LOGINShare
บทที่ 113
Last Updated:
2024-03-21 17:00:00Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 114
หลังจากที่โจวเหวินฉิงพูดจบประโยคนี้แล้ว จู่ๆ ห้องโถงก็เงียบไปในทันทีสีหน้าของทุกคนดูไม่ค่อยจะสู้ดีนักและแน่นอนว่า รวมไปถึงหลินเฟยด้วย"พี่สาวท่านนี้ ขอถามคุณหน่อยนะว่า การที่คุณมาพูดว่าผมไม่ใช่หมอและจะทำให้คนไข้ตาย คุณมีหลักฐานอะไรอย่างนั้นเหรอ?"ผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้หน้าตาดีใช้ได้ แต่หากเธอได้สาดสิ่งสกปรกมาที่เขาตลอดเวลาแบบนี้ หลินเฟยก็ทนไม่ไหวหรอกนะเขาจึงรีบเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มกึ่งๆ แล้วถามขึ้นมา"ไอ้คนบ้านนอก เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าอะไรนะ?"โจวเหวินฉิงไม่ได้ตั้งใจจะตอบ แต่กลับตะโกนเสียงดังออกมาแทนเพราะคำว่าพี่สาวนั้น มันดูเชยและล้าสมัยเอาเสียมากๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีใครมาเรียกเธอแบบนี้ได้!"คุณอายุมากกว่าผมจะครึ่งรอบแล้ว ผมเรียกคุณว่าพี่สาว มันจะมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?""หรือจะให้ผมเรียกคุณว่าคุณป้าแทน?"หลินเฟยเกาใบหู และจงใจพูดเกินจริงออกมา"นายรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร? นายกล้าปั่นหัวฉันอย่างนั้นเหรอ น่ากลัวว่านายคงสำคัญตัวผิดไปแล้วใช่ไหม!"โจวเหวินฉิงตัวสั่นด้วยความโกรธ และคำพูดของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำเสียงคุกคาม!"ผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร"หลินเฟยพูดอย่างใจเย
Last Updated : 2024-03-21แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 115
โจวเหวินฉิงไม่เชื่อว่าหลินเฟยจะเก่งกาจได้ขนาดนี้แต่เธอมีความผิดอยู่ในใจ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เธอก็ไม่ยอมให้หลินเฟยทำการตรวจสอบอย่างแน่นอน"คุณไม่กล้างั้นเหรอ?"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ และรีบก้าวเข้าไปหาโจวเหวินฉิงทันที ก่อนที่เธอจะตอบสนองกลับมาได้ เข็มนั้นก็ได้แทงไปที่จุดฝังเข็มที่บริเวณศีรษะแล้วทันใดนั้น โจวเหวินฉิงก็อยู่ในสถานที่เหมือนหุ่นเชิดเหลิ่งชิงซงเดือดดาลเป็นอย่างมาก เพราะเขาคิดว่าหลินเฟยได้ฝังเข็มจนโจวเหวินฉิงได้กลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปแล้ว!และเขาก็ได้ตะคอกใส่เหลิ่งหนิงซวงอย่างบ้าคลั่งทันที"นังสารเลว ดูสิว่าเธอเอาเรื่องไร้สาระอะไรเข้ามาในบ้าน!""เธอรีบจับตัวมันส่งเข้าคุกเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นแล้ว ฉันจะคิดว่าไม่มีลูกสาวอย่างเธออยู่!""ท่านนายกเทศมนตรีเหลิ่งครับ ท่านให้เวลาผมอีกสักครู่ได้หรือเปล่าครับ?"หลินเฟยดูสงบจากนั้นเขาก็ถามโจวเหวินฉิงขึ้นมา โดยไม่รอคำตอบจากเหลิ่งชิงซงแต่อย่างใด"บอกมาสิ คุณไปแอบกินขโมยกินข้างนอกหรือเปล่า?"โจวเหวินฉิงตอบอย่างทื่อออกมาว่า "ฉันแอบกินจริงๆ มีเวลาฉันก็จะออกไปตลอด""คนหนึ่งเป็นโค้ชของยิม และอีกคนเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่หน้
