Share

บทที่ 1127

Author: บุหรี่สองมวน
เธอนอนอย่างเดียวดายอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ โดยที่มือกำลังกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้

เธอพลิกตัวไปมาหลายตลบ และไม่อาจข่มตาให้หลับลงไปได้

"ถ้ารู้ว่าเสี่ยวเฟยจะไปนานขนาดนี้ ฉันก็คงจะไปกับเสี่ยวเฟยเสียจะดีกว่า"

"อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องแอบดูวิดีโอที่ถ่ายกับเสี่ยวเฟยมาผ่อนคลายความคิดถึงอยู่แบบนี้!"

พานเสี่ยวเหลียนดูคลิปวิดีโอมาครึ่งค่อนคืน และเนื้อตัวของเธอก็เร่าร้อนขึ้นมาตั้งนานแล้ว

กระทั่งมีเหงื่อซึมออกมาอยู่ไม่น้อย

"ไม่ได้การล่ะ ขืนยังดูต่อไป พรุ่งนี้ฉันคงจะไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรแล้ว"

"ฉันลุกไปอาบน้ำเย็นๆ แล้วรีบเข้านอนจะดีกว่า"

พานเสี่ยวเหลียนปิดโทรศัพท์มือถือและคลำหาทางออกจากห้อง พร้อมเตรียมออกไปรับลมเย็นๆ ยามค่ำคืนเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่นเสียสักหน่อย

จากนั้นเธอก็ค่อยไปอาบน้ำเย็นๆ ต่อ

แต่ผลที่ได้กลับเป็นว่า เธอเห็นร่างร่างหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์อย่างเดียวดายที่ปลายสุดระเบียงทางเดินของห้องโถงใหญ่ด้วยเช่นกัน

"เสี่ยวโหรว? ดึกๆ ดื่นๆ ทำไมเธอยังไม่นอนอีก?"

หลังจากที่เห็นว่าคนคนนั้นคือซูเสี่ยวโหรว พานเสี่ยวเหลียนก็เดินเข้าไปถามด้วยความสงสัยในทันที

"พี่เสี่ยวเหลียน วิลล่าหลังนี้มันว่างเ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1128

    ตอนนี้ถังรั่วเสวี่ยไม่อยู่ และภายในวิลล่าก็ยิ่งไม่มีลู่หลีและจางซินเยว่คอยอยู่รบกวนในฐานะเจ้าบ้าน หลินเฟยจึงมีอำนาจอย่างเด็ดขาดไปโดยปริยาย!ต่อให้จะถูกซูเสี่ยวโหรวและพานเสี่ยวเหลียนมาพบเห็นเขาและหลิ่วจือจินแบบนี้หลินเฟยก็ไม่ได้พูดอธิบายอะไรมากไปกว่านั้น!ตรงกันข้ามเขายิ่งเผด็จการ ทำทุกอย่างตามที่ต้องการ พร้อมบังคับให้มีการต่อสู้ทั้งสามคนพร้อมกันอีกต่างหาก!และคราวนี้ ภายในวิลล่าก็เกิดการต่อสู้ที่แสนจะดุเดือดขึ้นมาในทันที!การต่อสู้ระหว่างชายหนึ่งหญิงสาม ทำให้หลินเฟยยุ่งจนไม่มีเวลาได้พัก!ยังดีที่หลินเฟยนั้นแข็งแกร่ง ยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งดุดัน ในไม่ช้าเขาก็เป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ!อย่างไรก็ตาม หลิ่วจือจินยังอยากจะพาคนงานไปปลูกต้นกล้าหลังจากที่ฟ้าสางแล้วประกอบกับการต่อสู้เป็นครั้งที่สอง เธอจึงทนไม่ไหวและถอนตัวออกจากการต่อสู้ไปเสียก่อนพร้อมกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองส่วนซูเสี่ยวโหรวและพานเสี่ยวเหลียนก็ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟย พร้อมถูกกระหน่ำจนต้องคุกเข่าร้องขอความเมตตา!แต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยก็ใช่ว่าจะเป็นนักบุญผู้มีจิตใจเมตตาซะเมื่อไหร่ เขาย้ายสนามต่อสู้ไปยังห้องของพานเส

