เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 217
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-04-16 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 218
จ้าวลู่ลู่คิดเองเออเองว่า หลินเฟยมีเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น และการที่ซื้อเสื้อผ้าเซ็กซี่ก็ต้องให้เธอใส่อย่างแน่นอนแต่ด้วยชุดชั้นในกว่าร้อยชุดแบบนี้ แค่คิดจ้าวลู่ลู่ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว!เมื่อถึงตอนนั้น หลินเฟยก็คงเหมือนม้าป่าที่หลุดจากการควบคุมแบบนั้นหรอกเหรอ?และหลินเฟยก็รับรู้ด้วยว่าจ้าวลู่ลู่นั้นเข้าใจผิดไปแล้วแต่ก็ไม่สามารถจะอธิบายได้เช่นกัน เขาจึงทำได้เพียงแค่พูดตามความคิดของจ้าวลู่ลู่ และเผยยิ้มที่แสนจะลามกออกมาเท่านั้น"ไอ้หยา หลินเฟย คุณนี่ลามกจริงๆ เลยนะ!"จ้าวลู่ลู่ทั้งเขินอายทั้งโกรธเคือง"คือว่า...หลินเฟยดูเหมือนจะเชื่อฟังอยู่นะ ทำไม...ทำไมถึงเป็นแบบนี้..."เมื่อเห็นรอยยิ้มและท่าทางเกินจริงของหลินเฟยแบบนั้นแล้ว ซูเสี่ยวโหรวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันขึ้นมานอกจากนี้ ใบหน้าของซูเสี่ยวโหรวยังแดงเล็กน้อยเมื่อเธอเหลือบมองชุดชั้นในเซ็กซี่ในร้านเธอเป็นคนหัวโบราณมากหากเธอถูกขอให้ใส่ชุดแบบนี้ เธอจะไม่มีวันรับปากอย่างแน่นอน!แต่สิ่งที่ซูเสี่ยวโหรวไม่รู้ก็คือ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็สวมชุดแบบนี้ ในห้องครัว ฝ่าลมฝนฟ้าคะนองกับหลินเฟย จนได้ขึ้นสวรรค์...ขณะที่ซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-17แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 219
"ยังจะต้องพูดอีกเหรอ?""พี่ซูเพิ่งจะย้ายเข้ามาและตัวคนเดียวด้วย ฉันก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนทำความคุ้นเคยอยู่แล้วล่ะ""คืนนี้ฉันจะนอนกับพี่ซูนะ คงไม่ไปหาคุณแล้วล่ะ"จ้าวลู่ลู่กลอกตามองบนให้กับหลินเฟย เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่อีกอย่าง เมื่อวานหลินเฟยก็แทบจะทำให้เธอแยกร่างเสียให้ได้ และถึงตอนนี้ช่วงล่างของเธอก็ยังเจ็บอยู่เลยนะคืนนี้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เธอก็ไม่กล้าไปนอนร่วมเตียงกับหลินเฟยอย่างแน่นอน"ลู่ลู่ หลินเฟย รบกวนพวกคุณจริงๆ""รอให้วิลล่าของพวกคุณสร้างเสร็จ ฉันจะทำแปลงผักขนาดใหญ่ขึ้นมา และก็จะปลูกผักสดๆ เอาไว้ด้วย""แล้วก็เลี้ยงเป็ด ไก่ หรือเปล่าอะไรจำพวกนี้ ฉันจะทำอาหารให้พวกคุณทานทุกวันเลย!"ซูเสี่ยวโหรวพูดขอโทษหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่เธอมักจะรู้สึกเสมอว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย แต่กลับได้รับการดูแลจากหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่ มันจึงทำให้เธอละอายใจเอาเสียมากๆและวิธีการเดียวที่ดีที่สุดในการตอบแทนก็คือ การที่เธอทำอาหารให้กับหลินเฟยและจ้าวลู่ลู่เพียงเท่านั้น"ดีเลยครับพี่ซู ถึงเวลานั้นก็ต้องรบกวนพี่แล้วนะครับ"หลินเฟยตอบกลับมา ในขณะที่สนทนากันอยู่นั้น เขาก็ได้ออกม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-17แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 220
