เมื่อคิดว่าภรรยาของถงว่านจินเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว เย่เฟิงจึงไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือและถือเป็นการทำบุญไปด้วย หลังจากถงว่านจินทราบข่าว เขาก็ตื่นเต้นมากและให้ลูกชายพาแม่รีบเดินทางมาในทันทีพวกเขามาถึงหยุนเฉิงช่วงบ่ายสี่โมงกว่าเย่เฟิงจึงขอให้อาเจียงและเหล่าหยูช่วยไปรับนั่วนั่ว และตัวเขาไปพบถงว่านจินที่ที่พักในหยุนเฉิง“ที่รัก ซวี่เย่ นี่แหละคือหมอเทวดาเย่ที่ผมบอกพวกคุณ!” ทันทีที่เจอ ถงว่านจินก็แนะนำให้ภรรยาและลูกชายรู้จักทันทีภรรยาของเศรษฐีอันดับหนึ่งในมณฑลเจียง แม้ว่าใบหน้าของเธอจะสวยงาม แต่ผมของเธอร่วงหมดแล้ว และดูซีดเซียวมากส่วนลูกชายถงซวี่เย่ก็ดูมีบุคลิกดี“หมอเทวดาเย่ ขอบคุณมากสำหรับยาแสงแห่งชีวิต ถ้าไม่ได้ยาเม็ดนั้น ชีวิตของฉันคงไม่เหลือแล้ว!” คุณนายถงกล่าวขอบคุณพร้อมกับโค้งคำนับให้เย่เฟิงถงซวี่เย่ก็ก้มหัวขอบคุณเช่นกัน ก่อนเอ่ยถามด้วยความคาดหวัง “คุณเย่ ได้ยินว่าคุณสามารถรักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวของแม่ผมให้หายขาดได้ เรื่องจริง…เหรอครับ?”“มีโอกาสสำเร็จประมาณ 80% ครับ” เย่เฟิงไม่ได้รับรองเต็มร้อย นั่วนั่วยังคงเป็นข้อกังวลที่ติดค้างอยู่ในใจของเขาการรักษาคุณน
“จริงสิ ถ้าสะดวก ลองชวนพี่สะใภ้มาด้วยสิครับ มาทานอาหารด้วยกัน”เซียวคุนเสนอ“ได้สิ เดี๋ยวถามพี่สะใภ้ให้” เย่เฟิงตอบ แต่เขาไม่แน่ใจว่าหลีเอียนจะว่างหรือเปล่า เพราะช่วงนี้เธอยุ่งมาก“เยี่ยมเลย! ห้องเพชรหมายเลขเก้าที่เซียนเว่ยเซวียน ผมจองไว้เรียบร้อยแล้ว พี่เย่มาได้เลย”“จริงสิ อย่าบอกพ่อแม่ของผมนะ แหะๆ…”เซียวคุนย้ำอีกครั้งเย่เฟิงตอบรับและวางสาย จากนั้นก็ลาถงว่านจินและลูกชายแล้วจากไปเซียวคุนปิดบังพ่อแม่ตัวเอง คาดว่าคงไม่อยากให้ลุงถงรู้ด้วย เย่เฟิงจึงไม่ได้เอ่ยถึงให้ครอบครังถงว่านจินได้ฟังอะไรหลังจากที่โทรศัพท์ชวนหลีเอียนแล้ว เธอตอบรับ เย่เฟิงจึงไปรับบอสสาวสวยแล้วมุ่งหน้าไปที่เชียนเว่ยเซวียนพร้อมกันเมื่อทั้งสองมาถึงและลงจากรถ ก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งตัวฉูดฉาดกำลังเดินมากับชายชาวต่างชาติสูงใหญ่ เมื่อหญิงสาวเห็นหลีเอียน เธอก็แสดงท่าทางดีใจ“เอียนเอียน? เธอใช่ไหม?” สวี่ซีเหยียนโบกมือให้หลีเอียนด้วยท่าทีเป็นกันเอง เธอเป็นคนในตระกูลสวี่ ซึ่งมีฐานะใกล้เคียงกับตระกูลหลีและเป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอิทธิพลในหยุนเฉิงสวี่ซีเหยียนกับหลีเอียนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน โดยเฉพาะตอน
