All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 561 - Chapter 570

"แก...แกรีบแก้ให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ หากตำรวจสายตรวจมา แกจะต้องเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน!"หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลินเฟย ตู้อวี้เจวียนก็รู้สึกโกรธจัดจนชี้นิ้วต่อว่าไปแบบนั้นเมื่อเห็นว่าตู้อวี้เจวียนอยู่อย่างนั้นโดยไม่สามารถขยับได้ พานต้าไห่และลูกชาย รวมไปถึงหลี่เสี่ยวชุ่ยต่างก็งุนงงเอาเสียมากๆพวกเขาทั้งอยากรู้ว่าหลินเฟยทำอย่างไร และทั้งหวาดกลัวการกระทำของหลินเฟยด้วยเพราะหากหลินเฟยแทงไปที่ร่างกายของพวกเขาสองสามที และให้พวกเขาคุกเข่าอยู่อย่างนี้ พวกเขาคงจะอับอายขายหน้าไปตลอดแน่ๆ!แต่ทว่าหลินเฟยกลับเพิกเฉยต่อการตอบสนองของตู้อวี้เจวียน พานต้าไห่และคนอื่นๆ อย่างสิ้นเชิงเขารีบวิ่งไปหาพานเสี่ยวเหลียน เช็ดน้ำตาให้เธอ และโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับตรวจร่องรอยบาดเจ็บบนร่างกายของเธอ"พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน เจ็บหรือเปล่า ให้ผมตรวจดูเร็วเข้า!""มันเป็นความผิดของผมเอง หากผมมาเร็วกว่านี้ พี่ก็ไม่ต้องถูกรังแกแบบนี้ได้!""ไม่เป็นไรหรอกหลินเฟย พี่เห็นนายแล้วก็ไม่รู้สึกเจ็บแล้วล่ะ ดีใจจะตายไป นายไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกนะ"เมื่อเห็นหลินเฟยรู้สึกผิดและโทษตัวเอง พานเสี่ยวเหลียนก็ส่ายหน้าและยิ้มออกมา

พานต้าไห่อย่างน้อยก็น่าจะสี่ส้าห้าสิบได้แล้ว แต่เขากลับเรียกหลินเฟยที่เป็นแค่เด็กหนุ่มแบบนี้ว่าพี่ชายซึ่งมันเพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่า เขานั้นกลัวหลินเฟยแค่ไหน!"เมื่อไหร่ที่พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนยกโทษให้พวกแก ฉันก็จะปล่อยพวกแกไปเมื่อนั้น ไม่อย่างนั้นแล้วพวกแกก็คุกเข่าอยู่แบบนี้แหละ!"เมื่อต้องเผชิญกับคำอ้อนวอนของพานต้าไห่หลินเฟยที่กำลังทายาให้กับซูเสี่ยวโหรวก็พูดออกมาโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้า"ใช่ เมื่อเทียบกับสองเฒ่าตระกูลจางนั้นแล้ว ทั้งๆ ที่เป็นคนในครอบครัวของเธอ ไม่ถามไม่ไถ่ก็พอการแล้ว แต่นี่ยังช่วยคนอื่นมารังแกเสี่ยวเหลียนอีก พวกแกยิ่งน่าโมโหไปใหญ่!""เมื่อไหร่ที่เสี่ยวเหลียนยอมคลายความโกรธ พวกแกถึงจะสามารถออกไปได้!"ถังรั่วเสวี่ยพูดออกมาอย่างโกรธเคืองพานต้าไห่และคนอื่นๆ รู้สึกโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา และพวกเขาก็ทำได้เพียงเบนความสนใจไปที่ตัวของพานเสี่ยวเหลียนเท่านั้น"ลูกรัก พ่อสำนึกผิดแล้ว พ่อได้คุกเข่ามาครึ่งชั่วโมงแล้ว คิดเสียว่าเห็นแก่ความเป็นพ่อลูกกัน ลูกให้อภัยพวกเราเถอะนะ!"พานต้าไห่เป็นคนแรกที่พูดอ้อนวอนออกมา"อย่ามาเรียกฉันว่าลูกสาว หรือว่าคุณลืมไปแล้วงั้นเ