สิ่งที่สำคัญก็คือ หลิ่วจือจินไม่ทราบความสัมพันธ์ระหว่างหลินชุ่ยและหลินเฟยได้อย่างชัดเจน ไม่เช่นนั้นแล้ว เธอจะทนให้พวกเธอสามคนมาตะโกนปาวๆ อยู่แบบนี้ได้อย่างไร?"เขาเป็นคุณผู้ชายอะไรกัน แค่เด็กที่ขนยังขึ้นมาครบเลยก็เท่านั้น!""ฉันเป็นป้าแท้ๆ ของเขา ฉันอยากจะเจอเขาก็ต้องรออยู่แบบนี้ตลอดน่ะเหรอ?""ยังมีคุณธรรมกันอยู่หรือเปล่า?"หลินชุ่ยโกรธจัด พร้อมกับชี้นิ้วก่นด่าหลิ่วจือจินราวกับแม่ค้าปากตลาด"หลินชุ่ย นานปีดีดักเธอไม่เคยเข้ามาที่หมู่บ้านเลย ปกติก็คอยจะหลบหลินเฟยอยู่แล้วนี่""ตอนนี้กลับมาอาละวาดตอนที่ใครเขาจะสร้างวิลล่าแบบนี้ เธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่?"ท่ามกลางฝูงชน จ้าวฟู่กุ้ยยืนขึ้นและตะโกนเสียงดังออกมาตอนนี้หลินเฟยเป็นลูกเขยของเขาไปโดยปริยายแล้ว เขาก็ต้องลุกขึ้นมาเรียกร้องความยุติธรรมให้กับหลินเฟยอยู่แล้ว!"ฉันมีจุดประสงค์อะไร มันเกี่ยวกับแกด้วยเหรอ?""ต่อให้แกจะเป็นผู้ใหญ่บ้าน แล้วแกไม่เหมือนกับคนอื่นตรงไหน? เรื่องราวของตระกูลหลินของเรา แกมีสิทธิ์เข้ามาสอดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?""ดูแลที่นาพื้นน้อยของแกให้ดีก่อนเถอะ!"หลินชุ่ยไม่กลัวต่อสิ่งใด เธอชี้หน้าจ้าวฟู่กุ้ยและก่นด่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-17แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 221
"ฮึ่ม คิดว่าฉันจะกลัวแกงั้นเหรอ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า แกจะหยาบคายกับฉันยังไง!""วันนี้มีฉันและอาเล็กของเสี่ยวเฟยอยู่ที่นี่ เธออย่าคิดที่จะมาก่อกวนได้!""รีบหลีกทางไป อย่าให้ทีมก่อสร้างเขาต้องมาเสียเวลาทำการทำงาน!"พานเสี่ยวเหลียนก็พูดอย่างไม่เต็มใจออกมาเช่นกันเมื่อได้ยินว่าหลินชุ่ยไม่เพียงจะมาก่อกวนเท่านั้น แต่ยังได้ด่าทอเธอและถังรั่วเสวี่ยอีกแบบนี้ พานเสี่ยวเหลียนก็รู้สึกโกรธเอาเสียมากๆ"นังแม่หม้ายร่าน เรื่องในตระกูลหลิน แกมีสิทธิ์เข้ามายุ่มย่ามด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่?""รีบหลีกทางไปเดี๋ยวนี้ อย่ามาเกะกะแถวนี้นะ!"หลินชุ่ยยังต้องการจะโต้เถียงกับพานเสี่ยวเหลียนต่อไป แต่เซี่ยหยวนเฮ่ากลับเดินเข้ามา และตบไปที่ใบหน้าของพานเสี่ยวเหลียนอย่างเต็มแรง!โดยที่ตบนี้ทั้งรวดเร็วและรุนแรงเอาเสียมากๆ!ทันใดนั้น รอยนิ้วมือก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพานเสี่ยวเหลียนอย่างชัดเจน!"แกกล้าตบหน้าฉันงั้นเหรอ?""ตายกันไปข้างหนึ่งเลยก็แล้วกัน!"พานเสี่ยวเหลียนไม่ใช่คนที่จะยอมใครอยู่แล้ว เมื่อตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เธอก็ต้องเอาคืนอย่างแน่นอนแต่ก่อนที่เธอจะได้กระโจนเข้าไปลงมือกับเซี่ยหยวนเฮ่า เซี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-18แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 222
