All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 591 - Chapter 600

"อาเล็ก ไม่ใช่ว่าผมอยากจะเที่ยวหาเธอสักหน่อย มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ..."หลินเฟยถอนหายใจออกมาจากนั้นเขาก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเองและเจียงเฉินหยู่ทั้งหมดออกมาเมื่อได้ยินว่าหลินเฟยได้พบกับอันตรายหลายครั้ง และช่วยเจียงเฉินหยู่เอาไว้หลายครั้งถังรั่วเสวี่ยก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันทีเธอเป็นห่วงความปลอดภัยของหลินเฟยมาก โชคดีที่หลินเฟยไม่เป็นอะไร และไม่ได้เกิดอุบัติเหตุใดๆ ขึ้นมาในที่สุด ถังรั่วเสวี่ยก็ได้ถอนหายใจหนักๆ ออกมา"เกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ มิน่าล่ะเธอถึงได้ชอบนายขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว แต่ปัญหาก็คือว่า เธอรู้ว่านายมีผู้หญิงอยู่รอบตัวมากมายขนาดนี้หรือเปล่าล่ะ?""ไม่รู้ครับ ผมไม่ได้บอกเธอ" หลินเฟยพูดตามความจริง"เวลาที่ไปพบกัน อาเล็กจะต้องช่วยผมปิดเอาไว้นะครับ""ชาติที่แล้วอาคงจะเป็นหนี้ชีวิตนายจริงๆ!"ถังรั่วเสวี่ยคิดทบทวนอยู่นาน ในที่สุดก็ทำได้เพียงตอบตกลงไปเท่านั้นช่วยไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะโกรธหลินเฟยที่ควบคุมตัวเองไม่ได้แค่ไหน แต่กลับไม่สามารถมองผ่านโดยไม่ช่วยเขาได้ใครให้เธอชอบหลินเฟยอย่างหัวปักหัวปำแบบนี้ด้วยล่ะ?"เรารีบออกไปเถอะ เดี๋ยวพวกเธอก็เกิดสงสั

"ยังไม่ต้องหรอกหลินเฟย ขอบคุณความหวังดีของคุณนะ""แต่ว่า คุณไม่ต้องเป็นกังวลมากไปนะ พวกเราได้ไปพบสื่อแล้ว เชื่อว่าน่าจะได้เงินเดือนเร็วๆ นี้แหละ""ถ้าเราจัดการไม่ได้จริงๆ ฉันก็จะติดต่อคุณให้ภายหลังนะ"หลิ่วจือจินพูดอย่างขอบคุณออกมา"งั้นก็ได้ พี่หลิ่ว ถ้ามีเรื่องก็โทรหาผมได้ตลอดเวลานะ"หลินเฟยไม่ได้บังคับแต่อย่างใดโทรศัพท์มือถือเพิ่งจะวางสายไป ยังไม่ทันได้เก็บใส่กระเป๋าก็มีสายโทรเข้ามาอีกครั้งโดยที่ปลายสายมีเสียงที่ประหลาดใจดังแว่วมา"ไอ้หยา หลินเฟย ในที่สุดคุณก็รับสายสักที พรุ่งนี้เช้าฉันก็จะถึงบ้านแล้ว คุณคิดถึงฉันหรือเปล่า?""คุณไม่รู้หรอกนะว่า ช่วงเวลาหลายวันมานี้ ฉันคิดถึงคุณแทบแย่แล้วนะ!""ทุกคืนไม่มีคุณอยู่ด้วย ฉันนอนไม่หลับเลย!"เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้ว เป็นความจริงที่เขาไม่ได้พบกับจ้าวลู่ลู่มาสักพักแล้วเมื่อเจ็ดแปดวันก่อน เพราะลูกชายของอาแต่งงาน เธอจึงติดตามจ้าวฟู่กุ้ยและจางอวี้หลานไปยังเมืองที่อยู่ข้างๆ ด้วยเดิมทีเธอคิดว่าอย่างมากวันสองวันก็กลับไปแล้วแต่ผลที่ได้ก็คือ ประจวบเหมาะกับอีกสองสามวันจะเป็นวันเกิดคุณตาของจ้าวลู่ลู่พอดีซึ่งเป็นวันแซยิดครบรอบแปดสิ

