บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 201 - บทที่ 210

"นายแน่ใจนะ?" จงเหล่าซานยังคงระมัดระวังคนแปลกหน้าอยู่"เจ้านายครับ คนคนนี้เป็นพี่สาวของซูไห่เทา ผมรู้ภูมิหลังของเธอดี เธอไม่เคยเล่นการพนันมาก่อนเลยครับ"จ้าวหู่พูดไปตามความจริง"ก็ได้ งั้นให้เธอมาแจกไพ่ก็แล้วกัน"จงเหล่าซานพยักหน้าเห็นด้วยกับหลินเฟยทันที"หลินเฟย... ฉันแจกไพ่ไม่เป็นนะ คุณให้ฉันมาแจกไพ่แบบนี้ หากคุณแพ้ขึ้นมาจะทำยังไง?"เมื่อได้ยินคำยืนยันว่าเธอจะต้องเป็นคนที่แจกไพ่ ซูเสี่ยวโหรวก็น้ำตาไหลพรากด้วยความร้อนใจ และพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดเอาเสียมากๆเพราะนี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่ถึงสองร้อยห้าสิบล้านเลยนะ!หากหลินเฟยต้องมาแพ้เพราะเธอ ต่อให้เธอจะมอบร่างกายเป็นการชดใช้ มันก็ไม่เพียงพอเลยแม้แต่น้อย!"ไม่เป็นไรหรอก แพ้ก็คือแพ้ ยังไงเสียเงินนี้ก็ได้มาแบบเปล่าๆ อยู่แล้ว"หลินเฟยพูดอย่างเฉยเมยมาก"หลินเฟย ฉัน...ฉันทำไม่ได้ งั้นให้จ้าวลู่ลู่แจกไพ่จะดีกว่าไหม?"ซูเสี่ยวโหรวยังคงต่อต้านอยู่เช่นเคย"ฉันก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ฉันทำไม่ได้..."จ้าวลู่ลู่ลังเล และก็ไม่กล้าที่จะมาแจกไพ่ด้วยเช่นกัน"เธอทำไม่ได้หรอกนะ คุณมาแจกไพ่เถอะ!"จ้าวหู่รู้ว่าจ้าวลู่ลู่เป็นแฟนของหลินเฟย

เพียงพบว่าไพ่สองใบนั้น ใบหนึ่งเป็นดอกจิกสอง อีกใบคือข้าวหลามตัดA ซึ่งรวมแล้วมีเพียงสามแต้มเท่านั้น!ถึงแม้จะไม่ได้ใช้กลโกงจงเหล่าซานก็ไม่เคยจับไพ่ได้น้อยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!และหากพึ่งสามแต้มนี้ในการเอาชนะหลินเฟยได้ มันก็คงจะต้องอัศจรรย์เอาเสียมากๆ!"บอสจง ทำไมสีหน้าของคุณถึงไม่ค่อยดีเลยล่ะ?""หรือว่าไพ่ของคุณจะไม่ค่อยดี?"หลินเฟยรู้ดี แต่เขาจงใจถามต่อหน้าเสียมากกว่า"เหอะๆ น้องชาย นายคิดมากเกินไปแล้วล่ะ""ไพ่ของฉันดีจะตายไป!"เมื่อหลินเฟยได้ถามแบบนี้ขึ้นมา สีหน้าของจงเหล่าซานก็ฟื้นคืนมาสงบในทันทีแค่ทักษะการเปลี่ยนใบหน้านี้ มันก็เพียงพอแล้วที่หลินเฟยจะยกย่องเขาต่อมาจงเหล่าซานก็ทำเหมือนปิดไพ่ของตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ และนำไพ่สองใบที่อยู่ในตัวมาซ่อนเอาไว้ในมืออย่างแน่นหนาราวกับกลัวว่าใครจะแอบเอาไพ่ของเขาไปอย่างไงอย่างงั้นแต่ในที่ที่ผู้คนมองไม่เห็น เขาก็กลับแอบหยิบไพ่สำรับอื่นที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อออกมาสับเปลี่ยนกับไพ่ที่อยู่ในมือของเขาทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก แทบจะไม่ถึงหนึ่งวินาทีเลยทีเดียว"อ้อ ไพ่ของคุณดีงั้นเหรอ?""ไพ่ของผมแย่จริงๆ และผมก็ไม่เชื่อหรอกนะว่า ไพ่

