Share

บทที่ 1092

Author: บุหรี่สองมวน
ก่อนที่โอวหยางหยวนหยวนจะพลิกตัวและล้มลงนอน หลินเฟยไม่เคยคิดว่า เด็กสาวอายุสิบสามสิบสี่คนหนึ่ง

จะมีบั้นท้ายที่บึ้มถึงขนาดไหนแล้ว

แต่ทว่าหลังจากที่โอวหยางหยวนหยวนได้พลิกตัวและล้มตัวลงนอน

สิ่งที่หลินเฟยคิดก็ได้รับการรีเฟรชใหม่ มันน่าทึ่งอะไรขนาดนั้น...

ไม่แปลกใจเลยที่หลงอู่จะต่อว่าเขาไม่หนักแน่นพอ!

"ไม่เสียแรงที่มีเสน่ห์โดยกำเนิด แค่สิบกว่าปีก็ขนาดนี้แล้ว รอให้โตขึ้นคงจะมีเสน่ห์อย่างล้นเหลือ…"

หลินเฟยกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัว

เขาพยายามรวบรวมสติ ทำให้ตัวเองสงบลง จากนั้นก็เริ่มทำการฝังเข็มรักษาอาการบาดเจ็บที่หลังของโอวหยางหยวนหยวน

ในระหว่างการรักษา โอวหยางหยวนหยวนก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่างในตัวของหลินเฟย

เธอจึงถามขึ้นมาอย่างไร้เดียงสาว่า

"พี่หมอคะ...พี่กำลังซ่อนอะไรเอาไว้หรือเปล่า?"

"เสื้อแทบจะปริแล้ว รีบเอาออกมาเถอะนะ"

"หยวนหยวน...เธอยังเป็นเด็ก เรื่องบางเรื่องอย่าเพิ่งสนใจเลย เดี๋ยวจะไม่สูงเอาได้นะ"

"อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ ไม่อย่างนั้นแล้วจะไม่สูง ได้ยินหรือเปล่า?"

หลินเฟยหน้าแดงก่ำ จากนั้นก็กลอกตาพร้อมพูดกลบเกลื่อนออกไป

"จริงเหรอคะ? หยวนหยวนไม่อยากจะตัวเตี้ย หย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1093

    จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปดึงเข็มเงินที่สอดอยู่ตรงหลังของโอวหยางหยวนหยวนออกพร้อมกับควานหาอุปกรณ์การรักษาในห้องผ่าตัด เพื่อเตรียมพันแผลให้กับโอวหยางหยวนหยวน"พี่หลินเฟยคะ ดูเหมือนว่าหยวนหยวนจะยังรู้สึกเจ็บนิดหน่อย พี่ช่วยนวดให้หยวนหยวนหน่อยจะได้ไหมคะ?""เหมือนที่พี่เพิ่งทำลงไป แบบว่าสองมือประสานกัน"จู่ๆ โอวหยางหยวนหยวนที่พลิกตัวกลับมาก็รู้สึกเจ็บปวดเพราะการดึงรั้งของบาดแผล ใบหน้าเล็กๆ จึงขมวดแน่น เธอนั่งอยู่บนเตียงของคนไข้ พร้อมมองมาทางหลินเฟยด้วยความคาดหวัง"หยวนหยวน เรื่องนี้ เรื่องนี้มันได้อยู่แล้วล่ะ เพียงแต่ว่าเธออย่าเอาเรื่องที่พี่ช่วยนวดไปบอกใครเขาได้ล่ะ""ต่อให้จะเป็นพ่อหรือปู่ของเธอก็ไม่ได้นะ""นี่เป็นเคล็ดลับการนวดเฉพาะของพี่ หากถูกแพร่งพรายออกไปแล้ว พี่จะต้องมีอันตรายถึงแก่ชีวิต!"หลินเฟยนั้นเต็มใจที่จะทำการนวดให้กับโอวหยางหยวนหยวนในเวลาเดียวกัน หลินเฟยก็กังวลว่าจะมีใครมารู้ในเรื่องนี้เข้า เขาจึงทำการรักษาพร้อมกับพูดกลบเกลื่อนไปแบบนั้น"อืม หยวนหยวนรู้แล้วค่ะ ดูเหมือนว่าวิชากังฟูที่ปู่ถ่ายทอดให้พ่อก็เป็นเคล็ดลับเฉพาะ ไม่สามารถแพร่งพรายและบอกใครได้ด้วยเช่นกัน!"โอ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1094