แม้ว่าถังรั่วเสวี่ยจะมองไม่เห็น แต่เธอสามารถได้ยินเสียงที่พานเสี่ยวเหลียนถูกทุบตีได้ เธอจึงรีบคลำหาทิศทางของเสียงและกระโจนเข้าไปในทันที!"ไสหัวออกไปอีตาบอด!"หลินชุ่ยผลักถังรั่วเสวี่ยลงไปที่พื้นอย่างไม่เกรงใจโดยตรง ทำให้หินที่แหลมคมทิ่มทะลุเข้าไปในฝ่ามือของเธอ!"มันจะมากเกินไปแล้วนะ!""ทุกคนมาไล่ไอ้อีสามคนนี้ออกไปจากหมู่บ้านเถาฮวากันเถอะ!"มีชาวบ้านที่ทนไม่ไหวและต้องการเข้าไปช่วย แต่ทว่า ก็กลับถูกหูเหล่าซานและหลิวเยี่ยนหรูเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับคำพูดที่ห้ามเอาไว้ด้วย!"รีบถอยออกมาเถอะ เรื่องในบ้านของตระกูลหลิน พวกเธอจะเข้าไปยุ่มย่ามด้วยทำไม?""จริงด้วย หมัดและเท้ามันไม่มีตาหรอกนะ หลิวชุ่ยยังถือก้อนอิฐอยู่ในมืออีกต่างหาก!""พวกเธอไม่กลัวหัวร้างข้างแตกกันเลยหรือไง? หากถูกตีจนตาย แล้วใครจะไปทวงหาความยุติธรรมให้!""แล้วอีกอย่าง ตอนนี้บ้านเมืองมีขื่อมีแป การชกต่อยกันก็ผิดกฎหมายเหมือนกันนะ!""พวกเธอเข้าไปยุ่มย่าม มีเงินไปชดใช้หรือเปล่าล่ะ?"หลังจากพูดแบบนี้แล้ว ชาวบ้านที่เดิมจะเข้าไปช่วยก็เกิดครุ่นคิดขึ้นมาทันที"ญาติของคุณหลินมันมากเกินไปจริงๆ นี่!""ฉันจะโทรไปถามความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-18แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 223
เสียงนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้หูเหล่าซานและหลิวเยี่ยนหรูที่กำลังมุงดูความตื่นเต้นหวาดกลัวขึ้นมาเท่านั้นแม้แต่ถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนก็พลอยไม่สบายใจขึ้นมาด้วยเมื่อครู่ที่ผ่านมา หลินเฟยไม่ได้เตะเซี่ยหยวนเฮ่าให้ตาย ก็นับว่าเซี่ยหยวนเฮ่าดวงแข็งแค่ไหนแล้ว!"เสี่ยวเฟย พี่สะใภ้ไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ พักสักสองวันก็หายแล้ว เธออย่าได้หุนหันพลันแล่นไปเลยนะ!"เพราะพานเสี่ยวเหลียนรู้จักนิสัยของหลินเฟยเป็นอย่างดีด้วยความกังวลใจว่าเขาจะหุนหันพลันแล่น และทำในสิ่งที่ไม่สามารถกลับคืนมาได้ เธอจึงรีบอดทนต่อความเจ็บปวดและพูดเกลี้ยกล่อมเขาในทันที"เสี่ยวเฟย อาเล็กก็ไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ เธออย่าได้ผลีผลามไปเลย!"ถังรั่วเสวี่ยก็รีบพูดเกลี้ยกล่อมเขาด้วยเหมือนกัน"ไม่ได้นะครับ!""อาเล็กครับ อากับพี่สะใภ้ถูกใครเขาทุบตีแบบนี้แล้ว ผมจะไม่สั่งสอนพวกมันได้อย่างไรกัน?"แต่หลินเฟยจะทำได้อย่างไรกัน เมื่อครู่นี้เขาได้ใช้ตาทิพย์มอง เขาก็ได้เห็นอาการบาดเจ็บขนาดเท่ากำปั้นที่หลังของพานเสี่ยวเหลียนแล้วผิวกายที่ขาวผ่องแต่เดิม ตอนนี้กลับถูกทุบตีจนบวมและฟกช้ำดำเขียวไปแล้ว!ยิ่งไปกว่านั้น บริเวณที่ฟกช้ำดำเขียวนั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-18แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 224
