All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 611 - Chapter 620

เฉินจินเหว่ยแทบอดใจรอไม่ไหวแล้ว!เพราะท้ายที่สุด หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจสอบในครั้งนี้ เงินนี้จะอยู่ในกำมือของเขาอย่างแน่นอนแล้วแต่หลินเฟยกลับไม่สนใจ โบกมือแล้วพูดว่า "ไม่รีบร้อน รอคนอีกคนหนึ่ง รอให้ครบแล้วเราก็ค่อยไป""คนของผู้อำนวยการกัวก็มาถึงแล้ว คุณยังจะรออะไรอีก?""รีบไปดูกันเถอะ อย่ามัวชักช้า อย่าให้ผู้อำนวยการกัวต้องรอนาน"เฉินจินเหว่ยขมวดคิ้ว และเร่งเร้าอย่างหมดความอดทน"งั้นก็ให้เขารอ ต่อให้จะร้อนใจแค่ไหนก็ต้องรอ"หลินเฟยยังคงพูดอย่างใจเย็นและดูไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด"กล้ามาก คุณคิดว่าเวลาของทุกคนไม่มีค่าเลยอย่างนั้นเหรอ?""ไม่คุณก็พาคนไปเลยในตอนนี้ ไม่ก็ไม่จำเป็นต้องไปแล้ว!"เฉินจินเหว่ยหมดความอดทนไปอย่างสิ้นเชิง!พร้อมกับตะคอกเสียงดังออกมาเดิมทีผางไห่ก็คิดที่จะกระตุ้นหลินเฟยไม่ให้เสียเวลาด้วยเช่นกันแต่แล้วจู่ๆ ในเวลานี้ ผางไห่ก็ชี้ไปที่รถออดี้สีดำหลายสิบคันที่อยู่ไม่ไกลและอุทานออกมา"บอสเฉิน คุณรีบดูสิว่า รถคันที่นำหน้ามานั่น ใช่รถประจำตำแหน่งของเทศมนตรีเหลิ่งหรือเปล่า?"จากนั้นผางไห่ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว!ราวกับแมวที่ย่องมากินปลา แต่ถูกจับ

เป็นสาวน้อยหน้าตาสะสวยถึงห้าคนเลยทีเดียวในเวลานี้ ขณะที่กัวซ่าวเจี๋ยได้เพลิดเพลินไปกับการบีบนวดของสาวสวยที่ไหล่อยู่นั้นเขาก็ยังคิดเรื่องที่จะใช้เงินสิบห้าล้านที่กำลังจะมาอยู่ในมืออย่างไรด้วยหรือว่าจะรับเลี้ยงเด็กนักเรียนสาวสวยอีกสองสามคนจะดีหรือเปล่า?ไม่ เด็กนักเรียนเล่นจนเบื่อแล้ว แต่ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วน่าสนใจกว่า เพราะทำเป็นทุกอย่างงั้นก็ใช้เงินก้อนนี้ไปหาแม่บ้านอวบๆ สักสองสามคนก็แล้วกันเมื่อคิดแบบนี้แล้วกัวซ่าวเจี๋ยก็รู้สึกร้อนใจจนทนไม่ไหวขึ้นมาเขามองไปยังท้องถนนที่ยังไร้วี่แววรถของเฉินจินเหว่ย แล้วพูดว่า"พวกคุณรออยู่ตรงนี้ไปก่อนก็แล้วกัน มีอะไรก็โทรเรียกฉันได้ เสี่ยวเยว่ คุณมาช่วยอะไรผมหน่อย"กัวซ่าวเจี๋ยเลียริมฝีปากของตัวเองหลังจากที่บอกกล่าวกับทุกคนแล้ว เขาก็กอดสาวสวยรูปร่างดีคนหนึ่งเดินไปทางอาคารก่อสร้างในทันทีส่วนเขาจะให้ช่วยอะไรนั้น มันก็ชัดเจนอยู่ในตัวแล้ว"ผู้อำนวยการกัว ตรงนี้ไม่ดีหรอกมั้งคะ?""เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาตรวจสอบแล้วไม่ใช่หรือคะ?"หญิงสาวที่ชื่อว่าเสี่ยวเยว่ ดูเหมือนจะต่อต้านอยู่มากแต่ในความเป็นจริง เธอกลับได้โน้มตัวอยู่ในอ้อมแขนของกัวซ่