Last Updated : 2024-03-21แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 116
เมื่อมองเห็นท่าทางที่โกรธเกรี้ยวแบบนี้ของเหลิ่งชิงซงแล้ว เขาคงไม่ปล่อยโจวเหวินฉิงไปง่ายๆ อย่างแน่นอนทุกคนที่อยู่ในห้อง รวมถึงเหลิ่งหนิงซวงด้วย พวกเขากำลังมองไปที่โจวเหวินฉิงด้วยใบหน้าที่เย็นชา และกำลังรอให้โจวเหวินฉิงได้อธิบาย!"ที่รัก เมื่อกี้ฉันพูดผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์กับใครที่ไหนเลยนะ มีคนกำลังคิดที่จะใส่ร้ายฉัน!""คุณเชื่อฉันสักครั้งนะ ฉันไม่ได้หลอกคุณจริงๆ!"ในตอนนี้ โจวเหวินฉิงก็ตระหนกได้ว่าตัวเองพูดผิดไปเช่นกัน และก็รีบอธิบายทันที!เหลิ่งชิงซงโกรธจัดจนหน้าดำหน้าแดง "คุณคิดว่าผมยังจะเชื่อในคำโกหกของคุณอีกงั้นเหรอ?""คุณไปนอนรอให้เขาสอบปากคำในคุกเถอะ!""เมื่อผมตรวจสอบเจออะไร ผมจะให้คุณชดใช้อย่างสาสม!"จากนั้นเหลิ่งชิงซงก็เรียกลูกน้องให้เข้ามาพอตัวโจวเหวินฉิงและเด็กผู้ชายตัวน้อยคนนั้นออกไปทันที!โจวเหวินฉิงพยายามดิ้นรนจนกางเกงหลุดออกมาแล้วก่อนหน้านี้ตอนที่เธอดูถูกดูแคลนหลินเฟยได้หยิ่งผยองแค่ไหน ตอนนี้เธอก็ทรมานและตกอยู่ในสภาพอเนจอนาถใจไปมากกว่านั้นเมื่อหลินเฟยเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ก็ถือว่าได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่คุกรุ่นออกมาแล้ว"ทำให้หมอเทวดาต้องหัวเราะเยา
Last Updated : 2024-03-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 117
"คุณดูให้ดีนะ เข็มเล่มนี้ควรที่จะฝังลงตรงตำแหน่งนี้""ตำแหน่งลงเข็มถัดไปคือตรงนี้ และก็นี่..."ขณะที่หลินเฟยทำการฝังเข็มเหลิ่งชิงซง เขาก็ได้บอกมู่ชิงชิงไปด้วยว่าต้องลงเข็มอย่างไรในตอนแรก มู่ชิงชิงคิดว่าหลินเฟยจงใจทำให้เธออับอายแต่ในขณะที่หลินเฟยฝังเข็มนั้น มู่ชิงชิงก็รู้สึกได้เปิดโลกทัศน์ขึ้นมาใหม่อย่างแปลกประหลาด"ยังมีวิธีการลงเข็มแบบนี้หรือนี่...""หลักการมันคืออะไรกันแน่?"เธอไม่เคยเห็นหรือได้ยินเกี่ยวกับเทคนิคการฝังเข็มที่หลินเฟยใช้มาก่อนเลย แต่ในขณะที่เขาลงเข็มไปทีละเล่มๆ นั้นสีหน้าและท่าทางของการดำรงอยู่ของเหลิ่งชิงซงฟื้นกลับมาอย่างรวดเร็วอย่างเห็นได้ชัด!สิ่งนี้ทำให้ดวงตาของมู่ชิงชิงมีความซับซ้อน เมื่อเธอมองไปที่หลินเฟยอีกครั้ง!"เอาล่ะ หลังจากนี้อีกสองวันค่อยมาฝังเข็มอีกครั้ง อาการป่วยของท่านนายกเทศมนตรีเกือบจะหายดีแล้วล่ะ"หลังจากที่เข็มเงินลงหมดแล้ว หลินเฟยก็ปัดมือเบาๆ และพูดกับเหลิ่งหนิงซวงว่า"คุณเหลิ่งครับ รบกวนช่วยหาคนไปส่งผมสักหน่อยนะครับ""นี่ก็เวลาทุ่มสองทุ่มแล้ว ผมต้องกลับไปพักผ่อนแล้วนะครับ"เมื่อเห็นว่าเหลิ่งชิงซงฟื้นตัวแล้ว เหลิ่งหนิงซวงก็รู้สึกโล
Last Updated : 2024-03-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 118