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1129

    "แล้วก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่เมืองตี้ตูอีก คาดว่าคงต้องใช้เวลาอีกนานถึงจะกลับหมู่บ้านได้""ผมกลัวว่าพวกคุณจะคิดถึงผมมากเกินไป ดังนั้นพูดตรงๆ เลยก็คือ ผมตั้งใจบึ่งรถมาหาพวกคุณชั่วข้ามคืนแบบนี้"หลินเฟยพูดอย่างจริงจัง"ฮึ่ม ถือว่านายยังมีหัวใจอยู่ เพียงแต่ว่าหลินเฟย คุณจะใส่กางเกงแล้วเดินกลับไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้นะ""นายอยู่เป็นเพื่อนพวกเราอีกหน่อยนะ หลินเฟย..."ซูเสี่ยวโหรวมองหลินเฟยอย่างอาลัยอาวรณ์ พร้อมกับพูดขอร้องออกมา"เสี่ยวเฟย อยู่เป็นเพื่อนพวกเราอีกสักพักนะ นายไม่รู้หรอกว่าตอนที่นายไม่อยู่ พี่สะใภ้คิดถึงนายจนนอนไม่หลับเลยรู้ไหม!"พานเสี่ยวเหลียนยิ่งพยายามกระตุ้นให้เกิดการต่อสู้ขึ้นมาอีกครั้ง และยังโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินเฟยอีกต่างหากเมื่อเห็นพวกเธอเป็นแบบนี้ หลินเฟยก็ตัดใจที่จะจากไปอย่างรวดเร็วไม่ได้เช่นกันหลังจากที่มองดูเวลา หลินเฟยก็กัดฟันแล้วพูดอย่างแน่วแน่ว่า"พี่หลิ่วล่ะ? ผมจะไปตามพี่หลิ่วมา พวกเราเริ่มกันต่อ ตอนบ่ายผมค่อยกลับไปก็แล้วกัน!"…………หลังจากการต่อสู้ที่แสนจะดุเดือดสิ้นสุดลง ในที่สุดพานเสี่ยวเหลียนรวมทั้งซูเสี่ยวโหรวก็ไม่ได้ร้องขอให้หลินเฟยอ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1130

    อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา หลินเฟยก็ได้เขียนยันต์ป้องกันตัวสิบแปดใบตามความทรงจำที่หลงอู่ได้ถ่ายทอดให้กับเขา"โอเค พี่หลิ่ว พี่ถือยันต์ใบนี้เอาไว้ แล้วตะโกนขึ้นไปในอากาศว่า 'หลิน' "แล้วสิ่งที่อัศจรรย์ใจก็จะเกิดขึ้นมาทันที"หลินเฟยหยิบยันต์ล่องหนออกมาจากกองยันต์ แล้วยื่นส่งให้หลิ่วจือจินที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด"ตะโกนว่า 'หลิน' งั้นเหรอ? ทำไมล่ะหลินเฟย ปกติยันต์เขาก็มีไว้เพื่อพกติดตัวเฉยๆ ไม่ใช่เหรอ?"หลิ่วจือจินเต็มไปด้วยความสับสน โดยที่ซูเสี่ยวโหรวและพานเสี่ยวเหลียนที่อยู่ด้านหลังก็เช่นเดียวกัน"และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมพูดว่ายันต์ป้องกันตัวของผมไม่ธรรมดาอย่างไงล่ะ""พี่หลิ่ว พี่อย่าเพิ่งถามอะไรมาก พี่ลองเดี๋ยวก็รู้เองว่ามันไม่ธรรมดายังไง!"หลินเฟยก็ดูจะลังเลใจ พร้อมกับพูดออกมาแบบนั้นเพราะท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เขียนยันต์ออกมา และไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จด้วยหรือเปล่า"อ้อ งั้นฉันจะลองดูนะ..."หลิ่วจือจินถือแผ่นยันต์เอาไว้ด้วยความรู้สึกที่สับสน พร้อมตะโกนออกมาว่า "หลิน!"จู่ๆ ก็มีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้น!และก็พบว่าหลิ่วจือจินได้หายวับไปจากตำแหน่งเดิมไปแล้ว!"สำเร็จ!" ห

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1131

    เมื่อออกจากหมู่บ้านเถาฮวาก็เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆ แล้วโดยที่หลินเฟยยังตั้งใจไปดูการเจริญเติบโตของวัตถุดิบยาเหล่านั้นในเขาวงกตเป็นพิเศษโชคดีที่สวีอิ๋งอิ๋งปลูกต้นกล้ายาสมุนไพรตามแบบที่หลินเฟยให้เอาไว้อย่างเคร่งครัด อีกทั้งยังได้ผสมผสานวิธีการปลูกต้นกล้าสมุนไพรในตำราการแพทย์โบราณอีกต่างหากหากหลินเฟยไม่คุ้นเคยกับลักษณะจำเพาะของเขาวงกตแล้วละก็ น่ากลัวว่าเขาก็คงจะไม่สามารถออกมาได้ด้วยเช่นกันจากนั้นหลินเฟยก็ได้พบเห็นรถสายตรวจของหน่วยลาดตระเวนจำนวนมากตรงด้านนอกของหมู่บ้านเถาฮวาด้วยการปกป้องสามชั้นที่รวมไปถึงสายตรวจ เขาวงกตยาสมุนไพร และยันต์ที่เขาได้ให้ไว้นั้นหลินเฟยถึงได้ออกจากหมู่บ้านเถาฮวาเพื่อมุ่งหน้าไปยังตัวจังหวัดอย่างหมดห่วงได้หลังจากนั้นอีกสองชั่วโมงกว่าๆ หลินเฟยก็ได้จอดรถตรงประตูใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลเจียงเมื่อกลับมาถึงห้อง หลินเฟยก็ไม่ได้พบกับเจียงเฉินหยู่อยู่ในห้องแต่อย่างใดยิ่งไปกว่านั้น เมื่อโทรไปหา เจียงเฉินหยู่ก็ไม่ได้รับสายอีกต่างหากซึ่งในตอนนี้มีจอมยุทธ์โบราณอยู่ในตัวจังหวัดเต็มไปหมดหลินเฟยรู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของเจียงเฉินหยู่ขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นหลินเฟย

