All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 641 - Chapter 650

วิธีการของฉินอวิ๋นฟานทำให้หัวใจของพวกเขาอบอุ่นใจยิ่งนัก พร้อมกันนั้นก็สลายวิกฤตของพวกเขาด้วย“รัชทายาทต้าเฉียน ที่ท่านว่ามาเป็นความจริงหรือ?!”หนานกงเซิ่งยังเหลือเชื่อเล็กน้อย สอบถามเพื่อยืนยันอีกครั้ง อย่างไรก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับผลประโยชน์ของทุกคนในตระกูล และพวกเขาก็คือพ่อค้า ย่อมให้ความสำคัญต่อสัจจะของฉินอวิ๋นฟาน“ต้าเฉียนเราเพิ่งได้เมืองอู่โจว จะตระบัดสัตย์เสียความน่าเชื่อถือได้หรือ?”ฉินอวิ๋นฟานพูดจริงจัง “ข้าฉินอวิ๋นฟานรักษาคำพูดเสมอ จะล้อเล่นกับเรื่องสำคัญเช่นนี้กับพวกท่านได้ยังไง? พวกท่านไปคิดคำนวณให้ดีเถอะ ข้าฉินอวิ๋นฟานจะรับผิดชอบทั้งหมด!”“จริงสิ เงินชดเชยคนที่ถูกสังหาร ข้าฉินอวิ๋นฟานก็จะจ่ายให้เป็นสามเท่า และข้าขอสัญญาอย่างจริงจังกับพวกท่านว่า ข้าจะกวาดล้างกองโจรให้หมดภายในหนึ่งเดือน คืนสภาพแวดล้อมการค้าขายที่ปลอดภัยให้กับทุกท่าน!”เมื่อได้รับการการันตีจากฉินอวิ๋นฟาน ทุกคนต่างดีใจลิงโลดมือโบกเท้ารำ การเหมาความรับผิดชอบของฉินอวิ๋นฟาน ทำให้พวกเขาซาบซึ้งใจยิ่งนักทีแรกพวกเขายังคิดว่าต้องขอท่านปู่ร้องท่านย่า คุกเข่าอ้อนวอนฉินอวิ๋นฟานคืนความเป็นธรรมให้กับพวกเขา แต่ฉินอวิ๋น

“ในเมื่อรับกับอารมณ์เหม็น ๆ เช่นนี้ไม่ได้ เช่นนั้นก็ไสหัวไปเถอะ เมืองอู่โจวไม่ขาดพ่อค้า!”ฉินอวิ๋นฟานทำหน้าไม่แยแส พูดเสียดสีทันที“หา...นี่...”เมื่อฉินอวิ๋นฟานพูดคำนี้ออกมา หมู่ผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าเอ๋อรับประทาน สมองขาวโพลนไปเลย ทีแรกนึกว่าจะใช้วิธีนี้กดดันฉินอวิ๋นฟาน ให้ฉินอวิ๋นฟานถอยสักหน่อย ไม่นึกว่าฉินอวิ๋นฟานจะไล่ให้พวกเขาไสหัว คราวนี้มันไม่สนุกแล้วนะ!ผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าทั้งหลายเจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ทุกคนปราศจากความคิดโดยสิ้นเชิง ลมปากที่เพิ่งพ่นออกไปจะเก็บกลับคืนก็ไม่ได้กระมัง?“ทำไม? พวกเจ้ายังจะยืนบื้อทำไม?”ฉินอวิ๋นฟานเหยียดยิ้มมุมปาก แสยะยิ้มและพูด “ยังไม่รีบกลับไปเก็บข้าวของของพวกเจ้าแล้วไสหัวไปอีก ไว้หน้าพวกเจ้าแล้วใช่ไหม? อย่าบีบให้ข้าต้องตบพวกเจ้าออกไปนะ!”คราวนี้ซือหม่าเจาและคนอื่น ๆ งงเป็นไก่ตาแตก ยามนี้ขึ้นขี่หลังเสือแล้วลงยาก ฉินอวิ๋นฟานไม่เกรงใจพวกเขาสักนิด เห็นชัดว่าต้องการขับไล่พวกเขา ทันใดนั้นทุกคนตื่นตระหนก!“เอ่อ... รัชทายาทต้าเฉียน พวกเรา...”“หุบปาก!”หนานไป่เวยเพิ่งอ้าปากก็ถูกฉินอวิ๋นฟานตวาดกลับ ดวงตาวาวโรจน์จดจ้อง เอ่ยเสียงกร้าว “ข้าบอกให้

