All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 661 - Chapter 670

"แล้วก็ยุบสำนักศิลปะการต่อสู้ของคุณ เจ้าสำนักจ้าวก็จะออกจากที่นี่ไปได้แล้ว"ความหมายนอกความหมายใน มันเต็มไปด้วยความดูแคลนคนและความไม่แยแส"มันคือเงื่อนไขอะไรของคุณ? ฉันไม่มีทางที่จะตกลงแน่นอน"จู่ๆ สีหน้าของจ้าวอู่จี๋ก็ดูแย่เอาเสียมากๆ"เจ้าสำนักจ้าวยังไม่ได้ตอบเงื่อนไขของศิษย์พี่ฉัน งั้นพวกเราก็จะไม่ไปไหน""เพียงแต่ว่า เจ้าสำนักจ้าวไม่ได้มีความน่าเกรงขามอย่างที่เคยเป็นมานะวันนี้!""ดูเหมือนเต่าหดหัวตัวหนึ่งเลยล่ะ!""ดูเหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของศิษย์พี่ของฉันเลย ดังนั้น คุณก็เลยไม่กล้ารับคำท้า"เจิ้งเฟยหลงพูดต่อด้วยสีหน้าเหน็บแนม"ถุย ใครบอกว่าฉันไม่กล้ารับคำท้า""หากพวกคุณอยากจะต่อสู้ตอนนี้เลยก็ได้ แพ้แล้ว พวกคุณสองคนก็รีบไสหัวออกไป ต่อไปอย่ามารบกวนฉันอีก"จ้าวอู่จี๋ไม่สามารถอดทนต่อคำท้าทายแบบนี้ได้ เขาจึงสาวเท้าเข้าไปหาพร้อมกับตะคอกเสียงดังออกมา"ดี เจ้าสำนักจ้าวช่างมีความกล้าอย่างที่คิดเอาไว้ นับถือ นับถือ!"การเคลื่อนไหวนี้ตรงตามความคิดของเจิ้งเฟยหลง และเขาก็หัวเราะเยาะออกมาทันทีพร้อมพูดกับสวีไคซานว่า"งั้นก็ต้องรบกวนศิษย์พี่แล้วนะครับ ให้เจ้าสำนักจ้าวได้รู้ว่าอะไรท

และสำหรับสถานการณ์เช่นนี้หลิวชาวกลับไม่สามารถที่จะยอมรับได้!"เป็นไปได้ยังไง... ศิษย์พี่ของเจ้าสำนักเจิ้ง หรือว่าเขาก็ไม่สามารถจัดการกับหลินเฟยได้?""ผมอาจารย์... ผมขอโทษ ผมได้ทำให้ท่านผู้เฒ่าต้องอับอายเสียแล้ว…"และในครั้งนี้เมื่อเห็นจุดจบของหลินเฟย จ้าวอู่จี๋ก็ทนต่อความบาดเจ็บและพูดออกมาใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความละอายใจ"นี่มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย เดิมทีนายก็ไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของเขาอยู่แล้ว แค่พวกนั้นไม่รักษาคำพูดก็เท่านั้น นายอย่าเพิ่งพูด ฉันจะรักษาอาการบาดเจ็บให้นายก่อน""อีกครู่หนึ่ง ฉันก็จะช่วยนายล้างแค้น และหากขาสองข้างด้วยมือของฉันเอง!"หลังจากตรวจสอบอาการบาดเจ็บของจ้าวอู่จี๋แล้ว หลินเฟยก็ข่มความโกรธเอาไว้ พร้อมพูดออกมาเนื่องจากกระดูกของจ้าวอู่จี๋หักหลินเฟยจึงทำได้เพียงใช้มวลอากาศสีขาวเงินไปก่อน เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดและช่วยกระตุ้นการรักษาจากนั้นเขาก็ฉีกเสื้อผ้าออก หากิ่งไม้มาหนึ่งก้าน หักให้มีขนาดที่เหมาะสม และผูกตัดไว้กับกระดูกหัวเข่าของจ้าวอู่จี๋เพื่อทำการยึดเอาไว้เขาตั้งใจเอาไว้ว่า หลังจากที่จัดการกับสวีไคซานได้เรียบร้อยแล้ว เขาก็จะไปหาวัตถุดิบมารักษาขาให