“ถึงอย่างไรที่เยียนเซียนี้ก็ไม่ได้มีทุกคนที่ได้รับการศึกษาขั้นสูงอยู่แล้วไหนๆ คุณก็เก่งอยู่แล้วนี่ ถนัดหลายภาษาด้วย” สวี่ซีเหยียนกล่าว พร้อมกับหันไปพูดกับหลีเอียนด้วยน้ำเสียงตักเตือน “เอียนเอียน ทำไมไม่แต่งตัวให้สามีเธอดูมีระดับหน่อยล่ะ? ออกมาข้างนอกแบบนี้เธอไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ?”ผู้หญิงคนนี้มองเย่เฟิงด้วยความดูถูกความจริงสวี่ซี่เหยียนก็เป็นคนสวยที่โดดเด่นในคณะสมัยเรียนเหมือนกัน แต่ก็ยังเทียบกับหลีเอียนไม่ได้สมัยเรียนเธอมักจะแนะนำหลีเอียนให้รู้จักกับหนุ่มหล่อๆ ในโม๋ตู เพื่อที่จะใช้ความสัมพันธ์ของหลีเอียนเข้าถึงตระกูลใหญ่ๆ แต่เสียดายที่หลีเอียนไม่สนใจหนุ่มพวกนั้น ทำให้สวี่ซีเหยียนรู้สึกเสียเวลาเปล่าเมื่อเห็นว่าหลีเอียนเลือกเย่เฟิงที่ดูเหมือน ‘คนธรรมดา’ ทำให้สวี่ซีเหยียนยิ่งรู้สึกดูแคลนในใจเย่เฟิงมองสวี่ซีเหยียนโดยไม่แสดงอารมณ์ออกมา แม้เขาจะรู้สึกไม่พอใจที่เธอแสดงความดูถูกก็ตามแต่ก็ยอมอดทนไม่พูดอะไร เพราะเธอเป็นเพื่อนของหลีเอียน ยังไงตนและหลีเอียนก็กำลังจะไปทานอาหารที่ชั้นหกอยู่แล้ว และคงจะเจอพวกเขาเพียงผ่านๆ เท่านั้น“อยู่ในเยียนเซีย ก็ควรพูดภาษาเยียนเซียไม่ใช่เหรอ?
ฟลานเดอร์ยืดอกขึ้นเล็กน้อยด้วยความภูมิใจ "คุณหลีเอียนคนสวย วันนี้พวกเราได้รับเชิญมา ดังนั้นจริงๆ แล้วบัตรสมาชิกระดับเพชรของผมไม่จำเป็นต้องใช้เลยด้วยซ้ำ ถ้าคุณต้องการ ผมให้ยืมได้นะ"หลีเอียนส่ายหัว "ไม่เป็นไร วันนี้ก็มีคนเชิญพวกเรามาเหมือนกัน"พูดจบ เธอก็รีบเดินไปข้างหน้า ไม่อยากเสียเวลากับสวี่ซีเหยียนและฟลานเดอร์อีก"อะไรนะ? มีคนเชิญพวกเธองั้นเหรอ?"สวี่ซีเหยียนหัวเราะเยาะ ไม่เชื่อแม้แต่นิดเดียว แล้วรีบเดินตามไปอย่างรวดเร็วฟลานเดอร์ก็ยิ้มเยาะพลางตามไปทันทีเย่เฟิงเพิ่งไล่เขาไปเมื่อครู่ ต่างชาติคนนี้จึงเจ็บใจและต้องการเยาะเย้ยเย่เฟิงอย่างมาก"นี่ อย่าให้พวกเขาเข้าไป! พวกเขาไม่มีบัตรสมาชิกแน่ ๆ!"สวี่ซีเหยียนตะโกนบอกพนักงานต้อนรับที่ยืนเรียงแถวอยู่ตรงนั้นเมื่อหลีเอียนและเย่เฟิงเดินมาถึงประตู ก็ถูกพนักงานต้อนรับขวางไว้"คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง กรุณาแสดงบัตรสมาชิกด้วยค่ะ! ที่นี่อนุญาตให้เข้าได้เฉพาะสมาชิกเท่านั้น!"หัวหน้าพนักงานต้อนรับพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยเมื่อเย่เฟิงและหลีเอียนเห็นหัวหน้าพนักงานคนนั้น ทั้งสองก็หยุดชะงักไปสักพักหลีเอียนรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาผู้หญิงคนนั้น คล้
"ไม่มี ก็ไม่มีสิ ทำไมต้องโกหกด้วย? คนเยียนเซียไม่ซื่อสัตย์ขนาดนี้เลยเหรอ?"ฟลานเดอร์พูดพลางหัวเราะเยาะจางเสี่ยวหลานหัวเราะเยาะ "เย่เฟิง ถ้านายไม่มีบัตรสมาชิกก็กลับไปซะเถอะ อย่ามาทำให้ตัวเองขายหน้าเลย! อย่าคิดว่ามีเงินนิดหน่อยแล้วจะอวดดีที่ไหนก็ได้นะ!ฉันจะบอกอะไรให้ เชียนเว่ยเซวียนไม่ใช่ที่ที่ให้คนอย่างนายมาก่อเรื่องคนที่อยู่เบื้องหลังของที่นี่ นายมีเรื่องด้วยไม่ได้หรอก!""