Semua Bab แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Bab 131 - Bab 140

"อะไรนะ? หลายล้าน!""โอ้มายก๊อต! รถคันนี้แพงขนาดนี้เลยเหรอ?""พวกเรารีบถอยห่างออกมาหน่อยเถอะ อย่าไปโดนรถของใครเขาได้!""ขายฉันไปแล้ว ยังไม่มีปัญหาซื้อเลยนะ!"เมื่อจางอวี้หลานได้ยินราคา เธอก็รีบถอยออกไปทันที!"ใช่ รีบถอยห่างๆ หน่อยจะดีกว่า!""แม่งเอ๊ย คนรวยเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? จางซินเยว่ขับเมอร์เซเดส เบนซ์ มายบัคคันนั้นก็ถือว่าเลิศแล้ว!""แต่วันนี้กลับเห็นอีกคันแล้วหรือนี่!""นี่มันรถของใครกัน? มาจอดหน้าประตูบ้านของพวกเราทำไมกัน?"จ้าวฟู่กุ้ยกลืนน้ำลายด้วยความอิจฉาและถอยไปสองสามก้าว!และเขาก็ไม่เคยคิดว่า รถยนต์คนนี้จะเป็นของญาติเขาไปได้!เพราะไม่มีญาติคนไหนของเขาสามารถซื้อรถคนนี้ได้เลยสักคน!ซึ่งในเวลานี้หลินเฟยก็เปิดประตูและลงจากรถ"พ่อผู้ใหญ่ พี่ลู่ลู่อยู่บ้านไหมครับ?""อุ๊ย โอ้มายก๊อต!""นี่หลินเฟยไม่ใช่เหรอ? รถคันนี้เป็นของคุณเหรอ!"ตอนนี้หลินเฟยได้เปลี่ยนการแต่งตัวเสียใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาดูหล่อเหลาแบบสุดๆ และเมื่อยืนอยู่ข้างรถหรู เขาก็ดูเหมือนคุณชายที่ร่ำรวยอย่างไงอย่างงั้น!จางอวี้หลานชะงักไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะจำได้ว่านี่คือหลินเฟย!ต่อจากนั้นเธอก็ร

"คุณอาเล็กของคุณอยู่ในห้องน่ะ คุณมีเรื่องอะไรจะบอกพวกเรางั้นเหรอ?"พานเสี่ยวเหลียนถามอย่างสงสัย"เดี๋ยวคุณก็จะได้รู้แล้วล่ะ"หลินเฟยเลิกคิ้วและยิ้มพานเสี่ยวเหลียนเริ่มยอมจำนนต่อหลินเฟยมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าหลินเฟยจะสัมผัสส่วนไหนของเธอ เธอก็ไม่ได้ห้ามเลยแม้แต่น้อย"พี่สะใภ้ครับ พวกเราเข้าไปในบ้านกันก่อนเถอะนะ"หลังจากเข้าไปในบ้านแล้วก็พบว่าถังรั่วเสวี่ยกำลังเอนกายอยู่บนเตียงอย่างง่วงๆ อาหารบนโต๊ะยังคงอุ่นๆ อยู่ เห็นได้ชัดว่าเธอรอหลินเฟยกลับมา และยังไม่ได้ทานข้าวเมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว ถังรั่วเสวี่ยก็ตื่นขึ้นทันที "เสี่ยวเฟยกลับมาแล้วเหรอ?"เมื่อเห็นท่าทางที่ร้อนใจของเธอ หลินเฟยก็รู้สึกไม่ค่อยจะสบายใจเท่าไหร่เขาไปใช้ชีวิตลั้นลาอยู่ด้านนอก แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ถังรั่วเสวี่ยจะยังอยู่ที่บ้านและกำลังรอเขาอย่างใจจดใจจ่ออยู่แบบนี้ได้"ใช่ครับอาเล็ก อาหิวไหมครับ เรามากินข้าวกันเถอะนะ? ""ผมมีเรื่องที่จะบอกให้อาเล็กทราบอยู่พอดี"หลินเฟยประคองถังรั่วเสวี่ยมานั่งที่โต๊ะอาหาร พร้อมกับนำจานและตะเกียบมาให้เธอ"มีอะไรหรือเปล่า?" ถังรั่วเสวี่ยถามอย่างสงสัย"คือว่า…"หลินเฟยไม่รู้จะพูด

