้อ…พวกเขาไม่น่ามาเลย!" "ดูสิ ต้องไปนั่งกับคนรับใช้ ไม่มีสิทธิ์นั่งตรงกลางด้วยซ้ำ!" หลีเทียนหยางรู้สึกเจ็บใจเต็มที่ ถามออกไปด้วยเสียงสั่นเครือว่า "แม่ วันนี้แม่เรียกพวกเรามา ก็เพื่อจะดูหมิ่นเร
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 237
ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของเย่เฟิงและหลีเอียน ทำให้สวีเพ่ยเพ่ยที่เต็มไปด้วยความอับอาย ต้องไปนั่งที่โต๊ะรอบนอกของห้องโถง เธอสัมผัสได้ถึงสายตาล้อเลียนและความสะใจจากเหล่าญาติสายรองของตระกูลหลี แม้กระทั่งคนรับใช้ บอดี้การ์ด และยามรักษาความปลอดภัย ทุกคนต่างมองมาด้วยสายตาที่น่าหงุดหงิด แม้แต่หลีเทียนหยาง ก็ยังมีใบหน้าที่ซีดเผือดเขามองไปที่ผู้อาวุโสหลีในบริเวณใจกลางของห้องโถง เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความคับแค้น หลีเทียนหยางแอบหัวเราะเยาะตัวเองว่า (ผู้อาวุโสหลีจะให้ทางลงให้เรางั้นเหรอ? จะบอกว่ายังไงๆ เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันงั้นเหรอ?)(ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงภาพลวงตาที่ตนเองอยากให้เป็นจริงเท่านั้น!)(ภรรยาและลูกสาวพูดถูกแล้วจริงๆ…)(เฮ้อ…)“เย่เฟิง วันนี้ถ้านายไม่ช่วยฉันทวงคืนศักดิ์ศรีกลับมา ก็อย่าคิดจะแต่งงานกับเอียนเอ๋อร์เลย! หลังจากนี้...ฉันจะไม่มีวันยอมรับนายเป็นลูกเขยอีก!” เมื่อสวีเพ่ยเพ่ยนั่งลงแล้ว ก็น้ำตาคลอและกล่าวด้วยความอัดอั้นและโกรธแค้น“ไม่ต้องห่วงครับ แม่! ที่รัก คุณเองก็อย่าเสียใจไปเลย ผมสัญญาว่าอีกไม่นาน ผู้อาวุโสหลีและครอบครัวลุงรองจะต้องมาขอร้องพวกคุณเองแน่นอน ถึ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 238
พวกเขาเล่าถึงวิธีที่ช่วยกอบกู้วิกฤตครั้งนี้ และกล่าวหาว่าเย่เฟิงกับหลีเอียน ‘เจ้าเล่ห์’ แค่ไหนที่วางแผนขัดขวางพวกเขา“หึ! ไอ้หน้าขาวแซ่เย่คนนั้น ไม่รู้ไปติดสินบนเหรินลี่ชวิ๋นยังไง คิดจะทำให้บริษัทยาหยุดส่งของให้เรา ที่ตลกคือ พวกเราทำลายแผนของพวกเขาลงได้สำเร็จ หลังจากที่ได้วัตถุดิบจากเถ้าแก่สิงแล้ว ไอ้หน้าขาวนั่นยังกล้าพูดมั่นใจว่าวัตถุดิบยามีปัญหาอีก!