พานเสี่ยวฟู่หนักกว่าหนึ่งร้อยกิโลกรัมแม้ว่าตบฉาดนี้จะไม่ได้รุนแรงเท่ากับหลินเฟย แต่มันก็ทำให้หลี่เสี่ยวชุ่ยสะลึมสะลือไปได้เลย!เมื่อเห็นว่าพานเสี่ยวฟู่ที่อ่อนปวกเปียกและโง่เขลาราวกับกระบือนั้นได้โกรธขึ้นมาแล้ว มันก็ดีน่ากลัวจนหลี่เสี่ยวชุ่ยตื่นตระหนกขึ้นมาทันที!"ที่รัก คุณอย่าไปฟังคำพูดใส่ร้ายของเขานะ!""ฉันไม่ได้มีชู้อะไรเลย ชีวิตนี้นอกจากคุณแล้ว ฉันไม่เคยสนใจชายคนไหนอีก แล้วจะทำเรื่องที่ผิดต่อคุณได้อย่างไรกัน?""ในเมื่อมึงบอกว่าไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อกู งั้นมึงกล้าที่จะไปตรวจร่างกายกับกูไหมล่ะ?""มึงกล้าหรือเปล่าล่ะ?!"ดวงตาของพานเสี่ยวฟู่แดงก่ำด้วยความโกรธจากนั้นก็ได้คว้าคอของหลี่เสี่ยวชุ่ยโดยตรง พร้อมตะคอกออกมาเพราะเขารู้สึกคนอย่างหลี่เสี่ยวชุ่ยดีที่สุดตลอดสามปีของการแต่งงาน ไม่ว่าจะทำผิดในเรื่องใด เธอไม่เคยยอมรับเลยสักครั้ง แต่ยกเว้นครั้งนี้ครั้งเดียว ซึ่งก็คงเป็นเพราะเธอได้ทำเรื่องที่ผิดๆ เอาไว้ไม่ใช่เหรอ?"ที่รัก... ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันแค่ออกไประบายข้างนอกเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าแค่ครั้งเดียวจะท้องแบบนี้ได้...""ต่อไปฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว ฉัน

แม้ว่าหลินเฟยจะไม่ได้จัดการอะไรกับพวกเขามากแต่เมื่อเรื่องแบบนี้ได้เกิดขึ้นมาชีวิตของพวกเขาก็คงจะลำบาก ถือว่าฟ้าได้ลงโทษพวกเขา และได้ช่วยล้างแค้นให้พานเสี่ยวเหลียนด้วยเช่นกันตั้งแต่ต้นจนจบ ถังรั่วเสวี่ย พานเสี่ยวเหลียน รวมถึงซูเสี่ยวโหรวได้ดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ มาโดยตลอดเมื่อเห็นว่าพานต้าไห่และคนอื่นๆ ได้เดินออกไปไกลแล้ว พวกถังรั่วเสวี่ยถึงได้เข้ามาถามไถ่หลินเฟยอย่างพร้อมเพรียงกันว่า"เสี่ยวเฟย หลายวันมานี้นายไปไหนมากันแน่?""ไม่ว่าจะโทรไปแค่ไหนก็ไม่ติดเลย นายรู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นห่วงนายมากแค่ไหน?""ถูกต้องหลินเฟย นายไม่รู้หรอกว่า พี่เสี่ยวเหลียนคิดถึงนายจนเจ็บอกขึ้นมาแล้ว หากนายมีเวลาก็รีบช่วยตรวจให้เธอหน่อยนะ"ซูเสี่ยวโหรวยืนขึ้นและพูดออกมา"ผม...ผมไปดูหยกที่หุบเขาน่ะครับ และมือถือก็หล่นตกน้ำโดยบังเอิญ ผมไม่มีเวลาไปซื้อเครื่องใหม่ ไม่งั้นผมจะไม่รับสายของพวกคุณได้อย่างไร?""ทันทีที่ลงจากเครื่อง ผมก็มุ่งหน้ากลับมาทันที เป็นความผิดของผมทั้งหมด หากผมรู้ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ผมจะต้องกลับมาตั้งนานแล้ว"หลินเฟยพูดอย่างรู้สึกผิดในใจมากเพราะกลัวว่าพวกเธอจะเป

เงินทองสามารถขับเคลื่อนจิตใจของคนได้หลินเฟยคิดเพียงครู่ก็สามารถคาดเดาได้ว่าจะต้องเป็นเพราะยาเสริมความงามแน่นอน จางซินเยว่ถึงได้ถูกลักพาตัวไปแบบนี้ถ้าไม่ใช่เพราะลู่หลีพูดถึง หลินเฟยก็ไม่รู้เรื่องที่จางซินเยว่ถูกลักพาตัวไปเช่นนี้เมื่อคิดว่าในตอนนี้แม้แต่ความปลอดภัยในชีวิตของตัวเอง จางซินเยว่ก็มีหลักรับประกันหลินเฟยก็รู้สึกร้อนใจเอาเสียมากๆ!เขาอดไม่ได้ที่จะบีบมือของลู่หลีจนเธอรู้สึกเจ็บเมื่อเห็นการตอบสนองแบบนี้ของหลินเฟย เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าประธานของบริษัทเภสัชกรรมหนานผิงนั้น ก็คือจางซินเยว่สาวสวยอายุน้อยที่หลินเฟยปกป้องจนสุดกำลังเมื่อเธออยู่ที่โรงพยาบาลในครั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?"หลินเฟย นายอย่าเพิ่งร้อนใจไป ฟังฉันเล่าก่อนนะ"ลู่หลีรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาในใจ และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ดึงมือกลับแล้วพูดออกมา"เรื่องการลักพาตัวเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ สายตรวจของเราได้รับเรื่องราว และปิดล้อมทั้งเมืองเอาไว้ในทันที""และนายกเทศมนตรีเหลิ่งก็ได้ส่งเจ้าหน้าที่มาทำการสอบสวนในเรื่องนี้เป็นการเฉพาะด้วย""ตามข้อมูลที่เรามีอยู่ในตอนนี้ จางซินเยว่ได้หายตัวไปตอนอยู่ที่บริษัทเภสัชกรรมหนานผิง คนที่ลั