"ท่านจะมาก็ไม่บอกผมล่วงหน้าสักหน่อย ผมจะได้ออกมาต้อนรับท่าน…""ผู้อำนวยการกัวยุ่งจะตายไป ยุ่งอยู่กับการรับเงินและเล่นกับผู้หญิง ฉันจะกล้าให้คุณออกมาต้อนรับได้อย่างไร?"เหลิ่งชิงซงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มแบบกึ่งๆ"เทศมนตรีเหลิ่ง ผม...ผม..."เมื่อได้ยินมาถึงตรงนี้กัวซ่าวเจี๋ยก็เหลือบไปมองเฉินจินเหว่ยและผางไห่ที่ใบหน้าดำคล้ำราวกับหมิ่นหม้อ จู่ๆ ก็เกิดอยากจะสาปแช่งอย่างรุนแรงออกมา!แม่งเอ๊ย เหลิ่งชิงซงมาถึงแล้ว ก็ไม่มาบอกเขาสักหน่อยอย่างนั้นเหรอ?เมื่อเห็นท่าทางที่เกรี้ยวกราดของเหลิ่งชิงซงแบบนี้แล้ว ไหนเลยที่เขาจะไม่รู้ว่า เหลิ่งชิงซงได้ยินคำพูดเมื่อครู่ที่ผ่านมาเสียทั้งหมดแล้ว!ขณะที่เขากำลังจะพูดอธิบายออกไป"พอได้แล้ว ฉันไม่อยากจะฟังคำพูดไร้สาระของพวกคุณอีกแล้ว!"เหลิ่งชิงซงมองไปยังผางไห่และกัวซ่าวเจี๋ย แล้วตะคอกเสียงดังออกมา"พวกคุณสองคนกล้ามากที่ช่วยเฉินจินเหว่ยให้มารังแกเพื่อนของน้องหลินแบบนี้ มันช่างน่าโมโหจริงๆ รีบเก็บข้าวของแล้วไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!""ก่อนที่ฉันจะให้คนมาตรวจสอบ ทางที่ดีพวกคุณมอบเงินที่ยักยอกมาตลอดหลายปีด้วยตัวเองดีกว่า ไม่อย่างนั้นแล้ว พวกคุณจะต้องอยู่ในคุก

"ไอ้หยา ก็หลินเฟยอยากจะแกล้งคุณสักหน่อยนี่นา ตอนนี้ในบริษัทไม่มียาเสริมความงามแล้ว ฉันจะพาพวกคุณเข้าไปทำยาเสริมความงามสักหน่อย แล้วคุณค่อยเอาไปนะ"จางซินเยว่ยิ้มๆ และพูดกับจ้าวลู่ลู่ว่า"อุ๊ย งั้นขอบคุณมากเลยนะซินเยว่ พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ!"จ้าวลู่ลู่ดึงจางซินเยว่อย่างตื่นเต้น แล้วเดินจับมือกันเข้าไปในประตูใหญ่ของบริษัทในเวลาเดียวกันนี้ เธอก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมาตะโกนเรียกหลินเฟยว่า "ไปกันเถอะ หลินเฟย!""มัวยืนทำอะไรอยู่ รีบเข้าไปดูกันเถอะ!""ยาเสริมความงามขายดีขนาดนี้ ฉันก็อยากจะลองสักเม็ดสองเม็ดเหมือนกัน ดูสิว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบไหนกันแน่!"จางอวี้หลานก็แทบจะทนไม่ไหว พร้อมกับดึงจ้าวฟู่กุ้ยตามเข้าไปในทันที"บอสจางครับ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!""อุ๊ย นี่บอสหลินไม่ใช่เหรอ? บอสหลินก็กลับมาแล้ว!""สวัสดีครับบอสหลิน สวัสดีครับบอสจาง!"หลังจากเข้ามาถึงแผนกด้านในแล้ว กลุ่มผู้ถือหุ้นรายใหญ่กว่าสิบคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นหลินเฟยและจางซินเยว่เดินเข้ามาพร้อมกันจากนั้นพวกเขาก็เข้ามารุมล้อม และตะโกนออกมาอย่างกระตือรือร้น"แปลกจริงๆ หลินเฟย ทำไมพวกเขาถึงได้ปฏิบัติกับคุณกระตือร

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หมิงฮุย นายอย่ารังแกใครเขาขนาดนี้สิ หมามันจนมุมยังกระโดดข้ามกำแพงได้ หากทำให้ใครเขาร้อนใจขึ้นมาแล้วแว้งมากัดนายเข้าจะทำอย่างไร?"ชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกันที่อยู่ด้านหลังได้ตบไหล่ฉู่หมิงฮุยแล้วหัวเราะออกมา"นี่ไม่ถือว่ารังแกใครหรอกนะ ฉันไม่ได้ลงไม้ลงมือสักหน่อย ต่อให้จะลงมือก็ไม่เป็นอะไร แค่ไอ้พวกกระจอกงอกง่อยเท่านั้น ตีจนพิการ ชดเชยเงินเล็กน้อยก็ได้แล้ว""ไอ้พวกยาจกเอ๊ย" ฉู่หมิงฮุยหัวเราะเยาะออกมา"ฉู่หมิงฮุย อย่าให้มันมากไปนะ!""รีบมาขอโทษหลินเฟยเดี๋ยวนี้นะ!"สีหน้าของจ้าวลู่ลู่แดงก่ำด้วยความโกรธ เธอกำหมัดแล้วตะคอกออกมาก่อนหน้านี้ตอนที่ถูกฉู่หมิงฮุยรังแก เธอไม่ได้โกรธขนาดนี้เสียด้วยซ้ำแต่เมื่อเห็นว่าหลินเฟยถูกดูแคลนต่อหน้าต่อตาแบบนี้ เธอก็แทบอยากจะกัดฉู่หมิงฮุยให้ตายไปเสียให้ได้ใบหน้าของหลินเฟยเย็นยะเยือก เขาเข้ามาขวางจ้าวลู่ลู่แล้วพูดขึ้นมาว่า"ไม่เป็นไรหรอกพี่ลู่ลู่ คนที่ไร้มารยาทแบบนี้ ผมจำเป็นต้องสั่งสอนเขาว่าการเป็นคนจะต้องทำอย่างไร""คุณคอยดูก็พอแล้วล่ะ"ขณะที่พูดเขาก็ก้าวเข้าไปและจับคอของฉู่หมิงฮุยเอาไว้แล้วพละกำลังนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง เขาบีบ