ช่างมีเจตนาร้ายจริงๆ!” สิ้นเสียง ทุกคนก็หันไปมองครอบครัวพี่ใหญ่ด้วยสายตาล้อเลียน เย้ยหยัน และเคียดแค้น แม้หลายคนจะไม่มีหุ้นในบริษัทยา แต่ในฐานะคนของตระกูลหลี ทุกคนจะได้รับส่วนแบ่งปันผลตอนสิ้นปีตลอด ส่วนแบ่งมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับผลประกอบการของบริษัท ถ้าเป็นไปตามที่หลีเทียนกังพูด หลีเอียนและเย่เฟิงพยายามขัดขวาง นั่นก็เท่ากับว่าพวกเขาได้ทำลายผลประโยชน์ของทุกคนด้วย “สมควรถูกไล่ออกจากตระกูลแล้ว!” “ได้นั่งอยู่ตรงนั้นก็ถือว่าดีเกินไปแล้ว ควรไล่พวกมันออกไปเลยด้วยซ้ำ!”“…” เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้อาวุโสหลีก็ยิ้มเยาะด้วยความสะใจจากการได้แก้แค้น หลีเทียนกังและครอบครัวยิ่งดีใจยกใหญ่กับเรื่องตลกของครอบครัวพี่ใหญ่ หลีเทียนหยางนั
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 239
“นี่มัน…เกิดอะไรขึ้น?”หลีเทียนหยางถามด้วยความงงงวย หลีหย่วนมองไปที่พี่สาวและพี่เขยของเขาแล้วถามว่า “พี่ พี่เขย ไอ้อ้วนหวงถูกพวกพี่ซื้อไปแล้วเหรอ?” คนที่ร่วมงานกับบริษัทยาตระกูลหลีมาหลายปี กลับกล้ามาโวยวายใส่ผู้อาวุโสหลีและหลีเทียนกังงั้นเหรอ? ช่างน่าประหลาดใจจริงๆ “เย่เฟิงเคยบอกแล้วว่าวัตถุดิบที่ลุงรองพวกเขาได้รับมามีปัญหา ตอนนี้ ปัญหานั้นก็เกิดขึ้นจริงๆ!” หลีเอียนกล่าวเสียงเย็นชา ขณะนี้ ผู้อาวุโสหลีมองหวงสือเริ่นด้วยสีหน้ามืดมนแล้วพูดว่า “เถ้าแก่หวง ถ้าจะพูดก็ต้องมีหลักฐาน คุณมีสิทธิ์อะไรบอกว่ายาที่ตระกูลหลีผลิตเป็นยาคุณภาพต่ำ? ถ้ากล่าวหากันแบบไม่มีมูลความจริง คุณต้องรับผิดชอบตามกฎหมายนะ!” คนในตระกูลหลีทั้งห้องจ้องหวงสือเริ่นด้วยสายตาเย็นชาและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ใช่! ยาของตระกูลหลีจะมีปัญหาด้านคุณภาพได้ยังไง?” “ขายดีขนาดนี้ คิดว่าคนซื้อเป็นคนโง่กันหมดเหรอ? ยาคุณภาพต่ำแล้วจะขายดีได้ยังไง?” “เถ้าแก่หวง หรือเพราะหลีเอียนกับไอ้หน้าขาวแซ่เย่นั่นให้ผลประโยชน์อะไรกับคุณ เลยจงใจมาป่วนงานวันนี้?” “ช่างน่ารังเกียจจริงๆ…” ผู้คนพากันกล่าวหาและโยนความผิดไปท
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 240