เขาต้องการที่จะเข้าไปช่วยหลินเฟยโดยไม่รู้ตัว แต่เสียดายที่ว่าหลังศอกของสวีไคซานได้กระแทกลงไปเสียแล้วเขาอยากที่จะเข้าไปหยุด เพราะไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่ได้การแล้ว!"เหอะๆ ก็แค่นี้เอง เจ้าสำนักจ้าวยังนับถือเขาเป็นอาจารย์อีก? ช่างอับอายขายขี้หน้าจริงๆ!"เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว เจิ้งเฟยหลงก็หัวเราะเยาะออกมาทันที"อาจารย์...ระวัง!"เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว สีหน้าของจ้าวอู่จี๋ก็ดูแย่ และอดไม่ได้ที่จะร้องเตือนออกมา!"แย่แล้ว เมื่อกี้ไม่น่าตอบตกลงเรื่องการประลองกับสองคนนั้นเลย…"หวางเจิงรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันทีหากหลินเฟยได้รับบาดเจ็บสาหัส แล้วเขาจะรักษาอาหารป่วยของคุณปู่เธอได้อย่างไร?จะว่าสายก็สาย จะว่าเร็วก็เร็วในพริบตาเดียว หลินเฟยก็ถูกสวีไคซานโจมตีอย่างหนักหน่วง!"อ๊าก…"แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกก็คือหลินเฟยที่ควรจะล้มลง มีเพียงการเอนเอียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่กลับเป็นสวีไคซานที่โจมตีได้กรีดร้องคร่ำครวญออกมา พร้อมกับถอยหลังไปสองสามก้าวทันที!"นาย...นายใส่ชุดอะไรอยู่?""ทำไมมันแข็งแบบนี้!"สวีไคซานรู้สึกแค่เพียงว่าเขาได้กระทบกับแผ่นเหล็กกล้าที่แข็งที่สุด

หลินเฟย ไม่สามารถรุกรานได้แต่อย่างไร!"พี่โจว พี่ให้คนหามเขาไปส่งที่โรงพยาบาลเถอะ"เมื่อมาถึงจุดนี้ สถานการณ์ความขัดแย้งในสถานที่แห่งนี้ก็ได้สงบลงแล้วในเปลาะหนึ่งหวางเจิงชี้ไปที่สวีไคซาน และพูดกับโจวจื่อหลงจากนั้นก็เดินเข้าไปหาหลินเฟย แล้วถามว่า"พี่หลินคะ พี่สะดวกไหมที่จะพาคุณปู่ของฉันไปรักษาในตอนนี้?"หลังจากที่ทราบอาการป่วยของคุณท่านหวาง และเรื่องราวของหลิวชาวแบบนี้แล้วเธอก็ไม่มีความตั้งใจที่จะร่วมงานแซยิดของหลิวเหวินเซวียนอีกต่อไปแล้วเช่นเดียวกับคุณท่านหวาง"ได้สิ ผมจะโทรให้คนจัดเตรียมวัสดุยาเอาไว้เดี๋ยวนี้ คุณหวางรอสักครู่นะ"หลินเฟยพยักหน้าจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดหมายเลขของจางซินเยว่"พี่ซินเยว่ครับ คนไข้ของผมที่นี่ต้องการยาบางตัวครับ…"หลังจากอธิบายไปอย่างคร่าวๆ ในเรื่องตัวยาที่จำเป็นสองชุดและที่พักเรียบร้อยแล้ว"ไม่มีปัญหาหลินเฟย แต่ว่า…"จางซินเยว่ตอบรับอย่างว่าง่ายเพียงแต่ว่าในตอนนี้เธอขายยาเสริมความได้ดีมาก และเธอก็ไม่สามารถที่จะออกไปไหนได้เลยและเหลิ่งหนิงซวงบังเอิญได้ไปซื้อยาเสริมความงาม และอยู่ข้างๆ เธอพอดีจางซินเยว่จึงทำได้เพี

"ฮัลโหล คุณเป็นใคร? ทำไมถึงมีเบอร์ของฉันได้ล่ะ?"สายโทรศัพท์ถูกเชื่อมต่อแล้วเพื่อไม่ต้องพบเจอกับหลินเฟยอีกอู๋เทียนได้ซ่อนตัวอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งเพื่อรับการรักษา"คุณชายอู่ครับ ผมชื่อฉินหลินจากตระกูลฉินครับ ครั้งก่อนตอนวันเกิดของคุณ ผมยังมอบของขวัญให้คุณอยู่เลยนะครับ!"ฉินหลินสังเกตได้ว่า น้ำเสียงของอู๋เทียนไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่จึงไม่ได้รีบถามแต่อย่างใด"อ้อ คุณลุงฉินเอ้อนี่เอง ผมจำได้ จำได้ว่าคุณให้รถสปอร์ตราคาหนึ่งร้อยห้าสิบล้านกับผม ฉันชอบมันมากเลยนะ""คุณลุงฉินเอ้อจู่ๆ ทำไมถึงโทรมาหาผมได้?""มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?"น้ำเสียงของอู่เทียนดีขึ้นเล็กน้อย"คือว่า...คุณชายอู๋ เร็วๆ นี้ไอ้หลานไม่เอาไหนของผมคนนั้นได้ถูกจำติดคุกน่ะสิครับ...""ได้ยินมาว่าคุณชายอู๋รู้จักกับหลินเฟยคนนี้ ดังนั้น ผมก็เลยอยากจะสอบถามคุณชายอู๋สักหน่อยว่า หลินเฟยคนนี้เป็นใครกันแน่ครับ""หรือว่าเบื้องหลังของเขาจะมีบุคคลที่ยิ่งใหญ่คอยหนุนหลังอยู่?"ฉินหลินถามอย่างระมัดระวัง"อะไรนะ? ลุงฉินเอ้ออยากจะถามผมเรื่องหลินเฟยหรือครับ?!"ทันใดนั้นเสียงของอู๋เทียนก็ดูหวาดกลัวเล็กน้อยโดยที่กำลังเปิ