All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 531 - Chapter 540

ที่แท้ สองคนที่เดินนำกลุ่มคนพวกนั้นมาก็คือ พ่อเฒ่าจางและแม่เฒ่าจางที่เพิ่งจะออกจากคุกมานั่นเอง!ซึ่งพวกเขาก็คืออดีตพ่อตาและแม่ยายของพานเสี่ยวเหลียน!ก่อนหน้านี้หนึ่งเดือน พวกเขาเพิ่งจะกลับมาจากต่างจังหวัด และมองเห็นพานเสี่ยวเหลียนมีเลือดออกจากกางเกง พร้อมทั้งเดินไม่มั่นคง เลยสงสัยว่าพานเสี่ยวเหลียนจะแอบไปขโมยผู้ชายหรือไม่!พวกเขาจึงบังคับให้พานเสี่ยวเหลียนถอดกางเกงเพื่อตรวจสอบ!แต่ว่า เรื่องนี้ก็ถูกหลินเฟยเข้ามาก่อกวน โดยบอกว่ามันคือประจำเดือน และยังพูดอีกว่าทั้งสองลงมือทำลายคน ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของพานเสี่ยวเหลียนอีกต่างหาก!อีกทั้งยังส่งพวกเขาสองคนเข้าไปในสถานีตำรวจ เพื่อจำคุกเป็นเวลาหนึ่งเดือนเสียด้วย!สิ่งที่สำคัญก็คือว่า เนื่องจากตอนที่พานเสี่ยวเหลียนแต่งงานกับลูกชายของพวกเขาไม่ได้จดทะเบียนสมรส จึงถูกหลินเฟยพูดโน้มน้าวให้หนีตามไปด้วยแบบนี้!และนี่ทำให้พ่อเฒ่าและแม่เฒ่าจางโกรธแทบเป็นแทบตาย!เมื่ออยู่ในคุก พวกเขาทั้งสองก็คิดทบทวนไปมาหลายครั้ง และพบว่าพานเสี่ยวเหลียนไม่ได้เป็นประจำเดือน แต่เป็นเพราะมีอะไรกับหลินเฟยเสียมากกว่า!ดังนั้นหลังที่ออกจากคุกแล้ว พวกเขาจึงรีบไปตามหา

"ใช่ รีบเรียกไอ้สารเลวหลินเฟยนั่นออกมาเดี๋ยวนี้!""ตาแก่อย่างฉันจะสั่งสอนมันให้สาสมไปเลย!"พ่อเฒ่าจางไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับคนของตระกูลพานแต่อย่างใด พร้อมกับเดินเข้าไปถามด้วยในทันที!"เสี่ยวโหรว อาเล็ก เราไม่ต้องไปสนใจคนบ้ากลุ่มนี้ ให้พวกเขาเอะอะโวยวายไปเถอะ เรารีบเข้าห้องกันดีกว่านะ!""รอให้เสี่ยวเฟยกลับมาแล้ว ค่อยคิดบัญชีกับพวกเขาก็แล้วกัน!"พานเสี่ยวเหลียนรีบดึงซูเสี่ยวโหรวและถังรั่วเสวี่ยกลับเข้าไปในคลินิกทันทีจากนั้นก็ปิดประตูเสียงดังปัง พร้อมกับล็อกประตู!หลังจากที่ปิดประตูแล้ว พานเสี่ยวเหลียนก็โยนมีดทำครัว แล้วเช็ดน้ำตาอย่างเงียบๆ"เสี่ยวเหลียน ฉันต้องขอโทษคุณแทนเสี่ยวเฟยด้วยนะ หากไม่ใช่เขาที่ไปรุกรานคุณ คุณก็ไม่ต้องได้รับความคับข้องใจแบบนี้หรอก"เมื่อได้เห็นเธอเป็นแบบนี้ ถังรั่วเสวี่ยก็รู้สึกทุกข์ใจเป็นอย่างมากเธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาในวันนี้ ก็เพราะหลินเฟยเป็นต้นเหตุ"อาเล็ก คุณพูดอะไรน่ะ สิ่งที่ฉันทำแล้วไม่รู้สึกเสียใจภายหลังมากที่สุดในชีวิตนี้ก็คือ การได้อยู่กับหลินเฟยนะ""เหตุการณ์ในวันนี้ ฉันคิดมานานแล้วล่ะ"พานเสี่ยวเหลียนปาดน้ำตา พร้