“ผมเคยเตือนลุงรองของหลีเอียนไปแล้วว่าวัตถุดิบที่ได้มาจากประธานสิงนั้น เป็นวัตถุดิบคุณภาพต่ำที่ผ่านการแช่ด้วยสารเคมี แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อ!ใช้วัตถุดิบแบบนั้นผลิตยา จะไม่ให้สินค้ามีคุณภาพต่ำได้ยังไง! นี่ไง ตอนนี้ตัวแทนจำหน่ายมาเคลมถึงที่เลย!” เย่เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พอได้ยินดังนั้น สวีเพ่ยเพ่ยก็หัวเราะพร้อมกับพูดประชด “ทำไมไม่มาแต่เช้า มาเอาตอนกลางคืนแบบนี้? บอกมา ฝีมือนายใช่ไหม?”“หึๆ…” เย่เฟิงหัวเราะเบาๆ ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ สวีเพ่ยเพ่ย ซึ่งเป็นแม่ยายของเย่เฟิง ใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยความอับอายและโกรธนั้นกลับดูโล่งใจขึ้นมา ก่อนจะมองเย่เฟิงด้วยสายตาดุๆ พร้อมพูดด่าแบบขำๆ ว่า “ไอ้เด็กแสบ นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ!” หลีหย่วนยกนิ้วโป้งให้เย่เฟิงพร้อมพูดว่า “พี่เขย สุดยอดมาก! ตัวแทนจากต่างจังหวัดใหญ่ๆ อย่างหงเม่าหมิงยังเป็นพวกเดียวกับพี่อีกเหรอ? ฟังพี่หมดเลย?”เย่เฟิงยิ้มเบาๆ ก่อนส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ถึงขั้นสนิทกันหรอก แต่เมื่อมีผลประโยชน์ชัดเจน พวกเขาก็ต้องรู้ว่าจะยืนข้างไหน” จากนั้นไม่นาน เหล่าตัวแทนจำหน่ายและตัวแทนที่ถูกส่งมาก็ทยอยกันเข้ามาแต่ละคนเต็มไปด้วยความโก
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 241
หงเม่าหมิงแค่นเสียงเย็นชา “จะแก้ไขงั้นเหรอ? ได้เลย! ตามสัญญา ถ้าสินค้าของพวกคุณมีปัญหาด้านคุณภาพ ต้องชดใช้สิบเท่าจากมูลค่าที่สั่งซื้อของฉันตอนนี้ยอดสั่งซื้อของฉันกับบริษัทคุณก็ไม่ได้เยอะมาก ก็แค่พันห้าร้อยล้านหยวนเอง! งั้นพวกคุณชดใช้เจ็ดหมื่นห้าพันล้านหยวนให้ฉันได้ไหม?”“ฉันเองก็สั่งซื้อไปหนึ่งหมื่นล้านจากร้านยาฉางซาน! งั้นก็ชดใช้ให้ฉันหนึ่งหมื่นล้าน!”“ของฉันก็ไม่เยอะ แค่สองร้อยห้าสิบล้าน งั้นก็ชดใช้ให้ฉันสองหมื่นห้าพันล้าน พวกคุณจ่ายไหวไหม?”“ของฉันก็ห้าพันล้าน…” เหล่าตัวแทนต่างๆ ต่างเริ่มพูดกันขึ้นมาทีละคน เนื่องจากพวกเขาเคยสั่งซื้อเพิ่มไปเยอะมาก เพราะเห็นว่ายาพวกนี้ขายดีอีกทั้งหลี่เทียนกังก็ยังขึ้นราคายาแบบบ้าคลั่ง และลดปริมาณสินค้าต่อราคาให้ต่ำลงไปเรื่อยๆจนพวกเขาต้องสั่งเพิ่มเมื่อหลี่เทียนกังได้ยินตัวเลขที่พวกตัวแทนเหล่านี้บอก ใบหน้าของเขาก็กระตุกผู้อาวุโสหลีแทบล้มทั้งยืนและเกือบหมดสติคำสั่งซื้อที่เคยทำให้พวกเขาภูมิใจตอนนี้กลับกลายเป็นคำสั่งประหารชีวิตแทน“พวกคุณ… พวกคุณนี่มันขูดรีดกันชัดๆ! ทำไมต้องมาเรียกเงินเป็นพันๆ หมื่นๆ ล้าน ชดใช้แบบนี้ ไม่ไปปล้นเอาล่ะ?”
