All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 661 - Chapter 670

839 Chapters

บทที่ 661

“มิผิด!”เหลียงจื่อฝูเท้าความด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “สองปีก่อนเสด็จตาของเจ้าพระพลานามัยไม่สู้ดีนัก กอปรกับศึกภายในของราชวงศ์เหลียงรุนแรง ทำให้พระองค์ไม่สบายพระทัย ตอนนี้มิอาจลงจากแท่นบรรทมได้แล้ว!”“หา?! เสด็จตาของข้าลงจากแท่นบรรทมไม่ได้?”จังหวะที่ฉินอวิ๋นฟานได้ยินข่าวนี้ก็รู้ว่าแย่แล้ว สำหรับชายชราสูงวัยคนหนึ่ง ทันทีที่ลงจากเตียงนอนไม่ได้ เกรงว่าจะห่างจากวันที่วิญญาณออกจากร่างไม่ไกลแล้วแม้ฮ่องเต้ราชวงศ์ต้าเหลียงจะเป็นเสด็จตาที่เขาไม่เคยพบหน้ามาก่อน แต่อย่างไรเลือดข้นกว่าน้ำ ในความทรงจำมารดาจากไปเร็ว ไม่ว่าอะไรเขาก็ต้องรับกับสายสัมพันธ์นี้ และถือว่าแบกรับความรับผิดชอบแทนเจ้าของร่างด้วย!“ถูกต้อง!”เหลียงจื่อฝูส่ายหน้าอย่างจนใจ “พระองค์โปรดปรานเสด็จแม่ของเจ้ามาก ถึงเสด็จแม่ของเจ้าจะอภิเษกมาต้าเฉียนแล้ว แต่พระองค์มักคิดถึงอยู่เสมอ พอรู้ว่าเสด็จแม่ของเจ้าจากไปก็เศร้าโศกเสียพระทัยนัก ยังประชวรหนักหนหนึ่งอีก”“เวลานี้เจ้ามีความสามารถแล้ว ในตอนที่ยังมีพระชนม์อยู่ เสด็จตาของเจ้าอยากเจอเจ้าสักครั้ง และถือว่าทำความปรารถนาให้สำเร็จ”ฉินอวิ๋นฟานให้ความสำคัญกับมิตรภาพและจิตใจเสมอ เมื่อรู้ข
Read more

บทที่ 662

เหลียงจื่อฝูมองไปทางฉินอวิ๋นฟาน ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉา จุปากเนือง ๆฉินอวิ๋นฟานเห็นดังนั้นพลันชะงักงันอยู่กับที่ มุมปากกระตุกน้อย ๆ เดิมเสด็จน้าสิบสามก็เป็นสตรีผู้มีท่วงทำนองผู้ใหญ่เต็มเปี่ยม สาวใช้ก็เด็ดดวงเหมือนกัน นางคงไม่ได้ผิดปกติหรอกนะ?ยามนี้ จู่ ๆ ฉินอวิ๋นฟานก็มีความคิดหาญกล้าผุดขึ้นในใจ เสด็จน้าสิบสามคงไม่ใช่...“หลานชายอวิ๋นฟาน เจ้าเป็นอะไรไป?”เห็นฉินอวิ๋นฟานใจลอย เหลียงจื่อฝูจึงรีบขยับเข้าไปถามใกล้ ๆกลิ่นหอมฉุนปะทะมา ฉินอวิ๋นฟานตัวกระตุกตื่นพลัน ขวยเขินใบหน้าแดงซ่าน จากนั้นจึงรีบอธิบาย “เปล่า ไม่มีอะไร”“อย่างนั้นหรือ? ตอนที่ข้าพูดถึงสาวทำไมเจ้ากลับไม่มีปฏิกิริยาเลยเล่า? เจ้าคงไม่ใช่ว่าไม่สนใจผู้หญิงหรอกนะ?”เหลียงจื่อฝูมองฉินอวิ๋นฟานด้วยสีหน้าแปลกประหลาดพลางเอ่ยถาม“จะ จะเป็นไปได้ยังไง! ข้าคือผู้ชายทั้งแท่งเลยนะ มีหรือจะไม่สนใจผู้หญิง? ท่านอย่าพูดเลื่อนเปื้อน!”ฉินอวิ๋นฟานรีบอธิบาย“ออ? แล้วทำไมมู่หรงจิ่นอยู่กับเจ้ามาสองปีกว่า จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ตั้งครรภ์? หรือว่าเจ้าไม่ไหว?”เหลียงจื่อฝูบีบคั้นต่อ“หา! เสด็จน้าสิบสาม ท่านพูดเพ้อเจ้ออะไร? ข้าอายุยังหนุ่มยั
Read more