หลินชุ่ยยังคงคิดว่าตัวเองนั้นไม่ผิด และเริ่มตะโกนเสียงดังขึ้นมา!"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...พวกแกก็คู่ควรที่จะเป็นญาติของฉัน?""ไปๆ มาๆ ก็อยากจะได้เงินไม่ใช่เหรอ?"หลินเฟยโกรธจัดจนหัวเราะออกมา แต่ในใจกลับเดือดดาลอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!"ใช่ ในเมื่อคำพูดมันชัดเจนแบบนี้แล้ว งั้นฉันก็ขอพูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน!""ตอนแรก ฉันแค่อยากจะได้เงินสิบห้าล้านจากแกเท่านั้น แล้วฉันจะให้แกสร้างบ้านต่อไป!""แต่ตอนนี้แกทำให้หยวนเฮ่าบาดเจ็บ แล้วก็ตีขาของลุงเขยแกจนหักแบบนี้แล้ว ไม่มีห้าสิบล้าน อย่าหวังไปเลยว่าจะจัดการเรื่องนี้ได้!"หลินชุ่ยอ้าปากขอเงินอย่างหน้าไม่อาย!"ห้าสิบล้าน ทำไมไม่ไปปล้นเอาล่ะ ต่อให้จะจับพวกแกสามคนมามัดรวมกัน มันจะมีค่าพอห้าสิบล้านงั้นเหรอ?"พวกแกจะหน้าด้านขนาดนี้เลยเหรอ!"พานเสี่ยวเหลียนไม่สามารถระงับความโกรธเอาไว้ได้ เธอจึงพูดอย่างคุกคามอย่างหนักหน่วงออกมา"นังม่ายร่าน ไม่เกี่ยวกับแก ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะทุบตีเธออีกนะ!"หลินชุ่ยยกอิฐในมือขึ้นและข่มขู่อย่างดุเดือด!โดยที่อิฐก้อนนั้นยังคงมีคราบเลือดติดอยู่!"ถ้าแกยังกล้าต่อว่าและทุบตีพี่สะใภ้เสี่ยวเหลียนอีก เชื่อหรือเปล่าว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-19แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 225
"เธอนี่ไร้ยางอายเสียจริงๆ โลกนี้จะมีคนที่หน้าไม่อายอย่างเธอได้อย่างไรกัน?""เสี่ยวเฟยคิดที่จะปล่อยเธอไปแล้ว แต่เธอกลับมีหน้ามาก่อกวนอีก?"พานเสี่ยวเหลียนถูกทำให้โกรธจัด จนลูกท้อนูนสูงขึ้นมาเสียเรื่อยๆ"อย่ามัวพูดเพ้อเจ้อ ไม่ให้เงิน ฉันจะไปฟ้องพวกแกที่ศาล!"หลินชุ่ยนอนอยู่ที่พื้น พร้อมกับกลิ้งไปมา!"เชิญแกไปฟ้องเลย ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าแกจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ!" หลินเฟยชักสีหน้าและยิ้มเยาะออกมา"ใช่ ถ้าตัวเองไม่กลัวว่าจะถูกจับ แกก็ไปฟ้องเลยไป!" จ้าวฟู่กุ้ยก็พูดสมทบขึ้นมาเช่นกัน"คุณหลินคะ ฉันมีเพื่อนที่เป็นทนายอยู่หลายคนนะคะ""ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยจัดการคดีคล้ายๆ แบบนี้เช่นกันค่ะ สถานการณ์เลวร้ายพอๆ กับพวกเธอ แต่เมื่อพวกเราฟ้องร้อง เราจะต้องชนะอย่างแน่นอนค่ะ""กระทั่งคุณสามารถร้องขอแค่เสียเวลาในการก่อสร้างค่ารักษาพยาบาลได้อีกด้วยนะคะ""ขอแค่คุณต้องการ ฉันจะโทรหาเพื่อนของฉันเดี๋ยวนี้ และให้เธอมาจัดการคดีนี้ให้นะคะ"ในเวลานี้ หลิ่วจือจินก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วยืนขึ้นเพื่อถามความคิดเห็นของหลินเฟย"หลินชุ่ย เธอต้องการที่จะฟ้องเสี่ยวเฟยไม่ใช่เหรอ พวกเราหาทนายได้แล้ว เธอก็สามารถห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-19
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