"มีอะไรเหรอคุณเจียง?" หลินเฟยตอบอย่างสบายๆ"ครั้งที่แล้วตอนที่ฉันไปเภสัชกรรมหนานผิงเพื่อเจรจาการร่วมมือนั้น ทำไมผู้หญิงสาวสวยคนนั้นถึงได้เชื่อฟังคุณขนาดนั้นล่ะ?""คุณบอกไม่ร่วมมือ เธอก็ไม่ร่วมมือ""พวกคุณสองคน…มีความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่?"เจียงเฉินหยู่กัดริมฝีปากของตัวเอง จ้องไปที่หลินเฟยอย่างไม่ละสายตา ราวกับว่าจะเค้นหาอะไรอย่างไงอย่างงั้นต้องรู้ว่าในตอนนั้นเจียงเฉินหยู่ยังจำได้ว่า ในตอนที่เธอไปขอเจรจาความสัมพันธ์กับใครเขาจนถึงที่แล้วแบบนั้น เห็นได้ชัดว่าเหล่าบรรดาผู้ถือหุ้นของเภสัชกรรมหนานผิงต่างก็กระตือรือร้นขนาดนั้นแล้วแต่ทว่า มีเพียงเจียงซินเยว่เท่านั้นที่มีสีหน้าสงบและถามความคิดเห็นจากหลินเฟยอยู่ตลอดจะมีประธานใหญ่ของบริษัทไหนที่จะไม่อยากทำเงิน และปฏิเสธที่จะร่วมมือกับตระกูลเจียงแบบนี้?แต่ทว่าจางซินเยว่กลับทำแบบนี้ลงไป!ซึ่งสิ่งนี้มันทำให้เจียงเฉินหยู่อดที่จะสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างหลินเฟยและจางซินเยว่ขึ้นมาไม่ได้โดยเฉพาะเธอยังคิดที่จะพาหลินเฟยกลับบ้าน ดังนั้นเธอจึงต้องถามให้ชัดเจนเสียก่อนอยู่แล้ว!"ผมกับเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ยังเด็ก แล้วอีกอย่างสูตรยาเสริมค

หลังจากได้ยินคำพูดสบประมาทแบบนี้ของหลินเฟยใบหน้าของเจียงเฉินหยู่ก็แดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แล้วโต้กลับอย่างโกรธๆ ออกมาว่า"คุณอย่าเพ้อเจ้อ ฉันจะสวมเสื้อผ้าแล้วกลับคำได้อย่างไรกัน?"หลินเฟยพูดอย่างจริงจังว่า"คุณเจียง ตอนนี้คุณไม่ยอมนอนกับผม มันก็เป็นการกลับคำแล้วไม่ใช่เหรอ?""หรือว่าผมพูดอะไรผิดไป?"เจียงเฉินหยู่อดไม่ได้ที่จะนึกถึงการกระทำของตัวเองในตอนนี้ ซึ่งมันก็มีส่วนคล้ายกับสิ่งที่หลินเฟยพูดเอาไว้มากเพราะท้ายที่สุดแล้ว ในตอนนั้นเธอเป็นคนที่ขอร้องให้หลินเฟยนอนกอดเธอแบบนั้นจริงๆ"หลินเฟย ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่ยอมนอนกับคุณ แต่คุณดูคุณตอนนี้สิ...ตอนนี้ คุณได้ดันฉันจนเจ็บหมดแล้ว ฉันจะกล้านอนกับคุณได้อย่างไรกัน?""ถ้าคุณเกิดกินฉันขึ้นมาจะทำอย่างไร?"เจียงเฉินหยู่ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จึงอธิบายออกมาว่าขณะที่เธอพูด ดวงตาของเธอก็ชำเลืองไปที่ไหนสักแห่ง จนทำให้หัวใจเต้นตึกตักอยู่ไม่หยุดหลินเฟยกระแอมไอสองครั้ง แล้วพูดอย่างประหม่าขึ้นมาว่า"อา คุณกลัวมันเหรอ จะพูดไปก็เพราะว่าคุณเจียงสวยเกินไปนะ หากเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ๆ คนหนึ่ง มันก็คงไม่ตอบสนองกลับมาหรอกนะ""ผมรับปร

เขาเดินออกไปข้างนอกพร้อมกันกับเจียงเฉินหยู่ หลังจากจัดการกับมื้อเช้าที่แสนอร่อยนั้นแล้วภายใต้การนำพาของคนงาน หลินเฟยก็ได้มาถึงพื้นที่หน้าเหมืองแร่หยกด้วยกันในเวลานี้ ที่นี่มีคนกว่าร้อยคนมารวมตัวกันแล้วพวกเขาทั้งหมดต่างก็รอคอยอยู่อย่างเงียบๆ"คุณเจียง ปรมาจารย์หลินครับ พวกคุณลองดูหินหยกหยาบที่ขุดขึ้นมาได้ในตอนเช้าพวกนี้สิครับ"เมื่อเห็นว่าหลินเฟยและเจียงเฉินหยู่มาถึงแล้ว หัวหน้าคนงานคนหนึ่งก็รีบลุกขึ้น ชี้ไปยังกองหินขนาดใหญ่ที่อยู่หน้าเหมืองแร่ด้านหลังของเขาหินหยกหยาบพวกนี้มีขนาดเล็กใหญ่แตกต่างกันไป ขนาดเล็กเท่าฝ่ามือ หรือขนาดใหญ่สูงเท่าตัวคน ดูแล้วน่าจะมีหลายสิบชิ้นได้"ไม่เลวเลยทีเดียว เช้าก็ขุดหินได้เยอะขนาดนี้แล้ว ลำบากพวกคุณแล้วนะ""หลังจากโครงการเสร็จสิ้น ทุกคนจะได้รับเงินเดือนเป็นสองเท่า"เมื่อเจียงเฉินหยู่เห็นหินหยกหยาบมากมายขนาดนี้ สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความยินดีต้องรู้ว่า การที่วันแรกก็ขุดหยกได้มากขนาดนี้แล้ว ต่อไปก็ต้องขุดหินยิ่งเยอะและขนาดใหญ่ออกมาได้อีกเรื่อยๆ อย่างแน่นอนหลังจากที่พยักหน้าของกับคนงานแล้ว เธอก็มองไปยังหลินเฟย"หลินเฟย คุณลองดูหินพวกนี้ก่อ