บทที่ 663

เช้ามาเหอเซินก็จัดระเบียบทหารอยู่บริเวณเนินหิน จัดแถวทหารสี่หมื่นกว่าคนที่เหลือใหม่ ฝึกซ้อมหนักขึ้นอยู่กับที่ รอฟังข่าวเคลื่อนพล!การรอคอยนี้ดำเนินไปหนึ่งวันเต็ม ๆ พวกฉินอวิ๋นฮุยไม่อนาทรร้อนใจและไม่ได้ทำอะไร กลับพักผ่อนกันเสียอย่างนั้น นี่ทำเอาพวกจางหมาจื่อสับสนงงงวยกันเป็นแถว“พี่ใหญ่ ท่านว่าเจ้าฉินอวิ๋นฮุยนี่มันยังไงกัน ปักหลักอยู่ที่เดิม ไม่ไปไหน คงไม่ใช่ว่ากลัวเราแล้วกระมัง?”รองหัวหน้าของหมู่บ้านเฮยเฟิงถามด้วยความร้อนใจเล็กน้อย“ข้าก็ว่าแปลกเหมือนกัน พวกมันปักหลักอยู่กับที่มันหมายความว่ายังไงกันแน่? ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นแผนที่เราเตรียมไว้ให้พวกมันก็ไม่ได้ใช้สิ?”จางหมาจื่อขมวดคิ้วพูดจางหมาจื่อก็สับสนเหมือนกัน ตามหลัก ฉินอวิ๋นฮุยถูกเขาหยามเกียรติแล้วน่าจะอายจนโกรธแล้วมุ่งหน้ามาสิ? ทำไมเฉยไปเสียได้?“เช่นนั้นตอนนี้เราจะทำยังไงดี? รอต่อหรือว่าจะโจมตีก่อน?”รองหัวหน้าร้อนใจนิด ๆ“โจมตีก่อน? เจ้าอยากตายรึ? ตอนนี้ฉินอวิ๋นฮุยยึดเนินหิน นอกจากจะมีวิสัยทัศน์กว้างขวาง ยังมีสิ่งกำบังเยอะ พวกเราบุกเข้าไปไม่ได้หรอก”จางหมาจื่อเอ่ยเสียงหนัก “อีกอย่าง ถ้าปะทะซึ่งหน้าพวกเราจะไม่ใช่คู่ต่อส
Read more

บทที่ 664

ขณะเดียวกัน ฉินอวิ๋นฮุย เหอเหวินเย่า เหอเซินและบุคคลฐานะไม่แน่ชัดอีกสี่คนกำลังนั่งอยู่ในกระโจม สีหน้าเคร่งขรึม กำลังฟังการรายงานของชายคนหนึ่งในนั้น“องค์ชายรอง หลังจากพวกเราพี่น้องสืบอย่างลับ ๆ หลายวันนี้ พบว่าหมู่บ้านเฮยเฟิงอยู่บนผาแห่งหนึ่ง มิดชิดมาก ค้นหาลำบากที่สุด”ชายวัยกลางคนลึกลับรายงาน “นี่เป็นแค่แหล่งกบดานแห่งเดียวของพวกเขา ละแวกนั้นยังมีอีกสามแห่ง เป็นลักษณะขนาบข้าง ระวังสังเกตกันและกัน มีคนเฝ้ายามมาก รูปร่างใหญ่กำยำ รู้สภาพในภาพเขาละเอียดลึกดุจฝ่ามือ รักษาง่าย โจมตียาก”“บ้าเอ๊ย! ไอ้โจรสมควรตายพวกนี้นี่ รอบคอบขนาดนี้เชียว แหล่งกบดานซ่อนเสียมิดชิด!”ฉินอวิ๋นฮุยพูดด้วยสีหน้าแค้นเคือง“ใช่ขอรับ ข้าน้อยยังเห็นว่าพวกเขาวางกับดักไว้ระหว่างทางที่เราจะไปหลายจุดด้วย ขุดหลุมมากมาย ถ้าตกลงไปต้องตายแน่นอน!”ขายวัยกลางคนผู้นั้นกล่าวต่อ“ฮะ?! ข้างหน้ายังมีกับดักอีก?”เมื่อได้ยินว่าข้างหน้ายังมีกับดัก หนังตาของฉินอวิ๋นฮุยกระตุกรัว ๆ เดิมพวกเขาก็ไม่รู้สภาพการณ์บนภูเขาอยู่แล้ว การมีกับดักอยู่ทั่วแทบจะเป็นฝันร้ายของพวกเขา“น้าสาม ตอนนี้ท่านมีความคิดอะไรดี ๆ หรือไม่?”ฉินอวิ๋นฮุยได้
Read more