เมื่อเห็นการเสนอตัวและดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ร้อนแรงของพานเสี่ยวเหลียน หลินเฟยก็รู้สึกล่องลอยขึ้นมาทันที"พี่สะใภ้ ผมก็จะฝังเข็มให้คุณอีกหน่อยดีกว่านะ"ปากของหลินเฟยเริ่มแห้ง จากนั้นเขาก็เริ่มฝังเข็มแบบแปลกๆ ลงไปที่ตัวของพานเสี่ยวเหลียนไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ แต่หลินเฟยรู้สึกว่าช่วงนี้พานเสี่ยวเหลียนจะมีความต้องการที่มากยิ่งขึ้น นี่อาจจะเหมือนกับการทำการเกษตรก็เป็นไปได้ ขอแค่ขุดดินให้ดีและรดน้ำมากขึ้น พื้นดินก็จะอุดมสมบูรณ์มากขึ้นเป็นธรรมดา"เสี่ยวเฟย รีบมานวดให้อาเล็กเร็วๆ เข้า"ขณะที่หลินเฟยและพานเสี่ยวเหลียนกำลังฝังเข็มกันอยู่อย่างขะมักเขม้นนั้น ถังรั่วเสวี่ยที่อยู่ด้านข้างๆ ก็ได้พูดขึ้นมา"อาเล็กอย่าเพิ่งร้อนใจไปเลยนะครับ ขอผมทำทีละคนนะ!"เมื่อเห็นสาวงามทั้งสองคน หลินเฟยก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาแทบอยากจะมีมืองอกขึ้นมาอีกสองสามข้าง และมีวิธีโคลนนิ่งตัวเองออกมาเสียจริงๆ เพราะแบบนี้เขาก็จะได้ทั้งสองทางแล้วแถมเตียงนอนที่บ้านก็เล็กไปหน่อยแล้ววิธีการหลายวิธีที่หลินเฟยคิดนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่จะนำมาใช้มันจึงทำให้หลินเฟยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงห
Last Updated : 2024-03-22แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 119
ผู้หญิงสองคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำให้หลินเฟยอารมณ์ดีขึ้นมาแต่หลินเฟยรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมากในตอนนี้ "อาเล็ก พี่สะใภ้ครับ ขอบคุณพวกคุณมากนะที่ดีกับผมขนาดนี้""วันนี้ดึกแล้ว เราพักผ่อนกันเถอะ""พรุ่งนี้ผมต้องไปทำธุระในเมืองสักหน่อย"หลังจากพูดจบ หลินเฟยก็นอนอยู่บนเตียง โดยน้ำตาไหลออกมาไม่หยุดนี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งถังรั่วเสวี่ยและพานเสี่ยวเหลียนได้เห็นหลินเฟยเศร้าขนาดนี้ จนทำให้พวกเธอหลับไม่ลงเลยทีเดียวผู้หญิงสองคนไม่ได้พูดอะไรอีก พวกเธอนอนกอดหลินเฟยเอาไว้แน่น และอยู่ข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ"เสี่ยวเฟย อย่าคิดมากไปเลยนะ หลับให้สบายเถอะ รอให้เธอหายดีแล้ว คำพูดของอาเล็กยังเชื่อได้เสมอ"ถังรั่วเสวี่ยปลอบโยนเบาๆและแน่นอนว่า พานเสี่ยวเหลียนไม่สามารถพูดเรื่องดังกล่าวอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมาได้แต่เธอจะใช้การปฏิบัติจริงเพื่อทำให้หลินเฟยมีความสุขแทน……ค่ำคืนผ่านไปอย่างรวดเร็วหลินเฟยรู้สึกดีขึ้นมาแล้ว และไม่ได้เศร้าโศกเหมือนเมื่อวานขนาดนั้นด้วย"อาเล็ก พี่สะใภ้เสี่ยวเหลียน วันนี้ผมจะไปทำธุระที่ในเมืองหน่อยนะครับ คลินิกจะไม่เปิด พวกคุณพักผ่อนเถอะนะครับ"หลินเฟยทักทายถังรั่วเส
Last Updated : 2024-03-23แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 120