ทันใดนั้น ถังรั่วเสวี่ยที่แกล้งหลับมาโดยตลอดหลังจากที่สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของพานเสี่ยวเหลียนแล้วนั้น เธอก็ลืมตาขึ้นมา แล้วกระซิบเบาๆ ว่า"เสี่ยวเหลียน เดี๋ยวก่อนสิ เธอจะไปไหน..."ขณะที่พูด ถังรั่วเสวี่ยก็ลุกขึ้นอย่างระมัดระวังและพยายามจะไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมาด้วยเช่นกัน"อาเล็ก ฉัน... อยากออกไปทำธุระส่วนตัวสักหน่อย ทำให้คุณตื่นขึ้นมา ต้องขอโทษจริงๆ…"พานเสี่ยวเหลียนไม่ได้บอกความจริงออกไปแม้ว่าเธอและถังรั่วเสวี่ยจะเคยนอนกับหลินเฟยด้วยกันมาไม่น้อยกว่าหนึ่งหรือสองครั้งแต่การที่แอบถังรั่วเสวี่ยไปหาหลินเฟยนั้น เธอมักจะรู้สึกว่าตัวเองผิดอยู่เล็กน้อย"ชูว์ เบาๆ หน่อย พวกเราออกไปพูดกันข้างนอกดีกว่า"เมื่อเห็นว่าพานเสี่ยวเหลียนสวมเพียงชุดแนบเนื้อ โดยไม่สวมเสื้อคลุมเสียด้วยซ้ำแบบนี้ไหนเลยที่ถังรั่วเสวี่ยจะเดาไม่ได้ว่าพานเสี่ยวเหลียนต้องการที่จะทำอะไรความจริงแล้ว เธอก็ไม่เคยหลับ และตั้งจะแอบไปพบกับหลินเฟยเช่นกัน"อาเล็ก คุณอยากจะพูดอะไรกับฉันงั้นเหรอ?"เมื่อออกไปข้างนอกแล้ว พานเสี่ยวเหลียนก็ดูกังวลอยู่เล็กน้อย"เสี่ยวเหลียน ระหว่างเราสองคนไม่จำเป็นจะต้องปิดบังอะไรหรอกนะ ฉันร

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ลู่หลีก็เข้ามาคว้ามือของหลินเฟยเอาไว้ด้วยความโกรธแล้วดึงออกมาจากหุบเขาลึกคู่นั้นของจางซินเยว่"ด้วยสถานะประธานใหญ่ของเภสัชกรรมหนานผิง การที่เธอแอบออกมานอนกับหลินเฟยกลางดึกกลางดื่นแบบนี้ หากใครมารู้เข้าจะต้องกลายเป็นข่าวใหญ่อย่างแน่นอน!"เดิมทีเธอก็ไม่ถูกกับจางซินเยว่อยู่แล้ว และอยากจะนอนกับหลินเฟยด้วยแต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับเป็นว่าจางซินเยว่ได้พิชิตเสียก่อน หากเธอพูดดีด้วยก็คงจะแปลก"แล้วสายตรวจลู่ดึกดื่นไม่หลับไม่นอน หรือว่ามาเข้าห้องน้ำ? ดูคุณนุ่งน้อยห่มน้อยขนาดนี้ คุณก็มาหาหลินเฟยเพื่อหลับนอนด้วยไม่ใช่เหรอ?""ยังมีหน้ามาปิดบังฉันอีก!"จางซินเยว่ตะโกนออกมาอย่างโกรธเคืองโดยไม่ต้องคิดเหมือนกัน"คุณกับหลินเฟยไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย พวกคุณก็แค่เพื่อนรักในวัยเด็ก ต่อให้ฉันจะมาหลับนอนกับหลินเฟย คุณก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!"ลู่หลีพูดอย่างไม่ยอมแพ้"เอาล่ะ พวกคุณสองคนหยุดทะเลาะกันได้แล้ว"ดูท่าทางแล้วสองคนนี้ยังคงทะเลาะกันอีกยาวหลินเฟยรู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้าไปหมดเขารีบเดินเข้าไปเพื่อดึงทั้งสองคนออกจากกัน"ถ้ามันไม่ได้จริงๆ งั้นพวกคุณสองคนก็ร่วมกันเถอะ ต่อไปเ

"พี่หลิ่วอย่าเพิ่งร้อนใจไป เกิดอะไรขึ้น พี่ค่อยๆ บอกผมมา""ผมจะช่วยพี่คิดหาวิธีเอง"เมื่อรับรู้ได้ว่าอารมณ์ของหลิ่วจือจินผิดแปลกออกไปหลินเฟยก็ขมวดคิ้ว และพูดปลอบโยนออกมา"คือแบบนี้นะหลินเฟย เจ้านายโครงการนี้ชื่อว่าเฉินจินเหว่ย เป็นคนมาจากพื้นที่อื่น คนงานของฉันเริ่มทำงานด้วยเมื่อปีที่แล้ว…""จนถึงตอนนี้ เฉินจินเหว่ยคนนี้ค้างชำระคนงานของฉันอยู่ราวๆ ยี่สิบห้าล้าน""นักข่าวที่เราหามาเพื่อรายงานข่าวเรื่องนี้ เฉินจินเหว่ยโกรธจัด จึงส่งคนมารุมทำร้ายจนบาดเจ็บกันไปหมด…""เช้าวันนี้ ฉันได้พาคนงานไปยังสำนักงานที่เกี่ยวข้อง หวังว่าจะสามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้""แต่คนที่สำนักงานนั้น กลับเป็นพวกเดียวกันกับเฉินจินเหว่ย ไม่เพียงไม่ช่วย แต่กลับพูดว่าเรากรรโชกเงินเดือนอย่างผิดๆ อีกต่างหาก ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเขาก็จะจับพวกเราเข้าคุกแล้วนะ…""พี่หลิ่วจนปัญหาจริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่โทรหาคุณแบบนี้"ยิ่งหลิ่วจือจินพูดมากเท่าไหร่ น้ำเสียงของเธอก็ดูจะคับข้องใจมากขึ้นเท่านั้นยี่สิบห้าล้าน มันไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ เลยนั่นคือเงินที่คนงานกว่าสามสิบคนของเธอหามาได้อย่างยากลำบากในเวลาหนึ่งปี!เมื่อได้ยินสิ