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1132

    ถังรั่วเสวี่ยพูดขัดจังหวะอย่างเด็ดขาดว่า "ไม่ได้หยวนหยวน หญิงชายต้องแยกกันอย่างชัดเจน!""หนูจะนอนกับอาจารย์พี่ของหนูไม่ได้นะ!""แต่ว่า...แต่ว่าอาเล็กคะ แล้วทำไมอาจารย์หญิงถึงนอนกับอาจารย์พี่ได้ล่ะคะ?""อาจารย์พี่หญิงก็เป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ?""หยวนหยวนก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทำไมหยวนหยวนถึงทำไม่ได้ล่ะคะ!"โอวหยางหยวนหยวนเบิกตากลมโตที่ไร้เดียงสา และพูดอย่างสับสนขึ้นมา"นั่นเป็นเพราะอาจารย์พี่หญิงของหนู เธอได้หมั้นหมายกับอาจารย์พี่ของหนูแล้วน่ะสิ ต่อไปพวกเขาจะเป็นสามีภรรยากัน ดังนั้นพวกเขาก็เลยนอนด้วยกันได้""แต่ว่า หยวนหยวนกับอาจารย์พี่ของหนู เป็นเพียงอาจารย์และลูกศิษย์ก็เลยนอนด้วยกันไม่ได้"ถังรั่วเสวี่ยพยายามที่จะอธิบายอย่างเต็มที่"อ้อ งั้นหยวนหยวนเข้าใจแล้วค่ะ มีเพียงการแต่งงานเป็นสามีภรรยากับอาจารย์พี่เท่านั้นถึงจะนอนกับอาจารย์พี่ได้!"โอวหยางหยวนหยวนพูดอย่างครุ่นคิดออกมา"งั้นคืนนี้หยวนหยวนจะนอนคนเดียว พรุ่งนี้หยวนหยวนค่อยมานอนกับอาเล็กนะคะ""ดีมาก หยวนหยวนเด็กดี อาเล็กมีอะไรจะพูดกับอาจารย์พี่ของหนูหน่อย หนูอยู่ที่ห้องเองสักพักนะ""เดี๋ยวเราก็จะกลับมาแล้วล่ะ"ถังรั่วเส

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1133

    "เรื่องนี้...ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่ เพียงแต่ฉันคิดว่า ขอแค่สหายน้องเผยสถานะของสำนักหมอเทวดาออกมา พวกเขาจะต้องยอมให้นายเข้าร่วมการประลองจอมยุทธ์อย่างไม่มีเงื่อนไขแน่นอน"โอวหยางเยี่ยนครุ่นคิดอยู่สักพัก พร้อมกับพูดขึ้นมา"เพียงแต่ว่าสหายน้อง นายได้ทำให้ศิษย์ทั้งสองคนของกู่หรูหลงบาดเจ็บ ขืนยังไปร่วมงานประลองจอมยุทธ์อีก มันจะดูไม่เหมาะไปหรือเปล่า?""ฉันคิดว่าไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะหรอกนะ ศิษย์สองคนของเขามาดูหมิ่นอาเล็กของฉันก่อนนี่นา""ฉันคงต้องเข้าร่วมการประลองจอมยุทธ์ในครั้งนี้เพื่อคิดบัญชีกับกู่หรูหลงแล้วจริงๆ!"หลินเฟยหรี่ตา และพูดออกมาอย่างเด็ดขาดเมื่อได้ยินแบบนี้ โอวหยางเยี่ยนก็ดูจะตะกุกตะกักขึ้นมาทันที ท้ายที่สุดเขาก็เดินเข้ามาพูดพร้อมกับกำหมัดไปด้วยว่า"สหายน้อง มีบางอย่างที่นายยังไม่รู้ ตอนที่ฉันไปสืบข่าวใกล้ๆ กับภูเขาจิ่วหลงนั้น""ฉันได้ยินข่าวลืออะไรมาบ้าง ว่ากันว่ากู่หรูหลงได้บรรลุไปถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์แล้วนะ!""นายไม่มีอาวุโสจากสำนักหมอเทวดามาด้วย หากพบกับกู่หรูหลง นายคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน!""โอวหยางเยี่ยน ฉันรู้ว่าคุณมีเจตนาที่ดี เพียงแต่ว่าฉันมีเหต

