All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 571 - Chapter 580

บนท้องถนนแทบจะเต็มไปด้วยรถตำรวจที่จอดอยู่ และทุกแยกจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจคอยตรวจสอบรถทีละคันๆ อย่างเพียงพอซึ่งนายกเทศมนตรีก็ได้สั่งการให้คนออกตามหาเป็นการส่วนตัวนอกจากนี้กำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจสายตรวจทั้งหมดได้ถูกปลุกระดมขึ้น ซึ่งเพียงพอแล้วที่จะทำให้เราเห็นว่าเรื่องนี้สำคัญมากแค่ไหนและมันไม่ใช่เพียงเพราะเห็นแก่หลินเฟยเท่านั้นสาเหตุส่วนหนึ่งยังมาจากการที่จู่ๆ เภสัชกรรมหนานผิงก็บูมขึ้นมาอย่างกะทันหัน โดยมีความเป็นไปได้สูงที่จะกลายเป็นองค์กรระดับสูง และเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในตลาดหลักสำหรับรัฐบาลส่วนท้องถิ่นแล้ว มันเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ทว่าในตอนนี้กลับมีคนที่กล้ามาทำลายเรื่องดีๆ นี้ไปเสียแล้ว พวกเขาก็ต้องทุ่มเทในการสืบสวนคดีเป็นธรรมดา!ดังนั้นเหตุการณ์ที่จางซินเยว่ถูกลักพาตัวไป มันเป็นเรื่องที่รับรู้กันไปทั่ว!ณ ชุมชนห่างไกล ชั้นเจ็ด บริเวณหน้าต่างเมื่อมองเห็นรถตำรวจสายตรวจวิ่งไปมาทั่วท้องถนนชายวัยกลางคนคนหนึ่งมีสีหน้าวิตกกังวลและกระสับกระส่ายเป็นอย่างมากและเขาก็รีบปิดผ้าม่านในทันทีซึ่งเขาเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของเภสัชกรรมหนานผิงที่ชื่อจางผิงนั่นเอง

ด้านนอกของห้องอิมพีเรียลส่วนตัว ยิ่งมีบอดี้การ์ดมืออาชีพที่ค่าตัวสูงลิ่วหลายสิบคนมาเฝ้าดูแลอยู่อีกต่างหากทั้งหมดทั้งมวลล้วนแสดงให้เห็นถึง สถานะที่เหนือกว่าและความมั่งคั่งที่น่าตกใจของพวกเขาได้เป็นอย่างดีไม่น่าแปลกใจเลยที่นักเต้นรูปร่างดีและตาสูงทั้งหกคนจะกล้ามาโชว์ทรวดทรง จนไม่สามารถละสายตาได้แบบนี้หากโชคดีได้รับการโปรดปรานจากคนหนุ่มพวกนี้เสียสักครั้ง เกรงว่าพวกเธอจะต้องทะยานขึ้นฟ้าอย่างแน่นอนในบรรดาชายหนุ่มทั้งสี่คนนี้ หนึ่งในนั้นก็คือฉินฮ่าว ชายหนุ่มอายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี ใบหน้ายาว จมูกอินทรีย์ ริมฝีปากบาง และสวมนาฬิกาแบรนด์ดังคนนั้นและอีกสามคนที่เหลือ มีสองคนที่เป็นเพื่อนพากันเกเรของฉินฮ่าว โดยพวกเขามีภูมิหลังครอบครัวที่คล้ายกัน ซึ่งล้วนเป็นทายาทสายตรงของตระกูลชั้นสองในเขตเมืองนั่นเอง"คุณชายอู๋ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้มาเจอคุณชายในสถานที่เล็กๆ แบบนี้ได้ ขอถามหน่อยนะว่า ไม่รู้ว่ามือของคุณชาย... ไปโดนอะไรมาถึงได้หักแบบนี้ได้?"ฉินฮ่าวหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา และยกทักทายชายหน้าซีดที่นั่งอยู่กึ่งกลางของโซฟาด้วยความเคารพและอยากรู้อยากเห็นหากหลินเฟยอยู่ด้วย เราจะต้องจำได้อย่างแน่นอนว่

จู่ๆ ในหัวของเขาก็เต็มไปด้วยความคิดที่ว่า ถ้าอยากจะเล่น ก็ต้องเล่นกับผู้หญิงที่ระดับสูงแบบนี้เสียต่างหาก!"ฮ่าฮ่า ในเมื่อคุณชายฉินไม่สนใจ งั้นพวกเราก็ไม่เกรงใจแล้วนะ"ติงหรานและชายหนุ่มอีกคน ซ้ายกอดขวาโอบ และเริ่มที่จะเพลิดเพลินไปด้วยกันและเสียงที่คลุมเครือก็ดังแว่วมาอย่างไม่ขาดสายฉินฮ่าวค่อยๆ เปลี่ยนความคิด ดึงสาวดาวเต้นคนสุดท้ายเอาไว้ ปลดกระดุมกางเกง ทันทีที่เขาต้องการระบายอารมณ์ออกมาจู่ๆ ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกผลักให้เปิดออกมาบอสใหญ่ของคลับรีบวิ่งเข้ามาอย่างหน้าตาตื่นยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรออกมา ฉินฮ่าวก็ขมวดคิ้ว และพูดอย่างขุ่นเคืองใจขึ้นมาว่า"ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า หากไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่ต้องเข้ามารบกวนพวกเรา?"เจ้าของคลับผู้หญิงพูดด้วยสีหน้าที่ขื่นขมออกมาว่า"คุณชายฉินคะ ฉันก็ไม่อยากจะเข้ามารบกวนความสุขของพวกคุณหรอกนะคะ แต่นายกเทศมนตรีและรองผู้บังคับบัญชาสายตรวจอีกสองท่าน ได้พาชายหนุ่มคนหนึ่งมาตามหาคุณชายค่ะ!""ฉันไม่สามารถหยุดเอาไว้ได้ พวกเขากำลังจะขึ้นมาแล้วค่ะ!"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว สีหน้าของฉินฮ่าวและอีกสองคนก็เปลี่ยนไปทันที ติงหรานขมวดคิ้วและพูดว่า"ห

