บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 551 - บทที่ 560

ในท้ายที่สุด เขาก็จัดและยึดกระดูกของเจียงเฉินหยู่อย่างระมัดระวังตั้งแต่ต้นจนจบ การกระทำของหลินเฟยนั้นนุ่มนวลเป็นอย่างยิ่งแม้ไม่อาจหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นมาได้แต่เมื่อได้เห็นหลินเฟยดูแลและจับจ้องมาที่ตัวเธออยู่ตลอด เจียงเฉินหยู่ก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นอีกต่อไปไหนเลยที่หลินเฟยจะไม่สังเกตเห็นว่าเจียงเฉินหยู่นั้นระงับความเจ็บไว้แค่ไหน จึงพูดออกมาทันทีว่า"คุณเจียงครับ หากคุณรู้สึกเจ็บมาก คุณสามารถพูดคุยกับผมได้นะ จะได้ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน""ไม่เจ็บ ไม่เจ็บเลยสักนิด หลินเฟย อยู่ดีๆ ทำไมถึงเกิดระเบิดขึ้นมาได้ล่ะ?"เจียงเฉินหยู่ส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วถามอย่างสงสัยขึ้นมา"เจียงเฉินเป็นคนทำ แต่ว่าผมได้ฆ่าเขาเพื่อล้างแค้นให้แล้วนะครับคุณเจียง!""นี่เขายังกล้าทำเรื่องแบบนี้อีกงั้นเหรอ ฉันจะไม่ไว้ชีวิตเขาอีกแล้ว!"เมื่อพูดถึงเจียงเฉิน สีหน้าของหลินเฟยก็เผยความโกรธออกมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"คุณฆ่าเขางั้นเหรอ?" ดวงตาของเจียงเฉินหยู่กะพริบจากนั้นเธอก็คิดขึ้นมาทันทีว่า หากใครมารู้เข้า หลินเฟยจะพลอยมีปัญหาไปด้วยหรือไม่เพราะท้ายที่สุดแล้ว การฆ่าคน ไม่ว่าจะพูดอย่างไร มันก็เป็

หลังจากหลินเฟยยกยากลับมาแล้ว เจียงเฉินหยู่ก็กระซิบบอกเรื่องนี้กับเขาด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ"หลินเฟย พ่อของฉันจะมา เขาอยากจะมาหาคุณน่ะ""อะไรนะ มาหาผมงั้นเหรอ?" เห็นได้ชัดว่าหลินเฟยชะงักไปครู่หนึ่ง"อืม แค่อยากจะมาดูๆ คุณเท่านั้น หากเขาพอใจแล้วละก็ เราก็สามารถอยู่ด้วยกันได้"เมื่อเจียงเฉินหยู่พูดคำพูดเหล่านี้ออกมา เธอก็จ้องมาที่หลินเฟยตลอดเวลา"ถ้างั้น...มันก็ยอดเยี่ยมมากเลยนะ"หลินเฟยยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติมากนัก"หลินเฟย ดูเหมือนคุณจะไม่ค่อยดีใจนะ หรือว่าคุณไม่อยากจะอยู่กับฉัน?"หัวใจของเจียงเฉินหยู่ตึงเครียด และไม่สามารถผ่อนคลายลงได้เลย"ไม่ใช่นะ ผมแค่รู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย หากพ่อของคุณไม่ชอบผม ผมจะต้องน่าอนาถแน่ๆ!"หลินเฟยพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่างตั้งใจออกมาใช่เขาจะกังวลเสียเมื่อไหร่ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังคิดถึงสาวๆ ที่อยู่ทางบ้านเสียมากกว่า!นี่เขาต้องพบกับผู้ใหญ่ฝั่งเจียงเฉินหยู่แล้ว หากเรื่องนี้สำเร็จจริงๆ ด้วยพลังของตระกูลเจียง พวกเขาจะต้องรู้ว่าหลินเฟยยังมีสาวๆ อยู่ที่บ้านอีกแน่นอน!เมื่อถึงเวลานั้น เจียงเฉินหยู่รู้เข้าจะไม่ร้องไห้? จะไม่โกรธเขาจนตายไปเลยเหรอ?ไม

