บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 111 - บทที่ 120

เมื่อได้ยินคำพูดของเหลิ่งหนิงซวง หลินเฟยก็ตกตะลึงไปด้วยเช่นกันนายกเทศมนตรีมีหน้าที่ดูแลหมู่บ้าน เมือง และแม้แต่ส่วนสำคัญของเมืองที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดและจ้าวฟู่กุ้ยที่เป็นผู้ใหญ่บ้านคนนั้นก็เทียบไม่ได้แต่อย่างใดสำหรับหลินเฟย ซึ่งเป็นคนธรรมดาสามัญ สถานะของนายกเทศมนตรีนั้นอยู่ไกลเกินเอื้อมจริงๆหลินเฟยคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า เหลิ่งหนิงซวงที่เป็นถึงลูกสาวของนายกเทศมนตรีจะมาคุกเข่าขอร้องเขาแบบนี้ได้"คุณครับ คุณเป็นถึงคุณหนูผู้สูงศักดิ์ แล้วจะมาคุกเข่าให้กับคนบ้านนอกอย่างผมได้อย่างไรกัน?""คุณลุกขึ้นเถอะนะ!"เมื่อเห็นเหลิ่งหนิงซวงได้คุกเข่าให้กับหลินเฟย อาฝูก็หวาดกลัวเอาเสียมากๆ จนต้องรีบเข้ามาดึงเธอให้ลุกขึ้นทันที"เขาสามารถช่วยชีวิตพ่อของฉันได้ ฉันสมควรที่จะต้องคุกเข่าให้กับเขานะ""หรือว่าการเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรีจะสามารถอยู่เหนือคนอื่น และมองไม่เห็นหัวใครอย่างนั้นเหรอ?""ต่อให้วันนี้หมอเทวดาจะไม่ไปตรวจรักษาให้ฉัน การคุกเข่านี้ก็ถือว่าเป็นการขอโทษ และมันก็ไม่ได้น่าอับอายอะไรด้วย"เหลิ่งหนิงซวงถามกลับ และพูดอย่างมีหลักคุณธรรมอาฝูถูกต่อว่า และพูดไม่ออกอยู่เป็นเวลานาน"คุ

หลังจากที่โจวเหวินฉิงพูดจบประโยคนี้แล้ว จู่ๆ ห้องโถงก็เงียบไปในทันทีสีหน้าของทุกคนดูไม่ค่อยจะสู้ดีนักและแน่นอนว่า รวมไปถึงหลินเฟยด้วย"พี่สาวท่านนี้ ขอถามคุณหน่อยนะว่า การที่คุณมาพูดว่าผมไม่ใช่หมอและจะทำให้คนไข้ตาย คุณมีหลักฐานอะไรอย่างนั้นเหรอ?"ผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้หน้าตาดีใช้ได้ แต่หากเธอได้สาดสิ่งสกปรกมาที่เขาตลอดเวลาแบบนี้ หลินเฟยก็ทนไม่ไหวหรอกนะเขาจึงรีบเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มกึ่งๆ แล้วถามขึ้นมา"ไอ้คนบ้านนอก เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ?"โจวเหวินฉิงไม่ได้ตั้งใจจะตอบ แต่กลับตะโกนเสียงดังออกมาแทนเพราะคำว่าพี่สาวนั้น มันดูเชยและล้าสมัยเอาเสียมากๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีใครมาเรียกเธอแบบนี้ได้!"คุณอายุมากกว่าผมจะครึ่งรอบแล้ว ผมเรียกคุณว่าพี่สาว มันจะมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?""หรือจะให้ผมเรียกคุณว่าคุณป้าแทน?"หลินเฟยเกาใบหู และจงใจพูดเกินจริงออกมา"นายรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร? นายกล้าปั่นหัวฉันอย่างนั้นเหรอ น่ากลัวว่านายคงสำคัญตัวผิดไปแล้วใช่ไหม!"โจวเหวินฉิงตัวสั่นด้วยความโกรธ และคำพูดของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำเสียงคุกคาม!"ผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร"หลินเฟยพูดอย่างใจเย

