All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 651 - Chapter 660

“รับทราบ!”ไม่นานฉินอวิ๋นฮุยก็ประกาศความน่าเกรงขามของตัวเองต่อกองโจร ติดประกาศอย่างเป็นทางการ เมืองอู่โจวสะเทือนเลือนลั่นในพริบตาเมื่อฉินอวิ๋นฟานเห็นประกาศก็หัวเราะเสียงเย็น “พี่รอง สุดท้ายท่านก็ดูถูกพี่ใหญ่ หวังว่าท่านจะมีชีวิตรอดกลับมานะ ไม่อย่างนั้นข้าจะเสียงคู่ต่อสู้คนเก่งไปคนหนึ่ง”......“ฮ่า ๆ ๆ...”เป็นเวลาเดียวกัน ฉินอวิ๋นคังหัวร่ออยู่ในจวน เขาเลื่อมใสทักษะการแสดงของตัวเองเสียเหลือเกิน นี่มันขั้นเทพ ถึงขั้นอาภรณ์สวรรค์ไร้ตะเข็บ หลอกคนเจ้าเล่ห์อย่างฉินอวิ๋นฮุยเชื่อสนิทใจ“ปกติน้องรองชอบวางแผนกับคนอื่นที่สุด ชอบเล่นลูกไม้อุบายชั่วที่สุด ถ้าเขารู้ว่าตัวเองติดกับของข้า ไม่รู้จะทำหน้ายังไงสิน่า!”ฉินอวิ๋นฮุยหัวเราะเสียงดัง“นั่นสิ เดินริมน้ำเป็นประจำ มีรองเท้าใครบ้างที่ไม่เปียก ฉินอวิ๋นฮุยมีอุบายอยู่เต็มหัว กลับถูกความคิดอันเคยชินของตัวเองควบคุม ทำให้พวกเราสบโอกาส ทั้งหมดนี้เขาทำตัวเองทั้งนั้น”หวังจื้อพูดเรียบ“ท่านกุนซือ ท่านต้องไปให้ได้หรือ? จะไม่คิดอีกสักหน่อย?”ก็ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนา ฉินอวิ๋นคังสีหน้าเศร้าหมองมากขึ้นทุกที เขาจ้องหวังจื้อด้วยความอาลัยอาวรณ์พลางพู

“เช่นนี้นี่เอง!”เมื่อนั้นหวังจื้อจึงกระจ่างใจ หรือนี่ก็คือคนเขลาวางงาน คนฉลาดวางแผนที่คนโบราณกล่าว?เทียบกับองค์ชายใหญ่ที่ร่วมมือกับหลัวเทียนเป้า วางตาข่ายฟ้ากับฉินอวิ๋นฟานและฉินอวิ๋นฮุย กลับไม่สู้บอกว่านี่คือแผนเพื่ออนาคตต้าเฉียนที่ท่านอาจารย์ร่วมกันวางกับไท่ซั่งหวงเทียบกับท่านอาจารย์ เขายังอ่อนหัดเกินไป ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมสถานการณ์หรือว่าวิสัยทัศน์ สุดท้ายก็ยังห่างอีกหลายขุม!“สถานการณ์ในราชสำนักเปลี่ยนแปลงง่าย วันนี้เจ้าก็เข้าไปหลบอยู่เบื้องหลังเถอะ ต่อไปต้องขยันหมั่นเพียรเรียนรู้ให้มาก”ชายวัยกลางคนเอ่ยเสียงหนัก“ขอรับ!”หวังจื้อพยักหน้าพูดด้วยความเคารพ......ขณะเดียวกัน เมืองอู่โจวครึกครื้นผิดปกติ องค์ชายรองฉินอวิ๋นฮุยสวมชุดเกราะสีเงิน มือถือกระบี่บัญชาการ ทรงอาชางามอยู่บนลานกว้าง สร้างขวัญกำลังใจให้กับเหล่าทหารห้าหมื่นนายที่กำลังจะออกเดินทาง!“วันนี้ ข้าผู้เป็นองค์ชายจะคุมทัพออกศึกด้วยตัวเอง พาทุกคนไปทลายรังโจร ศึกนี้ต้องชนะเท่านั้น ประกาศฤทธานุภาพของต้าเฉียน ให้พวกโจรกระจอกไม่มีที่จะให้ซุกหัว!”ฉินอวิ๋นฮุยโบกกระบี่บัญชาการในมือ เปล่งเสียงดังสร้างความฮึกเหิม“ต้องช

“ทางที่ตัวเองเลือก แม้กลั้นน้ำตาก็ต้องเดินให้ถึงที่สุด”ฉินอวิ๋นฮุยพูดทั้งหน้าตาเศร้าสร้อย “เฮ้อ! ข้าคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าทางเขามันจะเดินลำบากขนาดนี้ รู้แต่แรกข้าก็ไม่อวดเก่งแล้ว ทำไมต้องมากวาดล้างโจรเองด้วยนะ?!”ตอนนี้ฉินอวิ๋นฮุยนึกเสียใจแล้ว แต่เขาไม่มีทางให้หันหลังกลับ ทันทีที่หันหลัง จะต้องส่งผลกระทบต่อขวัญกำลังใจทหารแน่ และจะเป็นผลเสียต่อการทลายรังโจรครั้งนี้บวกกับเขาปากกล้าโพนทะนาออกไปแล้ว ทันทีที่หันหลังกลับ พี่ใหญ่กับฉินอวิ๋นฟานมิต้องหัวเราะจนฟันร่วงหรือ? แถมการเดินทางครั้งนี้ผู้มีอำนาจระดับสูงของต้าเฉียนกำลังจับตาดูอยู่ ถึงตอนนั้นได้ขายหน้าจริง ๆ แล้วคิดแล้วก็ช่างเถอะ มีแต่ต้องแข็งใจเดินหน้าต่อไปเท่านั้น!“เสี่ยวฮุย การกวาดล้างโจรครั้งนี้เป็นโอกาสที่เจ้าจะได้พิสูจน์ตัวเอง ต้องอดทนไว้จึงจะดี แค่เราทำงานนี้สำเร็จ การเดินทางมาเมืองอู่โจวครั้งนี้ เจ้ามีผลงานไม่น้อยไปกว่าฉินอวิ๋นฟาน”เหอเหวินเย่าพูดเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆฉินอวิ๋นฮุยหรือจะไม่รู้เหตุผลนี้ เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า ดวงอาทิตย์คล้อยไปทางทิศตะวันตก ถูกใบหน้าพุ่มใหญ่บังไปกว่าครึ่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ ตกลงสู้ป่าทึบแห่งสารทฤดู