เมื่อความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้าแบบนี้ พวกเขาไม่เชื่อก็คงไม่ได้โดยเฉพาะหลิวเยี่ยนหรูที่เคยพูดเยาะเย้ยหลินเฟยว่าอยู่บ้านรัวและทรุดโทรมแบบนั้น ยิ่งทำให้เธอหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายมากยิ่งขึ้นคนมากมายขนาดนี้ กลับเป็นเพราะหลินเฟยได้หามาเพื่อสร้างวิลล่า มันช่างตบหน้าที่แก่ๆ ของเธออย่างหนักหน่วงจริงๆ!ใบหน้าของหูเหล่าซานแดงก่ำมากขึ้นเรื่อยๆ และก็คงไม่ต้องพูดถึงความรู้สึกแต่อย่างใด!และเมื่อเห็นหลินเฟยสร้างวิลล่าแบบนี้ เขาก็รู้สึกทรมานมากกว่าการนอนในรังหมาของตัวเองเสียอีก!"หลินเฟยเป็นคนที่พาคนกลุ่มนี้มาหรือนี่!"สำหรับชาวบ้านคนอื่นๆ วิธีที่พวกเขามองหลินเฟยเปลี่ยนไปทันที!และต่างก็วิพากษ์วิจารณ์และคาดเดากันไปต่างๆ นานาว่า หลินเฟยไปเอาเงินมากมายขนาดนี้ ถึงขั้นกับสร้างวิลล่าได้เชียวเหรอ!ต่อให้จะเป็นชนบท หากต้องการสร้างวิลล่าแล้วละก็ อย่างน้อยจะต้องมีเงินล้านหรือหลายสิบล้านเป็นอย่างต่ำ!"เอ่อ พวกคุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?""เจ้าเด็กนี่เพิ่งจะเปิดคลินิกโทรมๆ เองนะ เขาไม่มีเงินที่จะมาสร้างวิลล่าได้หรอก!"หลิวเยี่ยนหรูที่ใบหน้าแดงก่ำก้าวไปหาหลิ่วจือจิน และถามอย่างเยาะเย้ยออกมา"ใช่ พวกค

"ฮือฮือ...หลินเฟย คุณดีกับฉันเหลือเกิน..."จ้าวลู่ลู่ยิ่งร้องไห้น้ำตานองหน้า และพบที่ระบายความคับข้องใจเหล่านั้นออกมา"เอ่อ... ลู่ลู่ พ่อและแม่สำนึกผิดแล้วนะ ลูกอย่าร้องไห้อีกเลยนะ""ในเมื่อเป็นความเข้าใจผิด งั้นลูกก็อยู่ช่วยเสี่ยวเฟยเถอะนะ""พ่อกับแม่จะกลับไปก่อนล่ะ"จางอวี้หลานและจ้าวฟู่กุ้ยรู้สึกโล่งใจ เมื่อเห็นว่าหลินเฟยห่วงใยลูกสาวของพวกเขามากแม้ว่าจะถูกหลินเฟยต่อว่าไปยกใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ขุ่นเคือง หรือไม่พอใจเลยแม้แต่น้อยหลังจากพูดประโยคนี้จบ พวกเขาก็วางของขวัญและเดินออกจากคลินิกไปทันที"อย่าร้องไปเลยนะพี่ลู่ลู่ ตาบวมแล้วจะไม่สวยเอาได้นะ"หลินเฟยรีบหยิบกระดาษทิชชูออกมาจากกระเป๋าแล้วเช็ดน้ำตาให้กับจ้าวลู่ลู่"อืม ฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้วหลินเฟย ฉันจะกลายเป็นคนขี้เหร่ไปไม่ได้ เดี๋ยวคุณจะไม่ชอบฉันเอาได้"จ้าวลู่ลู่ยังคงเช็ดน้ำตาอย่างเนื้อน้อยต่ำใจอยู่"พูดเพ้อเจ้ออะไรน่ะ ต่อให้คุณจะขี้เหร่แค่ไหน ผมก็ยังชอบคุณอยู่ดีนะ"หลินเฟยปลอบโยนจ้าวลู่ลู่อยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็หาเก้าอี้มาให้เธอนั่งอยู่ข้างๆ ตัวเองในคลินิก พานเสี่ยวเหลียนยังคงหลับอยู่ถังรั่วเสวี่ยยังคงรู้สึกไม่

เห็นได้ชัดว่าจางซินเยว่คิดไม่ถึงเลยว่า เกาโหย่วฉายจะยังจำเรื่องที่เขาตามเธอไปที่ชนบทได้โดยที่เกาอู่เฟิงยังรู้เรื่องนี้อีกต่างหาก และในเวลานี้ เขาก็เปิดปากถามออกมาอีกด้วย!จางซินเยว่รู้สึกเหมือนหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะไปสองจังหวะ!เป็นไปได้ไหมว่า เกาอู่เฟิงจะรู้ความจริงแล้ว?จากซินเยว่คิดทบทวนอยู่ในใจ ไม่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!เพราะหากเกาอู่เฟิงรู้เรื่องนี้แล้วละก็ เขาจะไม่กดดันถามเธออย่างแน่นอน!บางทีเกาอู่เฟิงอาจเพิ่งได้ยินเรื่องนี้จากคนอื่นมาก็เป็นไปได้!เกือบจะทันที จางซินเยว่ได้บังคับให้ตัวเองสงบลง และให้ตัวเองดูไม่ประหม่าขนาดนั้น พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "ตอนนั้นหนูไปที่ชนบทเพียงคนเดียวนะคะ""แม้ว่าตอนนั้นเกาโหย่วฉายจะอยากลงไปชนบทกับหนูมาก แต่หลังจากนั้นก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา และเขาก็ลงจากรถไปทันที""หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่า สองวันก่อนเกิดอะไรขึ้นกับเกาโหย่วฉายกันแน่""หือ? รับสายโทรศัพท์อย่างนั้นเหรอ ใครโทรมา?""ลงจากรถตรงไหน ลงไปกี่โมง?"เกาอู่เฟิงไม่รู้จริงๆ อีกอย่างเขาก็ฟังจากคนอื่นมาด้วยเช่นกันว่าจางโหย่วฉายและจางซินเยว่ลงไปชนบทพร้อมกันแต่อย่างไรก็ตาม เขาเห็นว่าท่า