บทที่ 214

เจิ้งเวยเวยพนักงานสาวรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินหลินเฟยพูดว่าหน้าอกของเธอที่อายุยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดใหญ่ไม่เท่าแฟนของเขา และบั้นท้ายที่งอนสวยเพราะเธอตั้งใจฝึกมาโดยเฉพาะก็ไม่ดีเท่าอีกต่างหาก

จะคุยโม้ให้มันมีหลักการหน่อยไม่ได้เหรอ?

และเมื่อได้ยินหลินเฟยพูดโอ้อวดอีกว่า เขาจะซื้อชุดชั้นในร้อยกว่าชุด เธอก็โพล่งเสียงหัวเราะออกมา พร้อมกับพูดว่า

"ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ดูแล้วขนของนายคงยังขึ้นไม่ครบเลยนะ?"

"นายรู้หรือเปล่าว่าชุดชั้นในร้านนี้ราคาเท่าไหร่? เงินเดือนหนึ่งเดือนของพนักงานออฟฟิศธรรมดาก็แทบจะซื้อไม่ได้แล้ว!"

"ร้อยกว่าชุด มันหลายแสนเลยนะ นายเอาอะไรมาซื้อได้?"

โดยหลักก็คือ หลินเฟยดูอายุน้อยจนเกินไป และไม่มีออร่าของเศรษฐีแต่อย่างใด ซึ่งก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงสายตาที่ดูถูกของเจิ้งเวยเวยได้

"มันก็แค่ไม่กี่แสนเอง ถูกท่าทางแบบนั้นของคุณแล้ว ผมยังคิดว่าจะราคาเท่าไหร่เสียอีก"

หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินราคา

ตอนนี้เขามีเงินแล้ว และน้ำเสียงการพูดก็แข็งกร้าวขึ้นมาแล้วด้วย

"บอกมาเถอะว่าจะขายหรือไม่ขาย คุณไม่ขายก็ช่างมันเถอะ"

"ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่ขายนะ แต่ต่อให้ฉันจะขาย นา