บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 1121 - บทที่ 1130

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งใบหน้า รู้สึกอับอายและฉุนเฉียวเป็นอย่างมากเธอรวบรวมความกล้าและก้าวเท้าไปยังทิศทางด้านหลังอีกครั้งและในครั้งนี้ เธอไม่ได้กลับไปยังตำแหน่งที่หลิ่วจือจินและคนอื่นๆ อยู่จริงๆ แต่เธอได้หลงทางเสียแล้ว"หรือผีจะหลอกฉันแล้วจริงๆ?""ตอนที่เข้ามาก็ยังดีๆ อยู่ แต่ทำไมออกไปไม่ได้แบบนี้!""ฉันต้องให้พี่สาวมารับฉันกลับไปแล้วล่ะ!"จ้าวเชี่ยนเชี่ยนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและคิดจะโทรหาเถ้าแก่เนี้ยร้านต้นกล้า"ปี้ม ปี้ม!"ทันใดนั้น แสงไฟที่เจิดจ้าก็ได้สาดส่องมาจากระยะไกล!เอี๊ยด เสียงเบรกที่ดังเสียดแทงแก้วหูได้ดังขึ้นมา จากนั้นเมอร์เซเดส เบนซ์ มายบัคคนหนึ่งก็ได้มาจอดตรงหน้าของจ้าวเชี่ยนเชี่ยน"คุณใช่น้องสาวเถ้าแก่เนี้ยร้านต้นกล้าหรือเปล่า?""ดึกดื่นแล้วไม่หลับไม่นอน วิ่งมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้"หลินเฟยเปิดประตูแล้วลงจากรถ เมื่อจำตัวตนของจ้าวเชี่ยนเชี่ยนได้ เขาก็ถามด้วยความสงสัยออกมาทันที"คุณคือ...คุณคือหลินเฟยใช่ไหม?""เยี่ยมไปเลย หลินเฟยคุณมาได้เวลาพอดี ฉันยังคิดว่าตัวเองถูกผีหลอกไปแล้วเสียอีก!""ฉันกลัวจังเลย คุณรีบพาฉั

หลิ่วจือจินหน้าแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่เม้มริมฝีปาก เธอก็มองไปที่หลินเฟยและพูดออกมา"หลินเฟย ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงฉัน แต่ฉันไม่ได้เหนื่อยอะไรเลย ทำจนถึงสว่างก็ไม่มีปัญหา""พรุ่งนี้คุณยังต้องกลับไปในตัวจังหวัดนะ รีบกลับไปพักผ่อนที่วิลล่าสักหน่อยจะดีกว่า""ฉันพาคนงานปลูกต้นกล้าอีกสักพัก ถ้าไม่ไหวจริงๆ ฉันจะแอบไปหาคุณก็แล้วกันนะ"เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ หลิ่วจือจินก็กระซิบเบาๆ ที่หูของหลินเฟยอีกครั้ง"ในช่วงสองสามวันที่คุณไม่อยู่ ซินเยว่และลู่หลีก็ไม่ได้กลับมาเหมือนกัน ส่วนเสี่ยวเหลียนกับเสี่ยวโหรวก็คิดถึงคุณแทบจะขาดใจแล้ว คุณรีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนพวกเธอเถอะนะ""พี่หลิ่ว หรือพี่ไม่คิดถึงผมบ้างเลย? ผมอยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อน เสร็จแล้วก็ค่อยไปหาพวกเธอก็ยังได้"หลินเฟยส่ายหน้าปฏิเสธ และพูดอย่างเด็ดขาดออกมา"งั้นฉันเชื่อฟังคุณก็ได้"แม้ว่าหลิ่วจือจินจะอายุมากกว่าถังรั่วเสวี่ยปีสองปีเธอจึงมีความเป็นผู้ใหญ่ที่ประสาไปเสียทุกเรื่อง แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้ยินคำพูดแบบนี้ของหลินเฟย...เธอก็ว่าง่ายเหมือนลูกแมวน้อย จากนั้นก็ซบไปที่อ้อมแขนของหลินเฟยในทันทีพร้อมกับพยักหน้าและพูดอย่างเคอะ

เมื่อออกจากหมู่บ้านเถาฮวา สติของจ้าวเชี่ยนเชี่ยนก็กลับมาชัดเจนมากยิ่งขึ้นและเธอที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะหลินเฟยออกมา"พูดมากจริงๆ คุณคิดว่าผมจะให้โอกาสคุณได้โทรแจ้งตำรวจจริงๆ งั้นเหรอ?"หลินเฟยเบรกรถเสียงดังเอี๊ยด จากนั้นก็กระชากจ้าวเชี่ยนเชี่ยนตรงเบาะหลังให้ลงมาจากรถข้างๆ มีอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่!และเมื่อเห็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ประกอบกับท่าทางที่ดูเย็นชาของหลินเฟยแบบนี้แล้ว จ้าวเชี่ยนเชี่ยนก็ตื่นกลัวขึ้นมาทันที!เธอถามหลินเฟยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า"คุณคิดจะทำอะไร? คุณจะฆ่าฉันไม่ได้นะ ฆ่าคนมันผิดกฎหมายนะ!""หยุดเดี๋ยวนี้นะ!""ฆ่าคุณ? ฝันไปเถอะ ผมฆ่าคุณก็กลัวว่ามือของตัวเองจะแปดเปื้อนเสียด้วยซ้ำ!"หลินเฟยหัวเราะอย่างไม่แยแส จากนั้นก็ควักเข็มเงินในกระเป๋าเสื้อออกมาจากนั้นเขาก็ใช้ทักษะการฝังเข็มเพื่อบังคับให้ความทรงจำของจ้าวเชี่ยนเชี่ยนในคืนนี้ลบเลือนไปในทันทีในไม่ช้า จ้าวเชี่ยนเชี่ยนก็จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปจนหมดสิ้นหลังจากที่หลินเฟยได้ดึงเข็มเงินออกมา อาศัยจังหวะที่เธอยังไม่ได้ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่เขาก็เหยียบคันเร่ง และขับกลับหมู่บ