ผมเป็นสมาชิกซุปเปอร์พรีเมี่ยมของที่นี่! จางเสี่ยวหลาน ผมขอเตือนคุณว่าอย่าหาเรื่อง! ไปเรียกผู้จัดการเถิงของพวกคุณมาซะ!"เย่เฟิงพูดขึ้น"ห๊ะ...เรียกผู้จัดการ? ผู้จัดการของเรายุ่งจะตายไป คิดว่าจะเรียกก็เรียกได้งั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน?”จางเสี่ยวหลานมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามสวี่ซีเหยียนหัวเราะจนตัวสั่นเหมือนได้ฟังเรื่องขำขัน "สมาชิกซุปเปอร์พรีเมี่ยม? โอ้พระเจ้า! เอียนเอียน เธอหาคนอะไรมาเนี่ย? ช่างกล้าโม้จริงๆ!""โง่เขลาและทะนงตัว!"ฟลานเดอร์พูดพลางยิ้มเยาะคนที่ยืนมุงอยู่หน้าโรงแรมก็มองเย่เฟิงด้วยสายตาดูถูกเช่นกัน"นั่นใครน่ะ? โม้เก่งจริงๆ" "สมาชิกซุปเปอร์พรีเมี่ยม? เท่าที่รู้มา สมาชิกสูงสุดของ
เพี๊ยะ! เสียงตบหน้าดังขึ้น จางเสี่ยวหลานถูกตบจนล้มลงไปนอนกับพื้นผู้จัดการเถิงตบด้วยแรงเต็มที่ ทำให้จางเสี่ยวหลานตาพร่าไปชั่วขณะ"ตาบอดหรือไง! คุณเย่น่ะเป็นสมาชิกซุปเปอร์พรีเมี่ยมของที่นี่!จางเสี่ยวหลาน นี่เธอใช้ชีวิตจนเบื่อแล้วใช่ไหม ถึงได้กล้ามาขวางทางคุณเย่น่ะ? เธอนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ!""ไปให้พ้น! เก็บของแล้วไสหัวไปซะ อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก!”ผู้จัดการเถิงชี้และตะคอกใส่จางเสี่ยวหลานอย่างดุดันเมื่อเห็นภาพนี้ สวี่ซีเหยียนและฟลานเดอร์ก็ถึงกับอึ้ง!ลูกค้าที่มุงดูก็ตกใจกันถ้วนหน้าเช่นเดียวกันอะไรนะ?หมอนี่เป็นสมาชิกซุปเปอร์พรีเมี่ยมของเชียนเว่ยเซวียนจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?"คุณเย่ ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายนะครับ เชิญด้านในเลยครับ!"ผู้จัดการเถิงหันกลับมาพูดกับเย่เฟิง พร้อมรอยยิ้มประจบและโค้งตัวทำท่าทางเชื้อเชิญด้วยความเคารพปฏิบัติต่อเย่เฟิงอย่างเคารพนอบน้อมสุดขีดเขาไม่กล้าไม่เคารพหรอก เพราะผู้จัดการเถิงยังจำจุดจบของซ่งเจียงเมื่อคราวก่อนได้ดีนั่นเป็นคนในตระกูลซ่งเชียวนะ ถึงจะเป็นทายาทสายรองก็เถอะ แต่ฐานะก็เหนือกว่าผู้จัดการเถิงคนนี้มากแล้วแต่ถึงอย่างนั้น ซ่งเจียงก็ถูกคุณ
"นี่คือคุณชายเฉาจากตระกูลเฉา...เฉาเริ่น และนี่คือหญิงงามหลี่…หลี่มู่หว่านจากตระกูลหลี่ ส่วนคนนี้คือ…" เซียวคุนตบไหล่เบาๆ ให้เย่เฟิงนั่งลงข้างๆ เขาแล้วแนะนำเย่เฟิงกับหลีเอียนให้รู้จักเย่อินเสวียน รวมถึงชายหญิงคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องซึ่งทั้งหมดเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับเซียวคุน ครอบครัวของแต่ละคนมีอิทธิพลและไม่ธรรมดาจริงๆ แล้ววันนี้เซียวคุนตั้งใจจะชวนแค่เย่เฟิงมาทานอาหารด้วยกันตามลำพังเท่านั้น แต่เย่อินเสวียนเสนอว่าควรชวนเพื่อนๆ มาด้วย จะได้ไม่เงียบเหงาเซียวคุนก็เลยตอบตกลงโดยไม่คิดอะไรมากอะไร"พี่เย่ ซ้อ ต้องขอโทษด้วยนะครับ! รออีกนิดค่อยให้อาหารมาเสิร์ฟนะครับ ยังมีเพื่อนจะมาอีกน่ะครับ!"