แต่เมื่อคำพูดเหล่านี้ไปถึงหูของเจียงเจี้ยนเย่ มันกลับแปรเปลี่ยนเป็นว่าหลินเฟยที่อ่อนน้อมถ่อมตน และยิ่งพูดชื่นชมออกมาอย่างไม่รู้ตัว"ไม่เลวเลย ไม่เลวเลย ฉันอยู่ในวงการธุรกิจมานานหลายปีขนาดนี้ คนหนุ่มสาวที่ฉันเห็นมีความสามารถน้อยกว่านายมาก แต่พวกเขาส่วนใหญ่มักจะหยิ่งผยอง ดูแคลนคนอื่น และไม่ได้อ่อนน้อมถ่อมตนเหมือนกับนาย สายตาของลูกสาวฉันช่างดีจริงๆ!""คุณพ่อคะ อย่ามายกความดีให้หนูเลยนะ เห็นได้ชัดว่าหลินเฟยมีความสามารถ มันเกี่ยวอะไรกับหนูด้วยคะ?"เจียงเฉินหยู่อดไม่ได้ที่จะเขินอาย มองดูหลินเฟยอย่างแปลกๆ แล้วพูดออกมาเธอเองก็ไม่คิดว่า เจียงเจี้ยนเย่จะพอใจหลินเฟยได้ถึงขนาดนี้!แบบนี้แล้ว เรื่องของเธอและหลินเฟยก็คงจะสำเร็จอย่างแน่นอน!แต่ทว่าเมื่อเห็นเหตุการณ์เป็นแบบนี้ หลินเฟยกลับรู้สึกลำบากใจเอาเสียมากๆ!เขาไม่ได้ทำอะไรเลย และดูแคลนตัวเองเสียด้วยซ้ำ แต่ทำไมเจียงเจี้ยนเย่ถึงได้ชอบตัวเขามากยิ่งขึ้นไปได้?"หลินเฟย ไม่รู้ว่านายเป็นคนที่ไหน แล้วบ้านเป็นอย่างไรบ้าง?"ขณะที่หลินเฟยกำลังเป็นทุกข์ใจอยู่นั้น เจียงเจี้ยนเย่ก็พูดขึ้นมาอีกครั้งและหากถามถึงครอบครัวแบบนี้แล้วละก็ ส่วนใหญ่ก็คงเป็

ต่อจากนั้นในทันที เขาก็ได้ยื่นบัตรอีกหนึ่งใบให้กับหลินเฟย"หลินเฟย นี่คือหมายเลขโทรศัพท์ส่วนตัวของฉัน หากมีเรื่องอะไรที่จัดการไม่ได้ ก็ติดต่อฉันได้ทุกเวลานะ""ขอบคุณครับคุณลุงเจียง คุณเจียง ผมต้องขอตัวกลับก่อนนะ คุณพักรักษาตัวให้ดี เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้ว"……หลังจากที่หลินเฟยออกจากสนามบินแล้ว เขาก็ขับเมอร์เซเดส เบนซ์ มายบัคกลับไปยังหมู่บ้านเถาฮวาในทันทีแม้ว่าเขาจะไม่ได้นอนมาหนึ่งวันหนึ่งคืน แต่หลินเฟยกลับไม่รู้สึกง่วงเลยแม้แต่น้อยโดยในหัวของเขาเต็มไปด้วยเรื่องที่ว่าจะอธิบายให้ถังรั่วเสวี่ยและคนอื่นๆ เข้าใจได้อย่างไร เมื่อต้องพาถังรั่วเสวี่ยไปพบกับเจียงเฉินหยู่แบบนั้นผู้หญิงมากเกินไป มันช่างเป็นปัญหาจริงๆ!"ถึงเวลานั้นก็คงจะมีวิธีเองแหละ แล้วค่อยคิดว่าจะจัดการอย่างไรก็แล้วกัน"หลินเฟยไม่ได้คิดในเรื่องนี้อีกต่อไปบนท้องถนนเมื่อคิดว่าไม่ได้ติดต่อจางซินเยว่มาสักพักหนึ่งแล้ว หลินเฟยเดิมทีอยากจะไปดูว่าเธอขายยาเสริมความงามนั่นเป็นอย่างไรบ้างแล้วแต่หลินเฟยคิดถึงถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนมาก เขาจึงไม่ได้แวะไปแต่อย่างใดและวางแผนที่จะไปในวันพรุ่งนี้โดยเฉพาะ"ฉันออกมาข้า

ปังๆ เมื่อเห็นว่าประตูไม้กำลังจะถูกเปิดออกสีหน้าของถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนดูตื่นตระหนกเอาเสียมากๆ!และในเวลาแบบนี้ พวกเธอต่างก็คิดถึงหลินเฟยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ทว่า มือถือของหลินเฟยโทรติดต่อไม่ได้เลย และคนก็หายสาบสูญไปหลายวันแล้ว จะรู้สถานการณ์ของพวกเธอหรือไม่ยังยากที่จะพูด!เกรงว่าคงไม่มีใครมาช่วยเธอต่อกลอนกับตาเฒ่าจางและคนอื่นๆ ได้แล้ว!พวกเธอจึงทำได้เพียงพยายามดึงประตูเอาไว้ เพื่อนไม่ให้พานต้าไห่กระแทกเข้ามาได้!โครม!อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วพวกเธอก็เป็นผู้หญิง พละกำลังเทียบไม่ได้เลยกับพานต้าไห่และลูกชายของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งพานเสี่ยวฟู่ยังเป็นผู้ชายอ้วนน้ำหนักกว่าร้อยกิโลอีกด้วยผ่านไปไม่นาน ประตูไม้ก็ยังถูกกระแทกให้เปิดออกแล้ว!สาวๆ ต่างก็ถูกกระแทกจนล้มลงไปที่พื้น"นังแพศยา ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าแกจะหนีไปไหนได้!""ถ้าไม่ถลกหนังของแกซะ ฉันก็ไม่รู้ว่าฟ้ายังจะมีตาอยู่หรือเปล่า!"อาศัยตอนที่พานเสี่ยวเหลียนยังไม่สามารถลุกขึ้นได้แม่เฒ่าจางเป็นคนแรกที่กระโจนเข้าใส่พานเสี่ยวเหลียน ดึงผมพร้อมกับสาปแช่งขึ้นมาหลายวันมานี้พานเสี่ยวเหลียนและคนอื่นๆ ต่างก็ห