ในไม่ช้า หลินเฟยก็ได้สลัดความคิดที่ลามกของตัวเองออกไปจนกระทั่งถึงตอนนี้ เขาและซูเฉี่ยนเสวี่ยเพิ่งจะพบกันแค่สองครั้งเท่านั้น หากเขาไม่มีความสามารถในการมองทะลุหยกดิบด้วยญาณทิพย์ได้อีกฝ่ายจะสามารถยกย่องเขาได้อย่างไร?ความคิดที่เธอสวมเสื้อผ้านุ่งน้อยห่มน้อยให้เขาเห็นนั้น จะต้องเป็นเพราะเขาหมกมุ่นเรื่องของผู้หญิงเกินไปอย่างแน่นอนหลินเฟยเตือนตัวเองเงียบๆ ในใจว่า ไม่ใช่ว่าเห็นผู้สาวที่หน้าตาสวยสักหน่อย เขาก็คิดที่จะนอนกับเธอแบบนั้นได้เว้นเสียแต่เขาจะหักห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่!ด้วยความคิดนี้ หลินเฟยจึงเปิดประตูและเดินเข้าไปในรถ"เอ๋……"การกระทำดังกล่าว ทำให้ซูเฉี่ยนเสวี่ยประหลาดใจเอาเสียมากๆเมื่อครู่นี้ผู้ชายคนนี้ยังจ้องมองเธออย่างเลิ่กลั่กอยู่เลย แต่แล้วจู่ๆ ทำไมตอนนี้ถึงได้เข้ามานั่งในรถอย่างสุภาพบุรุษแบบนี้ได้ล่ะ?หรือว่าเขาจะไม่ชอบในตัวเธอ?ซูเฉี่ยนเสวี่ยไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด ไม่ว่ารูปร่างหรือหน้าตาของเธอ สามารถถือได้ว่าอยู่ในระดับแถวหน้าได้เลยทีเดียวในบางครั้งซูเฉี่ยนเสวี่ยก็จะมองกระจกขณะที่ตัวเองกำลังเปลือยเปล่า และอดไม่ได้ที่จะชื่นชมตัวเองไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบเธอที่เ
Last Updated : 2024-03-23แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 121
“ฉันไม่ได้มาหานาย ฉันมาซื้อเสื้อผ้า”หลินเฟยมองดูเขาสวมชุดพนักงานของร้าน เดาได้ทันทีว่าเขาทำงานอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้าแห่งนี้คิดดูแล้วตอนนี้คงจะมีชีวิตได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก“เสื้อผ้าในนี้เอานายไปขายก็ยังไม่มีปัญญาซื้อเลย นายเนี่ยนะจะมาซื้อชุด?”เซี่ยหยวนเฮ่าสีหน้าท่าทางเหยียดหยาม จากนั้นก็นึกอะไรขึ้นได้ เธอขมวดคิ้วพูดขึ้น“พูดความจริงมาเถอะ อยากจะมาขอยืมเงินจากฉันใช่ไหม?”“ฉันบอกนายให้นะว่าไม่ได้ ครอบครัวฉันช่วงนี้จะซื้อบ้านใหม่ ฉันยังขาดแคลนเงินอยู่ ไม่มีเงินให้นาย”“นายรีบออกไปเถอะ”“นายคิดมากไปแล้ว ฉันมาซื้อเสื้อผ้าจริง ๆ และฉันก็ไม่จำเป็นต้องมายืมเงินนาย”หลินเฟยหัวเราะเบา ๆ พูดกับพนักงานอีกคน จากนั้นชี้ไปที่เสื้อคลุมสีดำตัวหนึ่งที่มูลค่าหกแสนห้าหมื่นบาทแล้วพูดขึ้น“รบกวนเอาเสื้อตัวนี้ลงมาให้ผมลองใส่หน่อย”“ได้ค่ะคุณผู้ชาย”นั่นเป็นพนักงานสาวคนหนึ่ง อายุยี่สิบต้น ๆ ท่าทางสวยสดงดงาม เมื่อได้ยินว่าหลินเฟยจะลองสวมเสื้อผ้าก็รีบเดินเข้ามาพูดอย่างสุภาพ“เดี๋ยวก่อน เสี่ยวซูเธอออกไปก่อน คนคนนี้คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน เขาไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าด้วยซ้ำ มาสร้างความวุ่นวาย”“เธอเอาเส
Last Updated : 2024-03-23
Latest chapter
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