เซียวคุนยิ้มอธิบาย"ไม่เป็นไร ไม่รีบ"เย่เฟิงโบกมือเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องกังวลพูดจบ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาปรากฏว่าเป็นสวี่ซีเหยียนกับฟลานเดอร์!ทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนที่เซียวคุนชวนมาด้วย"คุณชายเซียว พวกเราไม่ได้มาสายใช่ไหมคะ? พอดีเจอพวกหมาหลงข้างนอกน่ะค่ะ ก็เลยทำให้ช้า"สวี่ซีเหยียนเข้ามาถึง ก็เอ่ยขอโทษเซียวคุน แต่ยังคงพูดเหน็บแนมอยู่"ซีเหยียน พวกหมาหลงท
สิ้นเสียงพูด ในห้องก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะคิกคักนอกจากเซียวคุนแล้ว คนอื่นๆ ในกลุ่มต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยและดูแคลนออกมา“เพราะเย่เฟิงช่วย ฉันถึงมีบริษัทอย่างตอนนี้ได้ เขาไม่ได้เกาะฉันกินเลยแม้แต่นิดเดียว!"หลีเอียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เมื่อเห็นคนอื่นๆ หัวเราะเยาะเย่เฟิงก็ทำให้เธอไม่พอใจมาก"จะหัวเราะอะไรกันนักหนา? ความสามารถของพี่เย่ พวกคุณไม่รู้หรอก!"เซียวคุนเองก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นเพื่อปกป้องเย่เฟิง"คุณชายเซียว อย่าโกรธไปเลย ทุกคนก็แค่ล้อเล่นกันเองเฉยๆ อ้อ ลืมแนะนำไปเลยค่ะ นี่แฟนฉันเอง ฟลานเดอร์ จบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยเยล สหรัฐอเมริกา"สวี่ซีเหยียนแนะนำด้วยสีหน้าภูมิใจฟลานเดอร์ยิ้มสุภาพแล้วเสริมอย่างภูมิใจว่า "ผมเป็น CEO ของถงฟากรุ๊ปที่เชิญให้มาด้วยเงินเดือนสูงลิ่ว รับผิดชอบงานทุกอย่างของบริษัทย่อยที่หยุนเฉิงต่อไปผมก็ขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ด้วยนะครับ!แน่นอนว่า ถ้าพวกคุณมีอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ ก็ติดต่อมาได้เลย"สิ้นเสียงพูด สวี่ซีเหยียนก็เงยหน้าด้วยท่าทางภาคภูมิใจคนในกลุ่มได้ยินดังนั้น ต่างพากันมองฟลานเดอร์ด้วยสายตาชื่นชม“ผมก็ได้ยินมาว่าถงฟากรุ๊ปตั้งใ
“ถ้าขุดเจออะไรสกปรกจริงๆ ฉันจะกินมันเข้าไปเลย!”อาจารย์คงพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แสดงออกถึงความเชื่อมั่นในฝีมือของตัวเอง “เล่นใหญ่ขนาดนี้เชียว?”เย่เฟิงส่ายหัวพลางถอนหายใจ รถขุดเริ่มทำงานตามจุดที่เย่เฟิงชี้ไว้ขณะที่เย่เฟิงยืนดูอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ถงซวี่เย่เองก็มีสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาจับจ้องไม่กะพริบส่วนเฉาเริ่นกับอาจารย์คงยืนกอดอกอยู่ไม่ไกลนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะ ไม่กี่นาทีต่อมา ก็ขุดลึกลงไปได้สี่ถึงห้าเมตร แต่กลับพบเพียงก้อนหินรกๆ เท่านั้น“ตลกจริงๆ! ไอ้ที่นายบอกมันอยู่ไหนล่ะ? ไม่รู้รึไงว่าฉันมีชื่อเสียงขนาดไหนในวงการฮวงจุ้ย กล้ามาสงสัยในฝีมือฉันเนี่ยนะ? ไอ้หนุ่ม จ่ายค่าเสียหายมาเลย ฉันไม่เอาเยอะ สักห้าล้านพอ!”