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 242
“ใช่แล้ว ต้องให้คุณหลีเอียนเป็นคนดูแลบริษัทยาตระกูลหลีต่อไป!”“ต้องขอบคุณคุณหลีเอียนและคุณเย่ที่เตือนเรา ไม่อย่างนั้นเราคงจะเจอปัญหาใหญ่!”“แล้วคุณหลีเอียนกับคุณเย่อยู่ที่ไหน? ทำไมไม่เห็นเลย?”“คนที่ชื่อหลีเทียนกังน่ะ ไปให้พ้นซะ!”เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หลีเทียนกังก็โกรธจนเอามือกุมหน้าอก เกือบจะหัวใจวายตายไปตรงนั้นผู้อาวุโสหลีหน้าแดงก่ำ ถ้าไม่มีคนคอยประคองไว้ เกรงว่าจะยืนไม่อยู่ขณะนั้นเอง สวีเพ่ยเพ่ยที่ได้ยินคำเรียกร้องของบรรดาตัวแทนก็หัวเราะ “จริงเหรอ? ตัวแทนเหล่านี้ต่างก็เรียกร้องให้เอียนเอ๋อร์มาบริหารบริษัทเหรอ?”หลีเทียนหยางก็มีสีหน้าแสดงความดีใจ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะใจ “แม่ ละครเรื่องนี้สนุกไหม?” เย่เฟิงถามด้วยรอยยิ้ม“สนุกสิ! สนุกมาก!”“สาแก่ใจไหม?”“สาแก่ใจสุดๆ! ดูสิ หน้าตาผู้อาวุโสกับพี่รองสิ น่าสมเพชจริงๆ!” สวีเพ่ยเพ่ยหัวเราะ พร้อมทั้งลบความขุ่นเคืองและความแค้นไปได้หมดสิ้น“พอแล้ว ในเมื่อสะใจแล้ว งั้นเรากลับกันเถอะ” เย่เฟิงกล่าวสวีเพ่ยเพ่ยชะงักไป หลีเทียนหยางและหลีหย่วนก็ดูงุนงง“กลับ? ทำไมต้องกลับล่ะ? ก็เขาเรียกร้องให้เอียนเอ๋อร์มาดูแลบริษัทนี่”สวี
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 243
คืนนั้น หลังจากที่เย่เฟิงและคนอื่นๆ ออกมาแล้ว ทุกคนก็กลับมาที่บ้านของหลีเอียนที่หมู่บ้านหรู ยู่กวนตี้ ที่นี่เป็นบ้านพักวิลล่า ดังนั้นแม้ทั้งครอบครัวจะพักค้างคืนก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีห้องพอเพิ่งให้แม่บ้านทำอาหารทานเสร็จ โทรศัพท์ของหลีเอียนก็ดังขึ้น“ใครโทรมา?” สวีเพ่ยเพ่ยถามด้วยความสนใจ“ลุงรองน่ะค่ะ!” หลีเอียนพูดพลางรับสาย ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลุงรอง มีธุระอะไรเหรอคะ?”“พวกเธอไปไหนกัน รีบกลับมาเดี๋ยวนี้!” หลีเทียนกังพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแข็งกร้าว“ทำไมเราต้องกลับล่ะคะ? ลุงรองมีธุระอะไรก็มาเจอกันที่บ้านฉันแล้วกัน!” หลีเอียนพูดจบก็วางสายทันที“ฮัลโหล? ฮัลโหล?”“บ้าชิบ!” หลีเทียนกังโกรธจัดจนปามือถือทิ้งจนมันแตกกระจาย“เด็กนั่นว่ายังไง?” หลี่เยว่ผิงถาม“เธอวางสายใส่ฉัน บอกให้ไปบ้านเธอ! ไม่มีหรอกความเคารพผู้อาวุโส!” หลีเทียนกังพูดด้วยความเคียดแค้น“เป็นเด็กปากเสีย! นี่เธอคิดว่าเก่งนักหรือไง? พ่อคะ แล้วจะทำยังไงดีคะ? หรือเราต้องไปขอร้องเธอจริงๆ?” หลีถิงถามอย่างไม่พอใจ“แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ? จะให้ไปเข้าคุกหรือไง?” หลีเทียนกังพูดตอบด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง การไปขอร
최신 챕터
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 490