    สำหรับการรับโอวหยางหยวนหยวนมาไว้เป็นศิษย์ ความจริงแล้วความคิดนี้มันเกิดขึ้นตอนที่หลินเฟยทำการนวดให้กับโอวหยางหยวนหยวนในเมื่อหลินเฟยต้องการที่จะให้โอวหยางหยวนหยวนมาอยู่ข้างกาย เขาก็จำเป็นต้องหาข้ออ้างขึ้นมาแบบนี้และหลงอู่ก็ยอมรับความคิดนี้ของหลินเฟยนอกจากนี้ หลงอู่ยังบอกหลินเฟยโดยเฉพาะอีกว่า โอวหยางหยวนหยวนที่มีเสน่ห์มาโดยกำเนิดนั้นเหมาะสมอย่างยิ่งในการฝึกแบบคู่ซึ่งหลังจากที่โอวหยางหยวนหยวนได้ฝึกฝน ร่างกายของเธอก็จะแข็งแกร่งแบบก้าวกระโดดด้วยเช่นกันหากหลินเฟยได้หลอมรวมกับเธออีกครั้ง มันจะทำให้การฝึกแบบคู่ยิ่งพัฒนาไปจนถึงจุดสูงสุดได้!"คือว่า...แน่นอน ข้าไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว การที่สหายน้องสามารถรับหยวนหยวนไว้เป็นศิษย์ได้ นั่นเป็นวาสนาของหยวนหยวนแค่ไหนแล้ว!""ข้ากับลูกชายรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง จะไม่ยอมรับได้อย่างไรกัน?"หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลินเฟย โอวหยางเยี่ยนและลูกชายก็สบตากัน และรีบกำหมัดคำนับหลินเฟยด้วยความปลื้มปีติในสายตาของพวกเขา สำนักหมอเทวดาเป็นหนึ่งในสำนักที่ทรงพลังที่สุดในโลกซ่อนเร้นหากโอวหยางหยวนหยวนสามารถเข้าสู่สำนักภายใต้การนำพาของหลินเฟย เธอก็จะได้รับกา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1095

    หลินเฟยก็กุมมือเล็กๆ ของโอวหยางหยวนหยวนเอาไว้แน่น พร้อมพูดสัญญาด้วยน้ำเสียงที่โกรธๆในตอนที่นวดให้กับโอวหยางหยวนหยวนในห้องฉุกเฉินหลินเฟยยังได้สอบถามเกี่ยวกับที่ไปที่มาของอาการบาดเจ็บของโอวหยางหยวนหยวนโดยเฉพาะและเขาก็ได้รับรู้จากปากของโอวหยางหยวนหยวนว่า ที่แท้คนที่ต้องการจะเอาชีวิตของโอวหยางหยวนหยวนก็เป็นจอมยุทธ์โบราณที่มาจากโลกซ่อนเร้นเช่นกัน โดยที่ส่วนใหญ่เป็นคนของสำนักมีดโลหิตซึ่งมันเป็นเพราะโอวหยางหยวนหยวนเผลอไปชนผู้หญิงจากสำนักมีดโลหิตคนหนึ่งขณะที่เดินอยู่บนท้องถนนโดยที่ผู้หญิงสำนักมีดโลหิตคนนั้นต่อว่าโอวหยางหยวนหยวน และเตะไปที่เธออีกหนึ่งที!มันจึงทำให้โอวหยางชงที่รักลูกสาวสุดดวงใจทนดูต่อไปไม่ได้เขาจึงยกมือและตบผู้หญิงจากสำนักมีดโลหิตไปหนึ่งทีด้วยเช่นกันมันจึงเป็นผลทำให้ผู้หญิงจากสำนักมีดโลหิตคนนั้นอาศัยจังหวะที่พวกเขายังไม่ทันได้ตั้งตัว ดึงมีดออกมาแทงโอวหยางหยวนหยวนไปหนึ่งแผล!จากนั้นพากันหนีไปอย่างรวดเร็วสถานการณ์คับขันเป็นอย่างยิ่ง โอวหยางชงไม่มีเวลาที่จะต่อกลอนกับผู้หญิงสำนักมีดโลหิตคนนั้น เขาและโอวหยางเยี่ยนทำได้เพียงส่งตัวโอวหยางหยวนหยวนมาทำการรักษาที่โรงพยา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1096

