“แม่งเอ๊ย นี่ก็คือหมาป่าศึกที่ว่ากันหรือ?! จะเหี้ยมเกินไปแล้วกระมัง?!แค่ชั่ววูบเดียว ฝูงหมาป่าศึกกรูใส่กลุ่มคน เปิดโหมดฉีกทึ้งอย่างบ้าคลั่ง พวกมันทุกตัวต่างเล็งกัดตรงลำคอ ทั้งน่าสยดสยองและโหดเหี้ยมพวกทหารเคยเห็นสภาพการณ์อย่างนี้ที่ไหน? ตกใจขวัญกระเจิง ไม่นานกองทัพที่เป็นระเบียบเรียบร้อยอลหม่าน ทุกคนหลบหลีกวิ่งหัวซุกหัวซุน ไม่คิดจะสู้กับหมาป่าศึกแม้แต่น้อยร่างกำยำแข็งแรงนั้น ความไวดังเงาสวย กอปรกับพลังรบ ความกระหายเลือดและความโหดร้าย ทุกสิ่งนี้ล้วนทำให้คนนึกถึงสุนัขร้ายที่คลานขึ้นมาจากขุมนรกอเวจี พวกเขาไร้กำลังต่อต้าน!“เชี่ย สู้มันสิ! แม่งเอ๊ย วิ่งหนีอะไรกัน?!”ฉินอวิ๋นฮุยเห็นสารรูปขี้ขลาดตาขาวของบรรดาทหารพลันบันดาลโทสะปานอสนีบาต คนหลายหมื่นคนกลัวหมาป่าศึกจนขวัญหนีดีฝ่อ? ยามนี้เขาโมโหพลุ่งพล่าน แทบอยากสับคนพวกนี้ให้เป็นหมื่น ๆ ชิ้น“บ้าเอ๊ย! ไปรับศึกเดียวนี้นะ! ไม่อย่างนั้น ตาย!”เหอซินก็โมโหโกรธากับทหารที่ผ่านการฝึกฝนอย่างมีระเบียบแบบแผนเหล่านี้จนแทบกระอักเลือดเหมือนกัน เพิ่งลงสนามก็ขี้หดตดหายแล้ว ศึกหลังจากนี้ยังจะสู้อย่างไรได้อีก? ไฟโกรธปะทุโดยสิ้นเชิง ตวัดดาบศึกฟันหมาป่าศ
Read more