ต่อมา เขาก็ไปดูสิ่งของในกล่องอื่นๆ สีหน้าแสดงออกถึงความประหลาดใจเป็นอย่างมากแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ปิดฝากล่อง สั่งให้ลูกน้องยกขึ้นรถ ขนของให้เย่เฟิงไปที่สวนจักรพรรดิแล้วสั่งให้เหล่าหยู ไปส่งเจียงหว่านกลับบ้าน จากนั้นก็ขึ้นรถของเย่เฟิง“พี่เขย ของพวกนี้มาจากไหน? คุณไปปล้นธนาคารมาเหรอ?”นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร หลีหยวนถามอย่างตกตะลึงของในกล่องหลายใบนั้น มีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้านล้าน คุณชายหลีถึงกับงงไปเลย“พ่อของฉู่เทียนหลงให้เป็นของขวัญ!”เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆเมื่อได้ยินดังนั้น หลีหยวนก็แสดงสีหน้าตกตะลึง แล้วก็ยิ้ม “ดูเหมือนว่าต่อไป ฉู่เทียนหลงคงไม่กล้าคิดถึงพี่สาวผมอีกแล้ว!”พูดจบ เขามองไปที่พี่เขย ดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนแรงและการเคารพก่อนหน้านี้ เรื่องที่ฉู่เทียนหลงจับตัวหลีเยี่ยน เขาก็ได้ยินมาจากหลีเอียนและเย่เฟิงตอนนี้เห็นว่าตระกูลฉู่ส่งของขวัญมาจริงๆ หลีหยวนก็ยังคงรู้สึกตกตะลึงอยู่ตระกูลฉู่ ยอมจำนนต่อพี่เขยของเขาแล้วจริงๆ เหรอ?นี่มัน…สุดยอดมากจริงๆ!สำหรับตระกูลหลีทั้งตระกูล ตระกูลฉู่ที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกจัดการ?เพียงเพราะ พี่เขยคนเดียว!ณ เวลานี้ เย่เฟิงเปลี่ยนน้ำเสียง พูด
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 489
หวังหยวนป้าได้ยินเย่เฟิงถามเช่นนั้น จึงรีบพูดว่า “ถึงแม้ผมจะมีความกล้า มีร้อยชีวิต ผมก็ไม่กล้าเกลียดคุณชายเย่! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนเลวคนนั้นก็จะทำร้ายผม ถึงแม้ว่าคุณชายเย่จะไม่ฆ่ามัน ผมก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี!ฆ่าได้ดี คุณชายเย่ฆ่าได้ดี!ขอบคุณคุณชายเย่ ที่ช่วยกำจัดคนชั่วในบ้านของผม!”ได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยพ่อลูกตระกูลหวัง แสดงท่าทางที่น่าเกลียด เผยให้เห็นความต่ำทรามของมนุษยชาติอย่างถึงที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด คนหนึ่งผลักภาระความรับผิดชอบ โยนทุกอย่างให้พ่อของเขาอีกคนหนึ่ง ลูกชายถูกฆ่าตาย กลับตะโกนว่าฆ่าได้ดี!เย่เฟิงหัวเราะเยาะ เดิมทีเขาก็ตั้งใจจะฆ่าหวังหยวนป้า แต่เมื่อจะลงมือ เขาก็นึกถึงเจียงหว่านขึ้นมา“ผมสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่หุ้นของคุณในบริษัทเหล้าหวังป้า ต้องโอนให้เจียงหว่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! วันนี้คุณหนูเจียงตกใจ ผมควรชดเชยความเสียหายทางจิตใจให้แก่คุณหนูเจียง!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนป้าก็พยักหน้าอย่างรัวๆไม่เพียงแต่ไม่ลังเลหรือสงสาร แต่กลับตื่นเต้นอย่างสุดขีดเขารู้ว่าเมื่อเย่เฟิงตั้งเงื่อนไ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 488
ใครจะคิดว่า หวังว่านเป่าเพื่อที่จะผลักภาระความรับผิดชอบของเขาต่อหน้าเย่เฟิง กลับไปกล่าวโทษพ่อของตัวเองเย่เฟิงหัวเราะเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “อภัยให้คุณ? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณกลับไม่เห็นคุณค่า!”พูดจบ เขาก็ลูบแก้มตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า“อย่างนี้ดีกว่า คุณให้เฮยเซียตบผมสามที งั้นผมก็ตบคุณสามที!”“ถ้าคุณทนได้สามทีโดยไม่ตาย ผมจะปล่อยคุณไป เป็นไง?”