All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 521 - Chapter 530

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา การแสดงละครตบตาของเจียงเฉินนั้นแนบเนียนมาก ประกอบกับสถานะของเขาที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเจียงเฉินหยู่ แน่นอนว่าไม่มีใครคิดเชื่อมโยงการหายตัวของเจียงเฉินหยู่กับเขาเป็นธรรมดา"คุณชายเจียงครับ คุณก็อย่าโทษตัวเองจนเกินไป การตามหาหลายวันที่ผ่านมา คุณก็ดูซูบผอมและลำบากมากแล้ว นั่งลงพักผ่อนก่อนเถอะครับ""แบบนี้ดีกว่า ผมจะส่งเฮลิคอปเตอร์บินค้นหา ต่อให้จะพลิกภูเขาก็ต้องตามหาคนให้เจอะ!"เฉินจื่อหยางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดโทรออกในทันทีเพราะท้ายที่สุดแล้ว เจียงเฉินหยู่เป็นถึงทายาทโดยตรงของตระกูลเจียง หากมีการสูญหายในเขตการปกครองของเขา เขาจะต้องรับผิดชอบ ดังนั้นเขาจึงใส่ใจในเรื่องนี้เป็นพิเศษ"ใช่ รีบส่งเฮลิคอปเตอร์บินค้นหาเร็วเข้า จะต้องค้นหาเจียงเฉินหยู่ให้เจอ!"อู๋เทียนรีบตะโกนออกมา"งั้นก็ต้องลำบากท่านนายกเทศมนตรีเฉินแล้วนะครับ ผมเหนื่อยเกินไป ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ"เดิมทีเจียงเฉินคิดว่าการแกล้งค้นหาตบตาในช่วงหลายวันที่ผ่านมา จะทำให้อู๋เทียนและเฉินจื่อหยางล้มเลิกความคิดในการค้นหาและออกจากที่นี่ไปได้แต่คิดไม่ถึงเลยว่าทั้งสองจะทุ่มเทในการค้นหาเสียเพียงนี้

หลินเฟยได้ตัดเจียงเฉินตัวร้ายออกเป็นคนแรก สำหรับอู๋เทียนและเฉินจื่อหยางที่มีเรื่องกันก่อนหน้านี้ เขาจะตัดออกเป็นอันดับที่สองขณะที่เขากำลังสับสนอยู่นั้น เจียงเฉินหยู่ก็พูดอย่างมีความสุขขึ้นมาว่า"ใครจะเป็นคนส่งมาก็ตาม เรานั่งเฮลิคอปเตอร์ออกไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน"ดูเหมือนว่าความโชคร้ายที่เจียงเฉินหยู่ได้ประสบพบเจอทำให้เธอหวาดกลัวเอาเสียมากๆ หากไม่มีหลินเฟยอยู่ด้วยแล้วละก็ เธอจะมีชีวิตรอดหรือไม่ยังเป็นเรื่องที่พูดยาก!และในเวลานี้ พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นลมแรงที่เฮลิคอปเตอร์ได้พัดเข้ามา รวมถึงเสียงคำรามของเครื่องจักร ทำให้สะเทือนแก้วหูเอาเสียมากๆเฮลิคอปเตอร์ลดระดับความสูงลงมาในตำแหน่งหนึ่ง เปิดประตูเครื่อง และมีคนรีบชะโงกออกมาดู พร้อมกับโยนเชือกยาวๆ ลงมาแล้วตะโกนเสียงดังออกมาว่า"คุณเจียงครับ พวกคุณปีนขึ้นมาเองเถอะนะครับ พื้นที่ชายหาดริมน้ำมันไม่เรียบ เฮลิคอปเตอร์ลงจอดไม่ได้ครับ!"หลินเฟยลุกจากอ้อมแขนของเจียงเฉินหยู่ จากนั้นก็แบกเธอเอาไว้บนหลัง คว้าเชือกและปีนขึ้นไป"คุณเจียงกอดผมเอาไว้แน่นๆ นะ ผมจะแบกคุณขึ้นไป!"……"ใครเป็นคนส่งพวกคุณมาตามหาเรา?"หลังจากเข้าไปในเฮลิคอป

"หุบปาก นายไม่ต้องมายุ่ง ฉันไม่ตายตอนนี้หรอก!"อู๋เทียนกำลังโกรธจัด และไม่สามารถรับฟังคำพูดของเฉินจื่อหยางได้ แม้กระทั่งอาการวิงเวียนหน้ามืดตาลาย เขาก็ยังคิดว่าเป็นเพราะถูกหลินเฟยทำให้โกรธ"เฮ้อ…" เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เฉินจื่อหยางก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พร้อมรูดซิปปากเอาไว้อย่างแน่นหนา"เสี่ยวหยู่ ผมผิดหวังในตัวคุณเสียจริงๆ เดิมทีผมคิดว่าความจริงใจของผม สามารถทำให้คุณหวั่นไหวได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่า คุณไม่เพียงแต่เมินเฉยจากผม แต่ยังไปคลุกคลีอยู่กับไอ้เรือดไรนี่อีกต่างหาก!""คุณรู้หรือเปล่าว่า หัวใจของผมถูกคุณทำลายไปเสียแล้ว..."อู๋เทียนอกหักเสียใจ และพูดกับเจียงเฉินหยู่ด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าแต่ก่อนที่จะพูดจบ เขาก็กลับถูกเจียงเฉินหยู่พูดตัดบทออกมาดื้อๆ ได้เสียนี่!"หุบปาก หลินเฟยไม่ใช่เรือดไร เขาแข็งแกร่งกว่านานเป็นร้อยเท่าหมื่นเท่า!""ถ้าคุณไม่ได้เกิดมาในครอบครัวเทศมนตรี นายต่างหากที่ไม่ใช่อะไรเลย แม้แต่คนถือรองเท้าให้หลินเฟยก็ยังไม่คู่ควร!""คุณมีสิทธิ์อะไรมาดูถูกเขา? "เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เฉินจื่อหยางก็แอบชื่นชมอยู่ในใจ และแทบจะปรบมือนั้น แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็อดทนเอาไว้!

"นายปล่อยมือออกจากฉันก่อน…มีอะไรก็พูดกันดีๆ…"เจียงเฉินถูกหลินเฟยเตะจนไปนั่งนับดาว และไม่สามารถโต้ตอบหลินเฟยได้แต่อย่างใดแต่เขายังคงปากแข็งต่อไป และแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องราว"ฉันไม่ได้บอกนายเรื่องงูเหลือมยักษ์ที่อยู่ในสระสักหน่อย นายเองที่เป็นคนเปิดโปงเรื่องนี้ออกมา ยังจะพูดว่าไม่ได้จงใจทำร้ายพวกเราอีกอย่างนั้นเหรอ?"หลินเฟยหัวเราะเยาะ พร้อมกับกระชับมือให้แน่นขึ้น!"เสแสร้ง เสแสร้งต่อไป ฉันก็อยากจะรู้ว่านายจะเสแสร้งไปถึงเมื่อไหร่!"จู่ๆ หัวใจของเจียงเฉินก็เต้นรัวๆ ไหนเลยจะไม่รู้ว่าหลินเฟยได้เดาสถานการณ์ออกทั้งหมดแล้ว?และในเวลานี้ ไม่ว่าจะอธิบายอย่างไรก็ไร้ผล!แต่ทว่าคนงานของเจียงเฉิน กลับไม่รู้เรื่องราวแต่อย่างใดเมื่อเห็นว่าเจียงเฉินอดกลั้นจนหน้าดำหน้าแดง แทบจะหายใจไม่ออกแบบนี้แล้วพวกเขาจึงรีบเข้ามาล้อมหลินเฟยเอาไว้ แล้วตะโกนออกมาว่า"ไอ้คนเนรคุณ รีบปล่อยตัวคุณชายเจียงเดี๋ยวนี้นะ!""เสียแรงตอนที่พวกแกหายตัวไป คุณชายเจียงยังพาคนไปตามหาพวกแกตั้งสามวันสามคืน ไม่เพียงแต่แกจะไม่สำนึกบุญคุณ แต่ยังกลับมาตอบแทนบุญคุณด้วยการทำร้ายแบบนี้อีกงั้นเหรอ!""คนอย่างแกไม่สมควรจะอยู่บนโ

"แค่ช่วงนี้ไม่กี่วัน ขังเขาเอาไว้ในห้องก็โอเคแล้ว"ไม่กี่นาทีต่อมาหลังจากเจียงเฉินหยู่วางสายโทรศัพท์ไปแล้ว เธอก็พูดกับหลินเฟยว่า"ได้ ขังเอาไว้ในห้อง เขาก็คงสร้างปัญหาอะไรไม่ได้หรอก"หลินเฟยพยักหน้า"หลินเฟย แล้วก็อีกเรื่องนะ คุณปู่และคุณพ่อรู้ว่าคุณช่วยชีวิตของฉันเอาไว้ เขาบอกว่า...ถึงเวลานั้นให้พาคุณกลับไปด้วย พวกเขาอยากจะพบกับคุณสักหน่อยน่ะ"เจียงเฉินหยู่พูดต่อไป จู่ๆ ใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อขึ้นมาเรื่อยๆนั่นก็เพราะว่า ในระหว่างที่คุยสายอยู่นั้น เจียงเฉินหยู่ได้พูดชื่นชมหลินเฟยไปยกใหญ่ชายชราของตระกูลเจียงเป็นคนรู้เท่าทันอยู่แล้ว ไหนเลยจะฟังไม่ออกว่าหัวใจของเจียงเฉินหยู่ผลิบานแล้วในตอนนี้เขาถึงมีความคิดที่อยากจะพบกับหลินเฟยแบบนี้ขึ้นมา"ทำไมต้องเจอผมด้วยล่ะ?""หากต้องการขอบคุณผมแล้วละก็ ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอก ให้เงินผมสักสี่ส้าห้าหมื่นล้านก็พอแล้ว ผมไม่รังเกียจว่าน้อยหรอกนะ""คุณกลับไปเองเถอะนะ"หลังจากที่กลับบ้านไปแล้ว หลินเฟยก็ยังอยากที่จะหวานแหววกับถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนสักยกด้วยดังนั้นเขาจึงพูดปฏิเสธไปโดยไม่ต้องคิดแต่อย่างใด"เงิน เงิน เงิน คุณก็คิด