บทที่ 641

ฉินอวิ๋นฟานกลั้นลมหายใจ สังเกตทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในห้อง ใต้ท้องน้อยร้อนรุ่มยากจะทานทนนานแล้ว พร้อมกันนั้นเขาได้เห็นตัวตนสตรีหินของเสด็จน้าสิบสามแจ่มแล้วว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่

“ที่แท้สถานการณ์สตรีหินของเสด็จน้าสิบสามไม่ได้ร้ายแรงนี่ ก็แค่ผนังด้านนอกค่อนข้างหนา ลักษณะแบบนี้ผ่าตัดนิดหน่อยก็กลับมาเป็นปกติได้ แต่ทำได้แต่เรื่องระหว่างชายหญิงนะ มีลูกไม่ได้”

ฉินอวิ๋นฟานตกใจพูด “อย่าใช้แตงกวา ใช้มะเขือสิ! นางใช้ได้แต่นิ้วเท่านั้น! เฮ้อ! บาปก๊รรมบาปกรรม! ถ้าแหกม่านประเพณีลงมือช่วยนางเองได้จะดีสักแค่ไหน! ”

ฉินอวิ๋นฟานถ้ำมองครึ่งชั่วยามเต็ม ๆ ดูจนเมื่อยตาแล้ว ขืนดูอีกต่อไปต้องควบคุมตัวเองไม่อยู่แน่ เขาจึงได้แต่ซอยเท้าย่องออกไปเสีย

โบราณกล่าว ดูให้ตายอินทรีย์หิวโซ ที่พูดถึงก็คือฉินอวิ๋นฟานในตอนนี้นี่แหละ! ฉินอวิ๋นฟานออกมาแล้วก็หันกลับไปมองอีกทีอย่างอาลัยอาวรณ์ จากนั้นจึงลาลับ

เมื่อตะวันไขแสง ฉินอวิ๋นฟานก็พาอู่จ้านและคนอื่น ๆ ตรงดิ่งไปยังเครือต้าเฉียนเหิงไท่ กินอาหารเช้าระหว่างทาง ในใจหวานชื่น แต่เขารู้ดี มรสุมกำลังจะมาถึง ถึงเวลาแสดงฝีมือเด็ดขาดของเขาแล้ว

ดังคาด ในตอนที่เขาเพิ่งถึงเครือต้า