ในป่า จู่ ๆ ก็มีเสียงเยาะเย้ยเหยียดหยันดังมา อีกทั้งคนหน้าตาเป็นอย่างไรก็มองไม่เห็น นาทีนี้ฉินอวิ๋นฮุยเต้นเร่า ๆ หนักกว่าเดิม โกรธจนหน้าแดงก่ำเขาชี้ไปทางหมู่บ้านเฮยเฟิงและตะคอกด่า “ไอ้บัดซบจางหมาจื่อ แน่จริงเจ้าก็อย่าซ่อนตัวสิ ไสหัวออกมา ข้าต้องสับเจ้าเป็นหมื่น ๆ ชิ้นแน่!”“เจ้าลูกชาย ดีแต่ใช้ฝีปากใครไม่เป็นบ้าง? แต่จะทำได้หรือไม่นั่นอีกเรื่อง ทางที่ดีตอนนี้เจ้ารีบเหน็บหางไสหัวกลับไปซะ มิเช่นนั้นข้าจะจับเจ้าแก้ผ้าให้หมด แล้วแขวนอยู่บนประตูเมืองอู่โจวให้ขายขี้หน้าไปเลย นี่จะอนาถกว่าเดิมนะ!”มีเสียงท้าทายดังออกมาจากในป่าอีกครั้ง จางหมาจื่อมองท่าทางเลือดขึ้นหน้าทำเสียงานของฉินอวิ๋นฮุยอย่างเย็นชา แต่ที่มีมากกว่าคือย่ามใจ ถ้าไม่เสียดสีฉินอวิ๋นฮุยให้หนัก ดีไม่ดีเจ้าลูกเต่านี่จะเผ่นไปจริง ๆเพื่อทำภารกิจที่ตระกูลหลัวมอบหมายให้สำเร็จ เขาต้องทำทุกวิถีทางรั้งตัวฉินอวิ๋นฮุยเอาไว้ ทำให้เรื่องใหญ่เท่าไรก็ยิ่งดี หากสามารถจุดชนวนสงครามของสองแคว้นได้ นั่นจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบ!ถึงพวกเขาต้าเยียนจะร่วมมือกับฉินอวิ๋นคัง แต่พวกเขาซึ่งเป็นฝ่ายตัวตั้งตัวตีก็มีความคิดและแผนการของตัวเอง เรียกได้ว่าต่างฝ่

“พี่ใหญ่ ท่านคิดมากไปแล้วกระมัง?”ยามนี้รองหัวหน้าแห่งหมู่บ้านเฮยเฟิงมั่นใจเต็มเปี่ยม พูดอย่างกำแหง “ทหารกุ้งแม่ทัพปูของฉินอวิ๋นฮุยอย่างกับสวะฝูงหนึ่ง ข้าบี้พวกมันง่ายอย่างกับพลิกฝ่ามือ ทำไมท่านต้องกลัวขนาดนั้นด้วย? ข้ารับรองว่าจะจับเป็นฉินอวิ๋นฮุยยังไม่ได้อีกหรือ?”“ไม่ได้!”จางหมาจื่อหน้าเครียด ปฏิเสธเด็ดขาด “ฉินอวิ๋นฮุยคือองค์ชายรองของต้าเฉียน ต้องซุ่มยอดฝีมืออยู่รอบตัวเยอะแน่ เจ้าไปตอนนี้ก็เท่ากับไปตาย!”“รีบเตรียมการโจมตีรอบสองและการสู้แบบยืดเยื้อรอบสามให้ดีเถอะ แกล้งจนพวกมันไม่มีใจคิดต่อสู้แล้ว กองหนุนพวกเราก็น่าจะถึง และตอนนั้นต้องเผด็จศึกพวกมันได้แน่!”“เอ่อ ก็ได้!”......ยามดึก แม้เหล่าทหารจะกินอาหารมากมาย แต่สิ่งที่ประสบเมื่อตอนเย็นยังติดตาอยู่ ดังนั้นสภาพจิตใจของทุกคนจึงไม่สู้ดีนัก ยังขวัญเสียไม่หาย เพราะท่ามกลางป่ากลางเขามีสิ่งที่ไม่คาดคิดมากมาย อาจเกิดเรื่องไม่คาดฝันได้ทุกเมื่อเหอเหวินเย่าส่งยอดฝีมือในยุทธภพสองคนออกไป พวกเขาสวมชุดสีดำ กลืนไปกับม่านราตรีอย่างเงียบเชียบ!“อะไรนะ? พี่รองถูกซุ่มโจมตี?!”เมื่อฉินอวิ๋นฟานได้ข่าวก็ผุดลุกขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความประห