All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 1091 - Chapter 1100

ก่อนที่โอวหยางหยวนหยวนจะพลิกตัวและล้มลงนอน หลินเฟยไม่เคยคิดว่า เด็กสาวอายุสิบสามสิบสี่คนหนึ่งจะมีบั้นท้ายที่บึ้มถึงขนาดไหนแล้วแต่ทว่าหลังจากที่โอวหยางหยวนหยวนได้พลิกตัวและล้มตัวลงนอนสิ่งที่หลินเฟยคิดก็ได้รับการรีเฟรชใหม่ มันน่าทึ่งอะไรขนาดนั้น...ไม่แปลกใจเลยที่หลงอู่จะต่อว่าเขาไม่หนักแน่นพอ!"ไม่เสียแรงที่มีเสน่ห์โดยกำเนิด แค่สิบกว่าปีก็ขนาดนี้แล้ว รอให้โตขึ้นคงจะมีเสน่ห์อย่างล้นเหลือ…"หลินเฟยกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัวเขาพยายามรวบรวมสติ ทำให้ตัวเองสงบลง จากนั้นก็เริ่มทำการฝังเข็มรักษาอาการบาดเจ็บที่หลังของโอวหยางหยวนหยวนในระหว่างการรักษา โอวหยางหยวนหยวนก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างในตัวของหลินเฟยเธอจึงถามขึ้นมาอย่างไร้เดียงสาว่า"พี่หมอคะ...พี่กำลังซ่อนอะไรเอาไว้หรือเปล่า?""เสื้อแทบจะปริแล้ว รีบเอาออกมาเถอะนะ""หยวนหยวน...เธอยังเป็นเด็ก เรื่องบางเรื่องอย่าเพิ่งสนใจเลย เดี๋ยวจะไม่สูงเอาได้นะ""อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ ไม่อย่างนั้นแล้วจะไม่สูง ได้ยินหรือเปล่า?"หลินเฟยหน้าแดงก่ำ จากนั้นก็กลอกตาพร้อมพูดกลบเกลื่อนออกไป"จริงเหรอคะ? หยวนหยวนไม่อยากจะตัวเตี้ย หย

สำหรับการรับโอวหยางหยวนหยวนมาไว้เป็นศิษย์ ความจริงแล้วความคิดนี้มันเกิดขึ้นตอนที่หลินเฟยทำการนวดให้กับโอวหยางหยวนหยวนในเมื่อหลินเฟยต้องการที่จะให้โอวหยางหยวนหยวนมาอยู่ข้างกาย เขาก็จำเป็นต้องหาข้ออ้างขึ้นมาแบบนี้และหลงอู่ก็ยอมรับความคิดนี้ของหลินเฟยนอกจากนี้ หลงอู่ยังบอกหลินเฟยโดยเฉพาะอีกว่า โอวหยางหยวนหยวนที่มีเสน่ห์มาโดยกำเนิดนั้นเหมาะสมอย่างยิ่งในการฝึกแบบคู่ซึ่งหลังจากที่โอวหยางหยวนหยวนได้ฝึกฝน ร่างกายของเธอก็จะแข็งแกร่งแบบก้าวกระโดดด้วยเช่นกันหากหลินเฟยได้หลอมรวมกับเธออีกครั้ง มันจะทำให้การฝึกแบบคู่ยิ่งพัฒนาไปจนถึงจุดสูงสุดได้!"คือว่า...แน่นอน ข้าไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว การที่สหายน้องสามารถรับหยวนหยวนไว้เป็นศิษย์ได้ นั่นเป็นวาสนาของหยวนหยวนแค่ไหนแล้ว!""ข้ากับลูกชายรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง จะไม่ยอมรับได้อย่างไรกัน?"หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลินเฟย โอวหยางเยี่ยนและลูกชายก็สบตากัน และรีบกำหมัดคำนับหลินเฟยด้วยความปลื้มปีติในสายตาของพวกเขา สำนักหมอเทวดาเป็นหนึ่งในสำนักที่ทรงพลังที่สุดในโลกซ่อนเร้นหากโอวหยางหยวนหยวนสามารถเข้าสู่สำนักภายใต้การนำพาของหลินเฟย เธอก็จะได้รับกา