อาจารย์คงพูดด้วยความภูมิใจ “คุณเย่ ถ้าคุณไม่มีเงินจ่าย ก็ขอโทษอาจารย์คงซะ เดี๋ยวผมจะช่วยพูดให้ แล้วปล่อยให้เรื่องนี้จบๆ ไปอย่ากลับไปขอเงินคุณหลีเลยนะ แบบนั้นมันไม่ดี” เฉาเริ่นพูดพลางเย้ยหยัน “คุณชายเฉา จะขุดต่อไหมครับ?”คนงานของเขาเอียงศีรษะออกมาถาม“ขุดต่อไป!” เย่เฟิงพูดเสียงเรียบ ไม่สนใจคำพูดของอาจารย์คงและเฉาเริ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนท้ายที่เย่เฟิงพูดเชิงเย้ยหยันด้วยแก้วเหล้านั้น ทำให้เฉาเริ่นยิ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก “ผมเรียกพี่เย่มาช่วยดูฮวงจุ้ยหน่อยน่ะ” ถงซวี่เย่พูดด้วยรอยยิ้ม พอได้ยินเช่นนั้น เฉาเริ่นก็ขมวดคิ้วทันที “คุณชายถง เรื่องงานก่อสร้างนี่ปล่อยให้ตระกูลเฉาของเราจัดการเถอะ คุณไม่ต้องกังวลหรอก!”“ผมคอยดูสักหน่อยดีกว่า” ถงซวี่เย่ตอบ “คุณชายถง คุณไม่เชื่อใจผมแล้วเหรอ?”เฉาเริ่นพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย ขณะนั้นเอง ชายชราที่ดูมีลักษณะคล้ายคนมีวิชาในชุดกี่เพ้าเหลืองก็แค่นเสียงดังอย่างไม่พอใจ เฉาเริ่นแนะนำถงซวี่เย่ว่า “นี่คืออาจารย์คง ท่านเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยชื่อดังแห่งหยุนเฉิง ก่อนเริ่มงานก่อสร้างอะไรที่บ้านผมก็มักจะเชิญท่านอาจารย์คงมาดูให้เสมอ มีอาจารย์คงอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเชิญใครที่ไม่ได้เรื่องมาดูอีกหรอกคุณชายถง คุณพาคุณเย่กลับไปเถอะ”พูดจบ เฉาเริ่นก็หันไปมองเย่เฟิงด้วยสายตาเหยียดหยามพร้อมโบกมือไล่ อาจารย์คงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนพูดด้วยความหยิ่งยโส “ผมตรวจดูที่นี่แล้ว ฮวงจุ้ยดีมาก มีแสงแห่งโชคลาภปกคลุม สามารถเริ่มงานก่อสร้างอย่างสบายใจได้เลยพลังชั่ว
เมื่อได้ยินหลีเทียนกังพูดเช่นนี้ หลี่เยว่ผิงก็ฉายแววดีใจออกมาหลีถิงกลับเผยสีหน้าตกใจ “พ่อคะ ไม่…ไม่จริงหรอกใช่ไหมคะ? พ่อเองก็อยาก…”หลีเทียนกังขรึมหน้าลง แล้วจ้องหลีถิงเขม็ง “ถิงถิง แกอย่าพูดออกไปมั่วซั่วล่ะ! ถ้าย่าของแกตาย นั่นก็เพราะหลีเอียนกับไอ้หน้าขาวแซ่เย่! เข้าใจไหม?”หลีถิงตัวสะดุ้ง แล้วพยักหน้าด้วยความหวาดกลัว “เข้า…เข้าใจแล้วค่ะ!”วินาทีต่อมา หลีเทียนกังพลันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกดโทรหาเบอร์หนึ่งในฐานะที่เป็น ‘คุณชายรอง’ ของตระกูลหลี อำนาจของเขาในตระกูลย่อมมีคนสนิทคนหนึ่งอยู่แล้ว“หลีปา จัดการหมอหลี่ที่มาดูอาการผู้อาวุโสวันนี้ซะ! จัดการให้สะอาดล่ะ!”หลังจากวางสาย หลีเทียนกังแค่นเสียงเย็นชาไปทีหนึ่งก่อนจะกล่าวเสียงขรึมว่า “เรื่องนี้จะต้องหาแพทย์แผนจีนที่เก่งกาจคนหนึ่ง และต้องทำแบบเงียบๆ ไร้ร่องรอยด้วย!”หลี่เยว่ผิงกล่าวด้วยสายตาเป็นประกาย “จริงสิคะที่รัก ฉันได้ยินมาว่าหมอเทวดาจู้จากโม๋ตูคนนั้นมาที่หยุนเฉิงแล้ว ไม่กี่วันก่อนยังมารักษาที่คลินิกจู้คังด้วย หรือว่า…จะหาเขาดี?”คลินิกจู้คังที่หมอเทวดาจู้คนนี้ก่อตั้งขึ้นเป็นคลินิกลูกโซ่ ตอนนี้มีคลินิกย่อยอยู่ทั่วประเทศแล้ว