    "เรื่องอะไร ผู้อำนวยการหลิวพูดมาเถอะ"เมื่อเห็นท่าทางที่ลำบากใจของหลิวจี้หมิน หลินเฟยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมพูดออกมา"ฉันรู้ดีว่าสหายน้องไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน และไม่อยากจะอยู่ในโรงพยาบาลซึ่งถูกควบคุมแบบนี้ด้วย""แต่ทักษะทางการแพทย์ของสหายน้องน่าทึ่งเสียจริงๆ มันเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก""ฉันจึงอยากจะสอบถามสหายน้องแทนลูกสาวสักหน่อยว่า สหายน้องพอจะช่วยถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ให้เธอเล็กน้อยจะได้หรือเปล่า""ถือเสียว่าเป็นการทำบุญเพื่อช่วยเหลือคนไข้ในวงกว้างก็แล้วกันนะ!"พอพูดจบ หลิวจี้หมินก็โค้งคำนับให้กับหลินเฟยหลิวเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ด้านหลังของเขาแอบกำหมัดเอาไว้แน่น ดวงตาโตที่สดใสจ้องไปที่หลินเฟยอย่างไม่ละสายตา ซึ่งดูกังวลเป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าหลินเฟยจะปฏิเสธ"ฮึ่ม ทักษะทางการแพทย์ของสหายน้องใครๆ ก็รู้กันไปทั่ว แต่นั่นเป็นสิ่งที่ท่านอาจารย์ของสหายน้องได้ถ่ายทอดให้ ไม่สามารถแพร่งพรายออกไปได้!""ทำไมคุณถึงกล้านำศีลธรรมมาเป็นมาตรฐาน และร้องขอให้สหายน้องถ่ายทอดทักษะทางการแพทย์ให้แบบนี้?""ฉันคิดว่าคุณรนหาเรื่องชัดๆ!"ในเวลานี้ โอวหยางชงก็เดินมาหาหลิวจี้หมิน พร้อมตะคอกเสียงด

