Semua Bab BITTER SWEET LOVE STORY OF US: Bab 41 - Bab 50

BRIANNAIlang araw akong hindi pumunta sa aking coffeeshop dahil ayokong ma-tsamba na naroon sina Dean at ang Bridget na 'yon. Hanggang ngayon ay kumukulo pa rin ang dugo ko kapag naaalala ko ang nangyari sa loob ng aking coffeeshop. Bakit ba may mga babaeng katulad ng Bridget na iyon ang ugali? At bakit may lalaking katulad ni Dean na nangakong maghihintay siya sa akin kahit matagal pa pero ilang weeks pa nga lang ang nakalilipas nang mangako siya ay nakahanap agad siya ng iba?Noong high school kami ay si Ivy ang kontrabida sa aming dalawa ni Dean tapos ngayon ay may Bridget naman. Nababaliw ka na, Brianna. Bakit mo naman iniisip na kontrabida si Bridget sa inyong dalawa ni Dean? Wala kayong relasyon ni Dean dahil itinaboy mo na siya. Kaya ano pa ang ipinagpupuputok ng botse mo? kastigo sa akin ng isang maliit na tinig sa aking isip.Napahugot ako ng malalim na buntong-hininga. Sa halip na pagurin ko ang isip ko sa kakaisip kay Dean at sa Bridget na 'yon ay ipinasya kong magpunta na

BRIANNA"Hindi ko nga alam kung sino ang pumatay sa kanya! Bakit ba ang kulit ninyo?" naiinis kong sagot sa mga pulis na kanina pa nagtatanong sa akin. Nasa loob kasi ako ngayon ng interrogation room dahil dito ako dinala ng mga pulis pagkatapos kunin ang patay na katawan ng lalaking nakausap ko kanina sa kalsada. "Imposibleng hindi mo alam kung paano namatay ang kasama mo, Miss. Huwag mo nga kaming pinaglololoko!" sigaw sa akin ng isang pulis na nag-iinterrogate sa akin.Biglang umakyat ang dugo ko sa aking ulo nang sigawan niya ako. Kung maka-interrogate ang pulis na ito sa akin ay parang isa akong kriminal. Napatayo ako sa kinauupuan ko kasabay ng malakas na pagpokpok sa mesa."Don't yell at me, Mr. Policeman! I'm not a criminal but a witness! Do you understand?" galit na singhal ko rin sa pulis na naninghal sa akin. "Calm down, Miss Aguilar," saway sa akin ng kasamahang pulis na mainitin ang ulo, pagkatapos ay binalingan nito ang kasamahang puli. "Salazar, hindi siya ang krimina

BRIANNA"Brianna!"Mabilis na napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon ng isang lalaki. At nang masiguro ko na siya nga ay lalong lumakas ang pag-iyak ko."Dean," sambit ko sa pangalan niya. Niyakap niya ako ng mahigpit habang umiiyak ako. Bigla akong kumalas sa pagkakayakap niya nang maalala ko ang mga taong nasa loob ng aking bahay. Baka bigla silang lumabas tiyak na makikita nila kami ni Dean. "Umalis na tayo. Baka maabutan pa nila tayo," nag-aalalang sabi ko sa kanya. Nagpatiuna akong maglakad papunta sa kotse niya ngunit bigla akong napaupong muli sa kalsada nang maramdan ko ang matinding kirot sa aking talampakan."Na-sprain ang paa mo?" ani Dean pagkatapos ay walang paalam na bigla na lamang niya akong binuhat at mabilis na ipinasok sa loob ng kanyang kotse. Pagkatapos akong kabitan ng seat belt ay agad na niyang minaniobra paalis sa lugar na iyon ang kotse niya.Habang nagbibiyahe kami ay hinayaan lamang niya na umiyak ako. Inaabutan na lamang niya

BRIANNAHalos mag-iisang Linggo na ako sa bahay ni Dean at nakakalakad na rin ako ng maayos kaya nagdesisyon akong bumalik na sa aking bahay. Siguro naman ay hindi na ako babalikan pa ng mga lalaking iyon dahil ilang araw din akong wala sa bahay ko. Mamaya ay magpapaalam na ako kay Dean na babalik na ako sa bahay ko at magpapasalamat na rin ako sa pagtulong niya at pagpapatira sa akin sa bahay niya. Sa loob ng anim na araw na pananatili ko sa bahay ni Dean ay tatlong beses ko lamang siya nakita ngunit hindi ko siya nakausap ng matagal. Nagtanong lang siya sa aking kalagayan tapos umalis agad. Alam kong nagtataka si Aling Lena kung bakit hindi kami nag-uusap masyado ni Dean ngunit hindi na lamang ito nagtanong. At sa loob ng pananatili ko rito ay hindi ko nakitang nagpunta rito si Bridget. Kaya hindi ko alam kung alam ba nito ang bahay ni Dean o hindi?Habang naghihintay ako sa pag-uwi ni Dean ay tinulungan ko na muna si Aling Lena na magluto ng dinner ng binata. Mamaya na rin kasi it

BRIANNAHabang nasa loob ako ng aking opisina ay pasilip-silip ako ng bahagya sa pintuan ng opisina ko na hinayaan kong medyo nakaawang ng bahagya. Sinadya ko 'yon para makita ko kung ano ang kilos ng lalaking nasa loob ng opisina ko. At tama nga ang hinala ko na ako nga ang pakay niya dahil nakikita ko siya na kanina pa pasulyap-sulyap sa direksyon ng aking opisina. Naisip kong ang usb ang pakay niya sa akin. At malamang ay mga tauhan ni Congressman Suarez ang pumasok sa loob ng bahay ko at kasama na rin ang lalaking ito na patingin-tingin sa aking opisina.Ubos na ang iniinom na kape ng lalaki ay hindi pa rin ito umaalis sa kanyang kinauupuan. Mukhang balak nitong hintayin ako hanggang sa magsara ang coffeeshop kaya hindi ko maiwasan ang mag-panic. Napapabuntong-hininga na lamang ako nang tumayo ako sa kinauupuan ko para tuluyang isara ang pintuan at pagkatapos ay ini-lock bago ako bumalik sa upuan ko.Hindi ako titigilan ni Mr. Suarez hangga't nasa akin ang usb. Kaya kailangang mai