All Chapters of เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: Chapter 761 - Chapter 770

ก่อนจะเอาชนะพวกกบฏได้ ปัญญาชนหยุดร่ำเรียนก่อน ปัญญาชนทุกคนไปทำอาหารให้กับเหล่าทหารในค่ายซะ!”ทำอาหารให้ทหารเช่นนั้นหรือ? !คำพูดของเฉินฝาน ราวกับระเบิด ทำให้ปัญญาชนแตกตื่นพวกเขาต่างวิพากษ์วิจารณ์ มากไปกว่านั้นยังมีคนใจกล้าเริ่มถามเฉินฝาน“มือของพวกเราใช้สำหรับพลิกเปิดตำราปราชญ์ แล้วจะให้ทำอาหารซึ่งเป็นงานสกปรกระดับล่างได้อย่างไร?”“พวกกบฏบุกโจมตีจวนจะถึงแล้ว ชาวบ้านทั้งเมืองต่างสู้กับทหาร ปัญญาชนเยี่ยงพวกเจ้าดื่มด่ำกับความสุขสบายมานาน เวลานี้ยังไม่คิดจะช่วยเช่นนั้นหรือ?”คำถามของปัญญาชน ทำให้เหอจื่อหลินเคืองขุ่นพวกปัญญาชนเหม็นคลุ้ง ต้องกินดีอยู่ดี นอกจากนี้ราชสำนักยังต้องคัดเลือกภรรยาดีๆ มาคอยรับใช้ปรนนิบัติพวกเขาชาวบ้านธรรมดาทั่วไป แม้แต่งภรรยาหลายคนจะได้รับรางวัลจากราชสำนัก แต่ในทางเดียวกันก็ต้องจ่ายภาษีเพิ่มมากขึ้นแตกต่างกับพวกปัญญาชน ที่ไม่เคยต้องจ่ายภาษีเมื่อครึ่งปีก่อน ฉินเย่ว์เหมยอยากยกเลิกสวัสดิการนี้ของปัญญาชน แต่เสิ่นหมิงหยวนกลับปล่อยข่าวนี้ออกไปทำให้เกิดการคัดค้านจากปัญญาชนทั้งแคว้นเวลานี้ เฉินฝานยังไม่ได้เริ่มโต้กลับ เสิ่นหมิงหยวนยังคงครอบครองอำนาจโดยมากข

หลังจากฟังสิ่งที่เฉินฝานวิเคราะห์ เหอกังพยักหน้า เห็นด้วยกับความคิดของเฉินฝาน“น้องฝาน เจ้าวิเคราะห์เช่นนี้เป็นเรื่องที่ถูกต้อง อ๋องเจิ้นหนานต้องการให้จบลงอย่างรวดเร็ว แต่เหตุใดจึงมีทหารเพียงสามหมื่นนาย ทหารอีกเจ็ดหมื่นนายเล่า?” เหอจื่อหลินไม่เข้าใจอย่างมาก“คาดว่า อ๋องเจิ้นหนานคงคิดว่าพวกเขาโจมตีหรงตู ง่ายเหมือนเมืองฝูตูเช่นนั้นหรือ?” มั่วเซินทหารลาดตระเวนกองกำลังหนึ่งพูดเมื่อครั้นโจมตีเมืองฝูตู อ๋องเจิ้นหนานใช้ทหารเพียงสามพันคน ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวัน ก็ยึดครองเมืองฝูตูได้แล้วทหารเฝ้าเมืองฝูตูหมื่นกว่านายนั้น หลังทหารของอ๋องเจิ้นหนานโจมตีไม่นานพวกเขาก็หนีกันจ้าละหวั่น“หึ!” หลูเฉิงกวงหัวเราะในลำคอ แววตาเปี่ยมไปด้วยความหนักแน่นและความเหี้ยมโหด “คิดว่าทุกคนจะไร้ความสามารถเหมือนพวกทหารเมืองฝูตูเช่นนั้นหรือ? หากอ๋องเจิ้นหนานกล้าคิดเช่นนั้น ก็ให้เขามาลองดู”หลูเฉิงกวงไม่ถนัดเล่นเล่ห์ ดำรงตำแหน่งนายอำเภอย่อมเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ทว่าด้านการฝึกทหาร เขาชำนาญยิ่งนักบวกกับเขาเรียนรู้วิธีฝึกทหารมาจากเฉินฝานไม่น้อยไม่กล้ากล่าวว่าทหารเฝ้าเมืองหรงตูเก่งกาจเพียงใด แต่อย่างน้อยก็กล้าเผชิญหน้า