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1097

    "ไม่ได้ ฉันต้องไปดูเสียสักหน่อย"เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลินเฟยก็มองไปยังเจียงเฉินหยู่ที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า"คุณเจียง ถ้าอย่างนั้นคุณรอคุณหมอหลิวกลับมานะ อาเล็กไปตั้งนานแล้วยังไม่กลับมาเลย ผมกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ""ผมจะไปตามหาอาเล็กสักหน่อย""หลินเฟย...ถ้าอย่างนั้นให้ฉันไปกับคุณด้วยนะ?""ให้พวกเขารอหมอหลิวอยู่ที่นี่ก็ได้ไม่ใช่เหรอ?"เจียงเฉินหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่ต้องการแยกกับหลินเฟย และก็กังวลถังรั่วเสวี่ยด้วยเช่นกันก่อนที่หลินเฟยจะพูดอะไรออกมา เสียงที่สดใสของสาวน้อยคนหนึ่งก็ได้ดังขึ้นมาเสียก่อนโอวหยางหยวนหยวนเดินเข้ามาหาหลินเฟย และพูดด้วยท่าทางที่เชื่อฟังและจริงจังว่า"อาจารย์พี่คะ หยวนหยวนก็อยากจะไปตามหาอาเล็กด้วยเหมือนกัน"เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว สีหน้าของโอวหยางเยี่ยนก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก พร้อมเดินเข้ามาดุว่า"หยวนหยวน อย่าพูดเพ้อเจ้อ!""ตั้งแต่โบราณมา จะต้องนับถืออาจารย์เสมือนพ่อ เจ้าเรียกสหายน้องว่าอาจารย์พี่มันก็ถือว่าไม่เคารพมากพอแล้วนะ!""ทำไมถึงเสียมารยาท เรียกญาติผู้ใหญ่ของสหายน้องว่าอาเล็กแบบนี้อีก?""ยังไม่รีบมาขอโทษอาจารย์ของเจ้าอีก!""สหายน

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1098

    และผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยตรงมุมห้องก็คือถังรั่วเสวี่ยไปโดยปริยายความจริงแล้ว ในตอนที่ถังรั่วเสวี่ยเพิ่งจะเดินออกจากห้องน้ำ เธอก็ได้พบกับศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้โดยบังเอิญเสียแล้วแต่อย่างไรก็ตาม ถังรั่วเสวี่ยไม่ได้สะบัดน้ำที่อ่างล้างมือจนกระเด็นไปโดนพวกเขาแต่อย่างใดเพียงแค่ศิษย์พี่ศิษย์น้องคู่นี้เห็นว่าถังรั่วเสวี่ยหน้าตาดี แถมรูปร่างก็จัดว่ายอดเยี่ยมด้วยแบบนี้ พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะพูดหยอกล้อขึ้นมากระทั่งยังคิดที่จะพากลับไปเพื่อให้ความสุขโดยเฉพาะอีกต่างหากเพราะท้ายที่สุดแล้ว เมื่ออยู่ในโลกซ่อนเร้น พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะทำอะไรแบบนี้ ทันทีที่มายังโลกปัจจุบัน ความปรารถนาในใจทุกอย่างก็ถูกขยายให้ใหญ่ขึ้นเป็นทวีคูณ!"พวกนายอย่ามาพูดไร้สาระนะ!""เห็นได้ชัดว่าน้ำที่หน้าของเขา มันเป็นเพราะเขาล้างหน้าและไม่ได้เช็ดให้แห้งเสียต่างหากล่ะ!""มันไม่ใช่น้ำที่ฉันล้างมือแล้วกระเด็นไปโดนเลย ไม่ว่าพวกนายจะพูดอะไร ฉันก็ไม่ยอมเช็ดหน้าให้เขาอย่างเด็ดขาด!""พวกนายรีบไปให้พ้นๆ ไม่งั้นฉันจะโทรหาเสี่ยวเฟย ให้เขามาจัดการกับพวกนายซะ!"ถังรั่วเสวี่ยสัมผัสได้ว่าพวกเขาจะต้องมีเจตนาไม่ดีอย่างแน่นอนเธอจึง