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1134

    เมื่อรับรู้ว่าเจียงเฉินหยู่จะกลับมาอีกทีก็ตอนทานมื้อเย็นตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามกว่าๆ เท่านั้น หลินเฟยจึงคิดถึงถังรั่วเสวี่ยขึ้นมาแล้วในช่วงเวลานี้ เขาขะมักเขม้นฝึกแบบคู่กับสาวๆ จนบรรลุผลและมีความแข็งแกร่งแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียว!และด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น รวมไปถึงความหวานหอมที่การฝึกแบบคู่ได้นำพามา มันก็ทำให้หลินเฟยยากที่จะถอนตัวออกมาได้ไม่นานหลังจากนั้น หลินเฟยก็เดินมาถึงห้องของถังรั่วเสวี่ยอย่างไรก็ตาม ในเวลานี้โอวหยางหยวนหยวนก็ยังคงเล่นกับถังรั่วเสวี่ยอยู่ในห้องหากหลินเฟยต้องการฝึกแบบคู่กับถังรั่วเสวี่ย เขาจะต้องเกลี้ยกล่อมให้โอวหยางหยวนหยวนออกไปเสียก่อน"เสี่ยวเฟย ถ้าอย่างนั้นนายค่อยมาตอนดึกๆ ก็ได้นะ"เมื่อสังเกตเห็นความร้อนในดวงตาของหลินเฟย ถังรั่วเสวี่ยก็กัดริมฝีปากและเดินเข้ามาหาพร้อมกับชำเลืองมองโอวหยางหยวนหยวนอย่างหัวจะปวด แล้วกระซิบเบาๆ ออกมา"ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก ผมมีวิธีเกลี้ยกล่อมให้เธอออกไป อาอยู่รอผมในห้องก็โอเคแล้วล่ะ"ในไม่ช้า หลินเฟยก็กลอกตาและคิดไอเดียอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นก็เดินเข้าไปหาโอวหยางหยวนหยวน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า"หยวนหยวน อ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1135

    "หยวนหยวน ไม่ยักจะรู้ว่า เธอจะมีความจำที่ดีขนาดนี้""เธอไปนั่งบนเตียง รวบรวมสมาธิและละทิ้งความคิดที่กวนใจทั้งหมดไป แล้วเริ่มฝึกหนิงหยินเจวี๋ยอย่างเงียบๆ""ถ้าสัมผัสได้ว่ามีการควบแน่นของอากาศที่อยู่ในท้องขึ้นมาแล้วนั้น เธอต้องหยุดแล้วบอกกับอาจารย์"หลินเฟยยกเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีมาไว้ในห้อง นั่งอยู่หน้าเตียงของโอวหยางหยวนหยวน และให้คำแนะนำ"อืม อาจารย์พี่ หยวนหยวนจะลองดูนะ…"โอวหยางหยวนหยวนตอบ จากนั้นเธอก็ขึ้นไปนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง หลับตาแน่น และเริ่มท่องหนิงหยินเจวี๋ยอย่างขะมักเขม้นเธอนั่งอยู่นิ่งๆ ไม่ไหวติง ลมหายใจสม่ำเสมอ ขนตาที่หนาและยาว ผิวพรรณขาวสะอาด รวมไปถึงใบหน้าที่ละเอียดอ่อนราวกับตุ๊กตาพอร์ซเลนที่แสนจะประณีตอย่างไงอย่างงั้นอย่างไรก็ตาม หลินเฟยกลับสามารถสัมผัสได้ถึงพลังจิตเทียนตี้ในรัศมีหนึ่งร้อยเมตรที่ปะปนอยู่ภายในห้องได้และมันก็ได้หลั่งไหลเข้าไปในร่างกายของโอวหยางหยวนหยวนขึ้นมาเรื่อยๆ"อาจารย์พี่คะ หยวนหยวนสัมผัสได้ว่ามีกระแสลมสีฟ้าครามหนาพอๆ กับนิ้วก้อยอยู่ในท้องของหยวนหยวนค่ะ""อาจารย์พี่คะ นี่หยวนหยวนสำเร็จเคล็ดวิชาหนิงหยินเจวี๋ยได้แล้วงั้นเหรอ?"ในไม่ช้า

Latest chapter

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1150

    ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1149

    เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1148

    "ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1147

    "ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1146

    "ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1145

    น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1144

    กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1143

    สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1142

    ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status