บทที่ 1096

"เรื่องอะไร ผู้อำนวยการหลิวพูดมาเถอะ"

เมื่อเห็นท่าทางที่ลำบากใจของหลิวจี้หมิน หลินเฟยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมพูดออกมา

"ฉันรู้ดีว่าสหายน้องไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน และไม่อยากจะอยู่ในโรงพยาบาลซึ่งถูกควบคุมแบบนี้ด้วย"

"แต่ทักษะทางการแพทย์ของสหายน้องน่าทึ่งเสียจริงๆ มันเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก"

"ฉันจึงอยากจะสอบถามสหายน้องแทนลูกสาวสักหน่อยว่า สหายน้องพอจะช่วยถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ให้เธอเล็กน้อยจะได้หรือเปล่า"

"ถือเสียว่าเป็นการทำบุญเพื่อช่วยเหลือคนไข้ในวงกว้างก็แล้วกันนะ!"

พอพูดจบ หลิวจี้หมินก็โค้งคำนับให้กับหลินเฟย

หลิวเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ด้านหลังของเขาแอบกำหมัดเอาไว้แน่น ดวงตาโตที่สดใสจ้องไปที่หลินเฟยอย่างไม่ละสายตา ซึ่งดูกังวลเป็นอย่างมาก

เพราะกลัวว่าหลินเฟยจะปฏิเสธ

"ฮึ่ม ทักษะทางการแพทย์ของสหายน้องใครๆ ก็รู้กันไปทั่ว แต่นั่นเป็นสิ่งที่ท่านอาจารย์ของสหายน้องได้ถ่ายทอดให้ ไม่สามารถแพร่งพรายออกไปได้!"

"ทำไมคุณถึงกล้านำศีลธรรมมาเป็นมาตรฐาน และร้องขอให้สหายน้องถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ให้แบบนี้?"

"ฉันคิดว่าคุณรนหาเรื่องชัดๆ!"

ในเวลานี้ โอวหยางชงก็เดินมาหาหลิวจี้หมิน พร้อมตะคอกเสียงด