All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 631 - Chapter 640

จากนั้นก็มีสายตรวจสี่ห้านายเข้ามาควบคุมตัวฉู่เทียนฮ่าวและพาเขาออกไปในทันที!"อีกทั้งคนพวกนี้ จับตัวเอาไว้ให้หมด แล้วสอบปากคำให้ดีๆ!"หลังจากให้คนพาลูกน้องของฉู่เทียนฮ่าวออกไปหมดแล้วนั้น โม่หลินก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะจากไปแต่อย่างใดแต่เขากลับอยู่ต่อเป็นการส่วนตัวพร้อมพูดขอโทษหลินเฟยไปว่า "ต้องขอโทษน้องหลินจริงๆ ฉันมาช้าไป ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงไม่ถึงมือของคุณแบบนี้""แต่คุณไม่ต้องกังวลใจไป ฉู่เทียนฮ่าวคนนี้ฉันจะจัดการอย่างเหมาะสม จะไม่ให้โยงใยไปถึงตัวของคุณได้อย่างแน่นอน""ผู้อำนวยการโม่เกรงใจเกินไปแล้วนะ เพื่อผมแล้วคุณถึงกับต้องมาด้วยตัวเองแบบนี้ คุณต่างหากที่จะต้องพลอยเหนื่อยไปด้วย""งั้นเราหาเวลาว่างมากินข้าวด้วยกันสักมื้อ?"หลินเฟยหัวเราะเหอะๆ พร้อมกับพูดออกมา"กินข้าวก็คงไม่ต้องหรอกนะ ระหว่างเรายังจะต้องมีพิธีรีตองอะไรอีก"โม่หลินโบกมือ และพูดอย่างมีความสุข"จริงด้วยน้องหลิน ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณคุณเป็นการส่วนตัว ก่อนหน้านี้เรื่องที่คุณช่วยหน่วยสายตรวจของเราจับกุมบุคคลสำคัญขององค์กรแบล็คโกลฟส์ได้ไม่ใช่เหรอ?""เราได้เรียนรู้ตำแหน่งของสมาชิกองค์กรแบล็คโกลฟส์คนอื่นๆ ในประเท

จู่ๆ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปในทันที ใบหน้ามืดมนราวกับมีเมฆหมองมาบดบังเธอผลักจ้าวฟู่กุ้ยออกไป พร้อมกับก่นด่าอย่างขุ่นเคืองว่า"ไอ้เฒ่าลามก จะต้องกินยาเสริมความก่อนหรือยังไง ถึงจะสามารถทำอย่างนั้นได้?""ได้ ตอนนี้คุณรังเกียจอีแก่อย่างฉันแล้วไม่ไหม?""ฉันจะบอกคุณเอาไว้เลยนะจ้าวฟู่กุ้ย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าคุณยังกล้ามาแตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะถลกหนังของคุณออกเลยคอยดู!"ทันทีที่พูดจบจางอวี้หลานก็หันหลังกลับ พร้อมกับเดินเข้าไปในห้องนอน จากนั้นก็มีเสียงดังปัง เธอล็อกประตูห้องไปเสียแล้วจ้าวฟู่กุ้ยถูกทิ้งให้อยู่ข้างนอกตามลำพัง พร้อมกับตะโกนอย่างน่าอนาถออกมาว่า"เมียจ๋า ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เมียจ๋า ฟังผมอธิบายหน่อยนะ..."……ในเวลาเดียวกันนี้โม่หลินก็ได้มาถึงสถานีตำรวจแล้วเขาเพิ่งจะออกคำสั่งให้มีการจับกุมฉู่เทียนฮ่าว รวมถึงลูกน้องสิบกว่าคนที่เขาพามาเรียบร้อยแล้วยังไม่ทันที่จะได้พักผ่อนจู่ๆ สายตรวจนายหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาอย่างรีบร้อย และพูดอย่างตื่นตระหนกขึ้นมาว่า"แย่แล้วครับผู้อำนวยการโม่ ตระกูลฉิน ตระกูลติง และตระกูลเฉินที่อยู่ในตัวจังหวัดบอกว่าต้องการพบท่

"ผู้อำนวยการโม่ แม้แต่ผู้อำนวยการเจิ้ง คุณก็ไม่ไว้หน้าอย่างนั้นเหรอ?!"และในตอนนี้ ฉินหลินก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปจากนั้นก็ซักถามเสียงดังด้วยความขุ่นเคืองใจขึ้นมา"เรื่องนี้ ไม่ว่าใครหน้าไหน ฉันก็ไม่ไว้หน้าหรอก หากทุกคนยังมีวิธีการแบบไหน ก็งัดเอาออกมาใช้ได้เลยนะ!"โม่หลินยืนขึ้น และทับโต๊ะด้วยความโกรธ!"ได้ ได้ ได้ ดีมาก!""ในเมื่อผู้อำนวยการโม่ยืนกรานขนาดนี้ งั้นเราก็คอยดูก็แล้วกัน!"แม้ว่าฉินหลินจะโกรธจัดและเดือดดาล แต่เขากลับไม่สามารถอาละวาดอะไรบนสถานีตำรวจแบบนี้ได้เมื่อเห็นว่าโม่หลินไม่รับฟังสิ่งใดเลยพวกเขาก็หันหลังกลับและพาคนออกไปทันที"คุณฉินเอ้อ โม่หลินไม่ยอมปล่อยคน งั้นเราจะส่งคนไปแหกคุกเลยไหม?"เมื่อเดินออกจากประตูใหญ่ของสถานีตำรวจแล้วนั้น สีหน้าของติงหรูหลงก็ดูมืดมนเอาเสียมากๆ"ไม่ต้อง แหกคุกมันโง่เกินไป พวกเราโทรหาเจิ้งโหย่วเหลียน ให้เขามาจัดการด้วยตัวเองดีกว่านะ"ความโกรธของฉินหลินไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด"อีกอย่าง พวกคุณต้องไปตรวจสอบคนที่ชื่อหลินเฟยคนนั้นด้วย พวกฮ่าวเอ๋อร์ถูกจับอยู่ในคุกแบบนี้ มันต้องเกี่ยวกับเขาอย่างแน่นอน!"……"ผู้อำนวยการโม่ครับ ทำไ