"ได้สิ ฉันถอดเสื้อผ้าให้คุณตรวจสอบ คุณก็ถอดเสื้อผ้ามาให้ฉันตรวจสอบ"ดวงตาของหลินเฟยเฉียบคม เขาสามารถสังเกตเห็นความปกติของจงเหล่าซานได้ในทันที!เขาคิดว่า อีกฝ่ายคงไม่ยอมให้ตัวเขาตรวจสอบเสื้อผ้าได้ง่ายๆ เป็นแน่!และจงเหล่าซานนั้นจะต้องมีกลโกงอะไรอีกแน่นอน!หลังจากมองด้วยตาทิพย์แล้ว เขาก็พบว่าที่แท้จงเหล่าซานได้ซ่อนไพ่เอาไว้ในมือนั่นเอง!แล้วก็ยื่นแค่เสื้อผ้าของตัวเองมาให้เขา!นี่มันเป็นการใส่ร้ายป้ายสีอย่างเห็นได้ชัด!และหลินเฟยก็ใช้วิธีหนามยอกต้องเอาหนามบ่งทันที เขาแสร้งทำเป็นมอบเสื้อผ้าของเขาไปให้!"เหอะๆ ให้ฉันตรวจสอบสิว่า ใครกันแน่ที่ซ่อนไพ่เอาไว้!"เมื่อเห็นว่าหลินเฟยหลงกล เขาก็พูดกับตัวเองว่า : ไอ้หนุ่ม แค่ลูกไม้ตื้นๆ แบบนี้ ยังคิดจะต่อสู้กับฉันงั้นเหรอ?ช่างอ่อนหัดเสียจริงๆ!แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ก่อนที่หลินเฟยจะได้สัมผัสไปโดนเสื้อผ้าของเขาทันใดนั้น หลินเฟยก็คว้าลูกเต๋าที่วางอยู่บนโต๊ะ ดีดนิ้วออกไปราวกับกระสุนปืน โดยพุ่งไปโดนข้อมือของจงเหล่าซานเข้าอย่างจัง!"อ๊าก…"และในเวลานี้ มือของจงเหล่าซานก็คลายออกอย่างควบคุมไม่ได้ และมันก็ชาอย่างรุนแรงไปหมดและฝ่ามือที่ซ่อนไพ่เอ

"โอ๊ย ช่างเสียงดังดีจริงๆ""แกคิดว่าแค่พวกลูกกระจ๊อกพวกนี้ จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้?"หลินเฟยไม่แปลกใจเลยที่จงเหล่าซานกลับคำแบบนี้ ตรงกันข้าม เขากลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เยาะเย้ยออกมาแทน"แกคิดว่าแค่เด็กตัวกะเปี๊ยกอย่างแก และก็ผู้หญิงสองคนนี้ ก็คิดที่จะพลิกสถานการณ์ภายใต้ฝ่ามือของฉันจงเหล่าซานได้?"มือของจงเหล่าซานค่อยๆ กลับมามีความรู้สึก เขาจ้องเขม็งมาที่หลินเฟยอย่างโหดเหี้ยมพร้อมกับพูดออกมา"เจ้านายครับ ให้ผมจัดการไอ้เด็กคนนี้ก่อนนะครับ!""หากผมจัดการมันไม่ได้ ไม่ต้องให้เจ้านายลงมือ ผมก็จะจัดการมือและเท้าของตัวเองซะเลย!"ไม่รู้ว่าต้าจวินได้หยิบมีดคมๆ ออกมาจากมือตอนไหน และเขาก็กระโดดเข้าไปร้องขอชีวิตกับจงเหล่าซานทันที"เหอะๆ ดี งั้นแกก็ไปสิ"จงเหล่าซานพยักหน้าเห็นด้วยต้าจวินไม่เพียงแต่เป็นลูกน้องที่มีทักษะกลโกงที่ดีเท่านั้น แต่เขายังเป็นนักเลงหัวรุนแรงอีกต่างหาก โดยคนที่ติดหนี้พนันและไม่ใช้คืนมาไม่ได้ หากต้าจวินออกหน้าก็จะทวงคืนมาได้อย่างแน่นอน"ขอบคุณครับเจ้านาย!"เมื่อเห็นว่าจงเหล่าซานเห็นด้วย ต้าจวินก็กระชับมีดในมือพร้อมกับหัวเราะอย่างเหี้ยมโหดออกมา และกระโจนเข้าใส่หลิน

"ผู้หญิงคนนี้เป็นคนกันแน่ แม้กระทั่งเจ้านายของเราก็ไม่อยู่ในสายตา?"เมื่อเห็นออร่าของเหลิ่งหนิงซวงแข็งแกร่งแค่ไหน ลูกน้องของจงเหล่าซานก็ยิ่งไม่มั่นใจเข้าไปใหญ่"หลินเฟย เธอคือ..."เมื่อเห็นว่ามีสาวสวยออกมารับหน้าปกป้องให้หลินเฟยแบบนี้ จ้าวลู่ลู่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเปรี้ยวจี๊ดในใจขึ้นมา"เพื่อนคนหนึ่งน่ะ ผมเคยช่วยชีวิตพ่อของเธอเอาไว้ คุณอย่าคิดมากเลย พวกเราไม่มีอะไรกันหรอกนะ"หลินเฟยรีบอธิบายออกมาทันที"แบบนี้นี่เอง แต่เธอดูเก่งมากเลยนะ..."จ้าวลู่ลู่รู้สึกโล่งใจมากยิ่งขึ้นแต่ทว่า เมื่อเห็นท่าทางของเหลิ่งหนิงซวงที่ดูดีและสง่างามเช่นนี้ เธอก็แอบรู้สึกอิจฉาและชื่นชมอย่างเสียไม่ได้ในช่วงเวลานี้จงเหล่าซานก็ได้ถือปืนและเดินออกจากห้องโถงด้านในมาพอดี โดยเสียงของเหลิ่งหนิงซวงเมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาก็ได้ยินแล้วด้วยเช่นกันและเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธขึ้นมาเรื่อยๆ!ยังไงเสียจงเหล่าซานก็ถือว่าเป็นบอสใหญ่ใต้ดินที่แข็งแกร่งมาตลอดหลายปี และวันนี้เขาจะให้ใครมาเหยียบย่ำตัวเองถึงที่ได้อย่างไร?ซึ่งจะให้เขาอดทนต่อไปได้อย่างไรกัน เขาชี้ปืนไปที่หลินเฟยและเหลิ่งหนิงซวงทันทีพร้อมกับเยาะเย้