"เรื่องอะไร ผู้อำนวยการหลิวพูดมาเถอะ"เมื่อเห็นท่าทางที่ลำบากใจของหลิวจี้หมิน หลินเฟยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมพูดออกมา"ฉันรู้ดีว่าสหายน้องไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน และไม่อยากจะอยู่ในโรงพยาบาลซึ่งถูกควบคุมแบบนี้ด้วย""แต่ทักษะทางการแพทย์ของสหายน้องน่าทึ่งเสียจริงๆ มันเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก""ฉันจึงอยากจะสอบถามสหายน้องแทนลูกสาวสักหน่อยว่า สหายน้องพอจะช่วยถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ให้เธอเล็กน้อยจะได้หรือเปล่า""ถือเสียว่าเป็นการทำบุญเพื่อช่วยเหลือคนไข้ในวงกว้างก็แล้วกันนะ!"พอพูดจบ หลิวจี้หมินก็โค้งคำนับให้กับหลินเฟยหลิวเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ด้านหลังของเขาแอบกำหมัดเอาไว้แน่น ดวงตาโตที่สดใสจ้องไปที่หลินเฟยอย่างไม่ละสายตา ซึ่งดูกังวลเป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าหลินเฟยจะปฏิเสธ"ฮึ่ม ทักษะทางการแพทย์ของสหายน้องใครๆ ก็รู้กันไปทั่ว แต่นั่นเป็นสิ่งที่ท่านอาจารย์ของสหายน้องได้ถ่ายทอดให้ ไม่สามารถแพร่งพรายออกไปได้!""ทำไมคุณถึงกล้านำศีลธรรมมาเป็นมาตรฐาน และร้องขอให้สหายน้องถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ให้แบบนี้?""ฉันคิดว่าคุณรนหาเรื่องชัดๆ!"ในเวลานี้ โอวหยางชงก็เดินมาหาหลิวจี้หมิน พร้อมตะคอกเสียงด

และผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยตรงมุมห้องก็คือถังรั่วเสวี่ยไปโดยปริยายความจริงแล้ว ในตอนที่ถังรั่วเสวี่ยเพิ่งจะเดินออกจากห้องน้ำ เธอก็ได้พบกับศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้โดยบังเอิญเสียแล้วแต่อย่างไรก็ตาม ถังรั่วเสวี่ยไม่ได้สะบัดน้ำที่อ่างล้างมือจนกระเด็นไปโดนพวกเขาแต่อย่างใดเพียงแค่ศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้เห็นว่าถังรั่วเสวี่ยหน้าตาดี แถมรูปร่างก็จัดว่ายอดเยี่ยมด้วยแบบนี้ พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะพูดหยอกล้อขึ้นมากระทั่งยังคิดที่จะพากลับไปเพื่อให้ความสุขโดยเฉพาะอีกต่างหากเพราะท้ายที่สุดแล้ว เมื่ออยู่ในโลกซ่อนเร้น พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะทำอะไรแบบนี้ ทันทีที่มายังโลกปัจจุบัน ความปรารถนาในใจทุกอย่างก็ถูกขยายให้ใหญ่ขึ้นเป็นทวีคูณ!"พวกนายอย่ามาพูดไร้สาระนะ!""เห็นได้ชัดว่าน้ำที่หน้าของเขา มันเป็นเพราะเขาล้างหน้าและไม่ได้เช็ดให้แห้งเสียต่างหากล่ะ!""มันไม่ใช่น้ำที่ฉันล้างมือแล้วกระเด็นไปโดนเลย ไม่ว่าพวกนายจะพูดอะไร ฉันก็ไม่ยอมเช็ดหน้าให้เขาอย่างเด็ดขาด!""พวกนายรีบไปให้พ้นๆ ไม่งั้นฉันจะโทรหาเสี่ยวเฟย ให้เขามาจัดการกับพวกนายซะ!"ถังรั่วเสวี่ยสัมผัสได้ว่าพวกเขาจะต้องมีเจตนาไม่ดีอย่างแน่นอนเธอจึง

"แม่งเอ๊ย บัดซบที่สุด จอมยุทธ์โบราณบ้าบออะไรกัน ฉันเกลียดที่สุดก็ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองเป็นจอมยุทธ์โบราณแบบนี้นี่แหละ!""โตขนาดนี้แล้ว หรือว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อน?""ถ้าอยากจะเล่นกับผู้หญิง ก็กลับไปหาแม่มึงนู้น!""ไอ้พวกไม่มีการอบรม!"ขณะที่ฮว่าอวิ๋นเฟยแอบตื่นกลัวอยู่นั้น หลินเฟยก็พบว่าใบหน้าที่ตื่นตระหนกของถังรั่วเสวี่ยไม่ได้คลายความกลัวไปแต่อย่างใดซึ่งมันยิ่งทำให้หลินเฟยเดือดดาลไปยิ่งกว่าเดิมมาก!ขณะที่เตะฮว่าอวิ๋นเฟยจนติดกำแพงไปด้วยความโกรธแล้วนั้น หลินเฟยก็ได้เตะน้องชายของเขาจนแหลกไม่มีชิ้นดีไปอีกด้วย!"อ๊าก…" ใบหน้าของฮว่าอวิ๋นเฟยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนดังไปเป็นวงกว้างและเหงื่อเม็ดเท่าข้าวโพดก็ได้ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย!ซึ่งน้องชายของเขาได้ถูกหลินเฟยทำลายไปเสียแล้วใครๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่า ฮว่าอวิ๋นเฟยนั้นโกรธเกลียดหลินเฟยมากแค่ไหน เขาจ้องเขม็งไปที่หลินเฟยอย่างไม่ลดละพร้อมกัดฟันและคำรามราวกับสัตว์ร้ายออกมาคำต่อคำว่า"บอกมา แก...เป็นศิษย์ของสำนักไหน?""แกกล้าดียังไงถึงมาทำลาย...ถ้าอาจารย์ของฉันรู้เรื่องแล้วละก็... ท่านจะไม่ปล่อยแกไปอย