All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 211 - Chapter 220

"ค่าชดเชยผมไม่ต้องการหรอกนะ ผมแค่ต้องการให้เขาทำตามข้อตกลงที่ให้ไว้ มอบเงินทั้งหมดจากการที่เขาแพ้มาให้กับผม""จากนั้นก็ตัดนิ้วของตัวเองหนึ่งนิ้วด้วย""ส่วนเรื่องที่เขาได้ข่มขู่คุณเหลิ่งนั้น ผมว่าสถานการณ์มันค่อนข้างจะรุนแรง ทางที่ดีจำคุกแปดเก้าปีถึงจะดีที่สุดนะครับ"หลินเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กอดอกและพูดออกมาเมื่อครู่นี้ จงเหล่าซานมีความโหดเหี้ยมและเหิมเกริมเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่กักขังหลินเฟยเอาไว้เท่านั้น แต่ยังคิดที่จะลงไม้ลงมือกับจ้าวลู่ลู่และซูเสี่ยวโหรวอีกต่างหาก ซึ่งหลินเฟยก็คงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ อยู่แล้ว"คุณหนูเหลิ่งครับ ไม่จำเป็นต้องรุนแรงขนาดนั้นหรอกมั้งครับ?"สีหน้าของจงเหล่าซานเปลี่ยนไปทันที เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหลินเฟยมันเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่จริงๆ เขาเสียทั้งทรัพย์ และตัวเองก็ยังต้องพลอยมาเจ็บตัวไปด้วย!"จงเหล่าซาน เรื่องที่นายได้ทำเอาไว้ ฉันคิดว่าการลงโทษแบบนี้ มันไม่ถือว่ารุนแรงหรอกนะ""ถ้านายไม่พอใจตรงไหน งั้นฉันก็จะพานายไปพบพ่อของฉัน ให้เขาตัดสินใจแทนนายจะดีหรือเปล่า?"โดยไม่ต้องคิด เหลิ่งหนิงซวงก็ต้องยืนอยู่ข้างหลินเฟยอยู่แล้ว"ไม่...ไม่ต้องหร

ไม่ว่าซูเสี่ยวโหรวจะตอบตกลงหรือไม่ก็ตาม จ้าวลู่ลู่ก็ได้ลากเธอเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมเสียแล้วเพราะเสื้อผ้าของซูเสี่ยวโหรวขาดจนเป็นรูแล้ว ดังนั้นจ้าวลู่ลู่จึงเลือกชุดให้เธอเป็นอันดับแรกนี่เป็นครั้งแรกที่ซูเสี่ยวโหรวได้เข้ามาร้านหรูแบบนี้ และเธอก็รู้สึกประหม่าและไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียมากๆซึ่งจ้าวลู่ลู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก เพราะเสื้อผ้าทุกชุดก็หมื่นขึ้นทุกชิ้น แพงก็หลายแสน หลายหมื่นเลยทีเดียวเพื่อหลีกเลี่ยงการดูถูกดูแคลนจากสายตาของใครเขาหลินเฟยจึงตะโกนเรียกพนักงานในร้านมาทันที "คุณรูดให้ผมสักห้าล้านก่อนก็แล้วกัน แล้วคุณก็พาพวกเธอทั้งสองไปลองชุดด้วยนะ""โอเค...โอเคค่ะคุณผู้ชาย!""คุณทั้งสองคะ ถูกใจชุดไหนก็เลือกลองได้เลยนะคะ!"หลังจากที่รูดเงินเสร็จแล้ว พนักงานสาวในร้านก็มองจ้าวลู่ลู่และซูเสี่ยวโหรวด้วยสายตาที่อิจฉาเป็นอย่างยิ่ง!"ขอบคุณนะสามี งั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ!"เมื่อเห็นว่าหลินเฟยใจป้ำขนาดนี้ จ้าวลู่ลู่ก็รู้สึกมีความสุขเอาเสียมากๆนี่เธอเรียกหลินเฟยว่า "สามี" ในที่สาธารณะแบบนี้เลยหรือนี่"ขอบคุณนะสามี……"ซูเสี่ยวโหรวประหม่าจนเกินไป และแทบจะเรียกตามจ้าวลู