บทที่ 665

“ยอด ยอดมาก!”ฉินอวิ๋นฮุยตื่นเต้นพูด “แผนนี้เรียกว่าการทำให้ศัตรูชะล่าใจ ทันทีที่พวกเขาผ่อนความระวัง พวกเราก็ฉวยตอนที่พวกเขาไม่ทันตั้งตัวโจมตีกะทันหัน พวกเขาต้องทำอะไรไม่ถูกแน่ ชัยชนะมิใช่แน่อย่างแช่แป้งหรือ?”ฉินอวิ๋นฮุยในตอนนี้ดีใจอย่างคาดไม่ถึง อดทนมานานอย่างนี้ ในที่สุดโอกาสก็มาถึงแล้ว!“เสี่ยวฮุย ปกติเจ้าคุ้นเคยกับหัวหน้าทหารพวกนี้ดี ประเดี๋ยวตอนกินข้าว เจ้าก็มอบหมายงานกับพวกเขาเองเถอะ เลือกมือดีที่สุดสองพันคนลอบโจมตี ทหารคนอื่น ๆ นอนต่อ รอถึงวันพรุ่งนี้เช้าแล้วค่อยเคลื่อนทัพไปโจมตีส่วนหลัก!”เหอเหวินเย่าเอ่ยเสียงหนัก“ได้ ข้ารู้แล้ว”ฉินอวิ๋นฮุยพยักหน้า“เพื่อป้องกันความผิดพลาด ท่านผู้นำตระกูลผัง ท่านต้องทำทุกวิถีทางคุ้มครองความปลอดภัยขององค์ชายรองให้ดี เรื่องนี้ต้องสำเร็จเท่านั้น เข้าใจหรือไม่?”เหอเหวินเย่าหันไปมองทางชายวัยกลางคนด้านข้างและเอ่ยเสียงเข้มชายวัยกลางคนผู้นี้มีชื่อเรียกว่าผังซื่อเต๋อ ผู้นำตระกูลผังอันเป็นตระกูลวิถียุทธ์เลื่องชื่อในยุทธภพเมืองจัว ความสามารถน่ากลัวอย่างยิ่ง เมื่อฉินอวิ๋นฮุยเพิ่งถึงเมืองจัว เขาก็อารักขาอยู่ข้างกายฉินอวิ๋นฮุยตลอดเวลา ประกันควา
Read more

บทที่ 666

ยามดึก!ฉินอวิ๋นฮุยถูกสาวใช้ในอ้อมกอดปลุกตื่น ถึงยังงัวเงียไม่ยินยอมมาก แต่เขาก็ยังฝืนใจลุกขึ้น เพราะเรื่องนี้ใหญ่หลวงนักยามนี้ หัวหน้าทหารร่างกำยำสิบคนรวมถึงเหอเซินยืนรออยู่หน้ากระโจมแล้ว“ให้พวกเจ้าแต่ละคนพาทหารฝีมือดีสองร้อยคนไปด้วย พวกเจ้าเตรียมพร้อมแล้วหรือ?”ฉินอวิ๋นฮุยที่มาถึงนอกกระโจมสติแจ่มชัดแล้ว ศึกนี้มีความหมายกับเขามาก ขอเพียงจับกุมโจรพวกนี้ได้ก็จะเป็นผลงานใหญ่ของเขา“เรียนองค์ชาย เตรียมพร้อมแล้วขอรับ รอแต่ท่านออกคำสั่ง!”เหอเซินพูดเสียงเบา กลัวทำให้ทหารคนอื่นตื่นและทำให้สายสืบของพวกโจรสังเกตเห็น“ออกเดินทาง!”ฉินอวิ๋นฮุยพูดเสียงเบาเหมือนกันกล่าวจบ ทหารฝีมือดีสองพันคนสวมชุดลำลอง พกอาวุธคล่องมือ พวกเขาเดินไปตามริมผนังหินป้องกันคนเห็นท่ามกลางราตรีมืดมิดไม่นานพวกเขาก็มาถึงทางไส้แกะ ด้วยการนำของหัวหน้าทหารสิบคน พวกเขาเร็วดังกระสวย แค่ครึ่งชั่วยามก็มาถึงจุดซุ่มโจมตีแล้วครอกฟี้ ๆ...พวกฉินอวิ๋นฮุยเพิ่งมาถึงละแวกนั้นก็ได้ยินเสียงกรนดังสะเทือนเลือนลั่นดังมาเป็นระยะจากในป่า ไม่ว่าใครก็รู้ว่ามันคืออะไร!ใกล้จะยามห้าแล้ว เป็นเวลาที่ทุกคนง่วงเหงาหาวนอนที่สุด คนที่เฝ้า
Read more