เธอนอนอย่างเดียวดายอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ โดยที่มือกำลังกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้เธอพลิกตัวไปมาหลายตลบ และไม่อาจข่มตาให้หลับลงไปได้"ถ้ารู้ว่าเสี่ยวเฟยจะไปนานขนาดนี้ ฉันก็คงจะไปกับเสี่ยวเฟยเสียจะดีกว่า""อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องแอบดูวิดีโอที่ถ่ายกับเสี่ยวเฟยมาผ่อนคลายความคิดถึงอยู่แบบนี้!"พานเสี่ยวเหลียนดูคลิปวิดีโอมาครึ่งค่อนคืน และเนื้อตัวของเธอก็เร่าร้อนขึ้นมาตั้งนานแล้วกระทั่งมีเหงื่อซึมออกมาอยู่ไม่น้อย"ไม่ได้การล่ะ ขืนยังดูต่อไป พรุ่งนี้ฉันคงจะไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรแล้ว""ฉันลุกไปอาบน้ำเย็นๆ แล้วรีบเข้านอนจะดีกว่า"พานเสี่ยวเหลียนปิดโทรศัพท์มือถือและคลำหาทางออกจากห้อง พร้อมเตรียมออกไปรับลมเย็นๆ ยามค่ำคืนเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่นเสียสักหน่อยจากนั้นเธอก็ค่อยไปอาบน้ำเย็นๆ ต่อแต่ผลที่ได้กลับเป็นว่า เธอเห็นร่างร่างหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์อย่างเดียวดายที่ปลายสุดระเบียงทางเดินของห้องโถงใหญ่ด้วยเช่นกัน"เสี่ยวโหรว? ดึกๆ ดื่นๆ ทำไมเธอยังไม่นอนอีก?"หลังจากที่เห็นว่าคนคนนั้นคือซูเสี่ยวโหรว พานเสี่ยวเหลียนก็เดินเข้าไปถามด้วยความสงสัยในทันที"พี่เสี่ยวเหลียน วิลล่าหลังนี้มันว่างเ

"แล้วก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่เมืองตี้ตูอีก คาดว่าคงต้องใช้เวลาอีกนานถึงจะกลับหมู่บ้านได้""ผมกลัวว่าพวกคุณจะคิดถึงผมมากเกินไป ดังนั้นพูดตรงๆ เลยก็คือ ผมตั้งใจบึ่งรถมาหาพวกคุณชั่วข้ามคืนแบบนี้"หลินเฟยพูดอย่างจริงจัง"ฮึ่ม ถือว่านายยังมีหัวใจอยู่ เพียงแต่ว่าหลินเฟย คุณจะใส่กางเกงแล้วเดินกลับไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้นะ""นายอยู่เป็นเพื่อนพวกเราอีกหน่อยนะ หลินเฟย..."ซูเสี่ยวโหรวมองหลินเฟยอย่างอาลัยอาวรณ์ พร้อมกับพูดขอร้องออกมา"เสี่ยวเฟย อยู่เป็นเพื่อนพวกเราอีกสักพักนะ นายไม่รู้หรอกว่าตอนที่นายไม่อยู่ พี่สะใภ้คิดถึงนายจนนอนไม่หลับเลยรู้ไหม!"พานเสี่ยวเหลียนยิ่งพยายามกระตุ้นให้เกิดการต่อสู้ขึ้นมาอีกครั้ง และยังโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินเฟยอีกต่างหากเมื่อเห็นพวกเธอเป็นแบบนี้ หลินเฟยก็ตัดใจที่จะจากไปอย่างรวดเร็วไม่ได้เช่นกันหลังจากที่มองดูเวลา หลินเฟยก็กัดฟันแล้วพูดอย่างแน่วแน่ว่า"พี่หลิ่วล่ะ? ผมจะไปตามพี่หลิ่วมา พวกเราเริ่มกันต่อ ตอนบ่ายผมค่อยกลับไปก็แล้วกัน!"…………หลังจากการต่อสู้ที่แสนจะดุเดือดสิ้นสุดลง ในที่สุดพานเสี่ยวเหลียนรวมทั้งซูเสี่ยวโหรวก็ไม่ได้ร้องขอให้หลินเฟยอ