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1099

    "นี่ศิษย์พี่ฮว่า ทั้งๆ ที่ศิษย์พี่จีบสาวไม่ติด แล้วพี่จะมาชกผมเพื่อระบายอารมณ์ได้อย่างไรกัน?"ฉางเล่อไม่อยากจะมอบถังรั่วเสวี่ยให้กับเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเมื่อเห็นว่าเขามาใส่อารมณ์กับตัวเอง เขาก็เงื้อมือคิดจะชกกลับไปด้วยเช่นกัน"ฮึ่ม ทักษะงูๆ ปลาๆ อย่างนายก็คิดจะมาแย่งผู้หญิงกับฉันงั้นเหรอ?"ใบหน้าของฮว่าอวิ๋นเฟยเต็มไปด้วยความมืดมน เมื่อเห็นว่าฉางเล่อโจมตีเข้ามา เขาก็ตอกกลับไปอีกหนึ่งมัดอย่างโกรธเคือง!"ฉันต้องรีบวิ่งหนีออกไป..."ถังรั่วเสวี่ยคิดที่จะอาศัยจังหวะนี้ในการหลบหนีไปแต่ไหนเลยจะรู้ว่าฉางเล่อแค่เฉียดๆ กับฮว่าอวิ๋นเฟยเพียงเท่านั้นเขากลับถูกฮว่าอวิ๋นเฟยชกจนกระเด็นกระดอนไปสิบกว่าเมตรได้!จากนั้น เขาก็เข้ามาขวางถังรั่วเสวี่ยที่กำลังจะหนีไปด้วยสีหน้าและแววตาที่โหดเหี้ยมแบบสุดๆ"นังแพศยา นี่แกอยากจะหนีไปไหนอีก?""คุกเข่าลงและสาบานว่า เธอจะเป็นทาสที่เชื่อฟังของฉัน จะรับใช้ฉันไปตลอดชีวิต บางทีฉันก็อาจจะไว้ชีวิตให้เธอได้!""ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันก็จะปลิดชีพของเธอเดี๋ยวนี้!"พอพูดจบ ฮว่าอวิ๋นเฟยก็ได้เอื้อมมือไปบีบคอของถังรั่วเสวี่ย!"หยุดนะ!!""ห้ามมาแตะต้องเธอ ไม่อย่างนั

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1100

    "แม่งเอ๊ย บัดซบที่สุด จอมยุทธ์โบราณบ้าบออะไรกัน ฉันเกลียดที่สุดก็ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองเป็นจอมยุทธ์โบราณแบบนี้นี่แหละ!""โตขนาดนี้แล้ว หรือว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อน?""ถ้าอยากจะเล่นกับผู้หญิง ก็กลับไปหาแม่มึงนู้น!""ไอ้พวกไม่มีการอบรม!"ขณะที่ฮว่าอวิ๋นเฟยแอบตื่นกลัวอยู่นั้น หลินเฟยก็พบว่าใบหน้าที่ตื่นตระหนกของถังรั่วเสวี่ยไม่ได้คลายความกลัวไปแต่อย่างใดซึ่งมันยิ่งทำให้หลินเฟยเดือดดาลไปยิ่งกว่าเดิมมาก!ขณะที่เตะฮว่าอวิ๋นเฟยจนติดกำแพงไปด้วยความโกรธแล้วนั้น หลินเฟยก็ได้เตะน้องชายของเขาจนแหลกไม่มีชิ้นดีไปอีกด้วย!"อ๊าก…" ใบหน้าของฮว่าอวิ๋นเฟยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนดังไปเป็นวงกว้างและเหงื่อเม็ดเท่าข้าวโพดก็ได้ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย!ซึ่งน้องชายของเขาได้ถูกหลินเฟยทำลายไปเสียแล้วใครๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่า ฮว่าอวิ๋นเฟยนั้นโกรธเกลียดหลินเฟยมากแค่ไหน เขาจ้องเขม็งไปที่หลินเฟยอย่างไม่ลดละพร้อมกัดฟันและคำรามราวกับสัตว์ร้ายออกมาคำต่อคำว่า"บอกมา แก...เป็นศิษย์ของสำนักไหน?""แกกล้าดียังไงถึงมาทำลาย...ถ้าอาจารย์ของฉันรู้เรื่องแล้วละก็... ท่านจะไม่ปล่อยแกไปอย

Latest chapter

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1150

    ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1149

    เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1148

    "ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1147

    "ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1146

    "ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1145

    น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1144

    กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1143

    สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา

  • แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา   บทที่ 1142

    ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status