All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 651 - Chapter 660

"พี่ลู่ลู่ รีบมาหลบข้างหลังผมเร็วเข้า""คุณดูแลตัวเองเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก!"เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว หลินเฟยก็พูดกับจ้าวลู่ลู่สองสามคำจากนั้นเขาก็กระโจนเข้าไปในฝูงชนอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่เกรี้ยวกราด!"ฮ่าฮ่าฮ่า แม่งโง่จริงๆ ยังคิดว่าตัวเองจะต่อสู้กับคนมากมายขนาดนี้ด้วยมือเปล่าได้อย่างนั้นเหรอ?""ตีเลย ตีเลย ตีให้ตายไปเลยก็ยิ่งดี!"เมื่อเห็นหลินเฟยกระโจนเข้าไปหลิวชาวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมาเขามองข้ามฝูงชนไป และสายตาก็ตกมาที่ตัวของจ้าวลู่ลู่ที่กำลังทำอะไรไม่ถูกอยู่อีกมุมหนึ่งสายตานั้นเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย!แต่ทว่า ร่างกายของหลินเฟยในตอนนี้ มันแทบได้แม้กระทั่งเหล็กกล้าที่หลอมขึ้นมาต่อให้เขาจะไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกมดแมลงเหล่านี้สามารถต้านทานได้ราวกับเสือร้ายที่กระโจนเข้าไปในฝูงแกะ ทันทีที่สัมผัสจะเกิดบาดแผล และล้มไปตามๆ กัน!ลูกน้องที่เขามีอยู่ในมือ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟยเลยแม้แต่น้อย!จากนั้นไม่นาน ผู้คนหลายสิบคนก็ถูกหลินเฟยจัดการแทบปางตาย!ส่วนจ้าวอู่จี๋ก็เริ่มใช้หมัดและเริ่มใช้เทคนิคการฝังเข็มที่หลินเฟยสอนให้เขา ประกอบกับ

แต่ทว่าเสื้อผ้าของเขายังคงเต็มไปด้วยเลือดสดๆ ดูแล้วน่าอนาถเป็นอย่างมากและเห็นได้ชัดว่า เมื่อครู่ที่เธอพูดว่าหลินเฟยได้ทำร้ายคนอื่นโดยเจตนานั้น มันฟังไม่ขึ้นแล้วในตอนนี้!ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นปู่และหลานของตระกูลหลิวได้ทำร้ายคนอื่นโดยเจตนาเสียมากกว่า!เมื่อหวางเจิงถูกหลินเฟยซักถามแบบนี้ เธอก็รู้สึกละอายใจขึ้นมาทันทีหลินเฟยยังคงจ้องมองเธอแล้วพูดว่า"คุณหวาง ผมขอถามอีกคำถามนะครับ""ต่อให้ผมและคุณจะคิดเหมือนกัน ต่างก็ต้องการบังคับให้ปู่และหลานชายยอมรับว่าพวกเขาใส่ร้ายผม แล้วทำไมคุณหวางไม่ก้าวเข้ามาหยุดพวกเขา ตอนที่พวกเขาเรียกคนมาทุบตีล่ะครับ?""ตอนที่ผมจะลงมือ คุณกลับเรียกคนมาจับผมเอาไว้?""คุณหวางครับ คุณช่วยอธิบายเหตุผลสักหน่อยจะได้ไหมครับ?"หวางเจิงคิดไม่ถึงเลยว่า หลินเฟยจะจับความคิดของเธอได้ชัดเจนได้ถึงขนาดนี้แต่สำหรับคำถามที่สองของหลินเฟยในที่สุดเธอก็หาเหตุผลได้ และอธิบายกับหลินเฟยว่า"เพราะสาเหตุของเรื่องนี้ คุณเป็นฝ่ายที่ผิดก่อน ดังนั้น ฉันจึงไม่ได้ห้ามคนของตระกูลหลิวอย่างไงล่ะ""หากเป็นปู่และหลานได้ทำผิดจริงๆ ฉันก็ไม่ห้ามนายที่จะมาสั่งสอนพวกเขาด้วยเช่นกัน""ในทำนอง

"คุณหวาง คุณก็เห็นกับตาแล้วว่า เขาไม่ได้คิดจะสอบปากคำแต่อย่างใด แต่เขาคิดที่จะฉวยโอกาสทำร้ายหลานชายของฉันต่างหาก!""คุณหวาง หลานชายของฉันถูกทำร้ายถึงขนาดนี้แล้ว คุณจะไม่ทวงความยุติธรรมให้กับฉันสักหน่อยเหรอ!"เมื่อเห็นหลิวชาวถูกเซ่อไปอย่างนี้แล้วหวางเจิงก็ได้ยอมรับไปอย่างไม่รู้ตัวว่าหลินเฟยได้ทำร้ายคนอื่นจากนั้นเธอก็เลิกคิ้ว แล้วตะคอกอย่างโกรธเคืองว่า"มันมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ นายทำแบบนี้มันจะมากไปหรือเปล่า เมื่อกี้ฉันไม่ควรเชื่อในคำพูดของนายเลย!""รีบรักษาคุณชายหลิวให้หายเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นแล้ว ฉันจะจับนายนอนอยู่ในคุกไปตลอดชีวิตแน่นอน!"เธอคิดว่าหากไม่ใช่ตัวเองตอบตกลงหลินเฟยให้สอบปากคำหลิวชาวก็จะไม่ถูกหลินเฟยทำให้กลายเป็นคนบ้าแบบนี้ดังนั้น เธอจึงทั้งรู้สึกผิดและเดือดดาลเป็นอย่างมาก!ในขณะที่พูด เธอก็เงื้อฝ่ามือที่ขาวนวล และตบไปที่หลินเฟยอย่างเต็มแรง!เสียงเพี้ยะได้ดังขึ้นมาข้อมือที่เรียวขาวของหวางเจิงถูกหลินเฟยจับเอาไว้กลางอากาศ"คุณหวางครับ ผมไม่ได้ทำร้ายใครนะ เพียงแต่เป็นวิธีการที่จะสอบปากคำแค่นั้น""มันไม่ได้ทำให้เขากลายเป็นคนเซ่อไปหรอกนะครับ""หากคุณหวางไม่เ