ส่วนสถานการณ์ของเจ้าสามและเจ้าสี่ไม่ชัดเจนนักผู้อาวุโสหลีหน้าเสียต่อหน้าหลีเอียนและเย่เฟิงมานักต่อนัก สุดท้ายยังต้องยอมจำนนอย่างน่าอับอายอีกเธอในตอนนี้ไม่ถูกกับครอบครัวลูกชายคนโตเลยแม้แต่นิด!ดังนั้นเธอย่อมต้องสนับสนุนคนที่ไม่ถูกกับอีกฝ่ายเช่นเดียวกันอยู่แล้วซึ่งคนคนนั้น ก็มีเพียงหลีเทียนกัง ลูกชายคนรองเท่านั้น…หลังจากที่กลับจากคฤหาสน์ตระกูลหลี ทันทีที่หลีเทียนกังขึ้นรถไป หลี่เยว่ผิวและหลีถิงที่รออยู่บนรถก่อนแล้วก็เอ่ยถามอย่างรอไม่ไหว“ที่รัก ผู้อาวุโสเป็นยังไงบ้าง? ใกล้จะไม่ไหวแล้วใช่ไหม?”ภรรยาคนนี้ทำหน้าตั้งตารอ“พ่อคะ พ่อต้องทำให้ย่าเขียนพินัยกรรมมอบหุ้นส่วนทั้งหมดให้พ่อก่อนที่ท่านจะตายนะคะ!”หลีถิงเองก็ทำหน้าโลภมากหลีเทียนกังแค่นเสียงเย็นชา แล้วโบกมืออย่างอารมณ์เสีย “คิดอะไรอยู่น่ะ? ผู้อาวุโสยังไม่ตายเร็วๆ นี้หรอก หมอบอกว่าแค่พักผ่อนดีๆ รักษาอาการป่วยให้ดี ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง!”เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่เยว่ผิงและหลีถิงก็เผยสีหน้าผิดหวังออกมาหลีเทียนกังเห็นดังนั้น ก็กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า “แต่ผมขู่ผู้อาวุโสไป ให้ท่านรู้สึกว่าตัวเองเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วแล
เมื่อเห็นท่าทางของลูกชายคนรอง ผู้อาวุโสหลีก็รู้สึกไม่ดี!ท่าทีของอีกฝ่าย ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าตนใกล้จะตายแล้วอย่างไรอย่างนั้น"เป็นอะไรกันแน่? บอกมา!"ผู้อาวุโสหลีถามเสียงเข้ม สีหน้ายิ่งแดงก่ำกว่าเดิมพร้อมไอเป็นครั้งคราว"แม่ ไม่มีอะไรจริงๆ แม่พักผ่อนให้สบายเถอะ"หลีเทียนกังพยายามปลอบแต่ผู้อาวุโสหลียังจับตาดูลูกชายอยู่ครู่หนึ่งก่อนถอนหายใจ "เฮ้อ…ฉันเองก็อายุมากแล้ว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ไม่แปลก! เพียงแต่…ฉันไม่ยอม!"เธอพูดพลางตบโต๊ะด้วยความโกรธหลังจากใช้ชีวิตอย่างเด็ดเดี่ยวมาตลอด สุดท้ายเธอกลับพ่ายแพ้ให้กับหลานสาวตัวเอง จนถึงขั้นเสียบริษัทยาไปทั้งหมดความรู้สึกนี้ยากที่จะทำใจยอมรับได้ แม้จะเป็นวาระสุดท้ายก็ตาม!"แม่ครับ ผมจะช่วยกู้ศักดิ์ศรีกลับมาให้แม่เอง!"หลีเทียนกังกัดฟันและกล่าวด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นครั้งนี้ไม่ใช่การแสร้งทำ!เมื่อคิดๆ ดูแล้ว ครอบครัวเขาหน้าด้านหน้าทนไปขอหลีเอียน แต่กลับถูกขับไล้ออกมาอย่างไร้เยื่อใย ในใจเขาเองก็รู้สึกอับอายและโกรธมากเช่นกัน"แม่ ถึงแม้เราจะเสียเปรียบเรื่องบริษัทยา แต่เราสามารถหาวิธีอื่นจัดการครอบครัวพี่ใหญ่ได้นี่ครับ!หลีหย่วนยังไงก็