"ฮ่าฮ่า เรื่องแบบนี้มันปกติอยู่แล้ว ไม่ใช่ความผิดหนักหนาอะไรสักหน่อย ผิดฉันก็ว่าไปตามผิด แค่จ่ายค่าปรับนิดหน่อย อย่ามากก็กุมขังวันสองวันเท่านั้นแหละ""แต่ว่านะ พ่อของฉันเป็นเพื่อนรักของผู้บังคับบัญชาเจิ้งจากจังหวัด ฉันคิดว่าหากพวกคุณจับพวกเราไปกุมขังเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ เกรงว่าผู้บังคับบัญชาเจิ้งจะไม่พอใจเอาได้นะ"ใบหน้าของฉินฮ่าวเย็นชา หัวเราะพร้อมกับพูดอย่างไม่แยแสออกมาต่อให้สถานการณ์จะเป็นแบบนี้ไปแล้ว เขาก็ยังไม่คลายเจ้าของร้านหญิงที่อยู่ในอ้อมแขน เห็นได้ชัดว่าเขานั้นจองหองมากขนาดไหน"นาย…"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ใบหน้าของโม่หลินก็ดูแย่เอาเสียมากๆเขารู้สึกถึงความไร้พลังเมื่อชกไปในอากาศอย่างเต็มแรงเจิ้งโหย่วเหลียงเป็นบุคคลที่อยู่เหนือเขาหากสถานการณ์เป็นไปตามฉินฮ่าวได้พูดจริงๆ แม้เขาจะจับฉินฮ่าวและคนอื่นๆ ก็เกรงว่าจะต้องถูกเจิ้งโหย่วเหลียงปล่อยออกมาอย่างแน่นอน!คนที่มีเงินและอำนาจ สามารถทำอะไรได้ตามใจปรารถนาเสียจริงๆ!หลินเฟยยังมองออกอีกด้วยว่า ฉินฮ่าวคนนี้กำลังตั้งใจจะปฏิเสธความผิดอย่างหัวชนฝาทันทีที่เขากำลังจะก้าวเข้าไปเพื่อใช้เข็มสะกดจิตถามเขาอยู่นั้นเหลิ่

"พวกเขาจะทำผิดกฎหมายได้อย่างไร? พวกคุณคงเข้าใจผิดไปแน่ๆ พาคนของพวกคุณไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน!""คุณชายอู๋…" เหลิ่งชิงซงขมวดคิ้วแน่ในทันทีทันทีที่เขาอยากจะพูดอะไรออกมา เสียงเพี้ยะก็ได้ดังขึ้นมา โดยที่อู๋เทียนได้ตบไปที่ใบหน้าของเหลิ่งชิงซงหนึ่งฉาดอย่างหมดความอดทน พร้อมกับก่นด่าออกมาว่า"แม่งเอ๊ย แกหูหนวกหรือว่าตาบอดกันแน่? ไม่เข้าใจที่ฉันพูดเลยหรือไง?""ฉันบอกให้พวกแกไสหัวออกไป พวกแกก็รีบไสหัวออกไปซะ!""ทำไมถึงได้ชักช้าแบบนี้? มันน่ากระทืบเสียจริงๆ!"เมื่อพบว่าอู๋เทียนไม่ได้กลัวต่อสิ่งใดทั้งนั้น โม่หลินก็โกรธจัดแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นถึงลูกชายของรัฐมนตรีประจำจังหวัดใครจะกล้าไปยุ่ง? ใครจะกล้าทำให้ขุ่นเคืองใจ?เมื่อเห็นว่าเหลิ่งชิงซงที่เป็นถึงนายกเทศมนตรีถูกต่อยปากแต่ไม่กล้าโต้ตอบกลับแบบนี้ ฉินฮ่าวและคนอื่นๆ ก็แอบหัวเราะเยาะในใจ!อีกสักพักก็จะถึงตาของหลินเฟยไอ้คนรนหาที่ตายคนนั้นแล้ว!ขอแค่พวกเขาใส่สีตีไข่เพิ่มเรื่องราวเข้าไป ด้วยนิสัยของอู๋เทียน เขาจะไม่จัดการหลินเฟยจนตายไปเลยเหรอ?"เฮ้ ต่อให้แกจะเป็นลูกชายของรัฐมนต