ฉินอวิ๋นคังยิ้มมุมปากนิด ๆ ก่อนจะพูดด้วยหน้าตามั่นใจ “สำหรับที่เจ้าบอกว่าถูกต้าเยียนเล่นพรรคพวกกีดกันเจ้า นี่ไม่ใช่วิธีการต่อสู้ทางธุรกิจตามปกติหรือ? แล้วเจ้าจะให้ข้าทำยังไง? ไม่สนผลที่จะตามมาเหมือนเจ้า? แตกหักกับสมาคมการค้าพวกนี้? เป็นคนจะทำเหิมเกริมขนาดนั้นไม่ได้กระมัง?”คำตอบของฉินอวิ๋นคังไร้ช่องโหว่ ไม่ติดกับฉินอวิ๋นฟานเลย จุดประสงค์ของเขาชัดเจนมาก นั่นก็คือยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม หลบหลีกหลุมพรางทั้งหมดของฉินอวิ๋นฟานมีแต่เช่นนี้จึงจะสามารถผลักดันเรื่องทลายรังโจรให้สำเร็จ และนี่ก็คือเป้าหมายหลักของเขา“อ้อ? อย่างนั้นหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วเป็นปมแน่น มีคนชี้แนะพี่ใหญ่ดังคาด นี่ทำให้เขาประหลาดใจนัก และรับมือยากมากด้วยการทลายรับโจรคือปัญหาใหญ่ของเมืองอู่โจวที่มิอาจหลีกเลี่ยงในหลายปีนี้ เมื่อขบวนสินค้าถูกปล้น การที่พวกเขาจะขอคำอธิบายจากผู้รับผิดชอบเมืองอู่โจวก็ถูกต้องแล้วนี่พี่ใหญ่ทำงานตามระเบียบ การปกป้องผลประโยชน์พื้นฐานของสมาคมการค้าใหญ่ต่าง ๆ คือเรื่องที่สมควร นี่ก็คือวิธีการและรูปแบบที่เขาฉินอวิ๋นฟานใช้เป็นประจำ การต่อสู้ครั้งนี้ ฉินอวิ๋นฟานไม่ปฏิเสธว่าฉินอวิ๋นคังเป็นต่อ“ว

ทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันอย่างหนัก ฉินอวิ๋นฟานกลับขมวดคิ้วมุ่น ไม่ได้แสดงความเห็นอะไร เพราะเวลานี้เขากำลังสังเกตความเปลี่ยนแปลงทางสายตาของทั้งสองคนอยู่ ในตอนที่ฉินอวิ๋นคังพูด ฉินอวิ๋นฟานเห็นความกระหยิ่มใจในนั้นเสี้ยวหนึ่ง ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ก็ขณะที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังสังเกตต่อ ฉินอวิ๋นคังปฏิเสธฉินอวิ๋นฮุยอีกครั้ง “น้องรอง ใช่ว่าพี่ใหญ่จะทิ้งเจ้า แต่ดูเหมือนว่าพวกโจรจะมีอยู่แค่ไม่กี่พันคนเอง ไม่พอให้แหย่ขี้ฟันด้วยซ้ำ ถึงข้ากับน้องเจ็ดจะไปกวาดล้างพวกมัน ต่างฝ่ายต่างนำกำลังคนไปแค่สองสามพันก็พอ ไม่ต้องให้เจ้าไปหรอก”“พี่ใหญ่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ยิ่งจัดการง่าย พวกเราแต่ละคนพาคนไปสองสามพันคนก็ได้แล้วนี่ มากคนมากกำลัง กวาดล้างสะดวกมากขึ้น ท่านว่าจริงหรือไม่?”ยิ่งฉินอวิ๋นคังปฏิเสธ ฉินอวิ๋นฮุยก็ยิ่งแข็งขัน ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ และรู้สึกว่าการทลายรังโจรง่ายดายมากกว่าเดิมนี่ก็คือความแตกต่างในคุณสมบัติระหว่างขุนศึกและขุนนางบุ๋น ขุนศึกมีประสบการณ์การลงสนามจริงมากกว่า เชี่ยวชาญการวิเคราะห์สถานการณ์ แต่ฉินอวิ๋นฮุยที่เป็นขุนนางบุ๋นจะชำนาญการวางกลยุทธ์ เล่นลูกไม้เก่งกว่า ทว่ากับการทำศึกจริง ส่วนมากล้วนพูดเ

ตอนนี้เอง เหอเซินนายทหารระดับสูงของตระกูลเหอก้าวออกมาแสดงท่าทีทันที “ต่อให้จางหมาจื่อเก่งกาจสักแค่ไหนก็เป็นแค่กองโจรกลุ่มหนึ่ง เห็นว่าเป็นหัวหน้ากองโจรที่ร้ายที่สุด ในมือน่าจะมีลูกน้องอยู่ประมาณสามสี่พันคน จะควบคุมพวกเขาก็แค่เสี้ยววินาทีเองมิใช่หรือ”ครั้นได้ฟังนายทหารใต้บังคับบัญชามั่นใจเต็มเปี่ยม ความลังเลของเหอเหวินเย่าก็ถูกลบล้างไปกว่าครึ่ง ถึงอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้ากำลังที่กินขาด การกำจัดจางหมาจื่อง่ายดังพลิกฝ่ามือจริง ๆ“แต่ตอนนี้ข้ายังมีอีกสองเรื่องที่คิดไม่ตก”เหอเหวินเย่าพูดต่อ “เรื่องแรก ทำไมหลายปีที่ผ่านมาเมืองอู่โจวถึงไม่กวาดล้างพวกกองโจรให้สิ้นซาก เรื่องที่สอง ทำไมองค์ชายใหญ่กับฉินอวิ๋นฟานถึงไม่พยายามแย่งโอกาสการไปกวาดล้างพวกโจรกับเจ้า?”ที่เหอเหวินเย่าเร่งรุดมายังเมืองอู่โจวก็เพื่อประคับประคองไม่ให้ฉินอวิ๋นฮุยทำผิด หากสามารถสร้างผลงานได้จริง นั่นย่อมดีอยู่แล้ว แต่ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด มิเช่นนั้นผลพวงจะร้ายแรงที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ น้าสาม ท่านคิดมากไปแล้ว!”เมื่อฉินอวิ๋นฮุยฟังความกังวลของเหอเหวินเย่าจนจบก็แหงนหน้าหัวเราะกับฟ้าทันที เขาพูดกลั้วหัวเราะ “ตอนนี้ข้าจะตอบคำถามข้อแรก