“ราคาสูง? สูงแค่ไหน?”เย่เฟิงขมวดคิ้วถาม“ยกตัวอย่างเช่น ยาหนึ่งเม็ดจากตระกูลนี้ ราคาก็สูงถึงหลักสิบล้าน ส่วนทักษะวิชาการต่อสู้บางเล่มอาจทะลุไปถึงร้อยล้านเลย...”หลีหยวนเล่าความเป็นมาของตระกูลกู่นี้ให้เย่เฟิงฟังตระกูลกู่เป็นตระกูลที่เงียบสงบและไม่เผยตัวต่อสาธารณะ แต่ก็แข็งแกร่งมากพวกเขาไม่ทำธุรกิจข้างนอก แต่ก็ร่ำรวยมหาศาลลำพังแค่งานประมูลหนึ่งครั้ง ก็สามารถทำรายได้ถึงหลายพันหลายหมื่นล้านแล้วยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลนี้ยังเต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญฝีมือสูงที่สามารถรับงานต่างๆ ได้ แต่ค่าจ้างก็แพงมากเช่นกันแน่นอนว่าความสามารถของยอดฝีมือที่ส่งไปนั้น ก็เก่งกาจมากเช่นกันเฉินจิงเทียนที่ได้ชื่อว่าเป็นนักสู้อันดับหนึ่งในมณฑลเจียง ยังอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญบางคนในตระกูลนี้ด้วยซ้ำ เพียงแค่พวกเขาไม่เปิดเผยตัวเท่านั้นหลังจากที่หลีหย่วนพูดจบแล้ว เย่เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและรู้สึกหนักใจตระกูลกู่จะมีผู้เชี่ยวชาญหรือยอดฝีมืออะไรไม่เกี่ยวกับเขา สิ่งที่เขาต้องการคือของประมูลราคาสูงลิ่วที่หลีหย่วนพูดถึงตามที่หลีหย่วนกล่าว ราคาของหยกพลังวิญญาณนั่น เผลอๆ อาจสูงถึงร้อยล้านเลยก็ได้
ใช่แล้ว หลีเอียนรู้เรื่องจี้หยกรูปมังกรของเย่เฟิงตอนที่เย่เฟิงโดนรถของเธอชนแล้วกระเด็นไป ตอนนั้นเขากำจี้หยกชิ้นนั้นไว้แน่น หลีเอียนจึงจำมันได้ขึ้นใจอีกทั้งตอนที่เย่อินเสวียนหยิบภาพวาดออกมา หลีเอียนเองก็สงสัยอยู่ในใจ แต่ไม่ได้แสดงออกมาเมื่อได้ยินคำขู่ของหลีเอียน สีหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันที แววตาของเขาแฝงด้วยความเย็นชา “คุณกำลังขู่ผมอยู่เหรอ?”หลีเอียนที่เห็นสายตาเย็นชาของเย่เฟิง ก็หยุดชะงักไปเล็กน้อย ในใจเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความไม่พอใจ เธอจ้องมองเขาอย่างน้อยใจ“ใช่ ฉันขู่คุณ แล้วจะทำไม? ยังจะกล้าขัดคำสั่งฉันไหม?”เย่เฟิงถอนหายใจเล็กน้อย รู้สึกปั่นป่วนในใจเมื่อเห็นท่าทางของเธอ สุดท้ายเขาก็ยอมจำนน“โอเคๆ ผมจะทำตามที่คุณบอก โอเคไหม คุณภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ของผม...แต่คุณต้องช่วยผมเก็บเรื่องนี้เป็นความลับนะ”หลีเอียนจ้องเขาด้วยสายตาไม่พอใจแล้วพูดขึ้น “ก็ต้องดูพฤติกรรมของคุณแล้ว”“ผมว่าผมก็ทำตัวดีมาตลอดนะ”“แย่สุดๆ!”หลีเอียนกัดฟันและพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชาทำให้เย่เฟิงได้แต่นั่งหน้าหมอง พร้อมคิดในใจว่า(ผู้หญิง เหอะๆ…เปลี่ยนอารมณ์ง่ายเหมือนเปลี่ยนหน้าหนังสือเลย!