จ้าวฟู่กุ้ยรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ จนอยากจะซื้อยามากินเสียบ้างแล้วจู่ๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของจางอวี้หลานขึ้นมา เขาก็ตบหน้าขาของตัวเองแล้วพูดว่า"คือว่า...จริงด้วยสิเมียจ๋า ต้องขอบคุณที่คุณเตือนผมนะเนี่ย!""ในเมื่อเสี่ยวเฟยสามารถวิจัยยาเสริมความงามที่วิเศษแบบนี้ขึ้นมาได้ งั้นเขาก็ต้องทำยาที่เพิ่มสมรรถภาพแบบนั้นขึ้นมาได้เหมือนกัน!""จะดีที่สุดหากเพิ่มขนาดและความใหญ่ได้!""ฉันจะโทรหาเขาตอนนี้เลย ให้เขาวิจัยมันขึ้นมา!"เมื่อคิดได้ดังนั้น ใบหน้าของจ้าวฟู่กุ้ยก็ได้เผยความสุขขึ้นมาทันทีเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกำลังจะกดหมายเลขของหลินเฟย"เอาไว้พูดวันหลังเถอะ ไม่แน่ว่าใครเขากำลังหวานแหววกันอยู่นะ คุณร้อนใจอะไรนักหนา!""ยังไงเสียคุณก็พยายามมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว มันไม่เสียเวลาแค่วันสองวันนี้หรอกนะ"แต่ทว่าจางอวี้หลานกลับแย่งโทรศัพท์มือถือไป กลอกตามองบนแล้วพูดออกมา"คือว่า...จะพูดไปมันก็ถูกนะ งั้นเมียจ๋าให้ผมพักสักหน่อยนะ แล้วเราค่อยมาต่อกันอีกครั้ง!"จ้าวฟู่กุ้ยเกาศีรษะด้วยความหงุดหงิดใจเมื่อเห็นจางอวี้หลานกลับมามีน้ำมีนวลในแบบผู้หญิงอีกครั้ง จ้าวฟู่กุ้ยก็เริ่มที่จะไม่ซื่อสัตย์แล

แม้แต่จะพูดก็กลายเป็นปัญหา แต่ละคนงอตัวราวกับกุ้ง เจ็บจนจุ๊ๆ ปากออกมา"แม่งเอ๊ย ไอ้หนุ่มคนนี้มันบ้าพลังขนาดนี้?" จู่ๆ คุณชายหลิวก็สั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวในบรรดาเพื่อนของเขา สองคนในนั้นเคยเรียนเทควันโดมาโดยเฉพาะแต่ในมือของหลินเฟย มันกลับกลายเป็นเหมือนกระดาษ สามารถบีบนวดได้ตามต้องการ!"แม่งคอยดูเถอะ ฉันจะไม่ปล่อยแกไปอย่างแน่นอน!"เมื่อได้ทิ้งคำพูดที่รุนแรงแบบนี้แล้ว คุณชายหลิวก็หันหลังและต้องการวิ่งหนีไปอย่างไม่รู้ตัว"แกจะวิ่งไปไหน?"หลินเฟยสามารถวิ่งตามเขาทันได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็จับไหล่ของคุณชายหลิวเอาไว้ บังคับให้เขาหันกลับมาดื้อแบบนั้น"แก...แกคิดจะทำอะไร? ปู่ของฉันคือ..."คุณชายหลิวยืนแข็งทื่ออยู่กับที่น่องของเขาสั่นอยู่ตลอดเวลา เขารีบยกชื่อของปู่ตัวเองออกมา เพื่อพยายามหยุดไม่ให้หลินเฟยลงมือ"ตุบ ตับ ตุบ ตับ!"แต่หลินเฟยได้ชกไปที่ปากของเขาอย่างรัวๆ ชกจนเขาแทบจะพูดออกมาไม่ได้แล้วใบหน้าของเขาได้บวมเป่งขึ้นมาทันตา เลือดกระเซ็นไปทั่วทิศ และดวงตาก็เห็นดาวระยิบระยับขึ้นมาทันทีดูแล้วน่าอนาถเป็นอย่างมาก"เดิมทีฉันตั้งใจจะชดใช้เสื้อให้นายสักตัวก็หมดเรื่องแล้ว แต่นายมัน