เครื่องโยนหินไม่ต้องแม่นยำเหมือนธนู เพราะระยะการโจมตีของเครื่องโยนหินคือกำแพงเมือง ไม่ก็หอคอยซึ่งเพื่อทำให้ศัตรูไม่อาจยืนอยู่บนกำแพงเมืองแล้วโต้กลับได้“แย่แล้ว!” เฉินฝานตะโกนเสียงดัง “เครื่องโยนหินของกบฏเตียนตูกำลังจะยิงแล้ว ทุกคนหมอบเดี๋ยวนี้!”เฉินฝานยังพูดไม่จบ เขาก็ได้ยินเสียงดังกระหึ่ม“ตู้ม!”“ตู้ม ตู้ม!”“ตู้ม ตู้ม ตู้ม!”นอกกำแพงเมือง เครื่องโยนหินทั้งยี่สิบเครื่องของทหารเตียนตูโจมตีพร้อมกันลูกไฟขนาดใหญ่ พุ่งมามีทั้งโดนหอคอย และมีทั้งโดนกำแพงเมือง ทุกจุดที่โดน ล้วนกลายเป็นหลุมสมกับเป็นอานุภาพของระเบิดดินปืนจริงๆ อ๋องเจิ้นหนานใช้กลยุทธ์โจมตีเมืองที่น่ากลัวที่สุดของยุคนี้ระเบิดดินปืนเป็นชื่อของระเบิด โดยมาจากกำมะถัน ดินประสิวและถ่านหิน ซึ่งทั้งสามสิ่งนี้ก่อให้เกิดระเบิดได้แม้อานุภาพในการระเบิด จะไม่รุนแรงเทียบเท่าระเบิดโถสุราของเฉินฝาน ทว่าระเบิดเป็นวงกว้าง อีกทั้งกำมะถัน ดินประสิวและถ่านล้วนเป็นสิ่งที่ติดไฟง่ายทุกจุดที่ระเบิดดินปืนไปถึงนั้น ล้วนเป็นทะเลเพลิง“ตู้ม!”“ตู้ม ตู้ม ตู้ม!”เสียงระเบิดดังขึ้นไม่หยุด“เอ๋?”ฉินเย่ว์เจียวที่หมอบกับเฉินฝานเงยหน

เฉินฝานจุดไฟที่เชือก“ไม่มีปัญหาขอรับ! ใต้เท้าดูข้าน้อยนะขอรับ!”“ฟิ้ว!”ระเบิดมือสิบลูกที่ผูกมัดเข้าด้วยกัน ทะยานขึ้นฟ้าด้วยความเร็วสูง ก่อตัวเป็นเส้นโค้งยาวๆ บนท้องฟ้าหัวหน้าทหารเตียนตูคนนั้น วินาทีก่อนหน้านี้กำลังออกคำสั่ง วินาทีต่อมา...“ตู้ม!”หลังจากเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้น บนกำแพงเมือง นอกกำแพงเมือง ตกอยู่ในความเงียบผ่านไปประมาณหลายสิบวาที“อ๊าก!”นอกกำแพงเมือง จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูดังขึ้น“รองแม่ทัพ!”“รองแม่ทัพ!”คนที่อยู่ข้างรองแม่ทัพทหารเตียนตูร้องเสียงดัง พวกเขาวิ่งไป อยากทำเหมือนก่อนหน้านี้ ช่วยชีวิตไม่ก็...เก็บศพ!แต่พวกเขาในตอนนี้...ไม่อาจรักษาได้แล้วยิ่งไม่อาจเก็บศพเพราะว่ารองแม่ทัพของพวกเขา...คนนั้น ถูกระเบิดจนไม่เหลือซากแล้ว“ว้าว เป็นถึงรองแม่ทัพเชียว!”เฉินฝานชูนิ้วโป้งให้เสี่ยวซื่ออีกครั้ง “เยี่ยมมาก!”ทหารลาดตระเวนรอบๆ ต่างก็ปรบมือแล้วชื่นชมเขา“เยี่ยมมาก เสี่ยวซื่อ คิดไม่ถึงจริงๆ เจ้าตัวแค่นี้แต่กลับเก่งกาจถึงขั้นนี้!”เสี่ยวซื่อที่ถูกชื่นชม ลูบผมของตนเอง หัวเราะแหะๆตอนเด็กๆ เพราะชอบเล่นหนังสติ๊ก มักจะถูกท่านแม่วิ่งไล่ตีก้น

“แหะๆ”เผชิญหน้ากับสายตาสงสัยและเคารพนับถือของทุกคน เฉินฝานหัวเราะแห้งๆ“ข้าคนนี้ ค่อนข้างโง่เขลา ไม่เชี่ยวชาญเรื่องทิศทาง ดังนั้นตอนจับโจรที่อำเภอผิงอัน เพื่อความสะดวก จึงสร้างเจ้านี่ขึ้นมา”“...” เหอจื่อหลินไม่อยากพูดเฉินฝานโง่เขลา เช่นนั้นตนเล่า ไม่มีสมองกระมัง?ความคิดนี้ ไม่ได้มีแค่เหอจื่อหลิน หัวหน้ากองกำลังทหารด้านหลังเขาก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน“เรากลับเข้าเรื่องกันดีกว่า”เฉินฝานหยิบพู่กันบนโต๊ะหนังสือขึ้นมาหนึ่งด้าม ยืนหน้าโต๊ะทราย“แม้ตอนนี้ทหารเตียนตูจะถอยทัพไปชั่วคราว แต่พรุ่งนี้พวกเขาต้องโจมตีอีกรอบแน่นอน วันนี้พวกเราสังหารหัวหน้ากองกำลังทหารของพวกเขาไปทั้งสี่คนติดต่อกัน พรุ่งนี้หัวหน้ากองกำลังทหารของพวกเขา ต้องไม่อยู่ด้านหน้าแน่นอน”“หรืออาจจะไม่ได้นั่งบนหลังม้า สวมเครื่องแบบทหาร แฝงตัวอยู่ในกลุ่มทหารแล้วคอยออกคำสั่ง ดังนั้นวิธีการในวันนี้ไม่อาจใช้ได้ผลแล้ว”“เช่นนั้นพวกเราก็สู้กับพวกเขาให้ตายไปข้างหนึ่ง แม้พวกเขาจะมีเครื่องโยนหิน มีระเบิดดินปืน แต่พวกเราก็ไม่กลัว พวกเขาคิดอยากบุกเข้ามา ไม่ง่ายเช่นนั้น”คำพูดของเหอจื่อหลิน หัวหน้ากองกำลังทหารที่อยู่ใต้บังคับบัญช