สวี่ซีเหยียนหน้าซีดด้วยความกลัว "เย่เฟิง ช่วยหน่อยเถอะนะ เห็นแก่ที่ฉันกับเอียนเอียนเป็นเพื่อนกัน นายอย่าถือสาฉันเลยนะ ช่วยฉันด้วย…ฉันไม่อยากโดนหนอนพิษ..."เหล่าทายาทตระกูลใหญ่ทั้งหลายต่างพากันตกใจกลัว ร้องขอความช่วยเหลืออย่างหมดท่า"หึๆ ตอนนี้รู้สึกกลัวแล้วเหรอ? ไม่ต้องตกใจไป หนอนพิษเพิ่งเข้าไปไม่นาน ยังอยู่แค่ในกระเพาะอาหารของพวกเธอ ยังไม่เข้ากระแสเลือดกลับไปเอาผงสารส้มละลายน้ำร้อน แล้วก็ล้วงคอให้อาเจียนออกมา อาเจียนออกมาให้หมดจนไม่มีอะไรเหลือค้างอยู่"เย่เฟิงพูดนิ่งๆเมื่อพูดจบ เหล่าทายาทตระกูลใหญ่ต่างรีบพุ่งออกจากห้อง ไม่รอช้าแม้แต่วินาทีเดียวเซียวคุนกับถงซวี่เย่ยิ่งรู้สึกศรัทธาและเคารพเย่เฟิงมากขึ้นไปอีกหลังจากนั้น เซียวคุนก็เปลี่ยนห้องเพื่อทานอาหารกันสี่คนแบบเรียบง่ายหนึ่งชั่วโมงต่อมา...เย่เฟิงและหลีเอียนออกมาจากร้านเชียนเว่ยเซวียน กำลังจะขึ้นรถไปส่งบอสสาวสวยกลับบ้านหลีเอียนเดินตามหลังเย่เฟิง มองเย่เฟิงที่เดินนำหน้าไปอย่างไม่สนใจใยดีด้วยสายตาที่มีแววขุ่นเคืองตอนทานอาหารเมื่อครู่ หลีเอียนเห็นเซียวคุนหลงใหลและอ่อนโยนกับเย่อินเสวียน ก็รู้สึกแปลกๆ แล้วแม้จะรู้ว่าเซ
หลังจากหายใจได้ไม่กี่อึดใจ เซียวคุนก็รู้สึกถึงความขมคาวในลำคอของเขา"แหวะ!" ทันใดนั้น เขาก็อาเจียนออกมา!พบว่ามีหนอนสีแดงสดตัวหนึ่งถูกอาเจียนออกมาจากปากของเขา!"อ๊า!" ฉากนี้ทำให้หญิงสาวบางคนในที่นั้นกรีดร้องออกมาส่วนคนอื่นๆ ก็มองด้วยความตกใจกลัว รู้สึกขนลุกและหัวใจเต้นแรงเซียวคุนที่ตอนนี้สีหน้ากลับมาเป็นปกติ แววตาที่เคยหลงใหลในเย่อินเสวียนหายไป แทนที่ด้วยความสับสนสงสัยเขามองดูหนอนพิษที่ตัวเองอาเจียนออกมาอย่างตกใจและโมโห "เสวียนเอ๋อร์ ฝีมือคุณจริงๆ เหรอ?"แต่เย่อินเสวียนกลับไม่สนใจเขาเลย สำหรับเธอแล้ว เซียวคุนก็แค่เครื่องมือเท่านั้นในเมื่อเครื่องมือถูกทำลาย เธอก็มองเย่เฟิงด้วยความโกรธแค้น"ไอ้ผู้ชายบ้า มาขัดขวางฉันอีกแล้ว! วอนหาที่ตาย!”เธอด่าด้วยความเกลียดชัง ก่อนจะเคลื่อนไหวพุ่งตรงไปหาเย่เฟิงอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งทำเป็นมีดแล้วฟันไปที่คอของเขา ส่งเสียงฟาดลมอันดุดันออกมาเย่เฟิงเบิกตากว้าง แล้วรีบรับมือทันที!ปัง! ปัง! ปัง...ทั้งสองกระโดดเหยียบบนโต๊ะ ต่อสู้กันไปมาสามครั้งในพริบตาเดียว เย่อินเสวียนส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะถอยร่นกลับด้วยแรงผลักจากนั้นใช้