หวังว่านเป่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่น มองไปที่ศพของเฮยเซีย แสดงออกถึงความหวาดกลัวเฮยเซียถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เขาจะทนต่อหมัดของเย่เฟิงได้ถึงสามทีหรือ?แต่ตอนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก“ได้! ได้…”“ผมไม่ควรสั่งเฮยเซียให้ตบคุณ ผมควรตบ ควรตบ!”“เฮียเย่ โปรด…โปรดเมตตาด้วย!”หวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างสั่นเทา ยังพยายามยิ้มเพื่อเอาใจเย่เฟิงเดินออกไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าเพี้ยะ!ต่อมา ก็ตบหน้าหวังว่านเป่าหลังจากเสียงดังกรอบ ร่างของหวังว่านเป่าก็หมุนไปพร้อมกับฟันที่เปื้อนเลือดหลายซี่!“อ๊า!”หลังจากที่หวังว่านเป่าล้มลง เขาก็ลุกขึ้นอย่างเซๆ ใบหน้าบวมเบี้ยว
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 487
ตอนนี้ใบหน้าของพ่อลูกตระกูลหวังเต็มไปด้วยความตกตะลึง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!เมื่อเห็นฉู่อันเจียงสั่งให้คนนำของขวัญที่มีค่ามหาศาลมาให้เย่เฟิง พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังถล่มลงมา!คนที่คุณฉู่จะมอบของขวัญให้ นั่นก็คือเย่เฟิง!ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามเอาใจ “บุคคลสำคัญ” คนนี้ แต่ไม่เคยรู้เลยว่า “บุคคลสำคัญ” คนนี้กลับอยู่ตรงหน้ายิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลหวังตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าฉู่อันเจียงไม่ได้แค่ส่งของขวัญ แต่กำลังขอโทษเย่เฟิงด้วยแม้แต่เย่เฟิงบอกว่าจะฆ่าลูกชายของเขา เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างมาก!เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านคนนี้ เป็นใครกันแน่?ถึงสามารถทำให้คนสำคัญของตระกูลฉู่ อดกลั้นได้ขนาดนี้!!ฟึบ!ในขณะนั้น ปรากฏว่าเฮยเซียกระโจนขึ้นมา ใช้ความเร็วสูงสุดในชีวิต พยายามหนีออกจากที่นี่หนี!ฆาตกรผู้นี้ ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวนี้ในใจ!ไม่ต้องพูดถึงว่าฉู่อันเจียงจะช่วยเย่เฟิงจัดการกับเขาหรือไม่ เพียงแค่พลังที่เย่เฟิงแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้ตัวประกันเจียงหว่านไม่เหลือแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่ลังเลที่จะ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 486
แต่ฉากต่อไปกลับทำให้ทั้งสามคนต่างตกตะลึงปรากฏว่าฉู่อันเจียงส่งสายตาให้ลูกน้อง ชี้ไปที่เย่เฟิงอีกฝ่ายก็อุ้มเจียงหว่าน เดินไปหาเย่เฟิง “คุณชายเย่ ส่งคนคืนให้กับคุณแล้ว!”ตั้งแต่ฉู่อันเจียงมาถึง เย่เฟิงก็ยืนนิ่งเงียบอยู่ตลอดตอนนี้อุ้มเจียงหว่านมาแล้ว เขาจึงพยักหน้าให้ฉู่อันเจียง “ขอบคุณครับ!”“คุณชายเย่ไม่ต้องเกรงใจครับ! ผมเชื่อว่าแม้ผมจะไม่มา คุณก็มีวิธีจัดการเองได้”ฉู่อันเจียงหัวเราะกล่าวณ เวลานี้ พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียต่างก็ตกใจ!“คุณฉู่! คุณ… คุณนี่…”หวังหยวนป้ามองฉู่อันเจียง แล้วพูดอย่างงงงวยว่า“คุณฉู่ คุณทำไม… ทำไมถึงส่งเจียงหว่านให้เย่เฟิง?”