เมื่อเห็นเขายอมอ่อนให้แบบนี้แล้ว หลินเฟยก็ไม่ได้ถือสาเอาความเรื่องนี้อีกต่อไปเขาเชื่อว่า หลังจากผ่านเหตุการณ์ในครั้งนี้ไปแล้ว ปู่และหลานคู่นี้จะไม่กล้าแก้แค้นเขาแต่อย่างใด!ขณะที่พูด หลินเฟยก็ได้ดึงเข็มเงินหลายต่อหลายเล่มออกมาจากศีรษะของหลิวชาวทั้งหมดแล้ว"ใช่ ใช่ ใช่ คำพูดของน้องหลิน กระผมจะจดจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ จะไม่ให้เขาได้ทำอะไรบ้าๆ ลงไปอีกแล้ว!"หลิวเหวินเซวียนก็คิดไม่ถึงจริงๆ ว่า หลินเฟยจะพูดง่ายขนาดนี้และเขาก็อดไม่ได้ที่จะละอายต่อการกระทำเมื่อครู่ที่ผ่านมา!"คุณปู่ครับ ทำไมคุณปู่ต้องพยักหน้าและโค้งคำนับให้เขาด้วย? หนึ่งนาทีผ่านไปแล้ว รีบให้คุณหวางมาจับตัวเขาไปสิครับ!"เนื่องจากเมื่อครู่ที่ผ่านมา หลิวชาวได้ถูกสะกดจิตไปแล้วเขาจึงไม่รับรู้ว่าเมื่อครู่ที่ผ่านมาได้เกิดอะไรขึ้นมาบ้างหลังจากที่เข็มเงินถูกดึงออกมา เขาก็เห็นปู่ของตัวเองกำลังโค้งคำนับหลินเฟยต่อหน้าผู้คน เขาจึงตะโกนออกไปด้วยความโกรธและไม่พอใจในทันที"เพี้ยะ!"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว หลิวเหวินเซวียนก็เงื้อมือและตบไปที่ใบหน้าของหลิวชาวทันที พร้อมกับตะคอกเสียงดังด้วยความโกรธออกมา"ไอ้สารเลว แกคิดว่าคนอื่นจะไม่รู

และในสถานที่นี้ก็ไม่มีใครช่วยเขาร้องขอความเมตตาเลยสักคน"ฟ้าแปรปรวนเมื่อมีฝน คนบ้าระห่ำมีหายนะ""หลานชาย หวังว่าเมื่อผ่านบทเรียนในครั้งนี้ไป ต่อไปก็อย่าได้สร้างเรื่องสร้างราวขึ้นมาอีกเลย"หลิวเหวินเซวียนถอนหายใจหนักๆ ออกมา มองไปที่หลิวชาวอย่างมีความหมายแล้วพูดออกมาแต่ทว่าใบหน้าของหลิวชาวนั้นน่าเกลียดมาก เขากัดฟันเอาไว้แน่น และไม่มีการตอบโต้กลับมาแต่อย่างใดเมื่อต้องคุกเข่าต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้นานกว่าครึ่งชั่วโมงต่อไปเขาจะยังมีหน้าไปพบคนได้อย่างไรกัน?ลึกๆ ในใจ สามารถพูดได้เลยว่าเขาเกลียดหลินเฟยและจ้าวอู่จี๋มากแค่ไหน!เขาไม่สามารถอดทนต่อความโกรธนี้ได้ ต่อไปจะต้องหาโอกาสกลับมาล้างแค้นอย่างแน่นอน!สำหรับหวางเจิงนั้น เขาไม่กล้าแต่อย่างใด!แต่ทว่าในเวลานี้ความสนใจของหวางเจิงก็เอนเอียงไปทางหลินเฟยแล้ว"พี่ชายท่านนี้ เรื่องที่ผ่านมาเป็นเพราะฉันทำผิดไปแล้ว และก็ต้องขอโทษนายมาในที่นี้ด้วยนะ""สามารถถามสักหน่อยจะได้ไหม เมื่อกี้นายใช้วิธีการแบบไหน ถึงสามารถให้เขาปริปากพูดความจริงออกมาได้?""ฉันเห็นว่านายใช้เข็มเงินหลายๆ เล่มนั้น?"ในขณะนี้ หวางเจิงก็ไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่ดุดัน