เมื่อมองเห็นท่าทางที่โกรธเกรี้ยวแบบนี้ของเหลิ่งชิงซงแล้ว เขาคงไม่ปล่อยโจวเหวินฉิงไปง่ายๆ อย่างแน่นอนทุกคนที่อยู่ในห้อง รวมถึงเหลิ่งหนิงซวงด้วย พวกเขากำลังมองไปที่โจวเหวินฉิงด้วยใบหน้าที่เย็นชา และกำลังรอให้โจวเหวินฉิงได้อธิบาย!"ที่รัก เมื่อกี้ฉันพูดผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์กับใครที่ไหนเลยนะ มีคนกำลังคิดที่จะใส่ร้ายฉัน!""คุณเชื่อฉันสักครั้งนะ ฉันไม่ได้หลอกคุณจริงๆ!"ในตอนนี้ โจวเหวินฉิงก็ตระหนกได้ว่าตัวเองพูดผิดไปเช่นกัน และก็รีบอธิบายทันที!เหลิ่งชิงซงโกรธจัดจนหน้าดำหน้าแดง "คุณคิดว่าผมยังจะเชื่อในคำโกหกของคุณอีกงั้นเหรอ?""คุณไปนอนรอให้เขาสอบปากคำในคุกเถอะ!""เมื่อผมตรวจสอบเจออะไร ผมจะให้คุณชดใช้อย่างสาสม!"จากนั้นเหลิ่งชิงซงก็เรียกลูกน้องให้เข้ามาพอตัวโจวเหวินฉิงและเด็กผู้ชายตัวน้อยคนนั้นออกไปทันที!โจวเหวินฉิงพยายามดิ้นรนจนกางเกงหลุดออกมาแล้วก่อนหน้านี้ตอนที่เธอดูถูกดูแคลนหลินเฟยได้หยิ่งผยองแค่ไหน ตอนนี้เธอก็ทรมานและตกอยู่ในสภาพอเนจอนาถใจไปมากกว่านั้นเมื่อหลินเฟยเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ก็ถือว่าได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่คุกรุ่นออกมาแล้ว"ทำให้หมอเทวดาต้องหัวเราะเยา

เมื่อเห็นการเสนอตัวและดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรงของพานเสี่ยวเหลียน หลินเฟยก็รู้สึกล่องลอยขึ้นมาทันที"พี่สะใภ้ ผมก็จะฝังเข็มให้คุณอีกหน่อยดีกว่านะ"ปากของหลินเฟยเริ่มแห้ง จากนั้นเขาก็เริ่มฝังเข็มแบบแปลกๆ ลงไปที่ตัวของพานเสี่ยวเหลียนไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ แต่หลินเฟยรู้สึกว่าช่วงนี้พานเสี่ยวเหลียนจะมีความต้องการที่มากยิ่งขึ้น นี่อาจจะเหมือนกับการทำการเกษตรก็เป็นไปได้ ขอแค่ขุดดินให้ดีและรดน้ำมากขึ้น พื้นดินก็จะอุดมสมบูรณ์มากขึ้นเป็นธรรมดา"เสี่ยวเฟย รีบมานวดให้อาเล็กเร็วๆ เข้า"ขณะที่หลินเฟยและพานเสี่ยวเหลียนกำลังฝังเข็มกันอยู่อย่างขะมักเขม้นนั้น ถังรั่วเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างๆ ก็ได้พูดขึ้นมา"อาเล็กอย่าเพิ่งร้อนใจไปเลยนะครับ ขอผมทำทีละคนนะ!"เมื่อเห็นสาวงามทั้งสองคน หลินเฟยก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาแทบอยากจะมีมืองอกขึ้นมาอีกสองสามข้าง และมีวิธีโคลนนิ่งตัวเองออกมาเสียจริงๆ เพราะแบบนี้เขาก็จะได้ทั้งสองทางแล้วแถมเตียงนอนที่บ้านก็เล็กไปหน่อยแล้ววิธีการหลายวิธีที่หลินเฟยคิดนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่จะนำมาใช้มันจึงทำให้หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงห

ในไม่ช้า หลินเฟยก็ได้สลัดความคิดที่ลามกของตัวเองออกไปจนกระทั่งถึงตอนนี้ เขาและซูเฉี่ยนเสวี่ยเพิ่งจะพบกันแค่สองครั้งเท่านั้น หากเขาไม่มีความสามารถในการมองทะลุหยกดิบด้วยญาณทิพย์ได้อีกฝ่ายจะสามารถยกย่องเขาได้อย่างไร?ความคิดที่เธอสวมเสื้อผ้านุ่งน้อยห่มน้อยให้เขาเห็นนั้น จะต้องเป็นเพราะเขาหมกมุ่นเรื่องของผู้หญิงเกินไปอย่างแน่นอนหลินเฟยเตือนตัวเองเงียบๆ ในใจว่า ไม่ใช่ว่าเห็นผู้สาวที่หน้าตาสวยสักหน่อย เขาก็คิดที่จะนอนกับเธอแบบนั้นได้เว้นเสียแต่เขาจะหักห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่!ด้วยความคิดนี้ หลินเฟยจึงเปิดประตูและเดินเข้าไปในรถ"เอ๋……"การกระทำดังกล่าว ทำให้ซูเฉี่ยนเสวี่ยประหลาดใจเอาเสียมากๆเมื่อครู่นี้ผู้ชายคนนี้ยังจ้องมองเธออย่างเลิ่กลั่กอยู่เลย แต่แล้วจู่ๆ ทำไมตอนนี้ถึงได้เข้ามานั่งในรถอย่างสุภาพบุรุษแบบนี้ได้ล่ะ?หรือว่าเขาจะไม่ชอบในตัวเธอ?ซูเฉี่ยนเสวี่ยไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด ไม่ว่ารูปร่างหรือหน้าตาของเธอ สามารถถือได้ว่าอยู่ในระดับแถวหน้าได้เลยทีเดียวในบางครั้งซูเฉี่ยนเสวี่ยก็จะมองกระจกขณะที่ตัวเองกำลังเปลือยเปล่า และอดไม่ได้ที่จะชื่นชมตัวเองไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบเธอที่เ