หวังว่านเป่าก็อึ้งไปจนพูดไม่ออก“คุณชายเย่คือคนที่ผมจะส่งของขวัญให้ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่พวกคุณเตรียมไว้ ผมส่งให้คุณชายเย่ไม่ถูกต้องหรือ?”ฉู่อันเจียงหัวเราะเยาะ ถามอย่างเยาะเย้ย“อ้า!”ได้ยินดังนั้น พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียก็อึ้งไปสีหน้าแสดงความประหลาดใจอย่างสุดขีด!อะไรนะ?ที่คุณฉู่บอกว่าจะมาส่งของขวัญ คนๆนั้น…คือเย่เฟิงเหรอ?นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น?ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เป็นไปได้ยังไง?คุณฉู่กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 485
หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าเย่เฟิงเปลี่ยนไป คิดว่าเขากลัวดังนั้น จึงรีบข่มขู่เย่เฟิงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่า เย่เฟิงจะพูดอย่างนั้น!“เย่เฟิง มึงไม่รู้กลัวตายจริงๆ! ถึงกับไม่แคร์ชีวิตตัวเองเพื่อเจียงหว่านเลยใช่ไหม?”หวังว่านเป่ากัดฟันพูดเย่เฟิงหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ดๆ…แต่ในขณะนั้น เสียงแตรรถดังขึ้นเห็นรถ SUV และรถตู้ 7 ที่นั่งหลายคัน วิ่งเข้ามาทางประตูโรงเหล้าที่เย่เฟิงทำลายอย่างเร็วจากป้ายทะเบียน“เจียง A” เห็นได้ชัดว่ามาจากเมืองเจียงหยาง เมืองเอกรถเหล่านี้จอดลง มีคนลงจากรถชายวัยกลางคนผู้มีอำนาจ คือฉู่อันเจียง!!“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่อันเจียงขมวดคิ้ว มองดูสถานการณ์ แล้วถามด้วยความสงสัยเขามองไปที่พ่อลูกตระกูลหวังที่จับผู้หญิงสวย แล้วมองไปที่เฮยเซียและเย่เฟิงตอนนั้น เย่เฟิงก็มองมา สายตาของทั้งสองก็ปะทะกันเมื่อฉู่อันเจียงเห็นใบหน้าของเย่เฟิง ก็ตกตะลึงบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่ ดวงตาเป็นประกาย ใจก็คิดไปต่างๆนานาแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังไม่แสดงท่าทีอะไร“คุณฉู่ คุณมาถึงแล้วเหรอครับ?”หวังหยวนป้าเห็นฉู่อันเจียง จึงรีบทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวัง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 484
“กูไม่เชื่อหรอกนะ!”“อ๊าก! อ๊าก!”เฮยเซียตะโกนด้วยความไม่พอใจ ใช้มีดพับแทงอย่างบ้าคลั่งไปที่ส่วนที่อ่อนแอของเย่เฟิง เช่นท้อง!กระทั่งสุดท้าย มีดพับในมือก็งอ แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามีเลือดออก“ฆ่าคนยังไม่มีแรง ยังอยากจะเป็นคนเลวอีกเหรอ?”เย่เฟิงเยาะเย้ยตอนนี้ เฮยเซียอึ้งไป!พ่อลูกตระกูลหวังก็แสดงสีหน้าตกตะลึง!แม้แต่เจียงหว่าน ก็มองเย่เฟิงเหมือนมองปีศาจความกังวลและความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเธอหายไป ใจก็โล่งขึ้น“ไอ้หนุ่ม มึงเป็นใครกันแน่?”หวังหยวนป้าใบหน้ากระตุก ถามด้วยความสงสัย“ผมบอกอีกครั้ง ปล่อยเจียงหว่าน ผมจะไม่ฆ่าพวกคุณ!”“ไม่งั้น ปีหน้าวันนี้ จะเป็นวันครบรอบการตายของพวกคุณพ่อลูก!”เย่เฟิงพูดด้วยเสียงเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดุร้ายเมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังหยวนป้าก็จับเจียงหว่านแน่น กัดฟันพูดว่า “ไอ้หนุ่ม อย่ามาพูดจาขู่กรรโชก!ฉันเตือนมึง ตอนนี้เรายังฆ่ามึงไม่ได้ ไปให้พ้นซะ!ไม่งั้นเฮยเซียฆ่ามึงไม่ได้ เดี๋ยวก็จะมีคนมาฆ่ามึง!”เขามองเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ไม่กลัวที่จะบอกมึง เจ้าหนูคนนี้ เป็นของขวัญที่กูจะให้กับบุคคลสำคัญคนหนึ่ง! เธอไม่ใช่เมียของมึง อย่ามายุ่ง อย่าไป