บทที่ 667

“ฮะ?! ทำไม ทำไมถึงมีทหารมากขนาดนี้ล่ะ!!!”จังหวะที่โจรคนหนึ่งร้องอุทานด้วยความตกใจ อึ้งจังงังตาค้าง รอบตัวกลับมีเงาดำนับไม่ถ้วน ทั้งยังมีกลิ่นคาวเลือดฉุนคละคลุ้ง ไม่ต้องใช้สมองก็รู้ได้ว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น!“สวรรค์! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?”“พวกเราถูกลอบโจมตีแล้ว ไปตามคนมาเร็วเข้า!!!”......ชั่วขณะหนึ่ง บรรดาโจรสะดุ้งตื่นขึ้นมากันหมด พวกเขามองรอบ ๆ ด้วยความตื่นตะลึงตาค้าง แม้พวกเขาจะกรีดร้องส่งเสียงขอความช่วยเหลือแต่ก็ไร้ผล ชิ้ง!!!!เสียงกระบี่แหลมคมดังขึ้นอีกครั้ง เพียงชั่วเสี้ยววินาที โจรหลายร้อยคนถูกสังหารเรียบ ไม่เหลือรอดแม้แต่คนเดียว ฉินอวิ๋นฮุยและคนอื่น ๆ ปฏิบัติการเด็ดขาดฉับไวปานสายฟ้าแลบในสถานการณ์ที่ไม่เสียกำลังคนแม้แต่คนเดียว กำจัดกองโจรทั้งหมดได้อย่างมีประสิทธิภาพ“ยอดเยี่ยม!”ฉินอวิ๋นฮุยมุมปากกระตุกและพูด “เอาไว้กลับไปแล้ว ตกรางวัลทุกคนสามร้อยตำลึง!”“ขอบคุณองค์ชายรอง!”เมื่อเหล่าทหารได้ยินพลันดีใจลิงโลด ตื่นเต้นที่สุด สำหรับพวกเขา สามร้อยตำลึงคือรายรับก้อนโต เทียบเท่ากับเบี้ยหวัดสามปีของพวกเขาเลยทีเดียว“ทุกคนรีบตรวจสอบกับดัก ทำสัญลักษณ์เอาไว้ให้ดี แล้ว
Read more

บทที่ 668

เมื่อได้ยินสายรายงาน จางหมาจื่อผุดลุกขึ้นยืนทันที สีหน้ามืดสว่างสลับสับเปลี่ยน ลางร้ายแวบเข้ามาในสมองไม่รอให้เขาทันตอบสนอง สมุนโจรคนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นมา ปากตะโกนไม่หยุด “แย่แล้ว ค่ายหลัก เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”ครั้นจางหมาจื่อได้ยินการรายงานน่าตกใจนี้ก็นิ่งนอนใจไม่ได้แล้ว เขาสาวเท้าออกไปคว้าคอเสื้อของลูกสมุนผู้นั้นและตะคอกถามว่า “พูด! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”ลูกสมุนผู้นั้นตกใจขวัญเสีย ตอบติดอ่าง “ทัพ ทัพ ทัพใหญ่มาแล้ว อย่างมากอีกหนึ่งชั่วยามพวกเขาก็จะถึงหมู่บ้านแล้วขอรับ!”“ทำไมเร็วอย่างนี้ล่ะ?!”จางหมาจื่อเซไปเล็กน้อย เกือบก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น พวกเขาเตรียมตัวพร้อมขนาดนี้ ในเวลาสำคัญอย่างนี้ ทำไมจู่ ๆ ก็เกิดช่องโหว่ได้ล่ะ? เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ!“น้องรองล่ะ! เขาอยู่ที่ไหน!”จางหมาจื่อตะคอกกับทุกคนที่กำลังแตกตื่น ทุกคนต่างเกรงกลัวอำนาจของรองหัวหน้า ก้มหน้างุด สั่นพั่บ ๆ ไม่มีใครกล้าปริปาก “มีอะไรหรือพี่ใหญ่ เรื่องใหญ่แค่ไหนกันเชียว? ต้องโมโหขนาดนี้เลย?”ตอนนี้เอง รองหัวหน้าเดินเข้ามาด้วยใบหน้าอิ่มเอม สองขาอ่อนเปลี้ย เขาไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ยังนั่งไขว่ห้าง
Read more