แต่ทว่าขณะที่เธอพูดแบบนี้ออกมา กลับไม่ได้สังเกตสีหน้าที่ตื่นตระหนกอย่างชัดเจนของหลิวคังที่อยู่ข้างๆ"ไอ้เด็กบ้า คุณชายอย่างฉันไม่อยากจะไปถือสาเอาความอะไรกับแกหรอกนะ แกรีบมาขอโทษแฟนของฉันเดี๋ยวนี้ แล้วก็ไสหัวออกไปซะ!""ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าคุณชายอย่างฉันหยาบคายกับแกนะ!"เมื่อหลิวคังเห็นว่าหลินเฟยสามารถบอกได้ว่าหยกนั้นเป็นของปลอมเพียงมองผ่านแค่แวบเดียว เขาก็รีบกระโดดออกมาและแสร้งทำเป็นโกรธ พร้อมกับต้องการไล่ตะเพิดหลินเฟยออกไป!เพราะหลีกเลี่ยงการที่หลินเฟยจะสังเกตสิ่งผิดปกติอย่างอื่นได้"ได้ยินหรือเปล่า นายทำให้แฟนของฉันโกรธแล้วนะ ผลที่จะตามมานั้นร้ายแรงมาก ยังไม่รีบมาขอโทษ แล้วไสหัวออกไปอีก?"เจิ้งเวยเวยรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากเมื่อมีคนมาหนุนหลังให้แบบนี้ และใบหน้านั้นก็เหิมเกริมขึ้นมาทันที!"ฉันไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย ทำไมต้องขอโทษด้วย"หลินเฟยไม่ได้มีสีหน้าที่ตื่นตระหนก แต่กลับพูดอย่างเรียบเฉยขึ้นมาแทน"นายใส่ร้ายแฟนของฉัน เยาะเย้ยเป็นนัยว่าฉันโง่ นายยังจะไม่ได้พูดอะไรผิดอีกงั้นเหรอ?"เจิ้งเวยเวยตะคอกใส่หน้าเขา ราวกับว่าเธอน้อยเนื้อต่ำใจเอาเสียมากๆ"ที่ฉันพูดก็แค่ความจริ

"มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่ เงินโอนกลับมาก็โอเคแล้ว คุณกลับไปทำงานเถอะนะ"หลินเฟยดูข้อความเตือน และพบว่ามีเงินสี่สิบล้านกว่าๆ เข้ามาในบัญชีจริงๆ เขาจึงโบกมือให้กับพนักงานสาวไปอย่างสบายๆ พร้อมกับพูดขึ้นมา"ได้ค่ะคุณผู้ชาย หากคุณมีปัญหาอะไร สามารถติดต่อเราได้ทุกเมื่อนะคะ ฉันยินดีให้บริการค่ะ!"พนักงานสาวได้โค้งคำนับเก้าสิบโอเค มอบนามบัตรใบหนึ่งเอาไว้ และกลับไปที่ร้านเสื้อผ้าตามเดิม"หลินเฟย ทำไมคุณสะเพร่าแบบนี้ เงินห้าสิบล้าน กลายเป็นห้าล้านได้อย่างไรกัน?"จ้าวลู่ลู่อดที่จะดุไม่ได้"หลินเฟย ต่อไปจะซื้ออะไร คุณจะต้องรอบคอบกว่านี้สักหน่อยนะ"ซูเสี่ยวโหรวก็พูดเตือนออกมาเช่นกัน"แหะๆ ผมรู้แล้วครับ ต่อไปจะรอบคอบให้มากกว่านี้"หลินเฟยเกาหัวแล้วก็ยิ้มๆ"ไอ้เด็กนี่ รวยขนาดนี้ได้อย่างไรกัน..."เจิ้งเวยเวยตะลึงงันในทันที!เดิมทีเธอคิดว่าหลินเฟยถูกจ้าวลู่ลู่รับเลี้ยงเสียอีก แต่เห็นได้ชัดว่า เธอได้เข้าใจผิดไปหมดแล้ว!เศรษฐีที่แท้จริงคือหลินเฟย!เมื่อดูจากท่าทางที่ไม่แยแสของหลินเฟย ดูเหมือนว่าห้าสิบล้านสำหรับเขา มันไม่ได้มากอะไรเลย!และเมื่อนึกถึงคำพูดที่ต่อว่าหลินเฟยไปเมื่อครู่นี้

"ยังจะต้องพูดอีกเหรอ?""พี่ซูเพิ่งจะย้ายเข้ามาและตัวคนเดียวด้วย ฉันก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนทำความคุ้นเคยอยู่แล้วล่ะ""คืนนี้ฉันจะนอนกับพี่ซูนะ คงไม่ไปหาคุณแล้วล่ะ"จ้าวลู่ลู่กลอกตามองบนให้กับหลินเฟย เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่อีกอย่าง เมื่อวานหลินเฟยก็แทบจะทำให้เธอแยกร่างเสียให้ได้ และถึงตอนนี้ช่วงล่างของเธอก็ยังเจ็บอยู่เลยนะคืนนี้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เธอก็ไม่กล้าไปนอนร่วมเตียงกับหลินเฟยอย่างแน่นอน"ลู่ลู่ หลินเฟย รบกวนพวกคุณจริงๆ""รอให้วิลล่าของพวกคุณสร้างเสร็จ ฉันจะทำแปลงผักขนาดใหญ่ขึ้นมา และก็จะปลูกผักสดๆ เอาไว้ด้วย""แล้วก็เลี้ยงเป็ด ไก่ หรือเปล่าอะไรจำพวกนี้ ฉันจะทำอาหารให้พวกคุณทานทุกวันเลย!"ซูเสี่ยวโหรวพูดขอโทษหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่เธอมักจะรู้สึกเสมอว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย แต่กลับได้รับการดูแลจากหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่ มันจึงทำให้เธอละอายใจเอาเสียมากๆและวิธีการเดียวที่ดีที่สุดในการตอบแทนก็คือ การที่เธอทำอาหารให้กับหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่เพียงเท่านั้น"ดีเลยครับพี่ซู ถึงเวลานั้นก็ต้องรบกวนพี่แล้วนะครับ"หลินเฟยตอบกลับมา ในขณะที่สนทนากันอยู่นั้น เขาก็ได้ออกม