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 483
“ฮ่าๆๆๆ…สะใจไหม?”หวังว่านเป่าหัวเราะอย่างพึงใจหวังหยวนป้าอุ้มเจียงหว่าน พูดเยาะเย้ย “ถูกต้องแล้ว เป็นอย่างนั้นแหละ! อย่าขยับ ไม่งั้นz,จะฆ่าเจ้าหนูคนนี้!”เย่เฟิงหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาเปล่งประกายความเย็นชาพูดตามตรง ฝ่ามือของเฮยเซียที่ตบหน้าเขา ไม่เจ็บเลยแค่ฝีมือระดับกลาง ไม่สามารถทำร้ายเย่เฟิงได้!แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเจ็บหรือไม่เจ็บ แต่เป็นการดูหมิ่น!แต่เจียงหว่านอยู่ในมือของพ่อลูกตระกูลหวัง ปืนจ่ออยู่ที่หัวเธอ เย่เฟิงไม่กล้าลงมือแม้จะถูกตบ ก็รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับความปลอดภัยของเจียงหว่าน มันไม่สำคัญเลย!เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!ต่อมา เฮยเซียตบหน้าเย่เฟิงอีกสองครั้งด้วยความแค้นและความสะใจ เมื่อครู่ถูกไอ้หนุ่มนี่เตะจนพ่นเลือด เขาก็เก็บความแค้นเอาไว้ ตอนนี้รู้สึกได้ถึงการระบายความแค้น“อู้อู…”เมื่อเห็นเช่นนั้น เจียงหว่านดิ้นรนอย่างแรง เสียงกระวนกระวายดังออกมาจากลำคอดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความโกรธแค้นและความรู้สึกผิด“ฮ่าๆๆ…คันจังเลย!”เย่เฟิงหัวเราะ พูดราวกับไม่ใส่ใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พ่อลูกตระกูลหวังก็โกรธ“ไอ้เวร! ยังกล้าเยาะเย้ยอีกเหรอ? ลุงเซีย ตบมันให้ตาย! ดูเห
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 482
เฮยเซียยิ้มเยาะแชะ!แต่ในพริบตา เย่เฟิงแค่สะบัดมือ มีดพับในมือของเฮยเซียก็หลุดออกไป!มือที่จับมีดของเฮยเซีย บริเวณโคนนิ้วมือฉีกขาดเลือดไหลรู้สึกถึงแรงที่น่ากลัว ทำให้มือชาทั้งข้าง!สีหน้าของเฮยเซียเปลี่ยนไปทันที แสดงความตกใจตอนนี้ การถอยหลังหนีไปก็สายเกินไป เขาจึงต้องใช้พลังของวิชาเสื้อเกราะเหล็กอย่างไม่ลังเลปัง!พร้อมกับเสียงทึบ เขาก็ถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไปหลังจากล้มลง เขาก็พ่นเลือดออกมา แล้วลุกขึ้นอย่างเซๆ!เย่เฟิงเลิกคิ้ว ดวงตาแสดงความประหลาดใจแม้ว่าเขาจะเตะออกไปแบบไม่ตั้งใจ แต่แรงก็รุนแรงมาก โดยปกติแล้วอีกฝ่ายน่าจะตายหรือบาดเจ็บสาหัสแต่กลับลุกขึ้นได้?ดูเหมือนว่าคนคนนี้ จะเป็นนักรบที่ฝึกฝนการป้องกันร่างกาย?ตอนนั้น หวังว่านเป่าเห็นเฮยเซียถูกเย่เฟิงเตะกระเด็นออกไป และยังพ่นเลือดออกมา จึงแสดงความหวาดกลัวและตกใจ“ไอ้เวร!”หลังจากด่าไปคำหนึ่ง เขาก็หันหลังวิ่งเข้าไปในวิลล่าเย่เฟิงเห็นดังนั้น ก็จะวิ่งตามไปแต่ในขณะนั้น เห็นคนอีกคนลากผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งออกมาไม่ใช่หวังหยวนป้ากับเจียงหว่าน จะเป็นใครได้อีก?“หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นผมจะยิงเธอให้ตาย!”หวังหยวนป้าเ