บทที่ 669

หมาป่าศึกคือสัตว์ร้ายยอดนักรบที่หมู่บ้านเฮยเฟิงเจาะจงฝึกขึ้นมาเพื่อแก้ปัญหาจำนวนคนทำศึกในป่ามีไม่เพียงพอพวกมันคือลูกที่เกิดจากการผสมพันธุ์ระหว่างราชาหมาป่ากับสัตว์ร้ายสายพันธุ์บริสุทธิ์ที่สุดในป่า พวกมันไม่เพียงแต่สืบทอดความป่าเถื่อนและการรวมฝูงของราชาหมาป่า ขณะเดียวกันก็สืบทอดความดุร้ายของฉางอ๋าว[1]มีแต่การฝึกจากผู้ฝึกเฉพาะ พวกมันจึงจะฟังคำสั่ง มักล่าสัตว์ป่าเป็นอาหาร กระหายเลือดและมีร่างใหญ่กำยำ พลังรบน่าทึ่ง หมาป่าศึกหนึ่งตัวสามารถสังหารวัยรุ่นทั่วไปได้สามคนสบาย ๆเพื่อดักฆ่าทัพใหญ่ห้าหมื่นคนที่ฉินอวิ๋นฮุยพามา พวกเขาจัดวางกับดักสามแห่ง แห่งแรกคือการจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว โยนหินสังหารเป็นบริเวณกว้าง ข่มขวัญทัพใหญ่ของฉินอวิ๋นฮุยแห่งที่สองก็คือหลุมลึกในป่าทึบ บวกกับลูกศรใหญ่ที่ซุกซ่อนรอบทิศ การโจมตีเป็นบริเวณกว้าง สามารถบั่นทอนกำลังทัพใหญ่ของฉินอวิ๋นฮุยได้มาก ทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวต่อป่าทึบ ทำลายแนวป้องกันในใจของพวกเขาโดยสิ้นเชิงแห่งที่สามก็คือหมาป่าศึก สำหรับสัตว์ร้ายกระหายเลือดที่ฝึกพิเศษเหล่านี้ บนตัวทหารที่ฉินอวิ๋นฮุยพามามีแต่เลือด สามารถกระตุ้นสันดานกระหายเลือดในตัวห
Read more

บทที่ 670

ชัยชนะอยู่เบื้องหน้า บรรดาทหารออกเดินทางด้วยความกล้าหาญเป็นระเบียบ ความอยากสงครามของทุกคนถูกกระตุ้นออกมาจนหมด หากพวกเขากลับไม่รู้ว่าหมาป่าศึกมิใช่สุนัขป่าธรรมดาทั่วไป ระดับความเหี้ยมโหดเหนือจินตนาการ“เสี่ยวฮุย ระวังไว้ก่อน!”ขอเพียงเป็นเรื่องที่ไม่รู้ เหอเหวินเย่าจะระแวดระวังอยู่เสมอ ท่าทีไม่ยี่หระของฉินอวิ๋นฮุยทำให้เขากังวลมาก เพื่อความปลอดภัย เขายังต้องเข้าไปเตือน“น้าสาม ท่านวางใจเถอะ ทหารพวกนี้ของเราผ่านการฝึกฝนอย่างเข้มงวด ยังจะกลัวหมาป่าไม่กี่ตัวหรือ? อีกอย่าง ทุกคนมีอาวุธครบมือ ยังต้องกลัวอะไร?”ฉินอวิ๋นฮุยพูดด้วยความมั่นใจเป็นล้นพ้น“องค์ชายรอง อย่าได้ประมาทเด็ดขาด หมาป่าศึกพวกนี้ดุร้ายนัก ต้องจริงจังกับพวกมันจึงจะดี!”ผังซื่อเต๋อเห็นฉินอวิ๋นฮุยไม่ใส่ใจเลย เขารีบเตือนอีกครั้ง แม้เขาไม่เคยเห็นหมาป่าศึกกับตาตัวเองมาก่อน หากได้ยินชื่อเสียงความดุร้ายมาไม่น้อย มิใช่สุนัขทั่วไปเด็ดขาด“เสี่ยวฮุย ท่านผู้นำตระกูลผังพูดถูก พวกเขากำลังทำศึก ต้องระวังรอบคอบเอาไว้”เหอเหวินเย่ารีบพูดกว่าจะทำลายกับดักที่พวกโจรวางเอาไว้ได้ ถ้าประมาทเลินเล่อ ทำเสียแผนเสียเองจะมิต้องเสียใจหรอกหรือ?
Read more
PREV
1
...
6566676869
...
84
DMCA.com Protection Status